Η Lily Ebert, μια 99χρονη επιζήσασα του Ολοκαυτώματος μοιράζεται τις εμπειρίες της από το Auschwitz.. Μετά το Auschwitz στη Γερμανία όπου αναγκάστηκε να εργαστεί ως σκλάβα εργάτρια σε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών.. Άσχετα από το γεγονός πολλών διαστρεβλώσεων όσον αφορά την πραγματική ιστορία που έχουν γίνει για να περάσουν το παραμύθι που βοήθησε την ίδρυση του Ισραήλ, σίγουρα υπήρξαν χιλιάδες άνθρωποι που βίωσαν απίστευτες και τρομακτικές καταστάσεις κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ΝΑΖΙ…
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλοί από αυτούς υπήρξαν πειραματόζωα για την τότε BIG PHARMA, όπως εξηγώ στο βίντεο ΜΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 100 ΧΡΟΝΩΝ ΠΡΙΝ… Όπως επίσης συνιστώ να ακούσετε και το βίντεο: ΠΩΣ ΜΙΑ ΠΑΤΕΝΤΑ ΕΓΙΝΕ Η ΑΙΤΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ… Πάμε να δούμε όμως το άρθρο και τι μας λέει σε βίντεο αυτή η γυναίκα, όσον αφορά τις εμπειρίες της από το Άουσβιτς… Το άρθρο το βρήκαμε στο kourdistoportocali.com
Η Lily Ebert είναι μια 99χρονη επιζήσασα του Ολοκαυτώματος και σταρ του TikTok.
Με τη βοήθεια της δισέγγονου της, η Lily μοιράζεται τις εμπειρίες της από το Auschwitz στην πλατφόρμα κοινής χρήσης βίντεο, εκπαιδεύοντας μια ολόκληρη νέα γενιά για τη φρίκη του Ολοκαυτώματος. Σε αυτό το βίντεο, η Lily μιλά για τη ζωή της πριν τον πόλεμο στην Ουγγαρία και τις εμπειρίες της στο Auschwitz-Birkenau.
Η Lily πέρασε τέσσερις μήνες στο Auschwitz προτού σταλεί στη Γερμανία όπου αναγκάστηκε να εργαστεί ως σκλάβα εργάτρια σε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών.
Η Lily Ebert BEM ήταν 20 ετών όταν οι Ναζί την απέλασαν από την ουγγρική πατρίδα της στο Άουσβιτς. Στο πλαίσιο του προγράμματος “Κρυμμένες Ιστορίες” του 2011, η Lily μίλησε για το χρυσό μενταγιόν που επέζησε μαζί της στο στρατόπεδο.
Αυτό το χρυσό μενταγιόν δόθηκε σε ένα μικρό κορίτσι τη δεκαετία του 1930
Το κοριτσάκι μεγάλωσε στην Ουγγαρία
Το μενταγιόν ήταν κρυμμένο σε ένα παπούτσι για μεγάλο χρονικό διάστημα
Το μενταγιόν δεν βρέθηκε ποτέ από τους ανθρώπους που το έψαχναν
Εδώ είναι μια χαρούμενη φωτογραφία της Λίλυς. Μπορείτε να δείτε τι φοράει η Λίλι στην αλυσίδα γύρω από το λαιμό της; Είναι ένα μικροσκοπικό μενταγιόν, φτιαγμένο από χρυσό. Φαίνεται αρκετά συνηθισμένο, παρόμοιο με οποιοδήποτε μενταγιόν, γούρι ή ενθύμιο που μπορεί να φοράει κάποιος, αλλά έχει τη δική του αξιοσημείωτη Ανέκδοτη Ιστορία.
Όταν η Λίλι ήταν πολύ μικρό παιδί, περίπου 4 ή 5 ετών, η μητέρα της της έδωσε αυτό το μικρό χρυσό μενταγιόν. Ακόμα και τότε δεν ήταν πολύ ακριβό ή μοναδικό αλλά η μικρή Λίλι ήταν πολύ ευχαριστημένη με το δώρο της. Η Lily είχε μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία μεγαλώνοντας με τις αδελφές και τα αδέλφια της στην Ουγγαρία μέσα σε μια αγαπημένη οικογένεια. Η ζωή ήταν καλή μέχρι που ήρθαν οι Ναζί. Η Λίλι ήταν έφηβη όταν οι Ναζί έφτασαν στην Ουγγαρία και η ζωή της έμελλε να αλλάξει για πάντα.
Οι Ναζί μισούσαν τους Εβραίους και δεν τους επέτρεπαν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Κατάσχεσαν περιουσίες και τιμαλφή και ανάγκασαν τους Εβραίους να ζουν σε φρικτές συνθήκες. Η Λίλι και η οικογένειά της ήταν Εβραίοι. Μια μέρα διατάχθηκαν να παραδώσουν όλο το χρυσό και τα κοσμήματά τους. Ο αδελφός της Λίλι ήξερε πόσο σημαντικό ήταν το μικροσκοπικό χρυσό μενταγιόν για την αδελφή του και έτσι το έκρυψε στο τακούνι του παπουτσιού της μητέρας τους.
Τον Ιούλιο του 1944, όταν η Λίλι ήταν 20 ετών, οι Ναζί την εκτόπισαν από την πόλη της, το Bonyhad, μαζί με τη μητέρα, τον αδελφό και τις τρεις αδελφές της. Τους μετέφεραν με τρένο, στριμωγμένους σε σκοτεινά και σχεδόν αέρινα φορτηγά με ζώα, στο Άουσβιτς. Το μικρό κρεμαστό κόσμημα πήγε μαζί τους. Ήταν ακόμα ασφαλές μέσα στο τακούνι του παπουτσιού της μητέρας της. Η Λίλι και η μητέρα της φορούσαν το ίδιο νούμερο παπούτσι και καθώς έφτασαν στο στρατόπεδο η μητέρα της ζήτησε από τη Λίλι να ανταλλάξει παπούτσια μαζί της. Η Λίλι φόρεσε τα παπούτσια της μητέρας της.
Παρόλο που αυτό συνέβη πριν από 70 χρόνια, η Λίλι μπορεί ακόμα να θυμάται την άφιξή της στην κατασκήνωση. Μετά το μακρύ και τρομερό ταξίδι “όλοι ήταν μισοπεθαμένοι”. Τους διέταξαν να βγουν από το τρένο και να σταθούν μαζί πέντε στη σειρά. Ήταν ένας άνδρας με ένα ραβδί στο χέρι. Ήταν ο Δρ Μένγκελε, ο διαβόητος ναζιστής γιατρός που έγινε γνωστός ως Άγγελος του Θανάτου για τα βάναυσα πειράματά του σε κρατούμενους, αν και εκείνη την εποχή η Λίλι δεν ήξερε ποιος ήταν. Με μια κίνηση του χεριού του ο Δρ Μένγκελε σφράγισε τη μοίρα των ανθρώπων που βρίσκονταν μπροστά του.
Έστελνε τους ανθρώπους δεξιά ή αριστερά – στη ζωή ή στο θάνατο. Οι άνθρωποι που στάλθηκαν προς τα αριστερά οδηγήθηκαν αμέσως στους θαλάμους αερίων και στο κρεματόριο. Η Λίλι και οι δύο αδελφές της, η Ρενέ και η Πίρι, πήγαν δεξιά. Η μητέρα της Νίνα, ο αδελφός της Μπέλα και η αδελφή της Μπέρτα πήγαν αριστερά. Δεν τους είδε ποτέ ξανά.
Η Λίλι και οι δύο αδελφές της διατάχθηκαν να κάνουν ένα ντους, στη συνέχεια τους έκοψαν τα μαλλιά και τους έκλεψαν τα υπόλοιπα υπάρχοντά τους. Οι Ναζί τους άφησαν μόνο τα παπούτσια τους και στο τακούνι του παπουτσιού της Λίλι κρυβόταν το μικροσκοπικό μενταγιόν, ο τελευταίος δεσμός της Λίλι με τη μητέρα της. Η Λίλι και οι αδελφές της είδαν μια φωτιά στις καμινάδες και μύρισαν μια τρομερή μυρωδιά. Νόμιζαν ότι επρόκειτο για εργοστάσιο και ρώτησαν τους ανθρώπους γι’ αυτό. Τους είπαν ότι δεν ήταν εργοστάσιο και ότι ήταν η οικογένεια της Λίλι που καίγονταν εκεί μαζί με όλους τους άλλους που είχαν σταλεί στο μονοπάτι προς τα αριστερά.
Αυτή η γνώση έκανε τη Λίλι ακόμη πιο αποφασισμένη να κρατήσει το μενταγιόν της ασφαλές. Ήταν το μόνο που της είχε απομείνει και υπενθύμιζε την ευτυχισμένη παιδική της ηλικία. Ήταν ένας σύνδεσμος με τη δολοφονημένη μητέρα της και ένα σύμβολο περιφρόνησης. Δεν θα επιτρεπόταν στους Ναζί να το κλέψουν! Οι φρουροί διέταξαν να παραδώσουν τα τιμαλφή, αλλά το μενταγιόν της έμεινε στο τακούνι του παπουτσιού της. Όταν τα παπούτσια φθείρονταν, τοποθετούσε το μενταγιόν στην καθημερινή της μερίδα ψωμιού. Μετά από περίπου τέσσερις μήνες στο Άουσβιτς, οι αδελφές μεταφέρθηκαν σε ένα εργοστάσιο πυρομαχικών κοντά στη Λειψία. Το μενταγιόν πήγε μαζί τους.
Οι συμμαχικές δυνάμεις απελευθέρωσαν τη Λειψία το 1945 και οι αδελφές αναζήτησαν καταφύγιο στην Ελβετία. Η Λίλι προσπάθησε να ξαναχτίσει τη ζωή της. Φορούσε το μενταγιόν κάθε μέρα στη μνήμη της δολοφονημένης οικογένειάς της. Τελικά παντρεύτηκε και απέκτησε παιδιά. Το 1953 επανενώθηκε με τον Imre, έναν από τους αδελφούς της, ο οποίος είχε φυλακιστεί σε ναζιστικό στρατόπεδο εργασίας. Το 1967 ήρθε στο Λονδίνο με τον σύζυγό της και τα τρία παιδιά της.
Πάνω από 70 χρόνια έχουν περάσει από την απελευθέρωση και όπως βλέπουμε στη φωτογραφία, η Lily είναι τώρα περήφανη γιαγιά. Φοράει ακόμα το μικροσκοπικό χρυσό μενταγιόν και μοιράζεται την αξιοσημείωτη ιστορία της με όσους έχουν χρόνο να την ακούσουν. Κάθε χρυσός που έφτανε στο Άουσβιτς είχε κλαπεί από τους Ναζί, οπότε η Lily πιστεύει ότι το μενταγιόν της είναι μοναδικό, ο μοναδικός χρυσός που μπήκε και βγήκε από το στρατόπεδο με τον νόμιμο ιδιοκτήτη του.
Όπως και η ίδια η Λίλι, επέζησε παρά τις αντιξοότητες. Η Λίλι ζητάει τώρα που γνωρίζουμε τις Ανείπωτες Ιστορίες που το περιβάλλουν να τις μοιραστούμε με άλλους ανθρώπους. Ελπίζει ότι όλοι όσοι την ακούνε θα αναγνωρίσουν πόσο τρομερά ήταν και μπορούν να είναι τα ανθρώπινα όντα μεταξύ τους. Θέλει ειδικά οι νέοι άνθρωποι, ως το μέλλον του κόσμου, να κατανοήσουν τη σημασία της ανεκτικότητας και της αγάπης και τους ζητά να υποσχεθούν ότι θα είναι πιο ευγενικοί μεταξύ τους.
Οι Ναζί κυβέρνησαν μέσω πολιτικών διακρίσεων και μίσους, αλλά η Lily πιστεύει ότι την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος 2011 οι νέοι θα πρέπει να θυμηθούν τις περιπέτειες ενός μικρού κρεμαστού και να χρησιμοποιήσουν τις Ανείπωτες Ιστορίες Επιβίωσης για να αμφισβητήσουν αυτό το μίσος, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι ανεξάρτητα από το διαφορετικό χρώμα του δέρματος, τις θρησκείες ή τις εθνικότητες που υπάρχουν, όλο το ανθρώπινο αίμα είναι κόκκινο.
Αυτή την εβδομάδα, ενώ βρισκόμουν στο Λονδίνο, είχα το μεγάλο προνόμιο να γνωρίσω τη MBE Lily Ebert. Η Lily είναι ένας από τους πιο απίστευτα θετικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ. Στόχος της Lily είναι να συνεχίσει να εκπαιδεύει την επόμενη γενιά για τις φρικτές τραγωδίες που πέρασε ο λαός μας κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.
Βοηθήστε την μην ξεχνάτε ποτέ και μην αφήνετε κανέναν να ξεχάσει.
