ΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ…. ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΑΣ ΕΧΩ ΣΗΜΕΡΑ… ΠΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙ ΡΟΛΟ ΠΑΙΖΟΥΝ, ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ….. ΠΑΜΕ ΝΑ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ..
Τα Σχολεία δεν είναι Πειθαρχικά Ιδρύματα αλλά Τόποι Ψυχ~Αγωγίας!
Το Σχολείο όπως το γνωρίζουμε είναι ένα σχετικά πρόσφατο ιστορικό μόρφωμα. Οι ρίζες του ανιχνεύονται στην Πρωσία του 19ου αιώνα όταν οι ηγέτες αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα νέο σύστημα παραγωγής υπάκουων στρατιωτών και πειθήνιων, υποτακτικών πολιτών.
Μέσω μαζικής, πειθαρχικής, γραμμικώς ιεραρχικής παιδείας, τα παιδιά θα εθίζονταν από μικρά στην πρόθυμη υποταγή, την εξοικείωση με την αυτο-καταπίεση και την εκπλήρωση ρόλων που ορίζονται από κεντρικές εξουσίες. (εάν θες διερεύνησε την γενεαλογία του παιδαγωγικού συστήματος – και θα γράψω σύντομα κι άλλα περι αυτού!)
Τώρα Όμως Εδώ θα μιλήσουμε για τα Αληθινά Σχολεία – τα Αρχαία και Μελλοντικά Σχολεία των Ανθρώπων!!
Τα Σχολεία ως Τόπους Ψυχαγωγίας ~ όπου οι παιδαγωγοί καλούνται να Άγουν την Ψυχή του Παιδιού ~ στο Φως, την Αρετή, την Ευδαιμονία!
Σχολεία – Φωτεινοί χώροι που τα Παιδιά παίζουν – και μέσα από το παιχνίδι, διδάσκονται ολιστικά το παιγνίδι της Φύσης και της ζωής!
Σχολείο – ένας χώρος ανοικτός, όχι εγκλεισμός•
Ευρύχωρες ανάσες , κοντά στην μητέρα Φύση, όπου τα παιδιά δεν κάθονται σαν στρατιωτάκια στοιχισμένα σε γραμμές, αλλά συναθροίζονται σε Κύκλους ~ κύκλους Συλλογικότητας, Ενότητας, Ισότητας
Σχολείο – ένας χώρος ιερός, όπως το Παιδί ~ όπου το παιδί δεν υποβάλλεται σε ατέλειωτες ώρες ακινησίας, στο κάθισμα, την ατέρμονη νοητική πληροφορία – πράγματα τόσο ενάντια στην αεικίνητη φύση τους, που τα θέλει να τρέχουν, να παίζουν, να αλληλοεπιδρούν , να μαθαίνουν εξερευνώντας και γελώντας!
Ένα Σχολείο όπου τα παιδιά δεν κάθονται με τις ώρες να ακούνε έναν δάσκαλο – στρατηγό , δάσκαλο – τιμωρό , δάσκαλο – εξεταστή , που έρχεται να τους επιβάλει όγκους πληροφορίας,
Αλλά το Σχολείο ένας χώρος διαλεκτικός, πλημμυρισμένος με παιδαγωγική Αγάπη ~ έτσι την αποκαλεί ο Σωκράτης! ~ όπου τα παιδιά διδάσκονται πώς να Νοούν και να εκφράζονται αυθεντικά, ελεύθερα ~ πώς να συμμετέχουν, να συζητούν, να ακούν αλλά και να μιλούν, να συνδιαλέγονται, να επικοινωνούν, να Μαθαίνουν μέσα από την ίδια τους την συμμετοχή στην διαδικασία της διερεύνησης και της Μάθησης
Να Μαθαίνουν Πώς να Μαθαίνουν
Ασκώντας τις Αρετές του Νου, της Ψυχής και του Σώματος ~ ενεργοποιώντας τον εσωτερικό «δαήμονα» ~ την εσωτερική Πηγή γνώσης.
Σχολεία ~ Τόποι Δημιουργικής Νόησης και όχι παπαγαλίας,
Τόποι Καλλιέργειας Ηθών, Αρετών ~ ~ Καλοσύνης, Ενσυναίσθησης, Ευγένειας, Συνεργασίας, Θετικότητας, Γενναιότητας, Φιλαλήθειας, Φιλανθρωπίας
Τόποι Καλλιέργειας Ψυχών και όχι φυτώρια σκλάβων και μηχανές παραγωγής μηχανών ~ ~ Αλήθεια πόσοι παιδαγωγοί βλέπουν το παιδί ως ψυχή και όχι μονάχα σαν «σώμα» ή «μυαλό» ή σαν μια νοήμονα «μηχανή»; (εύχομαι πολλοί!)
Σχολεία ~ Τόποι Έμπνευσης Ανθρώπων Δημιουργικών, Ευρηματικών, Κοινωνικών ~ ~ όχι εργοστάσια παραγωγής μελλοντικών εργατικών προσωπικών ~ όχι τόποι που σε κοπτοράβουν και σε στενο-χωρούν χαρτοκοπτικά να συμμορφωθείς στο καλούπι ενός δεδομένου ρόλου («γιατρός», «δικηγόρος», «επιχειρηματίας», «ηλεκτρολόγος»….) αλλά τόποι που σου δίνουν το Άνοιγμα, τον Αέρα, την Ανάσα, την Ασφάλεια, τους Τρόπους και την Ζέστη
Να ανα-καλύψεις τον Εαυτό σου
Να Καλλιεργήσεις τα ταλέντα ~ τάλαντά σου
Να αναπτύξεις την Ανθρωπιά σου
Να Ανα-γνωρίσεις
Για ποιον Λόγο Είσαι Εδώ – και με ποιον τρόπο μπορείς να συμβάλεις ωφέλιμα και συνεργατικά στο Όλον ως Ον Φύσει Κοινωνικόν
Και πάνω απ’ όλα: πως να μάθεις να Αγαπάς ~ τον εαυτό σου, και κατ’ επέκτασιν τους άλλους ,
Πως να Γίνεις Άνθρωπος Ευτυχισμένος,
Ακριβέστερα: πως να Ευδαιμονήσεις!
*
Σχολεία ~ ~ Τόποι Αυτογνωσίας, Ευδαιμόνισης, Ψυχο-πνευματικής καλλιέργειας:
Πρώτο Μάθημα για τα παιδιά: Πώς να γνωρίσουν τον Εαυτό τους .
Δεύτερο μάθημα: Να Διδαχθούν ότι το Υψηλότερο Αγαθό είναι η Ευδαιμονία * όχι τα λεφτά, όχι η δόξα, όχι η ηδονή, όχι η ύλη: όλα αυτά τα θέλουμε διότι μέσα από αυτά βαθύτερα αναζητούμε την Πληρότητα, την σταθερή Ευτυχία – με μια λέξη, την Ευδαιμονία.
Τρίτο Μάθημα: Η Ευδαιμονία απορρέει από την εναρμόνιση με το Κάλεσμα, την Αλήθεια και την Αγάπη της Ψυχής μας. «Πράγματα» τα οποία μπορούμε να «ακούσουμε» μόνον όταν η ψυχή είναι υγιής – δηλαδή: ενάρετη. (Αρετή = Υγεία Ψυχής)
Τέταρτο Μάθημα: Εμπνέω και βοηθώ τα Παιδιά Να ανακαλύψουν Τι Αγαπούν
Τέταρτο μάθημα: Με Αγάπη τους προσφέρω τα εφόδια που θα τα ενδυναμώσουν να εκπληρώσουν αυτό που η Ψυχή τους Αγαπά να Εκδηλώσει! Δεν τους επιβάλλω ρόλους και «σταδιοδρομίες». Δεν τα καλουπώνω σε έννοιες και νόρμες «καριέρας».
Η Αγάπη η ίδια θα τα οδηγήσει στα στάδια και τις διαδρομές που είναι ωφέλιμες για αυτά. Η Αγάπη θα τους ανοίξει τον Δρόμο. Το κάθε παιδί θα ανοίξει τον δικό του μοναδικό δρόμο ~ κάθε παιδί μοναδικό, με μονοπάτι μοναδικό, στο χέρι του να το δημιουργήσει!
Πέμπτο Μάθημα: Να αναγνωρίσουν τα παιδιά την σημασία του να ασκούν αυτό που αγαπούν για την εκπλήρωση του Συλλογικού Αγαθού ~ με σεβασμό προς το Σύνολο ~ για την ωφέλεια όλων των όντων!
Έκτο Μάθημα: Ο σεβασμός του Συλλογικού Αγαθού, η Αρμονία με την Φύση, το Περιβάλλον, και το Σύμπαν, εξαγνίζουν και καθιστούν την ατομική δράση του ανθρώπου Αγαθή.
Σχολεία – τόποι όπου τα παιδιά μυούνται σε όλες τις Μούσες ~ μουσική, τέχνη, χορό, ποίηση, θέατρο, μαθηματικά, φιλοσοφία, φυσική ~ ~ όμως επίσης μαθαίνοντας πώς να τρώνε και πώς να αναπνέουν, πώς να συνεργάζονται με την Μητέρα Γη, πώς να ζουν σε αυτάρκεια αλλά και σε αρμονία το ένα με το άλλο, και όλα μαζί με την Μητέρα Φύση
Αυτά είναι τα Σχολεία της Αγάπης, τα Σχολεία της Σοφίας, τα Σχολεία της Αλήθειας! Όχι τσιμεντένιες φυλακές, αλλά κατάφυτοι Κήποι Φωτός.. Όχι στοιχισμένες γραμμές, στρατιωτικά ωράρια, προγραμματιστικά κουδούνια και επιβολές ~ αλλά Κύκλοι Ελευθερίας, Δημιουργικότητας, Ανθρωπιάς και Ανθρωπισμού.
Όχι παπαγαλίες, αλλά Εμπνεύσεις και Νόηση.
Και θα γνωρίζουμε ότι τα Σχολεία μας είναι αληθινά Σχολεία ψυχών και όχι μηχανών, Σχολεία Αγάπης και όχι προγραμματισμού, με ένα και μόνο, απλό κριτήριο: Τα παιδιά δεν θα θέλουν να τελειώσει το μάθημα! Τα παιδιά θα διψάνε να πάνε στο σχολείο!
Θα γυρίζουν από το σχολείο γεμάτα, εμπνευσμένα, με πρόσωπα φωτεινά , σώματα δυνατά, καρδιά γαλήνια, νου ακονισμένο, πνεύμα ελευθερωμένο! Με πολλές ερωτήσεις και ακόμη περισσότερες εμπνεύσεις.
Και με ένα χαμόγελο θα περιμένουν πώς και πώς το επόμενο πρωί να ξυπνήσουν να επιστρέψουν σε αυτό το μέρος που τόση ανάταση τους προσφέρει – το μέρος που τα Άγει στο Φως!
Διότι τα Σχολεία δεν είναι πειθαρχικά ιδρύματα. Τα Σχολεία Είναι ιεροί Τόποι Ψυχ~αγωγίας!
