Τα εγκλήματα θα ταιριάζουν με την τιμωρία.. Όταν αφεθεί στην τύχη του και χωρίς επιλογή ή μέλλον, ο πιο συνηθισμένος άνθρωπος θα καταφύγει στα πιο ακραία μέτρα σε μια τελική επίθεση. Πλησιάζουμε σε αυτό… Όταν αποκαλυφτεί η τρομερή αλήθεια όσον αφορά αυτήν την πανδημία και ο κόσμος που πίστεψε αυτούς που βγήκαν μπροστά να τρέξουν αυτήν την ατζέντα, καταλάβει πόσο πολύ τον κορόιδεψαν και το κυριότερο πόσο αυτό στοίχησε στην ίδια του τη ζωή και τη ζωή αγαπημένων του ανθρώπων, ούτε που μπορεί κάποιος να φανταστεί πως θα αντιδράσουν..
Κάποιοι που ξέρουν τι έρχεται, ξέρουν επίσης και το τι τους περιμένει.. Θεωρώ πως όλες οι προσπάθειες αυτή τη στιγμή των συμμαχικών δυνάμεων είναι να αποφευχθεί ακριβώς αυτή η κρίση που μόνο διαχειρίσημη δεν είναι.. Ας ευχόμαστε ότι τελικά δεν θα φτάσει ο κόσμος σε αυτό το σημείο και η τιμωρία που αξίζει σε αυτούς τους βρώμικους ανθρώπους να έρθει από εκεί που πρέπει..
*του Sheldon Yakiwchuk*
Η MAiD (ιατρικά υποβοηθούμενη ευθανασία) προτείνεται σε όσους δεν έχουν τίποτα πια για να ζήσουν και πολλοί από αυτούς είναι απλά δυσαρεστημένοι με το παρόν ως τη μόνη τους επιλογή.
Αν και μπορεί να μην το αντιλαμβάνεστε αυτό, άλλοι οδηγούνται στα άκρα όπου η ιδέα της “όχι και τόσο απλής αυτοκτονίας” θα έχει πολύ πιο αυξημένες συνέπειες…Και ενώ σίγουρα δεν υποστηρίζω αυτά τα μέτρα, μπορώ να προβλέψω το αποτέλεσμα… Η γραφή είναι ήδη στον τοίχο.
Δεν χρειάζομαι να φανταστείτε αυτά τα άκρα.
Είστε ήδη μάρτυρες.
Άνθρωποι που έχουν χάσει τις επιχειρήσεις τους, τα προς το ζην, τις οικονομίες τους… Αυτοί που έχουν χάσει την υποστήριξη των οικογενειών τους, των κοινοτήτων τους και των στενών φίλων τους.
Μερικοί έχασαν μέλη της οικογένειάς τους κάτω από τις πιο τραγικές συνθήκες…Κλεισμένα μέσα, φοβισμένα και μόνα… ενώ τους έχει απαγορευθεί να τα υποστηρίξουν και δεν τους δόθηκε ποτέ η επιλογή ενός τελικού “αντίο”.
Οι γονείς χάνουν παιδιά από θνησιμότητα που περιγράφεται ως “Άγνωστη”… Μητέρες που χάνουν το αγέννητό τους παιδί, παρόλο που πίστευαν ότι “ακολούθησαν την επιστήμη”…
Βρισκόμαστε σε μαζική αφύπνιση.
Και οδηγούμαστε σε αδιέξοδο. Αν ελέγξετε τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία εμβολιασμού, θα συνειδητοποιήσετε ότι κάθε μέρα, περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν την τραγωδία που προκάλεσαν αυτοί που εμπιστεύτηκαν για να τους κρατήσουν ασφαλείς, οι κηδεμόνες που προορίζονταν να προστατεύσουν τον “τρόπο ζωής” μας, αυτοί που εκλέχτηκαν ως συνήγοροί μας.
Αυτό δεν είναι θυμός του στυλ “δεν πέρασαν για τα σκουπίδια την περασμένη Τρίτη”, εναντίον δημοτικών υπαλλήλων. Δεν είναι θυμός του στυλ “δεν μπορώ να αντέξω οικονομικά τους φόρους μου ενώ διατηρώ τον τρόπο ζωής μου”.
Είναι εκείνοι που συνειδητοποιούν ότι τα τελευταία 3 χρόνια ήταν μια προσωπική επίθεση στις κοινότητές μας, στις οικογένειές μας και σε όλα όσα δαπανήσαμε μια ζωή δουλεύοντας.
Και παρόλο που οι πιο αδύναμοι έχουν ήδη πάρει τις αποφάσεις τους και έχουν αποχωρήσει με την ουρά στα σκέλια και χωρίς εξασφαλίσεις… υπάρχει μια άλλη φυλή που το αίμα της βράζει τώρα. Είναι ένας συνδυασμός εκείνων που άκουσαν και ακολούθησαν το αφήγημα, σε συνδυασμό με αυτούς που δεν θα το άκουγαν ποτέ.
Εκείνοι που πίστευαν ότι έκαναν το “σωστό”… στο πλευρό αυτών που επαναστάτησαν. Και σε αυτούς, όλοι όσοι πλήρωσαν με τις πιο βαριές συνέπειες στις απώλειές τους. Όσοι έχουν ήδη τιμωρηθεί αρκετά, δεν θα “πάνε ευγενικά”. Και σίγουρα δεν θα πάνε εκεί μόνοι.
Παρασκευάζεται μια πυριτιδαποθήκη… και πιστεύω ότι είναι σημαντικό να προειδοποιήσω όλους τους άλλους ότι, ενώ δεν υπήρξαν αλώβητοι στη ρητορική τους, ενώ δεν υπάκουαν τους δικούς τους κανόνες, θα ήταν καλά να δώσουν προσοχή σε αυτό που σχηματίζεται γύρω τους.
Δεν είναι κίνημα.
Δεν είναι δέλεαρ.
Θα είναι μια συνειδητοποίηση ότι όσοι είναι ήδη στο δρόμο της εξόδου, δεν θα βγουν μόνοι τους.
Θα χυθεί αίμα.
Και όσοι έχουν ήδη αντιμετωπίσει τις πιο ακραίες τιμωρίες, θα διαπράξουν τα εγκλήματα για τα οποία έχουν ήδη τιμωρηθεί.
Εκεί που κανονικά θα περιμέναμε ότι οι τιμωρίες πρέπει να ταιριάζουν με το έγκλημα… βρισκόμαστε σε έναν κόσμο όπου οι τιμωρίες έχουν προηγηθεί του εγκλήματος. Σύντομα θα ακολουθήσουν αυτοί που θα διαπράξουν τα εγκλήματα για να ανταποκριθούν στο άκρο της τιμωρίας τους, γιατί τους προσφέρεται μονάχα το πιο ζοφερό μέλλον.
Όταν αφεθεί στην τύχη του και χωρίς επιλογή ή μέλλον, ο πιο συνηθισμένος άνθρωπος θα καταφύγει στα πιο ακραία μέτρα σε μια τελική επίθεση.
Αυτή η ημέρα του απολογισμού πλησιάζει.
Όσοι το δημιούργησαν θα πρέπει να φοβούνται την οργή της. Μπορώ να θρηνήσω για αυτούς που έχουμε χάσει ήδη τραγικά… Δεν θα λυπάμαι αυτούς που θα θερίσουν αυτό που έσπειραν…
“ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΜΑΤΡΙΞ” ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΠΙΤΙ. Ένα εγχειρίδιο αφύπνισης… ΤΩΡΑ ΜΕ ΜΕΓΆΛΗ ΈΚΠΤΩΣΗ… Εάν ενδιαφέρεσαι για την απόκτηση του, επικοινώνησε μαζί μου μέσω του mail nikolaosgeor@gmail.com
