Πρωτόγνωρη, αποκαλυπτική μουσική υπόκρουση και η αρμονία της άπειρης συμπαντικής δικαιοσύνης φωτίζει όλα τα σκοτεινά, τ’ άγνωστα ανήλιαγα σοκάκια της επαρχίας Γη. Εικόνες, πρόσωπα απ’ το παρελθόν έρχονται στη μνήμη για να διανθίσουν την απαρχή της ανθρώπινης εξιλέωσης… το μοιραίο της αντήχησης των συναισθημάτων στο αιθερικό σύνολο του μυαλού και της σύμπτωσης με τον υπέρτατο νου.
Σπουδαία μηνύματα για την συσχέτιση εγκεφάλου, μυαλού και την σύζευξη με τον νου. Όλα μοιάζουν πλέον αλλιώς γιατί είναι αλλιώς, όλα είναι κώδικες από πομπούς παλιούς σε δέκτες ανοιχτούς.
Γράφει ο Γεώργιος Τσοπανίδης
“Πρωτόγνωρη, αποκαλυπτική μουσική υπόκρουση και η αρμονία της άπειρης συμπαντικής δικαιοσύνης φωτίζει όλα τα σκοτεινά, τ’ άγνωστα ανήλιαγα σοκάκια της επαρχίας Γη. Εικόνες, πρόσωπα απ’ το παρελθόν έρχονται στη μνήμη για να διανθίσουν την απαρχή της ανθρώπινης εξιλέωσης… το μοιραίο της αντήχησης των συναισθημάτων στο αιθερικό σύνολο του μυαλού και της σύμπτωσης με τον υπέρτατο νου.
Φωτεινά σημάδια και φανοστάτες δείχνουν το πέρασμα της πύλης προς τη γνώση, στην ένωση της αρχικής δημιουργίας μέσα απ’ τον απρόσιτο θόλο για το σάλτο στο άρμα του ήλιου.
Συνθλίβονται τ’ απατηλά απ’ το σεργιάνι των λίγων στους ατέλειωτους διαδρόμους αόρατης φυλακής για τους πολλούς, χαράζεται η αλήθεια στους τοίχους των κελιών του φθαρτού.
Δίποδα πλάσματα με φασαρία πολλή στην πλατεία της παράνοιας και του κόστους στην αγορά των ψυχών, χάνονται ξάφνου στο θέατρο της παράστασης πίσω απ’ το τζάμι.
Αυτοθαυμασμός από πρόσωπα ξεπλυμένα προβάλουν και υποκρίνονται, εκτίθενται πίσω από ακατέργαστο μακιγιάζ και αιωρούνται ασύστολα απ’ τα νήματα του χεριού που τα κινεί.
Όλα σιωπηροί κώδικες της εκπομπής προς την αλήθεια, την διδαχή στη ζωή ανάμεσα στο γαλάζιο τ’ ουρανού και της θάλασσας, ένας συχνοτικός ειρμός της σκέψης και του δίκαιου.
Μύριες όσες φωτοβολίδες δίνουν το σινιάλο για τον σύνδεσμο της αληθινής ζήσης… για το ήρεμο αύριο μέσα απ’ το αντάμωμα στο στροβίλισμα των οριζόντων.
Λέξεις ανεμοδείχτες, χρωματιστές σείονται σε μυστικό κήπο, αποκαλύπτονται και τραγουδούν στο πλατύσκαλο της ιστορίας , τρέχουν στη γιορτή του φωτός να πιούν από κείνα τα ίδια πήλινα κυπελάκια που κερνούσε η Ήρα.”
Αυτά μας γράφει ο Γεώργιος και καλό θα είναι να προσπαθήσουμε να τα αφουγκραστούμε , όσο μπορούμε καλύτερα και .. αποδοτικότερα.. Και ναι, όλα μοιάζουν τώρα να είναι αλλιώς για όσους κατάφεραν να ανοίξουν τους δέκτες τους και έτσι να πιάσουν τα κωδικοποιημένα μηνύματα που έρχονται από το παρελθόν..
Δεν είναι καθόλου εύκολο να αποκωδικοποιηθεί ο λόγος του Γεώργιου, όμως συχνοτικά θεωρώ πως βοηθάει πολύ.. Ακόμα και αν δεν καταφέρετε λοιπόν να αποκωδικοποιήσετε αυτό το κείμενο, νοιώστε τις δονήσεις από τις λέξεις και τις φράσεις του… Θα είναι πολύ θετικό αυτό εάν το καταφέρετε…
Σημείωση – Στην κεντρική φωτο ο φίλος μας, έχει βάλει κάποια νουμεράκια να φαίνονται.. Απλά το αναφέρω, γιατί τίποτα δεν κάνει στην τύχη…
