Χαράλαμπος Κατσιμήτρος: ο σύγχρονος Λεωνίδας.. Η ιστορία ενός Έλληνα του οποίου η μνήμη δεν βόλευε κανέναν… Με αυτόν τον σύγχρονο Λεωνίδα έχω προσωπική σχέση, εφόσον ήταν ο γαμπρός του παππού μου(παντρεύτηκε την αδελφή του)… Και σήμερα αποφάσισα να φωτίσω τη δική του ιστορία, μια ιστορία που θα έπρεπε να διδάσκεται κάθε Ελληνόπουλο και να νοιώθει περήφανο για αυτήν…
Ο Χαράλαμπος Γ. Κατσιμήτρος (Κλειτσός Ευρυτανίας, 1886 – Αθήνα, 20 Φεβρουαρίου 1962) ήταν Έλληνας στρατηγός που συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940 και αργότερα διετέλεσε υπουργός της κατοχικής κυβέρνησης από τον Απρίλιο του 1941 μέχρι την παραίτηση του τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους.
Ο Κατσιμήτρος ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στον Στρατό, ως εθελοντής το 1904 όπου και εισήλθε στη Σχολή Υπαξιωματικών το 1911, από την οποία και εξήλθε τον Σεπτέμβριο του 1912 ως ανθυπασπιστής του πυροβολικού. Ανθυπολοχαγός Πεζικού (1913), υπολοχαγός (1914), λοχαγός (1915), ταγματάρχης (1920), αντισυνταγματάρχης (1923), συνταγματάρχης (1930), υποστράτηγος (1937), αντιστράτηγος (1947).
Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913), στην Ήπειρο και στο “Μακεδονικό Μέτωπο” κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1918). Το 1920 (Νοέμβριο) έγινε ταγματάρχης με τον βαθμό τον οποίο και συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία (1921-1922), σε όλη τη διάρκεια αυτής, μέχρι τις 13 Αυγούστου του 1922 όπου και τραυματίσθηκε στη μάχη του Αφιόν Καραχισάρ. Την περίοδο 1924-1925 φοίτησε στη Ελληνική Σχολή Πολέμου όπου έλαβε πτυχίο επιτελικού αξιωματικού. Τον Ιανουάριο του 1937 προήχθη στον βαθμό του υποστρατήγου και το 1938 ανέλαβε διοικητής της VIII Μεραρχίας Πεζικού στην Ήπειρο. Κατά τη διετία 1939-1940 ολοκλήρωσε και εφάρμοσε μεθοδικά τις γραμμές άμυνας του Ελληνικού Στρατού στην Ήπειρο όπως είχαν εκπονηθεί αυτές από το στρατηγείο, ενόψει μιας ενδεχόμενης επίθεσης του Ιταλικού Στρατού, που κατείχε ήδη την Αλβανία. Και εκεί, τότε, έμελλε να γράψει ένα έπος!!!
Λίγο καιρό πριν ξεκινήσει η ιταλική εισβολή, το Γενικό Επιτελείο Στρατού έστειλε διαταγές στην Ογδοη Μεραρχία της Ηπείρου λέγοντας ότι κάθε μάχη είναι μόνον για την τιμή των όπλων, αλλά, επί της ουσίας, είναι εκ προοιμίου χαμένη και δεν έχει λόγο να δοθεί. Το ΓΕΣ καλούσε μάλιστα την Ογδοη Μεραρχία να υποχωρήσει σε δεύτερη γραμμή άμυνας και να πολεμήσει, αν ήθελε να πολεμήσει, τους Ιταλούς πολύ πιο πίσω από την αμυντική γραμμή Ελαίας – Καλαμά, εκεί που γράφτηκαν τελικά οι πρώτες, οι πιο μεγάλες σελίδες του Επους του ’40.
Τότε, ένας άνθρωπος, ένας σύγχρονος Λεωνίδας, πέταξε αυτές τις διαταγές στα σκουπίδια. Οπως ακριβώς και ο Σπαρτιάτης βασιλιάς είχε παρακάμψει κάποτε τους νόμους της Σπάρτης. Ηταν ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος που, σήμερα, κανείς δεν τον θυμάται, κανείς δεν τον γνωρίζει. Ηταν ο άνθρωπος που αψήφισε τις διαταγές της Αθήνας, που οργάνωσε την άμυνα στην πρώτη γραμμή και εξέδωσε τη δική του διαταγή προς τους άνδρες της Ογδοης Μεραρχίας: ουδεμία σκέψη διά υποχώρησιν, η τελευταία γραμμή αμύνης είναι εδώ, μέχρις εσχάτων.
Ο Κατσιμήτρος μόνος, χωρίς καμιά βοήθεια από το ΓΕΣ και χωρίς κανείς στην Αθήνα να πιστεύει ούτε στιγμή στον αγώνα του, στάθηκε στην πρώτη γραμμή, πολέμησε και νίκησε! Οχι μόνον κράτησε τα σύνορα, αλλά μέσα σε λίγες εβδομάδες άρχισε να προελαύνει επιθετικά εναντίον των εισβολέων μέσα στην Αλβανία. Ο Κατσιμήτρος και οι άνδρες του όχι μόνο φύλαξαν τις σύγχρονες Θερμοπύλες, αλλά έτρεψαν τον εισβολέα σε υποχώρηση. Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος, ο σύγχρονος Λεωνίδας, χάθηκε στη λήθη – η μνήμη του δεν βόλευε κανέναν.
Πέθανε μόνος και ξεχασμένος από όλους στα 1962. Να το πούμε λοιπόν επίμονα, ξανά και ξανά: ότι αν είχε ζήσει να τα δει αυτά ο Κωνσταντίνος Καβάφης θα έγραφε για τον Κατσιμήτρο και τους άνδρες της Ογδοης Μεραρχίας ό,τι ακριβώς έγραψε για τον Λεωνίδα και τους 300: πώς περισσότερη τιμή τους όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν) πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος κι οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε.
ΦΩΤΟ Από Fertitler – Έργο αυτού που το ανεβάζει, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=136285735
