Το Λονδίνο πέφτει: Η στρατιωτική παρακμή της Βρετανίας αποκαλύπτει την κατάρρευση της αξιοπιστίας και των δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ… Το σχέδιο του ΝΑΤΟ να αυξήσει κατά πολύ τις εμπροσθοβαρείς δυνάμεις του είναι ευσεβής πόθος και ο αγώνας του Ηνωμένου Βασιλείου για στρατιωτική καταλληλότητα είναι μια τέλεια περίπτωση.
Νικόλαος Αναξίμανδρος: Συγγραφέας- ερευνητής. Ακολουθείστε με στα social media
Γράφει ο Scott Ritter
Ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ), Γενς Στόλτενμπεργκ, ανακοίνωσε πρόσφατα τον στόχο του στρατιωτικού μπλοκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ να επεκτείνει τη λεγόμενη «Δύναμη Αντίδρασης» από τη σημερινή της δύναμη των 40.000 σε μια δύναμη άνω των 300.000 στρατιωτών. «Θα ενισχύσουμε τις ομάδες μάχης μας στο ανατολικό τμήμα της Συμμαχίας μέχρι το επίπεδο ταξιαρχίας», δήλωσε ο Στόλτενμπεργκ. «Θα μετασχηματίσουμε τη Δύναμη Ανταπόκρισης του ΝΑΤΟ και θα αυξήσουμε τον αριθμό των δυνάμεών μας υψηλής ετοιμότητας σε πολύ πάνω από 300.000».
Η ανακοίνωση, η οποία έγινε στο τέλος της ετήσιας συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, που πραγματοποιήθηκε στη Μαδρίτη της Ισπανίας, προφανώς αιφνιδίασε αρκετούς αξιωματούχους άμυνας από τα μέλη του ΝΑΤΟ, με έναν τέτοιο αξιωματούχο να αποκαλεί τους αριθμούς του Στόλτενμπεργκ «αριθμομαγικά». Ο Στόλτενμπεργκ φάνηκε να εργάζεται με βάση μια ιδέα που είχε αναπτυχθεί στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ με βάση υποθέσεις των στελεχών του, σε αντίθεση με οτιδήποτε που να θυμίζει συντονισμένη πολιτική μεταξύ των αμυντικών οργανισμών των 30 εθνών που απαρτίζουν το μπλοκ.
Η σύγχυση είναι το όνομα του παιχνιδιού στο ΝΑΤΟ αυτές τις μέρες, με τη συμμαχία να εξακολουθεί να παραπαίει από την περσινή αποτυχία στο Αφγανιστάν και να μην μπορεί να συγκαλύψει επαρκώς την ανικανότητα που επιδεικνύει μπροστά στη συνεχιζόμενη στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Το μπλοκ δεν είναι παρά μια σκιά του προηγούμενου εαυτού του, μια θλιβερή συλλογή υποχρηματοδοτούμενων στρατιωτικών οργανισμών που ταιριάζουν περισσότερο για το πεδίο της παρέλασης παρά για το πεδίο της μάχης. Κανένας στρατιωτικός οργανισμός δεν αντιπροσωπεύει περισσότερο αυτή την κολοσσιαία κατάρρευση αξιοπιστίας και ικανότητας από τον βρετανικό στρατό.
Ακόμη και πριν ξεκινήσει η τρέχουσα κρίση στην Ουκρανία, ο βρετανικός στρατός χρησίμευε περισσότερο ως αντικείμενο χλευασμού παρά ως πρότυπο επαγγελματισμού. Πάρτε, για παράδειγμα, την επίσκεψη του υπουργού Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου Ben Wallace στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας στις αρχές Φεβρουαρίου 2022. Ο πρόεδρος της Κροατίας Ζόραν Μιλάνοβιτς κατηγόρησε τους Βρετανούς ότι προσπαθούν να υποκινήσουν την Ουκρανία σε πόλεμο με τη Ρωσία, σε αντίθεση με την προσπάθεια να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες της Ρωσίας για το υφιστάμενο ευρωπαϊκό πλαίσιο ασφαλείας. Ο Γουάλας πέταξε στο Ζάγκρεμπ για διαβουλεύσεις, μόνο και μόνο για να τον επιπλήξει ο Μιλάνοβιτς, ο οποίος αρνήθηκε να τον συναντήσει, σημειώνοντας ότι συναντάται μόνο με τους υπουργούς Άμυνας των υπερδυνάμεων, προσθέτοντας ότι «το Ηνωμένο Βασίλειο έχει εγκαταλείψει την ΕΕ και αυτό του δίνει λιγότερη σημασία».
Αλλά το Λονδίνο συνεχίζει να δείχνει ένα γενναίο πρόσωπο σε μια θλιβερή πραγματικότητα. Πάρτε, για παράδειγμα, την προσφορά γραπτών διαβεβαιώσεων ασφαλείας προς τη Σουηδία και τη Φινλανδία από τον πρώην Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον. Οι δεσμεύσεις αυτές είχαν σχεδιαστεί για να ενισχύσουν την αποφασιστικότητα των δύο σκανδιναβικών εθνών καθώς εξέταζαν τις αιτήσεις τους για ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Όμως η βρετανική προσφορά δεν είχε καμία ουσία, αν μη τι άλλο γιατί οι Βρετανοί δεν είχαν τίποτα βιώσιμο στρατιωτικό να προσφέρουν ούτε στους Σουηδούς ούτε στους Φινλανδούς. Ακόμη και όταν ο Τζόνσον πρόσφερε το παροιμιώδες χέρι βοήθειας στους νεοαποκτηθέντες Σκανδιναβούς συμμάχους του, το βρετανικό υπουργείο Άμυνας πάλευε με τις προγραμματισμένες μειώσεις δυνάμεων που θα έβλεπαν τον βρετανικό στρατό να μειώνεται από την τρέχουσα «καθιερωμένη δύναμή» του των 82.000 σε 72.500 μέχρι το 2025 (η πραγματική δύναμη του βρετανικού στρατού είναι περίπου 76.500, αντανακλώντας τις συνεχιζόμενες δυσκολίες στην πρόσληψη και τη διατήρηση).
Ακόμη και αυτοί οι αριθμοί είναι παραπλανητικοί – ο βρετανικός στρατός είναι σε θέση να δημιουργήσει μόνο μία πλήρως ετοιμοπόλεμη ταξιαρχία ελιγμών (3.500 έως 4.000 άνδρες με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό και υποστήριξη). Λαμβάνοντας υπόψη την πραγματικότητα ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έχει ήδη χρεωθεί μια ενισχυμένη «ομάδα μάχης» μεγέθους τάγματος που πρόκειται να αναπτυχθεί στην Εσθονία στο πλαίσιο της λεγόμενης ενισχυμένης θέσης του ΝΑΤΟ για την εμπρόσθια παρουσία (eFP) (μαζί με τρεις άλλες «ομάδες μάχης» παρόμοιου μεγέθους που έχουν αναπτυχθεί από τις ΗΠΑ στην Πολωνία, τη Γερμανία στη Λιθουανία και τον Καναδά στη Λετονία), είναι αμφίβολο αν οι Βρετανοί θα μπορούσαν να φέρουν εις πέρας ακόμη και αυτό το περιορισμένο έργο.
Η ανάπτυξη τον περασμένο μήνα στην Εσθονία μιας ομάδας μάχης που αποτελείται από το σύνταγμα πεζικού 2 Rifles υπογραμμίζει το πάθος που ορίζει την πραγματική βρετανική στρατιωτική ικανότητα. Η ομάδα μάχης 2 Rifles περιλαμβάνει τους τρεις λόχους πεζικού και έναν λόχο υποστήριξης πυρός που αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της μονάδας, μαζί με υποστηρικτικά στοιχεία πυροβολικού, μηχανικού, υλικοτεχνικού και ιατρικού εξοπλισμού. Η Γαλλία και η Δανία παρέχουν μια μονάδα μεγέθους λόχου στην υπό βρετανική ηγεσία ομάδα μάχης σε εναλλασσόμενη βάση. Συνολικά, η βρετανική ομάδα μάχης περιλαμβάνει περίπου 1.600 στρατιώτες και είναι πλήρως ενσωματωμένη στην εσθονική 2η Ταξιαρχία Πεζικού.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά που γνωρίζουμε τώρα για την πραγματικότητα του σύγχρονου πολέμου, χάρη στη συνεχιζόμενη ρωσική επιχείρηση στην Ουκρανία, η βρετανική ομάδα μάχης θα είχε προσδόκιμο ζωής σε ένα πραγματικό ευρωπαϊκό πεδίο μάχης λιγότερο από μια εβδομάδα. Το ίδιο θα έκαναν και οι σύμμαχοί της στην Εσθονική 2η Ταξιαρχία Πεζικού. Πρώτα απ’ όλα, οι μονάδες δεν έχουν καμία βιωσιμότητα, τόσο όσον αφορά τις απώλειες προσωπικού και εξοπλισμού που θα μπορούσαν να αναμένονται αν υποβάλλονταν σε μάχη, όσο και τη βασική υλικοτεχνική υποστήριξη που απαιτείται για να πυροβολήσουν, να κινηθούν ή να επικοινωνήσουν στο σύγχρονο πεδίο μάχης. Το πυροβολικό είναι ο βασιλιάς της μάχης, και οι Βρετανοί και οι Εσθονοί στερούνται όταν πρόκειται να δημιουργήσουν σχεδόν αρκετούς σωλήνες για να αντιμετωπίσουν τη συντριπτική υποστήριξη πυρός που αναμένεται να δημιουργηθεί από οποιαδήποτε εχθρική ρωσική δύναμη.
Η υποθετική Δύναμη Ανταπόκρισης του Στόλτενμπεργκ, η οποία αριθμεί 300.000 άτομα, προβλέπει την επέκταση των υφιστάμενων ομάδων μάχης σε σχηματισμούς μεγέθους ταξιαρχίας, αναθέτοντας ειρωνικά στη Βρετανία να δημιουργήσει περισσότερη μαχητική ισχύ σε μια εποχή που επιδιώκει ενεργά να μειώσει το συνολικό της ανθρώπινο δυναμικό.
Ενώ οι Βρετανοί μπορεί να είναι σε θέση να ξύσουν αρκετή ουσία από τον πάτο του βαρελιού, για να το πω έτσι, για να ολοκληρώσουν αυτή την προβλεπόμενη ενίσχυση, δεν θα μείνει κυριολεκτικά τίποτα για να υποστηρίξει την τολμηρή προσφορά του Μπόρις Τζόνσον για ουσιαστική στρατιωτική βοήθεια προς τη Σουηδία και τη Φινλανδία, αφήνοντας τον πρώην Βρετανό πρωθυπουργό να μοιάζει περισσότερο με τον καπετάνιο του Τιτανικού μετά την πρόσκρουσή του στο παγόβουνο, να εκδίδει οδηγίες και να συμπεριφέρεται σαν τα λόγια του να έχουν αντίκτυπο, ενώ το πλοίο του βυθίζεται.
Ο Scott Ritter είναι πρώην αξιωματικός των υπηρεσιών πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ και συγγραφέας του βιβλίου «Αφοπλισμός στην εποχή της Περεστρόικα: Ο έλεγχος των όπλων και το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης». Υπηρέτησε στη Σοβιετική Ένωση ως επιθεωρητής εφαρμογής της Συνθήκης INF, στο επιτελείο του στρατηγού Schwarzkopf κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κόλπου και από το 1991-1998 ως επιθεωρητής όπλων του ΟΗΕ.
Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς) από kanenazori
Διαβάστε: Βιώνουμε Τη Μεγαλύτερη Ιστορική Στιγμή Στην Ανθρώπινη Ιστορία. Τι Γίνεται Τώρα;;;
“ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΜΑΤΡΙΞ” ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΠΙΤΙ. Ένα εγχειρίδιο αφύπνισης… ΤΩΡΑ ΜΕ ΜΕΓΆΛΗ ΈΚΠΤΩΣΗ… Εάν ενδιαφέρεσαι για την απόκτηση του, επικοινώνησε μαζί μου μέσω του mail nikolaosgeor@gmail.com
