Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΩΣ Ο ΚΟΒΙΝΤ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΟΝΩΘΕΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΣΕ ΟΣΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΛΕΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΥΧΑΙΟΣ, ΑΛΛΑ ΕΝΑΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ ΝΟΜΠΕΛ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ. ΒΕΒΑΙΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΘΕΙ ΩΣ “ΕΙΔΙΚΟΣ” ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ ΚΑΙ ΕΤΣΙ Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΛΕΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΑΠΑΤΗ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΓΝΩΣΤΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΨΑΧΝΕΙ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΟΥΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ ΜΑΣ ΝΑ ΔΙΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ ΚΥΡΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΕΤΣΙ ΝΑ ΤΙΣ ΒΛΕΠΕΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.
γράφει ο Dr.Stefano Scoglio, B.Sc., Ph.D. υποψήφιος για Νόμπελ Ιατρικής και Φυσιολογίας το 2018.
Στο επίκεντρο του πανδημικού προγράμματος βρίσκεται το τεστ με στυλεό Covid, το οποίο βασίζεται στην αλυσιδωτή αντίδραση RT-PCR (Reverse Transcriptase- Polymerase Chain reaction): ένα δείγμα οργανικού υλικού λαμβάνεται από το λαιμό, ή σπανιότερα από το βρογχοκυψελιδικό υγρό, του ατόμου και στη συνέχεια ελέγχεται η παρουσία του ιού SARS-Cov-2 στο δείγμα.
Αυτό γίνεται με τη χρήση της ίδιας μεθοδολογίας RT-PCR που χρησιμοποιήθηκε για την αρχική «απομόνωση» του ιού από το μηδέν του ασθενούς. Έτσι, η δοκιμή Covid εξαρτάται ουσιαστικά από την αρχική απομόνωση, ή την έλλειψη αυτής, του ιού SARS-Cov2, η αρχική απομόνωση του ιού με PCR αποτελεί το χρυσό πρότυπο που είναι απαραίτητο για την επικύρωση κάθε μεταγενέστερης δοκιμής Covid.
Τα προβλήματα με την αρχική απομόνωση του ιού, και συνεπώς με το επακόλουθο τεστ επιχρίσματος, είναι πολλά, και όλα δείχνουν την αλήθεια ότι ο ιός SARS-Cov2 δεν έχει ποτέ απομονωθεί και δεν έχει ποτέ δοκιμαστεί για την παθογένειά του. Όπως είναι γνωστό, στη βάση της μικροβιολογίας βρίσκονται τα περίφημα αξιώματα του Koch, τα οποία καθορίζουν τις αρχές της κοινής λογικής της μικροβιολογικής έρευνας: για να διαπιστωθεί ότι ένας μικροοργανισμός είναι υπεύθυνος για μια ασθένεια, πρέπει να ακολουθηθούν 4 βασικά βήματα:
- α) φυσική απομόνωση των μικροοργανισμών, μέσω μεθόδων φιλτραρίσματος, από έναν ασθενή
- β) καλλιέργεια των απομονωμένων μικροοργανισμών σε ζωμό καλλιέργειας
- γ) ένεση αυτού του ζωμού μικροοργανισμών σε ένα πειραματόζωο και αξιολόγηση του κατά πόσον τα συμπτώματα που δημιουργούνται από την ένεση αυτή είναι παρόμοια με τα συμπτώματα του αρχικού ασθενούς
- δ) απομόνωση του μικροοργανισμού από τον πρόσφατα μολυσμένο ασθενή και καλλιέργειά του σε ζωμό καλλιέργειας.
Αυτά τα αξιώματα εφαρμόστηκαν σε πραγματικούς μικροοργανισμούς, τα βακτήρια, αλλά καθώς είναι λογικά αξιώματα, ισχύουν και για μη-οργανισμούς, όπως οι ιοί, οι οποίοι είναι μη ζωντανά σωματίδια που αποτελούνται από μια αλυσίδα RNA (ή DNA) που καλύπτεται από μια λιποπρωτεϊνική κάψα.
Λοιπόν, αν και έχει δημοσιευθεί τουλάχιστον ένα άρθρο που ισχυρίζεται ότι τα αξιώματα του Koch εκπληρώθηκαν, η πραγματικότητα είναι ότι ο ιός SARS-Cov2 ΔΕΝ έχει απομονωθεί και ΔΕΝ έχει υποβληθεί ποτέ σε έλεγχο.
Κοίταξα όλες τις μελέτες που ισχυρίζονται ότι απομόνωσαν και μάλιστα εξέτασαν τον ιό, αλλά όλες έκαναν κάτι πολύ διαφορετικό:
πήραν το φαρυγγικό ή βρογχοκυψελιδικό υγρό των ασθενών, στη συνέχεια το υπερφυγοκέντρισαν για να διαχωρίσουν τα μεγαλύτερα/βαρύτερα από τα μικρότερα/ελαφρύτερα μόρια, πήραν το υπερκείμενο (το ανώτερο τμήμα του φυγοκεντρημένου υλικού) και το αποκαλούν «απομονωμένο» στο οποίο στη συνέχεια εφαρμόζουν την RT-PCR (Zhu N et al, A Novel Coronavirus from Patients with Pneumonia in China, 2019, N Engl J Med. 2020 Feb 20; 382(8): 727-733).
Είναι τεχνικό, αλλά θα προσπαθήσω να το απλοποιήσω: το υπερκείμενο περιέχει όλα τα είδη μορίων, δισεκατομμύρια διαφορετικά μικρο- και νανοσωματίδια, συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων εξωκυτταρικών κυστιδίων (EV) και εξωσωμάτων, χρήσιμων σωματιδίων που παράγονται από το ίδιο μας το σώμα και είναι απολύτως δυσδιάκριτα από τους ιούς:
«Σήμερα, είναι σχεδόν αδύνατη αποστολή ο διαχωρισμός των EVs και των ιών μέσω των κανονικών μεθόδων απομόνωσης κυστιδίων, όπως η διαφορική υπερφυγοκέντρηση, επειδή συχνά συν-πλέκονται λόγω της παρόμοιας διάστασής τους». (Giannessi F. et al., The Role of Extracellular Vesicles as Allies of HIV, HCV and SARS Viruses, Viruses 2020, 12, 571- doi:10.3390/ v12050571, p.4.
Πώς λοιπόν απομονώνεται ένας συγκεκριμένος ιός από αυτό το τεράστιο μείγμα δισεκατομμυρίων δυσδιάκριτων σωματιδίων, το οποίο περιλαμβάνει και τα ευεργετικά εξωσώματα;
Λοιπόν, δεν το κάνεις, είναι αδύνατο, και έτσι «αναδημιουργείς» τον ιό μέσω της RT-PCR: παίρνεις δύο εκκινητές, δύο γενετικές αλληλουχίες που προϋπήρχαν και είναι διαθέσιμες σε τράπεζες γενετικού υλικού, και τους βάζεις σε επαφή με το υπερκείμενο ζωμό, μέχρι να συνδεθούν (anneal) με κάποιο RNA στο ζωμό, δημιουργώντας έτσι ένα τεχνητό μόριο DNA, το οποίο στη συνέχεια πολλαπλασιάζεται μέσω ενός συγκεκριμένου αριθμού εκτελέσεων PCR:
Όσο μεγαλύτερος όμως είναι ο αριθμός των εκτελέσεων που απαιτούνται για την παραγωγή αρκετού υλικού «ιού», τόσο μειώνεται η αξιοπιστία της PCR – δηλαδή η ικανότητά της να «πάρει» πραγματικά οτιδήποτε ουσιαστικό από το υπερκείμενο υγρό – πάνω από 30 εκτελέσεις το αποτέλεσμα τείνει να είναι άνευ σημασίας, και όλες οι μελέτες, καθώς και τα σημερινά τεστ. Λοιπόν, δεν το κάνεις, είναι αδύνατο, και έτσι «αναδημιουργείς» τον ιό μέσω της RT-PCR: παίρνεις δύο εκκινητές, δύο γενετικές αλληλουχίες που προϋπήρχαν και είναι διαθέσιμες σε τράπεζες γενετικού υλικού, και τους βάζεις σε επαφή με το υπερκείμενο ζωμό, μέχρι να συνδεθούν (anneal) με κάποιο RNA στο ζωμό, δημιουργώντας έτσι ένα τεχνητό μόριο DNA, το οποίο στη συνέχεια πολλαπλασιάζεται μέσω ενός συγκεκριμένου αριθμού εκτελέσεων PCR:
Δείτε οπωσδήποτε το άρθρο “Ιολογία: Μια επιστήμη που δεν είναι επιστήμη“
Όσο μεγαλύτερος όμως είναι ο αριθμός των εκτελέσεων που απαιτούνται για την παραγωγή αρκετού υλικού «ιού», τόσο μειώνεται η αξιοπιστία της PCR – δηλαδή η ικανότητά της να «πάρει» πραγματικά οτιδήποτε ουσιαστικό από το υπερκείμενο υγρό – πάνω από 30 εκτελέσεις το αποτέλεσμα τείνει να είναι άνευ σημασίας, και όλες οι μελέτες, καθώς και τα σημερινά τεστ με επίχρισμα, χρησιμοποιούν πάντα περισσότερες από 30 εκτελέσεις., χρησιμοποιούν πάντα περισσότερες από 30 εκτελέσεις.
Το πρώτο αναπάντητο ερώτημα είναι το εξής: οι εκκινητές αποτελούνται από 18-24 βάσεις (νουκλεοτίδια) ο καθένας- ο ιός SARS-Cov2 υποτίθεται ότι αποτελείται από 30.000 βάσεις- επομένως ο εκκινητής αντιπροσωπεύει μόνο το 0,07% του γονιδιώματος του ιού. Πώς είναι δυνατόν να επιλέξετε τον συγκεκριμένο ιό που αναζητάτε σε ένα τόσο μικροσκοπικό έδαφος, και μάλιστα μέσα σε μια θάλασσα δισεκατομμυρίων σωματιδίων που μοιάζουν με ιούς; Θα ήταν σαν να αναζητούσατε έναν ελέφαντα ψάχνοντας για μια πολύ μικρή γκρίζα τρίχα της ουράς του: ψάχνοντας την γκρίζα τρίχα θα μπορούσατε να βρείτε γκρίζες γάτες, γκρίζους σκύλους, γκρίζους ανθρώπους κ.ο.κ.
Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη. Καθώς ο ιός που αναζητάτε είναι καινούργιος, είναι σαφές ότι δεν υπάρχουν έτοιμοι γενετικοί εκκινητές που να ταιριάζουν με το συγκεκριμένο κλάσμα του νέου ιού- έτσι παίρνετε εκκινητές που πιστεύετε ότι μπορεί να είναι πιο κοντά στην υποθετική δομή του ιού, αλλά είναι μια εικασία, και όταν εφαρμόζετε τους εκκινητές στον υπερκείμενο ζωμό, οι εκκινητές σας μπορούν να προσκολληθούν σε οποιονδήποτε από τα δισεκατομμύρια μόρια που υπάρχουν σε αυτόν, και δεν έχετε ιδέα ότι αυτό που έχετε δημιουργήσει με αυτόν τον τρόπο είναι ο ιός που αναζητάτε.
Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για ένα νέο δημιούργημα των ερευνητών, οι οποίοι στη συνέχεια το ονομάζουν SARS-Cov2, αλλά δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση με τον υποτιθέμενο «πραγματικό» ιό που ευθύνεται για την ασθένεια.
Το γεγονός ότι η μεθοδολογία RT-PCR είναι γεμάτη με θεμελιώδη προβλήματα είναι ο λόγος για τον οποίο προσπαθούν τώρα να αναπτύξουν μια νέα τεχνολογία, που ονομάζεται NGS (new generation sequencing), η οποία εξακολουθεί να είναι γεμάτη περιορισμούς, τους οποίους γνωρίζουν και οι πιο ειλικρινείς ερευνητές:
«Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες μεθοδολογίες που βασίζονται στην PCR απαιτούν τη γνώση των αλληλουχιών του γονιδιώματος του μικροοργανισμού- ωστόσο, η γνώση αυτή δεν είναι πάντα διαθέσιμη. Μια τυπική περίπτωση αντιπροσωπεύουν τα κρούσματα αναδυόμενων παθογόνων μικροοργανισμών… Επειδή η τυχαία/μη προκατειλημμένη ενίσχυση ενισχύει τα νουκλεϊκά οξέα του ξενιστή μαζί με τα μικροβιακά, η αναζήτηση των μικροβιακών νουκλεϊκών οξέων είναι σαν να ψάχνεις βελόνα στα άχυρα».
Και αυτό, που αντιστοιχεί σε όσα έχω πει μέχρι τώρα, αφορά τόσο την RT-PCR όσο και την NSG. Και αυτό διότι πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι έως και το 99,6% των ιόμορφων σωματιδίων που υπάρχουν στον οργανισμό των ασθενών ανήκουν στο γονιδίωμα του ίδιου του ασθενούς:
«η ταυτοποίηση των νουκλεϊκών οξέων των παθογόνων μικροοργανισμών σε κλινικά δείγματα περιπλέκεται από την παρουσία του συνήθους κυρίαρχου υποβάθρου του ξενιστή… Στη μελέτη του Brown και των συνεργατών του, μόνο το 0,4% των συνολικών αναγνώσεων δεν μπόρεσε να αποδοθεί στο ανθρώπινο γονιδίωμα». (Calistri A. Palù G., Unbiased Next-Generation Sequencing and New Pathogen Discovery: Undeniable Advantages and Still-Existing Drawbacks, Clinical Infectious Diseases, 2015;60(6):889-91, p.889).
Πράγμα που επιβεβαιώνει τη μεταφορά μου για το φαρυγγικό ή βρογχοκυψελιδικό υγρό του ασθενούς ως μια θάλασσα με δισεκατομμύρια σωματίδια που μοιάζουν με ιούς, τα περισσότερα από τα οποία, όπως τα εξωκυτταρικά κυστίδια και τα εξωσώματα, ανήκουν στο γονιδίωμα του ίδιου του ασθενούς.
Και αυτό εγείρει το επόμενο ερώτημα: αν δεν έχεις ιδέα για το τι είναι ο ιός, πώς φτιάχνεται, πώς μπορείς να πεις ότι ευθύνεται για οτιδήποτε; Κι όμως, προσπάθησαν ακόμη και να αποδείξουν την παθογένεια του ιού. Σε μια συγκεκριμένη κινεζική μελέτη, πήραν το υπερκείμενο του φαρυγγικού υγρού (όχι τον απομονωμένο ιό, αφού ήταν αδύνατο να τον απομονώσουν), και το έκαναν ένεση σε ποντίκια, συγκρίνοντάς το με ένα εικονικό φάρμακο.
Τώρα, ακόμη και αν δεν απομονώθηκε, αν υπήρχε ιός που ήταν υπεύθυνος για την ασθένεια, αυτός θα ήταν παρών στο υπερκείμενο υγρό του ασθενούς, οπότε αφού εγχυθεί θα έπρεπε να έχει προκαλέσει κάποιο καταστροφικό αποτέλεσμα στα ζώα. Όμως η χειρότερη επίδραση που παρήγαγε ήταν κάποιο «ελαφρύ τρίχωμα» και μια απώλεια βάρους 8% (μήπως ο ιός θα έπρεπε να προταθεί ως βοήθημα για την απώλεια βάρους;) στα γενετικά τροποποιημένα ποντίκια, σε σύγκριση με καμία απολύτως επίδραση στα ποντίκια άγριου τύπου (WT), όχι γενετικά τροποποιημένα.
Τα γενετικά τροποποιημένα ποντίκια είχαν καλλιεργηθεί ώστε να υπερπαράγουν το ειδικό ένζυμο ACE2, η υπερπαραγωγή του οποίου θα μπορούσε να εξηγήσει ορισμένα από τα ελαφρά συμπτώματα που διαπιστώθηκαν στα γενετικά τροποποιημένα ποντίκια (το ACE2 διασπά, ή αποσυνθέτει, την ορμόνη γκρελίνη, η οποία είναι υπεύθυνη για το ερέθισμα της πείνας, οπότε η υπερπαραγωγή του ACE2 μπορεί να μειώσει την πείνα και να συμβάλει στην απώλεια βάρους. Unger T, Ulrike M, Steckelings UM, dos Santos RA (επιμ.). Ο προστατευτικός βραχίονας του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης (RAS): Λειτουργικές πτυχές και θεραπευτικές επιπτώσεις. Academic Press. σελ. 185-189).
Το βέβαιο είναι ότι ο λεγόμενος ιός δεν είχε καμία απολύτως επίδραση σε φυσιολογικά ποντίκια (φυσιολογικούς ανθρώπους). Και αυτή είναι η σημαντικότερη μελέτη που αποδεικνύει την παθογένεια του ιού Covid-19, το πεμπτουσία άρθρο που δημοσιεύτηκε στο σημαντικότερο επιστημονικό περιοδικό, το Nature!
Καθώς αυτός ο (μη παθογόνος) ιός δεν έχει απομονωθεί ποτέ πραγματικά, και έτσι δεν υπάρχει κανένα χρυσό πρότυπο για να συγκριθεί οποιαδήποτε περαιτέρω μελέτη ή δοκιμή, κανένα πρότυπο για να δεσμευτεί, ο καθένας είναι ελεύθερος να φτιάξει τον δικό του ιδιωτικό ιό SARS-Cov2! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν τώρα, στην τράπεζα γονιδιώματος GISAID, τον οργανισμό που συλλέγει και αποθηκεύει όλες τις γονιδιωματικές αλληλουχίες, περίπου 70.000 γονιδιωματικές αλληλουχίες του SARS-Cov2, κάθε μία από τις οποίες ισχυρίζεται ότι είναι η πραγματική.
Για να προσαρμοστούν σε αυτή την τρέλα, λένε τώρα ότι ο ιός μεταλλάσσεται και γι’ αυτό υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές αλληλουχίες. Είναι όμως πιστευτό ότι 70.000 διαφορετικές γενικές δομές αντιστοιχούν όλες στον ίδιο ιό; Θα ήταν σαν να έχω έναν Γιάννη, για τον οποίο υπάρχουν 70.000 διαφορετικές φωτογραφίες, στην καθεμία από τις οποίες μοιάζει με άνδρα, μετά με γυναίκα, μετά με σκύλο, μετά με φίδι κ.ο.κ., αλλά εσείς θα θέλατε να με πείσετε ότι όλες αυτές είναι ακόμα ο Γιάννης!
Αυτό, παρεμπιπτόντως, εγείρει ένα ακόμη, πολύ σημαντικό ζήτημα: αν ο υποτιθέμενος ιός μεταλλαχθεί τόσο πολύ ώστε να έχει παράγει 70.000 διαφορετικές γενετικές αλληλουχίες, ποια θα επιλεγεί για το εμβόλιο; Και πώς μπορεί το εμβόλιο να καλύψει οτιδήποτε, αν οι άλλες 69.999 αλληλουχίες δεν καλύπτονται και ο ιός, σε κάθε περίπτωση, υποτίθεται ότι μεταλλάσσεται συνεχώς;
Και εδώ ερχόμαστε στο θέμα της εξέτασης με στυλεό, την ίδια τη μηχανή αυτής της ψεύτικης πανδημίας. Όπως εξηγήσαμε στην αρχή, το swab test χρησιμοποιεί την ίδια τεχνική που χρησιμοποιείται για την «απομόνωση», ξεκινώντας από το πιθανώς μολυσμένο υγρό του ασθενούς. Αυτό το υγρό φυγοκεντρείται και στη συνέχεια εισάγεται στο προσυμφωνημένο τεστ που θα πρέπει να έχει ενσωματωμένο το πρότυπο, δηλαδή τον απομονωμένο ιό. Εάν όμως ο ιός δεν έχει απομονωθεί ποτέ, ποιο είναι το πρότυπο που χρησιμοποιείται;
Διάφορες μελέτες διαπίστωσαν πολλές μεταλλάξεις και παραλλαγές μεταξύ των διαφόρων γεωγραφικών στελεχών: ένα άρθρο, στο οποίο περιλαμβάνεται και ο Robert Gallo μεταξύ των συγγραφέων, διαπίστωσε δεκάδες μεταλλάξεις που αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου και με την υποτιθέμενη εξάπλωση του ιού από την Ασία στην Ευρώπη στις ΗΠΑ (Pachetti M. et al., Emerging SARS-CoV-2 mutation hot spots include a!novel RNA-dependent-RNA polymerase variant, J Transl Med (2020) 18:179 https://doi.org/10.1186/s12967-020-02344-6)- ενώ ένας άλλος συγγραφέας, αναλύοντας 85 γονιδιωματικές αλληλουχίες SARS-Cov2 που είναι διαθέσιμες στο GISAID, βρήκε 53 διαφορετικά στελέχη SARS-Cov2 από διάφορες περιοχές της Κίνας, της Ασίας, της Ευρώπης και των ΗΠΑ (Phan Tung, Genetic diversity and evolution of SARS-CoV-2, Infection, Genetics and Evolution, 81 (2020), 104260.).
Ποιο από αυτά τα στελέχη αναζητά λοιπόν το τεστ Covid; Εάν ο ιός μεταλλάσσεται συνεχώς (υποθέτοντας ότι υπάρχει ιός που μεταλλάσσεται, κάτι που δεν έχει αποδειχθεί ποτέ), τότε το τεστ είναι άχρηστο, διότι πηγαίνει να ψάξει για έναν προηγούμενο ιό διαφορετικό από αυτόν που υπάρχει σήμερα και έχει μεταλλαχθεί. Αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό για να καταλάβετε ότι το τεστ με το στυλεό Covid-19 είναι εντελώς, 100%, εσφαλμένο.
Αυτό συμβαίνει πράγματι στην πραγματικότητα. Το «Drosten PCR Test» και το «Institute Pasteur test», οι δύο δοκιμασίες που θεωρούνται οι πιο αξιόπιστες (αν και καμία από αυτές δεν έχει επικυρωθεί εξωτερικά), χρησιμοποιούν αμφότερες δοκιμασία E-gene, παρόλο που η δοκιμασία Drosten (Corman VM et al., Detection of 2019 novel coronavirus (2019-nCoV) by real-time RT-PCR, Euro Surveill. 2020 Jan 23; 25(3): 2000045) το χρησιμοποιεί ως προκαταρκτική εξέταση, ενώ το Institut Pasteur το χρησιμοποιεί ως επιβεβαιωτική εξέταση.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς της δοκιμής Drosten , η δοκιμή E-gene είναι ικανή να ανιχνεύσει όλους τους ασιατικούς ιούς, με αποτέλεσμα να είναι ταυτόχρονα πολύ μη ειδική (όλοι) και να περιορίζεται σε μια γεωγραφική περιοχή (Ασία). Ωστόσο, η εξέταση του Institut Pasteur, μία από τις πλέον υιοθετημένες στην Ευρώπη, χρησιμοποιεί τη δοκιμασία E-Gene ως τελική εξέταση, παρόλο που είναι πλέον γνωστό ότι ο ιός (ή οι ιοί) SARS-Cov2 που υποτίθεται ότι υπάρχουν στην Ευρώπη είναι διαφορετικός από τους ασιατικούς.
Και στη συνέχεια, τον Απρίλιο, ο ΠΟΥ άλλαξε τον αλγόριθμο «…συνιστώντας ότι στο εξής μια εξέταση μπορεί να θεωρείται «θετική» ακόμη και αν μόνο η δοκιμασία E-gene (η οποία είναι πιθανό να ανιχνεύει όλους τους ασιατικούς ιούς!) δίνει «θετικό» αποτέλεσμα». (Engelbrecht T, Demeter K., COVID19 PCR Tests are Scientifically Meaningless, Jun 27 2020, p.21) . Προφανώς αυτό είναι καλό μόνο για να τροφοδοτήσει τα ψευδώς θετικά αποτελέσματα και τον κοινωνικό πανικό που σχετίζεται με την έκρηξη της ασυμπτωματικής νόσου Covid!
Το γεγονός ότι το τεστ με το στυλεό Covid-19 είναι βέβαιο ότι θα παράγει πολλά ψευδώς θετικά αποτελέσματα διαπιστώθηκε ήδη από την αρχή στην Κίνα, όταν δημοσιεύθηκε ένα άρθρο στις 5 Μαρτίου 2020 (το οποίο αναφερόταν σε τεστ που έγιναν τον Φεβρουάριο) και ανέφερε έναν αριθμό 80. 3% ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων (Zonghua L et al, Potential false-positive rate among the ‘asymptomatic infected individuals’ in close contacts of COVID-19 patients, 2020 Mar 5;41(4):485-488.doi: 10.3760/cma.j.cn112338-20200221-00144).
Είναι ενδιαφέρον ότι μετά την έκρηξη της «πανδημίας», το κινεζικό περιοδικό απέσυρε και απέσυρε το άρθρο! Όμως η επίσημη έγκριση της αναποτελεσματικότητας και της πλήρους αναξιοπιστίας του τεστ Covid-19 ήρθε από μια πολύ απροσδόκητη πλευρά, αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε επίσημο έγγραφο της 16ης Απριλίου, δηλαδή αφού είχε ήδη εκδηλωθεί η κορύφωση της ψευδοπανδημίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει:
«Η έγκαιρη και ακριβής δοκιμή COVID-19 αποτελεί ουσιαστικό μέρος της διαχείρισης της κρίσης COVID-19… μετά τη διάθεσή τους στην αγορά οι επιδόσεις των προϊόντων μπορούν να επικυρωθούν, δηλαδή να επιβεβαιωθεί με πρόσθετες δοκιμές ότι πράγματι πληρούνται οι προδιαγραφές του κατασκευαστή, π.χ. σε εργαστήρια αναφοράς, ακαδημαϊκά ιδρύματα ή εθνικές ρυθμιστικές αρχές. Η επικύρωση αυτή δεν είναι νομικά υποχρεωτική, αλλά συνιστάται ιδιαίτερα για τη λήψη αποφάσεων στον τομέα της δημόσιας υγείας.» (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έγγραφο εργασίας των υπηρεσιών της Επιτροπής, Current performance of COVID-19 test methods and devices and proposed performance criteria, April 16 2020.)
Θα περίμενε κανείς ένα πρότυπο, και άρα μια θεμελιώδη μεθοδολογία δοκιμών, επικυρωμένη και προ-εγκεκριμένη: δεν μιλάμε για ένα ηδονικό προϊόν που αφήνεται στις δυνάμεις της ελεύθερης αγοράς, αλλά για ένα εργαλείο που ήταν απαραίτητο για να δικαιολογήσει την εξουσία της κυβέρνησης να επιβάλλει το χειρότερο δικτατορικό κλείσιμο των πολιτικών και οικονομικών δικαιωμάτων που μπορεί να θυμηθεί ένας ζωντανός άνθρωπος! Αντίθετα, αυτή είναι η κατάσταση όπως περιγράφεται από την ίδια την Επιτροπή της ΕΕ:
«Συνολικά, αξιολογήθηκαν 78 συσκευές που βασίζονται στην RT-PCR… 101 για την ανίχνευση αντισωμάτων και 13 για την ανίχνευση αντιγόνων».
Από αυτές τις 78 συσκευές, επίσης εισαγόμενες από την Κίνα, η καθεμία από τις οποίες ποτέ δεν ελέγχθηκε ή επιθεωρήθηκε, πόσο μάλλον δεν επικυρώθηκε, εκ των προτέρων, μόνο 3, «…αυτές από το Institut Pasteur, την Ιατρική Σχολή του Χονγκ Κονγκ και το Charité επικυρώθηκαν εσωτερικά», δηλαδή πιστοποιήθηκε η εγκυρότητά τους από τον ίδιο τον κατασκευαστή, πράγμα που ισοδυναμεί με το να λέμε ότι ακόμη και αυτές ποτέ δεν επικυρώθηκαν, πόσο μάλλον δεν εγκρίθηκαν, από οποιονδήποτε ανεξάρτητο ή κυβερνητικό φορέα. Επιπλέον:
«Οι πιο κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με τις μεθόδους με βάση την RT-PCR που αναπτύχθηκαν για την ανίχνευση του SARS-CoV-2 είναι οι αλληλουχίες των ολιγονουκλεοτιδίων (εκκινητές και ανιχνευτές) που χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση του cDNA……εκτός από λίγες περιπτώσεις, δεν μπόρεσε να βρεθεί καμία πληροφορία σχετικά με τις πραγματικές αλληλουχίες των εκκινητών και των ανιχνευτών στη συσκευή».
Με άλλα λόγια, οι συσκευές δοκιμής θα μπορούσαν να περιέχουν οτιδήποτε, από όσο γνωρίζουν οι αρχές. Παρόλα αυτά, εμπιστευτήκαμε το τέλος της ελευθερίας μας σε τέτοιες ανεξέλεγκτες, μη επικυρωμένες και ποτέ εγκεκριμένες δοκιμές.
Όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στον κόσμο φωνάζουν για το γεγονός ότι αυτή η υποτιθέμενη πανδημία έχει ήδη προκαλέσει περισσότερους από 750.000 θανάτους. Γνωρίζουμε ότι ακόμη και αυτός ο αριθμός έχει διογκωθεί κατά πολύ: πολύ ηλικιωμένοι (80+ ετών) και πολύ άρρωστοι (2-3 θανατηφόρες παθήσεις) άνθρωποι, οι οποίοι πέθαναν από τις όποιες σοβαρές παθήσεις έπασχαν, έχουν αποδοθεί στο Covid-19 μόνο και μόνο επειδή οι ασθενείς, ακόμη και μετά τη νεκροψία, βρέθηκαν θετικοί ή ακόμη και χωρίς να έχει γίνει καμία εξέταση. Ωστόσο, ακόμη και 750.000 θάνατοι για το COVID-19 είναι σαφώς εντός του φυσιολογικού εύρους θανάτων για αναπνευστικές ασθένειες, όπως φαίνεται από το ακόλουθο γράφημα:
Ετησίως, όπως δείχνουν οι επίσημες στατιστικές, στον κόσμο πεθαίνουν σχεδόν 7 εκατομμύρια άνθρωποι από αναπνευστικές παθήσεις. Οι 750.000 θάνατοι που αποδίδονται στο Covid-19 τους τελευταίους 6 μήνες, ακόμη και αν διπλασιαστούν (πράγμα που δεν θα έπρεπε, καθώς ο σημερινός αριθμός των θανάτων μειώνεται παγκοσμίως), θα αντιστοιχούσαν σε περίπου 1,5 εκατομμύριο θανάτους, που εξακολουθούν να είναι πολύ κάτω από τα σχεδόν 7 εκατομμύρια θανάτους ετησίως από αναπνευστικά προβλήματα.
Και τέλος, ακόμη και οι στατιστικές της ΕΕ επιβεβαιώνουν ότι το σημερινό επίπεδο θανάτων είναι απολύτως φυσιολογικό:
Στα τέλη Ιουλίου 202ο, σύμφωνα με το EuroMoMom, τον επίσημο οργανισμό που επιβλέπει τη θνησιμότητα εντός της ΕΕ, σε ολόκληρη την Ευρώπη, εκτός από μια μικρή αύξηση στην Ισπανία, και συμπεριλαμβανομένων των χωρών που θεωρητικά επλήγησαν πολύ σοβαρά από την πανδημία, όπως η Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, δεν υπήρχε καμία απολύτως υπερβολή θανάτων.
Όλα καλά, δηλαδή, αν δεν υπήρχαν απλώς πολιτικοοικονομικές δικτατορικές αποφάσεις.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ – Γιατί Εμβολιάστηκα; Σκέφτηκα Εγωιστικά; Εξαπατήθηκα; Η Μήπως Έδειξα Τυφλή Εμπιστοσύνη Σε Ανεύθυνους Γιατρούς;
