ΣΟΚ!!! Οι γιατροί έλαβαν μπόνους για να κάνουν ευθανασία σε ασθενείς με COVID-19 που νοσηλεύονται με σοβαρά προβλήματα υγείας. «Αυτό Αναστρέφει το ήθος της ιατρικής»
[ Σημείωση του συντάκτη: Αυτή η ιστορία δημοσιεύτηκε αρχικά από το Live Action News . ]
Από τη Nancy Flanders
Live Action News
Η κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας ανακοίνωσε ότι οι ασθενείς που εισάγονται στο νοσοκομείο για COVID-19 μπορούν να θανατωθούν μέσω ευθανασίας, σύμφωνα με το Scoop .
Τον Νοέμβριο, η ομάδα κατά της ευθανασίας #DefendNZ έθεσε στο Υπουργείο Υγείας της Νέας Ζηλανδίας (MOH) ερωτήσεις σχετικά με την πρακτική του νόμου για την επιλογή του τέλους της ζωής της χώρας (EOLC Act) . Ένα από αυτά τα ερωτήματα ήταν: «Θα μπορούσε ένας ασθενής που νοσηλεύεται σοβαρά με Covid-19 να είναι δυνητικά επιλέξιμος για υποβοηθούμενη αυτοκτονία ή ευθανασία σύμφωνα με τον Νόμο, εάν ένας επαγγελματίας υγείας θεωρούσε την πρόγνωσή του λιγότερο από 6 μήνες;»
Ο νόμος EOLC ορίζει ότι ένα άτομο που έχει μια «τελική ασθένεια που είναι πιθανό να τερματίσει τη ζωή του ατόμου εντός 6 μηνών» μπορεί να πεθάνει από ευθανασία. Η επιλεξιμότητα τόσο για ευθανασία όσο και για υποβοηθούμενη αυτοκτονία καθορίζεται από τον θεράποντα ιατρό και έναν ανεξάρτητο ιατρό.
Οι γιατροί λαμβάνουν μια κρατική αμοιβή 1.000 $ συν τα έξοδα για κάθε άτομο που σκοτώνουν μέσω ευθανασίας.
Το Υπουργείο Υγείας επιβεβαίωσε ότι τέτοιοι ασθενείς με COVID θα μπορούσαν να θανατωθούν με θανατηφόρα ένεση βάσει του νέου νόμου για την ευθανασία. Αυτό περιλαμβάνει ασθενείς που θεωρείται ότι πεθαίνουν από COVID ή εκείνους που υποφέρουν εξαιρετικά από τις επιπτώσεις του. Το MOH δήλωσε: «Μια καταληκτική ασθένεια είναι συνήθως μια παρατεταμένη ασθένεια όπου η θεραπεία δεν είναι αποτελεσματική».
Όπως επισήμανε ο Scoop, «[Δεν] υπάρχει τίποτα συγκεκριμένο σχετικά με τη φράση «τις περισσότερες φορές», στην πραγματικότητα, η συμπερίληψή της σε αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο φαίνεται ξεκάθαρα να υποδηλώνει ότι το Υπουργείο Υγείας θεωρεί ότι ο ορισμός της επακόλουθης ασθένειας είναι υποκειμενικός και ανοιχτός σε ερμηνεία.” Επιπλέον, το Υπουργείο Υγείας πιστεύει ότι οι ιατροί είναι αυτοί που πρέπει να λάβουν την απόφαση για το εάν μια πάθηση θεωρείται καταληκτική ή όχι.
«Υπό το φως αυτής της αόριστης ερμηνείας, είναι εύλογο να υποστηριχθεί ότι ο COVID-19 θα μπορούσε να ταξινομηθεί ως «τελική ασθένεια» ανάλογα με την πρόγνωση του ασθενούς και τις υποκειμενικές κρίσεις του AMP και του ανεξάρτητου ιατρού. Φαίνεται ότι μας πούλησαν ένα πράγμα και μας έχουν παραδώσει ένα άλλο», δήλωσε ο εκπρόσωπος του #DefendNZ, Henoch Kloosterboer.
Το MOH είπε επίσης στο #DefendNZ, «Η επιλεξιμότητα [για υποβοηθούμενο θάνατο] καθορίζεται κατά περίπτωση. Ως εκ τούτου, το Υπουργείο δεν μπορεί να προβεί σε οριστικές δηλώσεις σχετικά με το ποιος είναι επιλέξιμος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα άτομο με COVID-19 μπορεί να πληροί τις προϋποθέσεις για υποβοηθούμενο θάνατο».
Η βρετανική βαρόνη Finlay of Llandaff, καθηγήτρια παρηγορητικής ιατρικής, είπε ότι ο νόμος περί ευθανασίας της Νέας Ζηλανδίας έρχεται σε αντίθεση με τον θεμελιώδη σκοπό της ιατρικής για τη θεραπεία ασθενών.
«Είναι παράξενο το γεγονός ότι μια χώρα που προσπαθεί να προστατεύσει τους πολίτες [της] κλείνοντας εντελώς από έναν ιό από τον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να αναρρώσουν πλήρως… προτείνει τώρα ότι αυτοί οι ασθενείς πρέπει να σκοτωθούν από τους γιατρούς τους. Ανατρέπει το ήθος της ιατρικής».
Και Συνέχισε, «Πραγματικά δεν μπορείς να προβλέψεις τον θάνατο 100 τοις εκατό. Γιατί λοιπόν να μην τους υποστηρίξετε ενώ πεθαίνουν και να αφήσετε την πόρτα ανοιχτή σε περίπτωση που είναι στην ομάδα που αψηφά όλες τις πιθανότητες και αναρρώσει πλήρως».
Σύμφωνα με την Catholic Herald , μόνο 96 από τους 16.000 γιατρούς της Νέας Ζηλανδίας είπαν ότι θα συμμετάσχουν σε υποβοηθούμενο θάνατο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ – Η ΔΥΤΙΚΉ ΙΑΤΡΙΚΉ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΊ ΥΠΌ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΉ ΙΕΡΑΡΧΊΑ
