Η κρίση στη Μέση Ανατολή θα κοστίσει στην Καμάλα την εκλογή της.. Αν σε κάτι δεν μπορεί να αντιταχθεί η Καμάλα Χάρις, είναι η πολεμική μηχανή… Και αυτό κατά πως φαίνεται θα της στοιχίσει στις εκλογές, εφόσον η πολεμική μηχανή έχει στραφεί κατά των Αραβικών και Μουσουλμανικών περιοχών της Μέσης Ανατολής υποστηρίζοντας το Ισραήλ..
Η υποστήριξη για την υποψήφια των Δημοκρατικών Καμάλα Χάρις μεταξύ αραβοαμερικανών και μουσουλμάνων ψηφοφόρων, καθώς και μεταξύ προοδευτικών και νεαρών ψηφοφόρων, έχει πέσει κατακόρυφα τις τελευταίες εβδομάδες λόγω της υποστήριξής της στις στρατιωτικές ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα και τον Λίβανο, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τη νίκη της σε βασικές πολιτείες όπως το Μίσιγκαν…
Στις 9 Σεπτεμβρίου, το Πανεπιστήμιο Quinnipiac δημοσίευσε τις τελικές του δημοσκοπήσεις πριν από τις γενικές εκλογές των ΗΠΑ. Η έρευνα, η οποία κάλυψε τρεις από τις πιο κρίσιμες πολιτείες που είναι βασικές για τις φιλοδοξίες της Χάρις και του Ρεπουμπλικανό Ντόναλντ Τραμπ, δείχνοντας μια αξιοσημείωτη πτώση για τους Δημοκρατικούς στην πρόθεση ψήφου των ερωτηθέντων, αλλά όχι περισσότερο από ό,τι στο Μίσιγκαν. Εκεί, ο σημερινός αντιπρόεδρος από το 50% της πρόθεσης ψήφου τον Σεπτέμβριο (σε σύγκριση με το 45%) του Τραμπ έφτασε στο 47% τον Οκτώβριο, με τον Ρεπουμπλικανό να προηγείται με 50%.
Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, η πτώση οφείλεται στην υποτιθέμενη συντηρητική μετατόπιση της Χάρις τις τελευταίες εβδομάδες, η οποία την είδε να κάνει εκστρατεία με την πρώην Ρεπουμπλικανό Λιζ Τσένι που καυχιέται για την υποστήριξη του πατέρα της, πρώην αντιπροέδρου Ντικ Τσένι, αρχιτέκτονα της εισβολής του 2003 στο Ιράκ, για να σκληρύνει τη ρητορική της για τους μετανάστες της Λατινικής Αμερικής και, ιδιαίτερα, την ευθυγράμμισή της με το Ισραήλ σε μια περίοδο που το εβραϊκό κράτος επεκτείνει τις αεροπορικές επιδρομές του εναντίον του Λιβάνου, της Συρίας και της Υεμένης.
Υποστηρίζοντας την σθεναρή υπεράσπιση του Ισραήλ από τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, η Χάρις έχει υποφέρει από την πρόθεση ψήφου μεταξύ του νεαρού και προοδευτικού εκλογικού σώματος, αλλά κυρίως μεταξύ των Αραβοαμερικανών και των Μουσουλμάνων ψηφοφόρων. Οι τελευταίοι μάλιστα έχουν ψηφίσει ιστορικά υποψηφίους των Δημοκρατικών σε κάθε εκλογές.
Το Μίσιγκαν έχει τον μεγαλύτερο αριθμό ψηφοφόρων που είναι απόγονοι ή μετανάστες από αραβικές χώρες. Είναι μια από τις βασικές πολιτείες στην εκστρατεία της Χάρις για να κερδίσει τις εκλογές. Εάν η Χάρις δεν κερδίσει το Μίσιγκαν, το οποίο κέρδισε ο Μπάιντεν με τρεις βαθμούς το 2020, αλλά η Χίλαρι Κλίντον έχασε οριακά το 2016, ο δρόμος της για να συγκεντρώσει τις 370 ψήφους του Εκλογικού Σώματος γίνεται σχεδόν αδύνατος αφού, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, ο Ρεπουμπλικανός δείχνει μεγάλη δύναμη στις άλλες πολιτείες των Δημοκρατικών όπως το Ουισκόνσιν και η Πενσυλβάνια.
Η άρνηση της Χάρις να αποστασιοποιηθεί από την απόλυτη υποστήριξη του Μπάιντεν στον Νετανιάχου θα μπορούσε να είναι καταστροφική για την υποψήφια των Δημοκρατικών.
Υπό άλλες συνθήκες, το Μίσιγκαν μπορεί να διευκόλυνε τη νίκη της Χάρις, αλλά αυτή είναι μια από τις πιο ανησυχητικές πτυχές της εκστρατείας της: το γεγονός ότι δεν προσπάθησε να προσεγγίσει αυτό το εκλογικό σώμα –ακόμα και για εκλογικούς λόγους, όχι για ηθικούς– με το να επικρίνει τις ενέργειες του Ισραήλ. Υπενθυμίζεται ότι στην εκστρατεία της η Χάρις αρνήθηκε ακόμη και να έχει έναν Παλαιστίνιο ομιλητή στο Συνέδριο των Δημοκρατικών, παρά το γεγονός ότι προσκάλεσαν Ισραηλινούς ομιλητές. Η ίδια η Χάρις έχει αρνηθεί να δεσμευτεί να σταματήσει την αποστολή αμερικανικών όπλων στο Ισραήλ εάν κερδίσει τις εκλογές.
Ενώ το αραβικό και μουσουλμανικό εκλογικό σώμα αντιπροσωπεύει το 4% του συνολικού πληθυσμού του Μίσιγκαν, που μεταφράζεται σε 200.000 πιθανούς ψηφοφόρους, το περιθώριο νίκης του Τραμπ επί της Κλίντον το 2016 ήταν μόλις 10.000 ψήφοι. Εάν πραγματοποιηθεί η αλλαγή στην πρόθεση ψήφου, θα μπορούσε να δώσει την εκλογή στον πρώην πρόεδρο.
Σήμερα, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ο Τραμπ όχι μόνο προηγείται της Χάρις στο γενικό εκλογικό σώμα στο Μίσιγκαν, αλλά την οδηγεί και στον αραβικό και μουσουλμανικό πληθυσμό, κάτι που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί μόλις πριν από δύο χρόνια. Στο παρελθόν, αυτό το εκλογικό σώμα είχε κλίνει σε συντριπτική πλειοψηφία στους Δημοκρατικούς σε όλες τις προεδρικές εκλογές, συμπεριλαμβανομένου του 2020, όταν ο Μπάιντεν συγκέντρωσε το 60% αυτών των ψήφων, με τον Τραμπ να παίρνει μόλις το 37%.
Ο λόγος για μια τέτοια απότομη αλλαγή σε μόλις τέσσερα χρόνια έχει μια προφανή εξήγηση – την υποστήριξη του Μπάιντεν στη στρατιωτική δράση του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, η οποία έχει αφήσει δεκάδες χιλιάδες νεκρούς στη Γάζα και τον Λίβανο τον τελευταίο χρόνο, οι περισσότεροι από αυτούς να είναι πολίτες. Οι ψηφοφόροι βλέπουν τον Μπάιντεν και την Χάρις να μιλούν για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, αλλά όχι μόνο δεν την επιτυγχάνουν, αλλά συνεχίζουν να στέλνουν όπλα στο Ισραήλ.
Ο Τραμπ υποσχέθηκε σε αυτήν την εκστρατεία ότι θα εφαρμόσει εκ νέου το εκτελεστικό διάταγμα που θέσπισε το 2017, το οποίο απαγορεύει την είσοδο στη χώρα πολιτών από μια σειρά χωρών με μουσουλμανική πλειοψηφία. Αλλά για τους Αραβοαμερικανούς, αυτό δεν είναι συγκρίσιμο με τον Μπάιντεν και τον Χάρις που χρηματοδοτούν και υποστηρίζουν το Ισραήλ.
Πολλοί φιλοπαλαιστίνιοι ψηφοφόροι προτιμούν τον Τραμπ καθώς τον βλέπουν ως έναν ρεαλιστικό πολιτικό, πιστεύοντας ότι ενώ ο Ρεπουμπλικανός έχει καλή σχέση με τον Νετανιάχου, δεν θα δίσταζε να απαλλαγεί από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, αν του γινόταν πολιτικά άβολος. Αντίθετα, ο Μπάιντεν έχει επανειλημμένα πει σε όλη του την καριέρα ότι θεωρεί τον εαυτό του «σιωνιστή» που πάντα υπερασπίζεται το Ισραήλ, κάνοντας πολλούς ψηφοφόρους να πιστεύουν ότι δεν θα αλλάξει γνώμη σχετικά με τη συνέχιση της αποστολής όπλων στο Ισραήλ αντί να εμβαθύνει σε μια διπλωματική λύση. .
Σε πολλές περιπτώσεις, η στροφή αυτού του εκλογικού σώματος προς τον Τραμπ εξηγείται από τη λογική του μικρότερου κακού και δεν είναι παράλογο η επιθυμία να τιμωρηθούν οι Μπάιντεν και Χάρις που επέτρεψαν στο Ισραήλ να βομβαρδίζει καθημερινά τις χώρες καταγωγής τους από οποιοδήποτε άλλο επιχείρημα.
Άλλοι ψηφοφόροι αυτής της ομάδας, από την άλλη πλευρά, αποφάσισαν να υποστηρίξουν την ανεξάρτητη υποψήφια Jill Stein, η οποία αναμένεται να συγκεντρώσει σχεδόν το ένα τρίτο των ψήφων από Άραβες και Μουσουλμάνους στο Μίσιγκαν. Και πάλι, αυτό θα ήταν καταστροφικό για την Χάρις, επειδή πολλοί από αυτούς τους ψηφοφόρους υποστηρίζουν παραδοσιακά τους Δημοκρατικούς. Ωστόσο, η Στάιν είναι η καλύτερη επιλογή για αυτούς τους ψηφοφόρους, επειδή είναι η μόνη υποψήφια που επέκρινε ανοιχτά τον Νετανιάχου.
Είναι ανεξήγητο ότι η Χάρις επιστρατεύτηκε την τελευταία στιγμή μετά τον Αρμαγεδδώνα του Μπάιντεν στο προεδρικό ντιμπέιτ με τον Τραμπ. Τώρα θέλει να αποστασιοποιηθεί από τη μη δημοφιλή κυβέρνηση Μπάιντεν, αλλά διατηρεί την ίδια θέση στα περισσότερα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ. Είναι ξεκάθαρα μια κακή εκλογική στρατηγική. Αλλά αν υπάρχει όπως προλογίσαμε ένα πράγμα στο οποίο η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να αντιταχθεί, αυτό είναι η πολεμική μηχανή, και η Χάρις το αποδεικνύει, ακόμα κι αν βλάψει τις πιθανότητες εκλογής της.
Δείτε: Eίμαστε στην τελευταία φάση της διαμάχης μεταξύ θετικών και αρνητικών δυνάμεων
