Αποκαλύψεις ενός οικονομικού δολοφόνου και πρώην πράκτορα της Αμερικανικής Εθνικής Ασφάλειας(NSA).. Στις 11 Σεπτεμβρίου, όταν ο Τζον Πέρκινς έμαθε για το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους, βρισκόταν πολύ μακριά από τη Νέα Υόρκη. Γνώριζε όμως ήδη πολλές απαντήσεις σε πολλά «γιατί» και «πως». Οικονομικός δολοφόνος επί σειρά ετών, υπονόμευε το πεπρωμένο υπανάπτυκτων κρατών καθιστώντας ολόκληρες χώρες ομήρους ενός συστήματος που ο ίδιος ονομάζει εταιρειοκρατία.
«Οι Οικονομικοί Δολοφόνοι», γράφει ο Πέρκινς, «είναι υψηλόμισθοι επαγγελματίες που εξαπατούν χώρες σε όλο τον κόσμο, αποσπώντας τους ποσά που ανέρχονται σε τρισεκατομμύρια δολάρια». Τα μέσα που χρησιμοποιούν για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι μεταξύ άλλων οι οικονομικές εκθέσεις με πλασματικά στοιχεία, οι νοθευμένες εκλογές, η εξαγορά συνειδήσεων, ο εκβιασμός, το σεξ και οι πολιτικές δολοφονίες».
Στο βιβλίο “Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου”, το οποίο πολλοί τον προειδοποίησαν να μην γράψει, ο Πέρκινς αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές ενός συστήματος το οποίο προωθεί την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ υπό το μανδύα της παγκοσμιοποίησης, καταδικάζοντας εκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη στην ανέχεια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Αφού διαβάσετε το βιβλίο, θα βλέπετε τις ειδήσεις με άλλα μάτια. (The Guardian)
Οι ανήθικες, υπόγειες συναλλαγές της αμερικανικής εταιρειοκρατίας. Ένα βιβλίο που θα σας καθηλώσει. (The Independent)
Αυτός ο άνθρωπος είναι ένας παραφουσκωμένος συνωμοσιολόγος, ένας αυτοδιαφημιζόμενος πωλητής σκουπιδιών. (Washington Post)
Το Confessions of an Economic Hit Man είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε από τον John Perkins και εκδόθηκε το 2004. Παρέχει την αφήγηση του Perkins για την καριέρα του με την εταιρεία συμβούλων Chas. T. Main στη Βοστώνη. Πριν απασχοληθεί στην εταιρεία, πήρε συνέντευξη για δουλειά στην Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας (NSA). Ο Πέρκινς ισχυρίζεται ότι αυτή η συνέντευξη ουσιαστικά αποτελούσε μια ανεξάρτητη εξέταση που οδήγησε στη μεταγενέστερη πρόσληψή του από τον Einar Greve, μέλος της εταιρείας (και υποτιθέμενο σύνδεσμο της NSA) για να γίνει ένας αυτοχαρακτηριζόμενος «οικονομικός δολοφόνος».
Σύμφωνα με τον Perkins, άρχισε να γράφει το Confessions of an Economic Hit Man τη δεκαετία του 1980, αλλά «οι απειλές ή οι δωροδοκίες πάντα [τον έπειθαν] να σταματήσει».
Σύμφωνα με το βιβλίο του, η λειτουργία του Πέρκινς ήταν να πείσει την πολιτική και οικονομική ηγεσία των υπανάπτυκτων χωρών να δεχθούν τεράστια αναπτυξιακά δάνεια από ιδρύματα όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και η USAID. Γεμάτες με χρέη που δεν μπορούσαν να ελπίζουν να πληρώσουν, αυτές οι χώρες αναγκάστηκαν να συναινέσουν στην πολιτική πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών για διάφορα ζητήματα.
Ο Πέρκινς υποστηρίζει στο βιβλίο του ότι τα αναπτυσσόμενα έθνη ουσιαστικά εξουδετερώθηκαν πολιτικά, τα κενά πλούτου τους διευρύνθηκαν και οι οικονομίες ακρωτηριάστηκαν μακροπρόθεσμα. Με αυτή την ιδιότητα ο Πέρκινς αφηγείται τις συναντήσεις του με ορισμένα εξέχοντα άτομα, όπως ο Γκράχαμ Γκριν και ο Ομάρ Τορίγιος.
Ο Perkins περιγράφει τον ρόλο ενός EHM ως εξής:
Οι οικονομικοί δολοφόνοι (EHM) είναι υψηλά αμειβόμενοι επαγγελματίες που εξαπατούν χώρες σε όλο τον κόσμο για τρισεκατομμύρια δολάρια. Διοχετεύουν χρήματα από την Παγκόσμια Τράπεζα, την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (USAID) και άλλους ξένους οργανισμούς «βοήθειας» στα ταμεία τεράστιων εταιρειών και στις τσέπες λίγων πλούσιων οικογενειών που ελέγχουν τους φυσικούς πόρους του πλανήτη. Τα εργαλεία τους περιελάμβαναν δόλιες οικονομικές εκθέσεις, νοθευμένες εκλογές, πληρωμές, εκβιασμό, σεξ και δολοφονίες. Παίζουν ένα παιχνίδι τόσο παλιό όσο η αυτοκρατορία, αλλά ένα παιχνίδι που έχει πάρει νέες και τρομακτικές διαστάσεις κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου παγκοσμιοποίησης.
Ο επίλογος της έκδοσης του 2006 αντικρούει την τρέχουσα κίνηση των χωρών της G8 να συγχωρήσουν το χρέος του Τρίτου Κόσμου. Ο Perkins κατηγορεί ότι οι προτεινόμενοι όροι για αυτή τη διαγραφή χρέους απαιτούν από τις χώρες να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης, ηλεκτρισμού, νερού και άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Αυτές οι χώρες θα πρέπει επίσης να διακόψουν τις επιδοτήσεις και τους εμπορικούς περιορισμούς που υποστηρίζουν τις τοπικές επιχειρήσεις, αλλά να αποδεχτούν τη συνέχιση της επιδότησης ορισμένων επιχειρήσεων της G8 από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες της G8 και τη δημιουργία εμπορικών φραγμών στις εισαγωγές που απειλούν τις βιομηχανίες της G8.
Στο βιβλίο, ο Πέρκινς αρνείται επανειλημμένα την ύπαρξη μιας «συνωμοσίας». Αντίθετα, ο Πέρκινς συζητά προσεκτικά τον ρόλο της εταιρικής εξουσίας.
– Συνέντευξη 4 Νοεμβρίου 2004
Αρχικά προσλήφθηκα ενώ ήμουν στη σχολή επιχειρήσεων στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα από την Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας, τη μεγαλύτερη και λιγότερο κατανοητή κατασκοπευτική οργάνωση του έθνους. αλλά τελικά εργάστηκα σε ιδιωτικές εταιρείες. Ο πρώτος πραγματικός οικονομικός δολοφόνος ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Kermit Roosevelt, Jr., ο εγγονός του Teddy, που ανέτρεψε την κυβέρνηση του Ιράν, μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, την κυβέρνηση του Mossadegh που ήταν το πρόσωπο της χρονιάς στο περιοδικό Time.
Και ήταν τόσο επιτυχημένος στο να το κάνει αυτό χωρίς καμία αιματοχυσία—καλά, υπήρξε λίγη αιματοχυσία, αλλά όχι στρατιωτική επέμβαση, ξόδεψε μόνο εκατομμύρια δολάρια και αντικατέστησε τον Μοσαντέκ με τον Σάχη του Ιράν. Σε εκείνο το σημείο, καταλάβαμε ότι αυτή η ιδέα του οικονομικού δολοφόνου ήταν εξαιρετικά καλή. Δεν χρειαζόταν να ανησυχούμε για την απειλή πολέμου με τη Ρωσία όταν το κάναμε με αυτόν τον τρόπο.
Το πρόβλημα με αυτό ήταν ότι ο Ρούσβελτ ήταν πράκτορας της CIA. Ήταν δημόσιος υπάλληλος. Αν τον έπιαναν, θα είχαμε πολλά προβλήματα. Θα ήταν πολύ ενοχλητικό. Έτσι, σε εκείνο το σημείο, πάρθηκε η απόφαση να χρησιμοποιηθούν οργανώσεις όπως η CIA και η NSA για να στρατολογήσουν πιθανούς οικονομικούς δολοφόνους σαν εμένα και στη συνέχεια να μας στείλουν να δουλέψουμε σε ιδιωτικές εταιρείες συμβούλων, εταιρείες μηχανικών, κατασκευαστικές εταιρείες, ώστε αν μας έπιαναν , δεν θα υπήρχε καμία σχέση με την κυβέρνηση.
Ο John Perkins γεννήθηκε στις 28 του Γενάρη του 1945. Πιο γνωστό βιβλίο του είναι οι «Εξομολογήσεις ενός Οικονομικού δολοφόνου» (2004) στην οποία περιγράφει αναλυτικά πως ο ίδιος έχει παίξει κάποιο ρόλο στη διαδικασία οικονομικού αποικισμού σε χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Ο Πέρκινς αποφοίτησε από το Tilton School το 1963. Στη συνέχεια πήρε Bachelor στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης το 1968. Ήταν στο Ειρηνευτικό Σώμα Εθελοντών στον Ισημερινό από το 1968 έως το 1970.
Ο Πέρκινς από το 1971 έως το 1981 εργάστηκε στην πολυεθνική εταιρία συμβούλων Chas. T. Main ως οικονομολόγος. Στην πραγματικότητα ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ήταν ένας «Οικονομικός Εκτελεστής», στρατολογημένος από τις μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κράτησε το ρόλο του κρυφό ώσπου, με αφορμή τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, αποφάσισε να εκθέσει δημοσίως τη αθέατη πλευρά της αμερικανικής εταιρειοκρατίας, γράφοντας την Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου. Βεβαίως ο ίδιος λέει ότι είχε ταρακουνηθεί όταν Λατινοαμερικανοί ηγέτες, ο Χάιμε Ρόλντος του Εκουαδόρ και ο Ομάρ Τορίχος του Παναμά, βρήκαν θάνατο σε πανομοιότυπα «αεροπορικά δυστυχήματα».
Οι υψηλόμισθοι που εξαπατούν χώρες
«Οι Οικονομικοί Δολοφόνοι», γράφει ο Πέρκινς στο βιβλίο που εκδόθηκε το 2004, «είναι υψηλόμισθοι επαγγελματίες που εξαπατούν χώρες σε όλο τον κόσμο, αποσπώντας τους ποσά που ανέρχονται σε τρισεκατομμύρια δολάρια. Τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι μεταξύ άλλων οι οικονομικές εκθέσεις με πλασματικά στοιχεία, οι νοθευμένες εκλογές, ο εκβιασμός, το σεξ και οι πολιτικές δολοφονίες».
Στο βιβλίο αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές ενός συστήματος το οποίο προωθεί την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ υπό το μανδύα της «παγκοσμιοποίησης», καταδικάζοντας εκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη στην ανέχεια.
Ο ίδιος έχει μιλήσει -ειδικά μετά το ξέσπασμα της κρίσης- και σε ελληνικά μέσα για το πώς διεθνείς οργανισμοί παγιδεύουν ολόκληρες χώρες, ενώ μια στρατιά ανδρών και γυναικών έχουν εκπαιδευτεί να κερδίζουν καταστρέφοντας ολόκληρες χώρες.
Η Ελευθεροτυπία έχει δημοσιεύσει το 2011 συνέντευξη του Τζον Πέρκινς, ενώ ιδιαίτερα γνωστό είναι το ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου που έχει κερδίσει διεθνή βραβεία για την εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου.
Δείτε το φιλμ-ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου…
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι προσέγγιζε αρχηγούς κρατών για να χρησιμοποιήσει τον πλούτο των χωρών τους προς όφελος των αμερικανικών εταιρειών, της «εταιρειοκρατίας» και συνήθως είτε τους δωροδοκούσε είτε τους προειδοποιούσε για συνέπειες. Ο ίδιος λέει ότι αν αρνούνταν αντιμετώπιζαν απόπειρες δολοφονίας ή πραξικοπήματα.
Ο Τζον Πέρκινς, μάλιστα έχει πει ότι: «Η Ελλάδα χτυπήθηκε από οικονομικούς δολοφόνους, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ξεκίνησε με την Ισλανδία πριν από δύο χρόνια και έφτασε σε εσάς, στην Ιρλανδία και άλλες χώρες. Εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση της Ελλάδας, τέθηκε σε μια κατάσταση με υπέρογκο χρέος και η οικονομία της βρίσκεται σε τέλμα. Η όλη συζήτηση γίνεται για την επαναχρηματοδότηση του χρέους.
Η πρόθεση για επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους θα συνοδευτεί από παραίτηση της Ελλάδας σε πολλούς τομείς. Είναι μια συνηθισμένη τεχνική των οικονομικών δολοφόνων ώστε να φέρουν μια χώρα στα χέρια της «εταιρειοκρατίας».
Δεν έχω αμφιβολία ότι θα υπήρξαν παρασκηνιακές προσπάθειες να επιτευχθούν συμφωνίες μεταξύ Ελλήνων πολιτικών, επιχειρηματιών και της τραπεζικής κοινότητας, δοσοληψίες ή και απειλές».
Οι θεωρίες του έχουν δεχθεί κριτική
Όπως είναι φυσικό εξαιτίας της μεγάλης διάστασης που έχουν πάρει από το 2004 τα όσα ισχυρίζεται δέχθηκε κριτική και διαψεύσεις.
Ο Sebastian Mallaby, αρθρογράφος της Washington Post, αντέδρασε έντονα σε όσα ισχυρίζεται ο «οικονομικός δολοφόνος». Σε οργισμένο άρθρό του έκανε λόγο για θεωρίες συνωμοσίας ενώ τον χαρακτήρισε ως ένα γυρολόγο που λέει ανοησίες.
Άρθρα στους New York Times ανέφεραν ότι όλα όσα ισχυρίζεται για το σύστημα των οικονομικών δολοφόνων δε συνοδεύονται από έγγραφα οι μαρτυρίες που να χρησιμεύουν ως αποδείξεις.
Μάλιστα το 2006 το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναγκάστηκε να ανακοινώσει ότι όλα ισχυρίζεται στο βιβλίο του και σε ότι αφορά την NSA είναι κατασκευασμένα.
Κριτική στο βιβλίο του έχει κάνει για την εφημερίδα Τα Νέα, το 2007, και ο Πέτρος Τατσόπουλος. Όπως έγραφε τότε μεταξύ άλλων: «Παλαιότερα θα τον είχαν σκοτώσει. Ούτε συζήτηση. Αυτόν και την κόρη του και το εγγόνι του. Ήταν πιο μπρούτοι παλαιότερα- αν δώσουμε βάση και στη δική του εξομολόγηση. Σήμερα αρκούνται να τον λοιδορούν. Να υποστηρίζουν ότι όσα γράφει είναι για τα μπάζα. Σε μια κοινωνία όπου, δεκαετίες πλέον- και αναμφίβολα με τη δική τους ευθύνη- οι συγκλονιστικές μαρτυρίες και οι ευφάνταστες θεωρίες συνωμοσίας συνυπάρχουν στα ράφια των βιβλιοπωλείων επί ίσοις όροις, αρκεί να ρίξεις λίγη λάσπη σε ένα βιβλίο για να τραβήξεις το χαλί της αναγνωστικής εμπιστοσύνης. Μα για σταθείτε μια στιγμή. Μήπως ο Πέρκινς γνώριζε πως θα αντιδράσουν έτσι και ανέπτυξε εξαρχής μια θεωρία συνωμοσίας, βέβαιος ότι δεν θα πειράξουν ούτε μια τρίχα από την κεφαλή του; Δυστυχώς, θα μείνουμε με την απορία. Εάν εκμεταλλεύτηκε την ευπιστία μας, εμείς του βγάζουμε το καπέλο. Δεν θα είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που σπεκουλάρει πάνω στην ανάγκη μας να δώσουμε ένα έρμα- συνωμοτικό έστω έρμα- σε αυτόν τον ανερμάτιστο κόσμο».
Εσείς τι λέτε;; Κοροϊδεύει ο Πέρκινς;; Ή είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα;;;
