ΕΤΣΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ. ΑΣ ΤΟ ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΑΥΤΟ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ.

ΕΤΣΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ. ΚΑΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΙΝΗΤΑ, ΑΛΛΑ ΕΙΧΑΜΕ ΦΙΛΟΥΣ. ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ. ΠΑΙΖΑΜΕ ΕΞΩ ΣΤΙΣ ΑΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΝΑΠΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΟΘΟΝΗ. ΦΛΕΡΤΑΡΑΜΕ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΜΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΕΛΝΑΜΕ ΦΑΤΣΟΥΛΕΣ ΜΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΕΝΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ Η ΚΙΝΗΤΟΥ.

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΑΝ ΩΡΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΙΑΣ ΚΟΠΕΛΑΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΟΥΜΕ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΕΑΝ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ. ΖΟΥΣΑΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΚΑΙ ΒΓΗΚΑΜΕ ΑΛΩΒΗΤΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΩΡΙΜΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ. ΕΙΧΑΜΕ ΑΓΝΟΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ.

ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΑΦΗΝΑΜΕ ΞΕΚΛΕΙΔΩΤΕΣ ΤΙΣ ΕΞΩΠΟΡΤΕΣ ΤΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΜΗΠΩΣ ΜΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΝΩΜΑΛΟΣ , ΚΛΕΦΤΗΣ Η ΛΑΘΡΟ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ. ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΚΑΙ ΛΕΓΑΜΕ ΜΙΑ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΟΥΣΑΜΕ. ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΤΗΝ ΑΠΕΥΘΥΝΑΜΕ. ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΑΝΤΑΠΕΔΙΔΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ.

ΕΙΧΑΜΕ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ. ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ. ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΒΙΑΖΕ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ. Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΗΡΕΜΗ ΤΟΤΕ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ, ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙ, ΝΑ ΜΑΣ ΑΓΧΩΝΕΙ, ΝΑ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ. Η ΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ “ΠΙΑΝΩ ΤΗΝ ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΙΒΩ”.

ΚΑΙ ΚΑΝΑΜΕ ΟΝΕΙΡΑ. ΠΟΛΛΑ ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΑΓΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΓΝΗ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΗ ΖΩΗ. ΕΙΧΑΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΑΛΛΑ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΧΑΡΕΣ. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑΝ ΜΕ ΣΚΥΦΤΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ. ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΙΣ ΞΕΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ ΕΥΚΟΛΑ ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΑΣ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ ΟΥΤΟΠΙΑ.

ΟΤΑΝ ΚΑΝΑΜΕ ΠΑΡΤΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΙΚΗ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑ, ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΣΤΑΝ ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΠΛΟΥΖ ΜΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ. ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΤΟ ΠΑΡΤΥ, ΚΑΘΟΜΑΣΤΑΝ ΜΟΝΟ Η ΠΑΡΕΑ ΤΩΝ ΚΟΛΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΟΥΣΑΜΕ ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΤΙ ΝΟΙΩΘΑΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ. ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΤΕ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ.

ΕΙΧΑΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ.

ΓΡΑΦΕΙ Ο Kostis Spiliotopoulos. “ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΩ ΜΕ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΡΟΔΙΤΙΚΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΟΤΙ: H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς αλλά καταφέραμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε… δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να μας κοινωνήσουνε. ντα και καλά.

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και ………μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά..

Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα.

Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά.

Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.

Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.. Πίναμε γάλα ΕΒΓΑ η αυτό που έφερνε ο Σκαμπας ο γυρολόγος γαλατάς αντί νερό.

Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P>.

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί… ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΈΨΟΥΜΕ ΕΚΕΙ…. ΚΑΝΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ Η ΚΑΤΑΦΑΣΗ… ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΘΑ ΜΑΘΕΙΣ…. ΕΡΡΩΣΘΕ”.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΠΑΙΔΙΑ;

ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΠΙΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΚΡΟΣΥΡΤΟ ΛΟΚΝΤΑΟΥΝ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΛΟΓΙΚΟ ΑΥΤΟ, ΕΦΟΣΟΝ ΕΙΔΙΚΑ ΟΙ ΕΦΗΒΟΙ, ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΝΩ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΕ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ, ΑΛΛΑ ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΕΓΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΤΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥΣ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΝΑ ΑΝΑΚΛΥΨΟΥΝ ΤΗΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ……

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ….. ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΑ……. ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΤΑΙΝΕ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ…..

ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΠΟΥ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΜΕΝΑ ΤΑ ΙΔΙΑ, ΕΙΤΕ ΕΧΟΥΝ ΓΟΝΕΙΣ ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΟΤΙ ΟΙ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ……. ΚΑΙ ΑΝΤΕ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΜΕΛΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΜΒΟΛΙΑΖΟΝΤΑΙ, ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΠΙΑ ΚΑΜΜΙΑ ΕΠΑΦΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΙΔΙΑ ΤΟΥΣ Η ΖΩΗ…….

ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΑΝΗΜΠΟΡΑ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ…… ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ “ΖΩΗ” ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ…….. ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΕΦΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΛΛΗΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ…………

ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ……. ΔΕΝ ΒΑΖΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ ΣΤΟΠ ΣΤΑ ΘΕΛΩ ΤΟΥΣ…… ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΟΤΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΤΑΓΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΡΟΝΟΦΟΒΙΚΟΥΣ ΕΝΗΛΙΚΟΥΣ……. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΟΜΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΥΣΙΑ ΣΤΑ ΣΑΤΑΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΨΥΧΑΣΘΕΝΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΩΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ……. ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΙΜΟΔΙΨΗ ΘΕΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΝΑ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΧΑΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΝΟΙΑ ΤΟΥ……. ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΨΥΧΗ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ…. ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, ΚΡΑΤΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ…….

ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΟΜΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ….. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΑΛΥΝΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ…… ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΕΡΘΕΙ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑ….. ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΝ…… ΑΥΤΟ ΣΑΣ ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ……

ΕΙΤΕ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ, ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΡΙΩΝ. ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΣΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΤΑΡΑΚΟΥΝΗΘΟΥΝ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝΕ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΕΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΔΟΥΛΟΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ. ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ. ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ. ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΑΛΙΟΤΕΡΟΙ ΑΣ ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΕΜΑΣ. ΤΟ ΠΩΣ ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ.

Φόβος στους άδειους δρόμους της Ελλάδας