Όσο περνάει ο καιρός και το μέλλον γίνεται περισσότερο αβέβαιο, διακρίνουμε δύο ειδών αντιδράσεις. Η μία είναι η απογοήτευση, γιατί τα πράγματα “τρέχουν” πέρα από τον έλεγχό όσων την νιώθουν, πιστεύοντας πως είναι ανίκανοι να αντιδράσουν, άρα…. χαμένοι από χέρι.
Η άλλη είναι η ενεργή αποφασιστικότητα. Αυτό το είδος αντίδρασης το έχουν όσοι αφυπνίστηκαν πρόσφατα ή όσοι «έβραζαν στο ζουμί τους» χρόνια τώρα, περιμένοντας τους άλλους να προσέξουν τι συμβαίνει.
Όσα συμβαίνουν δεν είναι κάτι νέο. Απλά, τα κρύβαμε κάτω από το χαλί. Μόνο ορισμένες οι περιπτώσεις, μετρημένες στα δάχτυλα του χεριού, που πέσαμε από τα ροζ συννεφάκια μας.
Όσοι είναι απογοητευμένοι σήμερα δεν είναι επειδή ο ολοκληρωτισμός πετυχαίνει. Είναι γιατί ξέρουν πόσo σκληρή δουλειά θα χρειαστεί για να βυθιστεί όλο αυτό το κακό μια και για πάντα.
Εκφοβιστικό είναι το μέγεθος της τεράστιας αποστολής που έχουμε μπροστά μας, όχι η πίστη σε βέβαιη ήττα.
Όπως συμβαίνει με πολλές προκλήσεις που αξίζει να επιδιώξουμε, το πιο δύσκολο πρώτο βήμα είναι η αλλαγή της νοοτροπίας κάποιου, σε εκείνη ενός πολεμιστή.
Χρειάζεται χρόνος, υπομονή και προθυμία να εγκαταλείψουμε αυτό που κάποτε θεωρούσαμε βέβαιο όταν η νέα γνώση ανατρέπει βαθιές αλήθειες.
Προτού μπορέσουμε να κατανοήσουμε την πονηρή εξαπάτηση, πρέπει πρώτα να εξαπατηθούμε πλήρως.
Όπως συμβαίνει με τον έρωτα. Προτού μπορέσουμε να νιώσουμε την αληθινή αγάπη, πρέπει πρώτα να υπομείνουμε τον πιθανό πόνο.
Η εμπειρία, μας βοηθά να δούμε τα ψέματα με μεγάλο προσωπικό κόστος, αλλά τελικά μας προετοιμάζει να αναλογιστούμε κάποτε κρυμμένες αλήθειες.
Όπου κι αν κοιτάξετε, εκείνοι που είναι πιο πιθανό να πουν: «Εμπιστευτείτε μας, πίστεψέ μας, μιμηθείτε μας», είναι ακριβώς αυτοί που προβάλλουν τα ψέματα ως αλήθειες.
Οι κυβερνήσεις λένε, «Εμπιστευτείτε μας», αλλά στη συνέχεια οι ίδιοι παραδέχονται εύκολα ότι λένε ψέματα για να ζήσουν.
Οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι είναι «δημόσιοι υπάλληλοι», αλλά στη συνέχεια απαιτούν από το κοινό να υπακούει σε κάθε κυβερνητική εντολή αδιαμαρτύρητα.
Τα ΜΜΕ διατρανώνουν ότι επιδιώκουν την αντικειμενική αλήθεια, αλλά στη συνέχεια παπαγαλίζουν ό,τι τους γράφουν να πουν οι κυβερνητικοί σύμμαχοι των αφεντικών τους.
Οι γιατροί ισχυρίζονται ότι «ακολουθούν την επιστήμη για το καλό του ανθρώπου», αλλά μετά τους βλέπουμε να πουλάνε πειραματικά σκευάσματα απλώς και μόνο επειδή οι κυβερνητικοί γραφειοκράτες υγείας το απαιτούν.
Μη μας εκπλήσσει λοιπόν γιατί ο κόσμος αισθάνεται έτσι σήμερα. Όλοι μας μιμούμαστε συμπεριφορές. Ακόμα και οι εμπειρίες μας, μας κάνουν να νιώθουμε εξαπατημένοι και «κακοποιημένοι».
Χρειάζεται πρώτα να κατανοούμε τις περιστάσεις με ειλικρίνεια, μετά να βρίσκουμε τη σωστή απάντηση και, τέλος, να εκτελούμε αυτήν την απάντηση πιστά.
Το καλύτερο όπλο μας είναι ένας… φακός.
Κάθε κατάσταση μπορεί να μετατραπεί σε πλεονέκτημα.
Πάντα υπάρχει μια απόδραση.
Είναι ο δρόμος του πολεμιστή προς τη νίκη.
Οφείλω να ομολογήσω πως έχει πολλά δίκια σε όσα μας έγραψε η Ιουλία στο κείμενο που μόλις διαβάσατε.. Όλα, μα όλα έχουν να κάνουν με το πως διαχειριζόμαστε αυτήν την δύσκολη εποχή και τις εξελίξεις στον πλανήτη μας.. Πως αντιδρούμε στην πίεση που εφαρμόζεται επάνω μας.. Πόσο προετοιμασμένοι ή εάν το προτιμάτε εκπαιδευμένοι είμαστε για να το ξεπεράσουμε αυτό όσο το δυνατόν καλύτερα και αποδοτικότερα…
Πρέπει να κατανοήσουμε πως ότι βιώνουμε σήμερα, ότι έχει έρθει αλλά και ότι θα έρθει στο εγγύς μέλλον, είναι προαποφασισμένο να γίνει και δεν τίθεται καμία περίπτωση απόρριψης από εμάς, παρά μόνον διαχείρισης.. Ειδικά τα τελευταία χρόνια όποιος το κατανόησε αυτό, κατάφερε και αυτοεκπαιδεύτηκε.. Ναι.. Μια αυτοεκπαίδευση ήταν για όσους κατάφεραν και αφυπνίστηκαν τον τελευταίο καιρό…
Και μια μεγάλη προετοιμασία να κάνουν αυτό που πρέπει σε όσα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον.. Να το διαχειριστούν όσο το δυνατόν καλύτερα και αν δύναται να βοηθήσουν και τους δικούς τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τον τρόμο και το σοκ που θα αντιμετωπίσουν.. Τίποτα δεν γίνεται στην τύχη και αυτό το έχουμε πει πολλές φορές..
Όλα γίνονται για κάποιον λόγο.. Για κάποιον στόχο και σκοπό.. Όποιος λοιπόν θέλει να είναι ελεύθερος, πρέπει να αποδείξει πως αξίζει την ελευθερία του και έχει αποφασίσει να γίνει πολεμιστής.. Και επειδή εμείς εκτός απροόπτου δεν θα πολεμήσουμε με όπλα, το μυαλό είναι αυτό που πρέπει να μάθουμε να χρησιμοποιούμε.. Τη Νόηση… Και να ακούμε την ψυχή μας.. Πάντα πρέπει να ακούμε την ψυχή μας.. Αυτή γνωρίζει τα πάντα..
Σταματάμε να μιμούμαστε λοιπόν συμπεριφορές και καταστάσεις.. Σταματάμε να ανήκουμε σε οποιοδήποτε κοπάδι.. Αποκτάμε προσωπικότητα και ενσυναίσθηση των καταστάσεων, προσπαθώντας για ένα και μόνο πράγμα… Την ανέλιξη μας!!! Από εμάς εξαρτάται και από κανέναν άλλον… Ας θυμηθούμε λοιπόν ποιοι είμαστε και έτσι θα κατανοήσουμε πλήρως και την αποστολή μας την συγκεκριμένη στιγμή.. Θα δούμε καθαρά τον λόγο που η ψυχή μας δέχτηκε να έρθει και να ενσαρκωθεί τώρα..
