Η omertà της Covid… “Αλλά μην ξαναπάρεις το μέρος κανενός εναντίον της Οικογένειας”… Βλέποντας και την φωτο του άρθρου μπορείτε να βάλετε και ως ηχητική υπόκρουση την μουσική από τον Νονό και έτσι να διαβάσετε παρακάτω, έχοντας φτιάξει και την κατάλληλη ατμόσφαιρα…
Είναι αναμενόμενο πλέον να σημειωθεί ότι η αυστηρότητα των lockdown δεν είχε καμία σχέση με το επίπεδο των επίσημων θανάτων από Covid που βιώνουν οι χώρες σε όλο τον κόσμο, οι κομητείες σε μια χώρα κλπ. Από τότε που η PANDA το παρατήρησε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2020, εκατοντάδες επιστημονικές εργασίες έχουν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα μέσω ποικίλων αναλύσεων.
Έχει χυθεί πολύ μελάνι σε μια προσπάθεια να εξηγηθεί γιατί οι χώρες είχαν τόσο πολύ διαφορετικές εμπειρίες. Ναι, το ποσοστό των ηλικιωμένων σε έναν πληθυσμό ήταν ένας σημαντικός παράγοντας. Ήταν προφανές από τον Μάρτιο του 2020 ότι η Covid αποτελούσε αμελητέο κίνδυνο για όποιον ήταν κάτω των 70 ετών που ήταν έστω και αόριστα υγιής. Ναι, η παχυσαρκία ήταν ένας παράγοντας, αλλά μάλλον όχι καθοριστικός. Τα υπέρβαρα άτομα υπερεκπροσωπούνται μεταξύ των θανάτων από Covid σε σχέση με το μερίδιό τους στον πληθυσμό, αλλά ομοίως υπερεκπροσωπούνται μεταξύ των θανάτων εκτός Covid. Αυτή η παρατήρηση υποδηλώνει έντονα έναν μικρότερο αιτιολογικό ρόλο για την Covid όσον αφορά την υπερβάλλουσα θνησιμότητα τα τελευταία χρόνια.
Ο συνάδελφός μου στην PANDA, Τζόναθαν Ένγκλερ, έγραψε ένα εξαιρετικό άρθρο την περασμένη εβδομάδα, διευρύνοντας τον βαθμό στον οποίο οι επιπλέον θάνατοι μπορεί να προκλήθηκαν πολύ περισσότερο από την πολιτική απάντηση στην Covid, παρά από τον ίδιο τον SARS-CoV-2. Είναι δύσκολο να κατασκευαστεί μια εναλλακτική εξήγηση για τα γεγονότα που εκθέτει, η οποία να μην ακυρώνεται αμέσως από ένα ή άλλο σημείο δεδομένων ή από την στατιστική παρατήρηση. Οι αιτιακοί μηχανισμοί που προτείνει είναι απολύτως εύλογοι.
Η περίπτωση της Γερμανίας είναι ενδεικτική μιας τάσης που παρατηρείται σε πολλές χώρες. Για το 2020, το Έτος της Μεγάλης Πανούκλας, η Γερμανία δεν υπέστη υπερβάλλουσα θνησιμότητα. Το 2021, το Έτος του Μεγάλου Εμβολίου, υπέστη σημαντική υπερβάλλουσα θνησιμότητα, και ωστόσο υψηλότερη υπερβάλλουσα θνησιμότητα το 2022, το Έτος της Μεγάλης Αναμνηστικής.
Είναι απολύτως εύλογο ότι μέρος αυτής της υπερβάλλουσας θνησιμότητας οφείλεται στην επιθυμία εμβολιασμού. Μία πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε από αρκετούς “γίγαντες της επιδημιολογίας” πρότεινε ότι, με βάση τα δεδομένα των κλινικών δοκιμών, εμφανίζονταν σοβαρά ανεπιθύμητα συμβάντα με ρυθμό αρκετές τάξεις μεγέθους μεγαλύτερο από προηγούμενα εμβόλια που θεωρούνταν τα ίδια ως μη ασφαλή. Επομένως, για τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που έχουν λάβει την ένεση, κάθε δόση αντιπροσωπεύει μια καθαρή βλάβη, η οποία όσον αφορά τα δεδομένα του πραγματικού κόσμου υποδηλώνει ότι κλιμακώνεται με κάθε πρόσθετη “ενισχυτική”.
Η εκτίμηση των 500 θανάτων ανά εκατομμύριο εμβολιασμών είναι πιθανώς αντιπροσωπευτική των απόψεων ενός τμήματος επιστημόνων που δεν έχουν σύγκρουση συμφερόντων, δηλαδή εκείνων των λίγων των οποίων η αμοιβή ή η θεσμική χρηματοδότηση δεν προέρχεται από οντότητες που κάνουν μια περιουσία από το τσίρκο του εμβολιασμού. Τα λεγόμενα εμβόλια θα έπρεπε να έχουν σταματήσει σχεδόν σε όλους, πόσο μάλλον η πολιτική τάση να επιβάλλονται.
Ωστόσο, υπάρχουν χώρες με υψηλά ποσοστά εμβολιασμού που δεν έχουν υποστεί τόσο υψηλή υπερβολική θνησιμότητα, με αξιοσημείωτο παράδειγμα τη Σουηδία. Ως εκ τούτου, τα εμβόλια μπορεί να είναι μόνο μέρος της εξήγησης για το αποτέλεσμα της Γερμανίας. Τα ευρύτερα χαρακτηριστικά της πολιτικής Covid είναι πιθανό να έχουν παίξει πιο σημαντικό ρόλο.
Αν και είναι αναμφισβήτητο ότι οι εντολές εμβολίων και ο εξαναγκασμός, ειδικά σε ένα περιβάλλον χωρίς εύλογη ενημερωμένη συναίνεση, συνιστούν σοβαρές παραβιάσεις του Κώδικα της Νυρεμβέργης, το πραγματικό έγκλημα στην απάντηση για την Covid ήταν τα lockdown.
Με τα επίπεδα φυσικής ανοσίας κατά του SARS-CoV-2 στον ανεμβολίαστο πληθυσμό να είναι τόσο υψηλά, όσο αναμφίβολα είναι μέχρι τώρα, εκτός εάν υπάρχει εκτεταμένη μακροπρόθεσμη βλάβη του εμβολίου ή εκτεταμένη εκδήλωση ενός φαινομένου όπως το πρωταρχικό αντιγονικό αμάρτημα, είναι πιθανό ότι η ανάπτυξη της θνησιμότητας και η μελλοντική ανάλυσή της θα αποτελέσουν τη βασική παρωδία της υστερίας της Covid, με το πρόγραμμα μαζικών εμβολιασμών να τρέχει σε κοντινή αλλά δεύτερη μοίρα, αν όχι για λόγους υγείας, τότε σίγουρα για την αχρείαστη και αδικαιολόγητη μεταφορά πλούτου από τους πολίτες σε έναν μικρό αριθμό εταιρειών.
Ωστόσο, τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο, που ελέγχονται ή τουλάχιστον χρηματοδοτούνται από μικροπωλητές εμβολίων, υποστηρίζουν μια συνεχή omertà όταν πρόκειται για όλα αυτά τα θέματα. Κανένας δεν ανέφερε τη διαρροή από πληροφοριοδότες, στην οποία ένα μυστικό βίντεο συνάντησης του Υπουργείου Υγείας του Ισραήλ (“MoH”) αποκάλυψε ότι η κυβέρνηση είχε πει ψέματα στον κόσμο όταν ανέφερε ότι η πειραματική γονιδιακή του θεραπεία σε ολόκληρο τον πληθυσμό είχε αποδειχθεί ασφαλής. Πολλές χώρες ανέφεραν τις αναφορές του Ισραήλ ως αιτιολόγηση για την παραγγελία τεράστιων ποσοτήτων ενέσεων που δεν χρησιμοποιούνται τώρα, με την πιο ακραία περίπτωση να είναι ίσως ο Καναδάς, ο οποίος παρήγγειλε 12 δόσεις ανά πολίτη.
Ομοίως, κανένα ΜΜΕ δεν αναφέρθηκε σε μια άλλη πρόσφατη μελέτη που προέρχεται από αναμφισβήτητα υπέρ του εμβολιασμού συγγραφείς, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για κάθε νοσηλεία Covid που αποτρέπεται σε νεαρούς ενήλικες που δεν είχαν μολυνθεί προηγουμένως, θα συμβούν 18 έως 98 σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες.
Ή σε μια πρόσφατη δημοσίευση στο New England Journal of Medicine που υποδηλώνει ότι η αποτελεσματικότητα του εμβολίου της Pfizer για την Covid γίνεται αρνητική εντός πέντε μηνών και ότι το εμβόλιο μπορεί κάλλιστα να καταστρέφει την προστασία από τη φυσική ανοσία. Ή για το γεγονός ότι η Δανία είχε σταματήσει να προσφέρει εμβόλια σε άτομα κάτω των 50 ετών και το Ηνωμένο Βασίλειο στην ηλικιακή ομάδα 5-11 ετών, λόγω της σημαντικής υπερβάλλουσας θνησιμότητας.
Αυτή η omertà δεν είναι κάτι καινούργιο. Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που οι ίδιες εκδόσεις απέτυχαν να αναφέρουν την ιστορία του FDA που προσπαθούσε να κρατήσει τα δεδομένα που είχε λάβει από την Pfizer μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, πρώτα για 55, μετά για 75 χρόνια, ή την ιστορία του ομοσπονδιακού δικαστή που αποφάσισε ενάντια στον FDA ή όλων των δεδομένων που έχουν δημοσιοποιηθεί έκτοτε, που καθιστούν απολύτως σαφές ότι το εμβόλιο της Pfizer δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε λάβει άδεια χρήσης έκτακτης ανάγκης.
Η έκταση αυτής της αποτυχίας αναφοράς κόβει την ανάσα. Γνωρίζουμε ότι ορισμένοι μεγάλοι οίκοι μέσων ενημέρωσης χρηματοδοτούνται από φαρμακευτικές εταιρίες σε τέτοιο βαθμό που πρακτικά αδυνατούν —ή σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και έχουν συμφωνήσει να μην το κάνουν— να μεταφέρουν αρνητικές ιστορίες σχετικά με τα προϊόντα τους. Αλλά αυτό δεν μπορεί να ισχύει για όλους. Είναι οι συντακτικές τους επιτροπές απλώς πολύ ντροπιασμένες υπό το φως των προηγούμενων θέσεων που τώρα θεωρούνται συκοφαντικές; Οι δημοσιογράφοι τους έχουν επαναλάβει το “ασφαλές και αποτελεσματικό” ψέμα τόσο συχνά που έχουν υπνωτιστεί ώστε να το πιστέψουν;
Μπορώ να φανταστώ ότι πρέπει να είναι αρκετά δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς ότι έπαιξε ρόλο στη διάπραξη της μεγαλύτερης απάτης στην ιστορία, αλλά κάποια στιγμή σίγουρα κάποιος δεν θα βρει τη συνείδησή του και θα βγει από τις τάξεις της Μαφίας; Είτε με το καλό, είτε με το.. κακό…
Διαβάστε επίσης – ΕΝΑΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΗΣ CIA ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ..
