Είναι αυτές οι τελευταίες μέρες των ΜΜΕ;;; Σε μια πρόσφατη συνέντευξη με ρώτησαν ποιος θα κέρδιζε τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Στις ΗΠΑ, ο ορισμός της «νίκης» μπορεί εύκολα να είναι μια κλοπή των Δημοκρατικών. Κατά τη διάρκεια των πολλών δεκαετιών κατά τις οποίες σε παλαιότερες εποχές οι Δημοκρατικοί αντιπροσώπευαν την εργατική τάξη, απέκτησαν τον πολιτικό έλεγχο των πόλεων στις οποίες διέμενε η εργατική τάξη. Αυτό σημαίνει ότι οι Δημοκρατικοί προεδρεύουν των εκλογικών διαδικασιών και των ψήφων που δίνονται και καταμετρούνται.
Οι μηχανισμοί απάτης ψηφοφορίας που χρησιμοποιούσαν οι Δημοκρατικοί το 2020 και το 2022 στις πολιτείες αιώρησης έχουν πλέον νομιμοποιηθεί, ώστε να είναι νόμιμο για τους Δημοκρατικούς να κλέψουν τις εκλογές του 2024. Επιπλέον, ορισμένες πολιτείες έχουν καταστήσει παράνομη την απαίτηση ταυτότητας για την ψηφοφορία και οι Δημοκρατικοί ομοσπονδιακοί δικαστές προσπάθησαν να αναγκάσουν τη Βιρτζίνια και άλλες πολιτείες να συμπεριλάβουν μη πολίτες στους εκλογικούς καταλόγους.
Σε αυτόν τον ιστότοπο έχω αναφέρει πολλούς από τους νομιμοποιημένους μηχανισμούς κλοπής που λειτουργούν τώρα. Σε βίντεο που έκανα σημείωσα ότι για να πετύχει η κλοπή, οι αντίπαλοι έπρεπε να είναι κοντά σε ψήφους, και ότι οι δημοσκοπήσεις που έχουν νοθευτεί από δημοσκοπήσεις περισσότερων Δημοκρατικών από Ρεπουμπλικανούς έδειξαν μια στενή εκλογή. Με άλλα λόγια, οι στημένες κάλπες φτιάχνουν το έδαφος για μια κλοπή.
Τι γίνεται όμως αν οι εκλογές δεν είναι κοντά; Τι γίνεται εάν Η Διαφορά είναι τεράστια για να νοθευτεί;;; Αλήθεια, πώς μπορεί να είναι; Ας αναγνωρίσουμε τα τρία στοιχεία που βαραίνουν σε μεγάλο βαθμό το καθεστώς των Δημοκρατικών Μπάιντεν-Χάρις.
Πρώτα η οικονομία, που είναι η κύρια εκλογική εστίαση των Αμερικανών. Τα lockdown του Μπάιντεν με το μπλοκάρισμα της προσφοράς μας έφεραν πληθωρισμό. Για να καταπολεμήσουμε τον πληθωρισμό, πήραμε υψηλά επιτόκια. Ο αντίκτυπος του υψηλού πληθωρισμού και των υψηλών επιτοκίων στους Αμερικανούς είναι δραματικά αρνητικός. Γιατί οι Αμερικανοί θα ψήφιζαν περισσότερα από τα ίδια;
Δεύτερον, το καθεστώς Μπάιντεν-Χάρις έχει καταστήσει απολύτως σαφές ότι σκοπεύει να κρατήσει τα σύνορα της Αμερικής ανοιχτά έως ότου εκατομμύρια μετανάστες-εισβολείς μετατρέψουν την Αμερική σε Πύργο της Βαβέλ χωρίς εθνική ενότητα. Η σφαίρα ασφάλειας για τους Αμερικανούς πολίτες συρρικνώνεται. Γιατί οι Αμερικάνοι θα ψήφιζαν για την απομάκρυνσή τους;
Τρίτον, οι πόλεμοι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε πόλεμο για ολόκληρο τον 21ο αιώνα χωρίς εθνικό σκοπό. Οι Αμερικανοί δεν είναι κατά των πολέμων εφόσον τους κερδίζουν, αλλά όταν χάνουν – όπως στο Βιετνάμ, το Αφγανιστάν, την Ουκρανία, στρέφονται κατά των πολέμων. Το καθεστώς Μπάιντεν-Χάρις έχει δώσει στους Αμερικανούς έναν χαμένο πόλεμο στην Ουκρανία. Γιατί οι Αμερικανοί να ψήφιζαν ένα καθεστώς που χάρισε στον περήφανο εαυτό τους άλλη μια πολεμική απώλεια;
Δεδομένων αυτών των μειονεκτημάτων της Καμάλα, ποια είναι τα επιτεύγματα του καθεστώτος Μπάιντεν-Χάρις; Δεν υπάρχουν για τους καθημερινούς Αμερικανούς. Τα επιτεύγματα είναι μόνο για τους αριστερούς ιδεολόγους του Woke: περικοπές στην ελευθερία του λόγου, χρήση του νόμου ως όπλο κατά του Τραμπ και των υποστηρικτών του, εξομάλυνση της σεξουαλικής διαστροφής, σεξουαλοποίηση μικρών παιδιών, αντικατάσταση της αξίας με τη διαφορετικότητα, την ισότητα και την ένταξη — με αντισυνταγματικά προνόμια που παραβιάζουν την 14η Τροποποίηση και τον Νόμο για τα Πολιτικά Δικαιώματα του 1964 — βάσει φυλής, φύλου και σεξουαλικές προτιμήσεις.
Το καθεστώς Μπάιντεν-Χάρις επιχείρησε πραξικόπημα. Το καθεστώς Μπάιντεν-Χάρις έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να ανατρέψει την Αμερική και να εγκαταστήσει τον Πύργο της Βαβέλ στα Σόδομα και τα Γόμορρα. Οι εκλογές του Νοεμβρίου θα μας πουν πόσο επιτυχημένο ήταν το πραξικόπημα τους.
Το πραξικόπημα θα είχε καλύτερες πιθανότητες με έναν διαφορετικό υποψήφιο από την Καμάλα, της οποίας η εκστρατεία συνίστατο στο να γελάει μέσα από τις παράλογες απαντήσεις της και να χλευάζει τον Τραμπ, αποκαλώντας τον φασίστα. Δημοκρατικές εφημερίδες όπως η Washington Post, οι Los Angeles Times και οι USA Today αρνήθηκαν να υποστηρίξουν την Kamala. Οι New York Times ρώτησαν: «Πού είναι το άγριο επείγον του να νικήσεις τον Τραμπ;»
Στις 28 Οκτωβρίου ο Τζεφ Μπέζος έγραψε στην The Washington Post, της οποίας ανήκει, ότι η φήμη των έντυπων και τηλεοπτικών μέσων έχει πέσει κάτω από αυτή του Κογκρέσου. «Το επάγγελμά μας είναι πλέον το λιγότερο αξιόπιστο από όλα».
Ο Μπέζος συνειδητοποιεί ότι η μηχανή ψεύδους των φιλελεύθερων μέσων ενημέρωσης έχει χάσει την αξιοπιστία της. Η Ρεάλιτ είναι ένας αήττητος πρωταθλητής. Για να ανακτηθεί η αξιοπιστία, λέει ο Μπέζος, τα μέσα ενημέρωσης θα πρέπει να επιστρέψουν στην ακρίβεια και να πάψουν να θυσιάζουν την αλήθεια για την προώθηση ιδεολογικών ατζεντών. «Η Washington Post και οι New York Times κερδίζουν βραβεία, αλλά όλο και περισσότερο μιλάμε μόνο με μια συγκεκριμένη ελίτ. Όλο και περισσότερο, μιλάμε μόνοι μας».
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν ο Μπέζος και τα έντυπα και τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης είναι ότι οι σχολές δημοσιογραφίας παράγουν μόνο ιδεολογικούς ακτιβιστές που έχουν κίνητρο να ελέγχουν τις αφηγήσεις για να προωθήσουν τις ατζέντες του Woke και όχι να αναφέρουν τα γεγονότα. Μπορείτε να δείτε την αλήθεια αυτού στο γεγονός ότι οι λίγοι πραγματικοί δημοσιογράφοι που έχει ακόμα η Αμερική — Tucker Carlson, Megyn Kelly, Glenn Greenwald, Matt Taibbi, Joe Rogen — έχουν όλοι εκδιωχθεί από τα έντυπα και τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης και λειτουργούν ανεξάρτητες ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο.
Πού θα βρει ο Μπέζος έναν ειλικρινή συντάκτη; Πού θα βρει ένας έντιμος συντάκτης έναν έντιμο ρεπόρτερ; Εάν το κάνει, γιατί οι διαφημιστές θα υποστηρίζουν μέσα που δεν προωθούν την ατζέντα των διαφημιστών; Η Αμερική είναι τόσο αγορασμένη από χρήματα που εξυπηρετούν ειδικά συμφέροντα που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την επανεμφάνιση της αληθινής αναφοράς.
Ο Bezos έχει δίκιο να ανησυχεί ότι σήμερα οι ιστότοποι ενός ατόμου, έχουν μεγαλύτερη αξιοπιστία από την Washington Post. Νομίζω ότι η ανησυχία του Μπέζος και η άρνηση των δημοκρατικών εφημερίδων να υποστηρίξουν την Καμάλα θα δυσκολέψει αυτή τη φορά τους Δημοκρατικούς να κλέψουν άλλες εκλογές. Αυτή τη φορά είναι πιθανό οι φιλελεύθερες εφημερίδες να μην φωνάξουν με μία φωνή χωρίς να ερευνήσουν τα γεγονότα: «Δεν υπήρξε νοθεία ψηφοφορίας».
Ο Thomas Jefferson είπε ότι κάθε 200 χρόνια το Δέντρο της Ελευθερίας πρέπει να ποτίζεται με το αίμα των τυράννων. Το πότισμα έχει καθυστερήσει πολύ. Οι εκλογές του Νοεμβρίου είναι η τελευταία ευκαιρία των Αμερικανών να υπάρξουν ως ελεύθερος λαός. Θα πετάξουν αυτήν την ευκαιρία μακριά;
