“Αντιεμβολιαστής, ρωσόφιλος, ψεκασμένος”: το τρίπτυχο του σύγχρονου πολιτικού επαναστάτη. Πλέον, κάθε λογικά σκεπτόμενος Έλληνας πολίτης μπορεί να διακρίνει πως η επίκληση της δημοκρατίας από μέρος του μητσοτακικού καθεστώτος δεν συνιστά τίποτα παραπάνω από την πρόθεση να συγκαλύψει μιά δημοκρατικά εκλεγμένη δικτατορία. Πάμπολλες είναι οι φορές που ο μανδύας της φιλελεύθερης και δημοκρατικής αρχής του κατέρρευσε, με αποτέλεσμα να φανεί το αληθινό πρόσωπο μίας εξουσίας που βάσισε την κυριαρχία της στην τακτική του ‘’διαίρει και βασίλευε’’. Στο βαθμό, μάλιστα, που δια συστηματικής προπαγάνδας και κοινωνικο-πολιτικά ανήθικων πρακτικών παραχώρησε στους αντίθετα σκεπτόμενους την ταμπέλα του κοινωνικού εχθρού ανέδειξε την σημασία του τρίπτυχου ‘’αντιεμβολιαστής, ρωσόφιλος, ψεκασμένος’’ στην πάταξη της πιο αμφιλεγόμενης κυβέρνησης που ανέδειξε ποτέ ο Ελληνικός λαός.
Φαίνεται, ιδιαίτερα, πως οι πολίτες που αναιδώς εκδίωξε ο κυβερνήτης της Ελλάδος δεν είναι εχθροί της κοινωνίας, όπως διαρκώς αναπαράγει, αλλά εχθροί του καθεστώτος του και η πιο ζωντανή ελληνική αντιστασιακή χροιά. Αυτοί, δηλαδή, που τόσο άδικα κατηγορήθηκαν από τους χρηματιζόμενους του συστήματος για κάθε λάθος κυβερνητικής σκοπιμότητας και τοποθετήθηκαν νομικά και κοινωνικά σε θέση χειρότερη από τον πιο στυφνό βιαστή και δολοφόνο συνιστούν όντως τη δύναμη που εγγυάται με σιγουριά την πτώση του πολιτικού κατεστημένου των τριών τελευταίων ετών. ‘Ετσι, ο αποκλεισμός τους από την κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας καταδεικνύει με καθαρότητα τον φόβο της αρχής για την επικείμενη πτώση της αλλά και την ανάγκη επιβράδυνσης της τελευταίας.
Πολλά στοιχεία, άλλωστε,συντείνουν στην απομάκρυνση του σύγχρονου πολιτικού γίγνεσθαι από την ιδέα της καθαρής και ανόθευτης δημοκρατίας και το διαχωρίζουν από αυτή.
Αρχικά, μιά δημοκρατικά οργανωμένη πολιτική συσσωμάτωση επενδύει, αναμφισβήτητα, στον πλουραλισμό, την ελευθεροστομία, την ελεύθερη και ακώλυτη διακίνηση ιδεών και απόψεων. Σκοπός της, άλλωστε, δεν είναι άλλος από την πνευματική ζύμωση των πολιτών και την ποικιλία της πνευματικής και ιδεολογικής τους συστάσεως. Αντίθετα, ένα καθεστώς υγειονομικής χούντας και διαρκούς τρομοκρατίας εκ φύσεως του δεν επενδύει στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών με πρακτικές που τυχαία εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη.
Το αποτέλεσμα της συστηματικής τρομοκρατίας, της επίμονα εφαρμοζόμενης προπαγάνδας αλλά και της σκοπούμενης δημιουργίας μαζανθρώπων και ιατρών θηρευτών του εύκολου πλουτισμού δεν ήταν άλλη από τον παραγκωνισμό των υποστηρικτών της πραγματικής δημοκρατίας και των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επομένως, εφόσον επικρατεί επί της κοινωνίας διαχωρισμός τέτοιου ηθικού χρωματισμού, μην αμφισβητήσετε ποτέ σας την χαρά μου που ανήκω στους τελευταίους.
Ούτως ή άλλως, μία φιλελεύθερη δύναμη που διατηρεί το τεκμήριο της αλήθειας ουδέποτε θα προέβαινε σε πράξεις πολιτικώς ανήθικου περιεχομένου ώστε να αποδείξει την ορθότητα των θέσεων της. Αυτό, βεβαίως, δεν ανιχνεύτηκε επί πολιτικής θητείας Μητσοτάκη αφού γίναμε μάρτυρες μαζικού λαδώματος υπό την ονομασία του ‘’οικονομικού κινήτρου’’ ώστε οι νέοι να προβούν στην εμβολιαστική πράξη και την αντίστροφη οικονομική επιβάρυνση των ανεμβολίαστων υπό την μορφή διαρκών ράπιντ τεστ. Μετάφραση: επιβράβευση της πειθήνιας νεολαίας για την συμμόρφωση της και εκμετάλλευση της οικονομικής δυσπραγίας μέσα στην οποία μεγάλωσε. Ακόμα, όμως, και μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον υπήρξαν άτομα που διατήρησαν ακμαίο το ηθικό τους και επέλεξαν την προσωπική τους αλήθεια και την αυστηρώς ατομικά οριζόμενη ηθική έναντι κάθε αντίρροπης δύναμης. Έτσι, απέδειξαν πως έχουν αυτεξούσιο στο σώμα τους και την ψυχή τους ικανό ακόμα και να τους φέρει σε σύγκρουση με κάθε υφιστάμενη αρχή. Αυτό, μάλιστα, με απόλυτο αυτοσεβασμό και συνειδησιακή ενάργεια.
Επίσης, αναφορικά με τα κράτη που λειτουργούν στη βάση δημοκρατικών αρχών, αξίζει να γίνει μνεία στην αμέριστη προσκόλληση τους στην κυριαρχία του παντοδύναμου λαού. Με άλλα λόγια, οποιαδήποτε κυβερνητική πράξη δυνάμενη να διαμορφώσει ριζικά και ανεπανόρθωτα τη ζωή του πολίτη οφείλει να φιλτράρεται διά διαδικασιών λαϊκής συναινέσεως. Έτσι, η είσοδος της χώρας μας σε έναν πόλεμο που ουδεμία σχέση έχει με τα εθνικά της συμφέροντα και τελούμενη άνευ γενικής λαϊκής εγκρίσεως συνιστά τουλάχιστον εγκληματική πράξη. Αυτό εντείνεται στο βαθμό που υποβοηθάται αδιάκριτα και μη ανάλογα προς τις στρατιωτικές, οικονομικές και οπλικές δυνάμεις μας κράτος που κυριαρχείται από απροκάλυπτα εγκληματική και ναζιστική αρχή.
Με αυτό τον τρόπο, υποδηλώνεται πως αναφερόμαστε σε μία κυβέρνηση αγκιστρωμένη δουλικά στο άρμα ξένων συμφερόντων και κυρίως δεν αναγνωρίζει την κυριαρχία του λαού πέραν της εκλογικής περιόδου. Αν, λοιπόν, η αντίθεση μου για την εμπλοκή της πατρίδας μου σε έναν πόλεμο εθνικά ανώφελο και υπέρ ναζιστικών δυνάμεων δύναται να οδηγήσει κάποιον στον χαρακτηρισμό μου ως ‘’ρωσόφιλη’’ και ‘’ψεκασμένη’’ τότε ορθώς αναφέρομαι στην έλλειψη πολιτικής συνειδήσεως και δημοκρατικής σκέψεως του σύγχρονου πολίτη.
Εν κατακλείδι, υποστηρίζω αμετάκλητα πως το τριπλό εννοιολογικό πλέγμα που συνιστά πλέον είδος κοινωνικής κατακραυγής και πολιτικής αποδοκιμασίας είναι εν τέλει αυτό που μπορεί να σώσει την Ελλάδα. Γιατί πέρα από κάθε συστημική ερμηνεία και προκατάληψη, αυτοί που αρνήθηκαν να υποκύψουν στις κυβερνητικές απειλές, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τη λογοκρισία και τις άλογα επιθετικές συμπεριφορές όσων συμπολιτών τους δέχτηκαν το προβαλλόμενο αφήγημα συνιστούν τον σύγχρονο τύπο επαναστάτη και αμύντορα των δημοκρατικών αρχών. Ήρθε πλέον ο καιρός να σπάσουμε το πρότυπο του μαζανθρώπου, να αναζητήσουμε ελεύθερα την ερμηνεία των εφαρμοζόμενων πρακτικών και να επιτελέσουμε ορθά τον ρόλο του ενεργού πολίτη. Εξάλλου, η αληθινή ελευθερία κείται εντός της αληθινής αμφισβήτησης.
Κατερίνα Πετσούδη, φοιτήτρια Νομικής ΑΠΘ
Διαβάστε επίσης – Συνέντευξη Alexander Dugin Σχολιάζοντας Τον Λόγο Πούτιν: Είναι Η Έναρξη Της Νικηφόρας Τελευταίας Μάχης Μεταξύ Φωτός Και Σκότους
