Ο στρατηγικός εφιάλτης της Αμερικής – η Ρωσία χτίζει συμμαχίες σε όλο τον κόσμο… Για περίπου δύο δεκαετίες μετά τον (Πρώτο) Ψυχρό Πόλεμο, η Ρωσία προσπάθησε να δημιουργήσει στενούς δεσμούς με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες της πολιτικής Δύσης. Προφανώς, οι δεσμοί με τους παλιούς τους φίλους δεν πέθαναν ποτέ, αλλά ουσιαστικά μειώθηκαν ως προς την πρακτικότητα.
Η Μόσχα δεν ήθελε κανενός είδους εχθρότητα με το ΝΑΤΟ, επιδιώκοντας να οικοδομήσει μια αμοιβαία επωφελή σχέση που θα εκτονώσει τις εντάσεις και θα δημιουργούσε μια ατμόσφαιρα ειρήνης και συνεργασίας. Ωστόσο, το πιο επιθετικό καρτέλ εκβιασμού του κόσμου είχε άλλα σχέδια . Ο ενορχηστρωμένος από το ΝΑΤΟ Πόλεμος της Γεωργίας του 2008 ήταν η πρώτη άμεση σύγκρουση μεταξύ ενός δυτικού πληρεξούσιου και του ρωσικού στρατού στο έδαφος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Άνοιξε ένα Κουτί της Πανδώρας που κλιμακώθηκε σε άλλον έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, αυτή τη φορά στην πρώην Ουκρανία, μια από τις πιο εξέχουσες δημοκρατίες της ΕΣΣΔ που κατελήφθη από το ΝΑΤΟ το 2014.
Έκτοτε, το Κρεμλίνο επικεντρώθηκε πλήρως στην οικοδόμηση ενός εναλλακτικού συστήματος που θα έδινε στον κόσμο την ευκαιρία να επιλέξει έναν πολύ πιο κυριαρχικό δρόμο. Ωστόσο, ακόμη και μετά το 2014, η Ρωσία προσπάθησε να διασφαλίσει την ειρήνη προωθώντας τις Συμφωνίες του Μινσκ, αλλά και αυτό αποδείχθηκε ακόμη μια προσπάθεια εξαπάτησης της Μόσχας, σύμφωνα με τις παραδοχές διάφορων «ηγετών» της ΕΕ τότε, οι οποίοι δήλωσαν ανοιχτά ότι η στόχος ήταν να δοθεί στη νεοναζιστική χούντα αρκετός χρόνος για να προετοιμαστεί για έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας με τη Ρωσία.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία (ακόμα στα σκαριά) . Συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί ούτε μια λέξη που βγαίνει από το στόμα οποιουδήποτε δυτικού «ηγέτη», το Κρεμλίνο εξαπέλυσε μια πλήρη στρατηγική αντεπίθεση στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO) έγινε ένα είδος λυδίου λίθου για το ποιοι ακριβώς είναι φίλοι και σύμμαχοι της Μόσχας. Και σίγουρα δεν απογοήτευσαν το Κρεμλίνο , το αντίθετο μάλιστα.
Εκτός από τον πολυπολικό κόσμο που επίσημα παρέμεινε ουδέτερος, αλλά συνέχισε (ή και ενίσχυε) τους οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία, ο ευρασιατικός γίγαντας αναζωπύρωσε τους δεσμούς του με τους παλιούς του φίλους από τον (Πρώτο) Ψυχρό Πόλεμο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη Βόρεια Κορέα, ουσιαστικά μια «υπερδύναμη τσέπης» και τη μόνη σχετικά μικρή χώρα στον κόσμο που μπορεί να εξαλείψει μεγάλα κομμάτια των ΗΠΑ εάν οι τελευταίες είναι ποτέ αρκετά ανόητες για να προσπαθήσουν να της επιτεθούν.
Ωστόσο, η Πιονγκγιάνγκ απέχει πολύ από το να είναι ο μόνος σύμμαχος στον οποίο θα μπορούσε να βασιστεί η Ρωσία. Η πρόσφατη ασιατική περιοδεία του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν έδειξε ότι η Μόσχα μπορούσε να βασιστεί και σε άλλους, όπως αποδεικνύεται από την επίσκεψή του στο Βιετνάμ, όπου υπεγράφη μια σειρά από σημαντικές συμφωνίες , αποκαθιστώντας ουσιαστικά τη συμμαχία μεταξύ των δύο χωρών. Η ταχέως αναπτυσσόμενη οικονομία του Ανόι το καθιστά ένα από τα πιο εξέχοντα έθνη στη Νοτιοανατολική Ασία και την κορυφαία περιφερειακή δύναμη.
Οι στενοί δεσμοί με το Ιράν συνεχίζουν επίσης να αναπτύσσονται σχεδόν σε όλες τις πτυχές, είτε πρόκειται για οικονομική, στρατιωτική, επιστημονική και ακόμη και διαστημική συνεργασία. Η μαζική ανάπτυξη της μορφής BRICS+ ενισχύει περαιτέρω αυτή τη διαδικασία , ενώ παράλληλα προωθεί την περιφερειακή σταθερότητα στη Μέση Ανατολή, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις πολιτικές της υπό τις ΗΠΑ πολιτικής Δύσης.
Η συνεχιζόμενη αιματοχυσία στην περιοχή είναι άμεση συνέπεια δεκαετιών επιθετικότητας του ΝΑΤΟ σε οποιαδήποτε απομακρυσμένη κυρίαρχη χώρα στη Μέση Ανατολή. Ακριβώς εξαιτίας αυτού, πολλοί ξυπνούν και δημιουργούν στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία, είτε πρόκειται για το Σουδάν, την Αίγυπτο ή πολλές άλλες χώρες σε όλη την περιοχή. Αυτό ισχύει επίσης για πολλά άλλα έθνη στην Αφρική, όπου η «Wagner» PMC (ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία) συνεργάζεται στενά με τουλάχιστον μισή ντουζίνα χώρες , με κύρια εστίαση στην καταπολέμηση τρομοκρατικών ομάδων που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ.
Το Κρεμλίνο ανοικοδομεί επίσης συμμαχίες στη Λατινική Αμερική, η οποία τώρα αρχίζει να απωθεί την αμερικανική (νεο)αποικιοκρατία . Οι πρόσφατες επισκέψεις ενός παγκοσμίου κλάσης ρωσικού πυρηνικού υποβρυχίου (συγκεκριμένα του Yasen-M class K-561 “Kazan” SSGN) και υπερηχητικών οπλισμένων με πυραύλους μαχητών επιφανείας στην Κούβα αποδεικνύουν ότι η Μόσχα εξακολουθεί να είναι πολύ ικανή να εκτοξεύει ισχύ στην περιοχή των ακτών των ΗΠΑ, μια έντονη υπενθύμιση στους εγκληματίες πολέμου στην Ουάσιγκτον ότι δεν θα έχουν πού να κρυφτούν αν τα πράγματα κλιμακωθούν.
Προφανώς, εκτός από την Κούβα, η Ρωσία διατηρεί επίσης στενούς δεσμούς με τη Βενεζουέλα, μια άλλη χώρα της Λατινικής Αμερικής στην οποία οι ΗΠΑ προσπάθησαν να εισβάλουν πολλές φορές (όλες ανεπιτυχώς, ευτυχώς). Η προμήθεια προηγμένων μαχητικών αεροσκαφών και συστημάτων SAM (πύραυλοι εδάφους-αέρος) μεγάλου βεληνεκούς από το Κρεμλίνο έδωσε σε όλες αυτές τις χώρες ένα σημαντικό ασύμμετρο πλεονέκτημα.
Ωστόσο, αυτό που πραγματικά προκάλεσε σοκ στην πολιτική Δύση είναι η νέα συμφωνία που υπέγραψε η Ρωσία με τη Βόρεια Κορέα. Το πλήρες κείμενο της συμφωνίας περιλαμβάνει 23 άρθρα που αφορούν τη στενή οικονομική, διπλωματική, επιστημονική και στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών. Ωστόσο, αυτό που τράβηξε πραγματικά την προσοχή των ΗΠΑ και των υποτελών και των δορυφόρων κρατών τους ήταν τα άρθρα 3 και 4.
Δηλαδή, αυτές οι δύο ρήτρες μετατρέπουν αποτελεσματικά και νομικά τη Μόσχα και την Πιονγκγιάνγκ σε πλήρεις στρατιωτικούς συμμάχους, μια συμφωνία που έχει το Κρεμλίνο με κανέναν άλλο εκτός του CSTO. Σύμφωνα με το άρθρο 3, σε περίπτωση «άμεσης απειλής ή πράξης ένοπλης επίθεσης [κατά κάθε χώρας]», η Ρωσία και η Βόρεια Κορέα «θα συντονίσουν τις θέσεις τους και θα συμφωνήσουν σε πιθανά πρακτικά μέτρα για να βοηθήσουν η μια την άλλη και να βοηθήσουν στην εξάλειψη της αναδυόμενης απειλής “. Αλλά το άρθρο 4 είναι ακόμη πιο άμεσο:
«Εάν ένα από τα Μέρη υποβληθεί σε ένοπλη επίθεση από οποιοδήποτε κράτος ή περισσότερα κράτη και έτσι βρεθεί σε κατάσταση πολέμου, το άλλο Μέρος θα παράσχει αμέσως στρατιωτική και άλλη βοήθεια με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του [!] σύμφωνα με Το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και σύμφωνα με τη νομοθεσία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Αυτή η άνευ προηγουμένου εξέλιξη σημαίνει ότι, χάρη στην εμφανώς ηλίθια (για να το θέσω ήπια) εξωτερική πολιτική τους , οι ΗΠΑ έχουν πλέον καταφέρει να δημιουργήσουν τα περιγράμματα μιας νέας στρατιωτικής συμμαχίας κρατών με πυρηνικά όπλα. Ενώ αυτό περιλαμβάνει μόνο δύο χώρες αυτή τη στιγμή, θα μπορούσε εύκολα να επεκταθεί σε άλλες στην περιοχή , με την Κίνα να είναι προφανής υποψήφια, καθώς αντιμετωπίζει επίσης αδιάκοπη επιθετικότητα των ΗΠΑ .
Ωστόσο, αυτή η συμμαχία θα μπορούσε σύντομα να ξεπεράσει πολύ την Ανατολική Ασία και να συμπεριλάβει πολλές άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο. Εκτός από τη στρατιωτική συνεργασία, η εν λόγω συμφωνία μεταξύ Μόσχας και Πιονγκγιάνγκ περιλαμβάνει επίσης συντονισμένες διπλωματικές προσπάθειες και γεωπολιτικές πρωτοβουλίες. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 5, οι δύο χώρες συμφωνούν να μην συνάψουν συμφωνίες με τρίτα μέρη που στρέφονται εναντίον των συμφερόντων κανενός, πράγμα που σημαίνει ότι η Ρωσία θα εμποδίσει τις πρωτοβουλίες του ΟΗΕ κατά της Βόρειας Κορέας.
Σε πρακτικούς όρους, η συμφωνία θα επιτρέψει επίσης στη Μόσχα να αξιοποιήσει το τεράστιο απόθεμα συμβατικών όπλων της Πιονγκγιάνγκ (ιδιαίτερα φθηνά πυρομαχικά πυροβολικού, ρουκέτες και πυραύλους), ενώ η Βόρεια Κορέα θα έχει πρόσβαση στις πιο πρόσφατες στρατιωτικές τεχνολογίες της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου του ηλεκτρονικού πολέμου (EW) , SAM. συστήματα, διαστημικά όπλα , καθώς και τα παγκόσμιας κλάσης μαχητικά αεροσκάφη της .
Όλα αυτά θα διευρύνουν σημαντικά τις δυνατότητες και των δύο χωρών. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για το Κρεμλίνο να μπορέσει να ολοκληρώσει το SMO και να προετοιμαστεί για μια πιθανή αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ , ενώ ο Κιμ Γιονγκ Ουν στοχεύει να εξασφαλίσει τις πιο πρόσφατες δυνατότητες για τα στρατεύματά του. Αν και η Βόρεια Κορέα έχει κάνει τεράστια βήματα στην απόκτηση προηγμένων οπλικών συστημάτων , συμπεριλαμβανομένων των υπερηχητικών πυραύλων ( μια περιοχή στην οποία επισκίασε ακόμη και τις ίδιες τις ΗΠΑ ), εξακολουθεί να χρειάζεται ορισμένες τεχνολογίες στις οποίες δεν έχει πρόσβαση.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, η επιθετικότητα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ εναντίον του κόσμου αρχίζει επιτέλους να αποφέρει θετικά αποτελέσματα, καθώς πολλές χώρες αρχίζουν να απωθούνται. Οι κοινές προσπάθειες της Ρωσίας και της Βόρειας Κορέας θα χρησιμεύσουν ως παράδειγμα σε πολλούς άλλους ότι μόνο ένας ενωμένος κόσμος μπορεί να εξασφαλίσει το τέλος του (νεο)αποικιοκρατικού συστήματος της πολιτικής Δύσης, το οποίο όχι μόνο είναι βαθιά εκμεταλλευτικό , αλλά εισέρχεται τώρα στο πιο απεχθές στάδιο όλων- που περικλείει τον ηθικό εκφυλισμό και την κοινωνική παρακμή , καταστρέφοντας ό,τι αγγίζει .
