Το πρόβλημα δεν είμαι εγώ, αλλά εσύ… Μόνο εάν καταλάβεις ότι το πρόβλημα είσαι εσύ και το αποδεχτείς, θα μπορέσεις να το λύσεις.. Μην ρίχνεις σε άλλους τις ευθύνες για τα δικά σου προβλήματα.. Άλλαξε πρώτα τον εαυτό σου και τον τρόπο σκέψης σου για να γίνεις σοφότερος!!! Το κείμενο που ακολουθεί μου ήρθε μέσω μέιλ χωρίς τον αρθρογράφο.. Αν κάποιος τον γνωρίζει να με ενημερώσει με λινκ ώστε να τον προσθέσω.. Είναι κατά τη γνώμη μου ένα δυνατό κείμενο/μήνυμα που ανοίγει κεραίες αφύπνισης… Καλό είναι να διαβαστεί και να διαδοθεί..
Θυμάσαι όταν κάναμε “πάρτι ανεμοβλογιάς”, μεγαλώνοντας; Θυμάσαι που κολλούσαμε κρυολόγημα στο σχολείο μαζί με όλους τους άλλους; Θυμάσαι πως όταν κάναμε και εμείς παιδιά, αποδεχόμασταν τα κρυολογήματα ως αναπόφευκτα και μέρος της ζωής μας;
Θυμάσαι το καλοκαίρι του 2020 όταν μαζευτήκαμε όλοι μαζί, φίλοι και οικογένεια, επειδή τα κρούσματα COVID είχαν μειωθεί και ήταν εντάξει να το κάνουμε;
Και εγώ…
ΑΛΛΑ… Θυμάσαι που κάναμε παρέα το 2020 όταν δεν υπήρχαν εμβόλια, αλλά η COVID εξακολουθούσε να είναι έκτακτη ανάγκη; Θυμάσαι τότε που, “Αν μπορούσαμε να σώσουμε έστω μία ζωή, θα άξιζε τον κόπο”; Θυμάσαι να είμαστε, “Όλοι μαζί σε αυτό”;
Και μετά…
Θυμάσαι πώς το 2021 κάνατε ουρές για τεστ COVID, χωρίς να εμφανίζετε συμπτώματα και μετά κάνατε ουρές για εμβόλια, όταν δεν κινδυνεύατε ποτέ;
Θυμάσαι γιατί δεν τα έκανα εγώ αυτά;
Θυμάσαι όταν δημοσίευσες στο Facebook φωτογραφίες σου όταν έκανες το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο… εμβόλιο;
Θυμάσαι ότι εγώ δεν το έκανα ποτέ αυτό;
Θυμάσαι ότι ένιωθες ανώτερός μου, όταν είχες ήδη τρυπηθεί και εγώ όχι; Θυμάσαι ότι δεν θέλατε να κάνετε παρέα μαζί μας το 2021, επειδή είχατε εμβολιαστεί και εγώ/η οικογένειά μου όχι;
Θυμάσαι που κατηγορούσατε τους ανεμβολίαστους, ενώ ήξερες ότι ήμουν ένας από αυτούς… που δεν πήγαν ποτέ στο γιατρό, ούτε στο νοσοκομείο τα τελευταία 3 χρόνια, πως προκάλεσαν πίεση στο σύστημα υγείας μας;
Θυμάσαι ότι είχατε κάνει like, κοινοποιήσεις ή δημοσιεύατε ξανά σχόλια σχετικά με το “γιατί δεν πρέπει να επιτρέπεται στους μη εμβολιασμένους να συμμετέχουν στην κοινωνία”;
Θυμάσαι όταν παροτρύνατε εργοδότες, ώστε τα άτομα που ήταν ανεμβολίαστα να απολυθούν από τη δουλειά τους; Να τους αρνηθούν ασφάλισης εργασίας; Να μην τους επιτρέπεται να έχουν ιατρική περίθαλψη;
Θυμάσαι εκείνο το ταξίδι που έκανες και εγώ δεν μπορούσα; Θυμάσαι που μου έστελνες φωτογραφίες και καρτ-ποστάλ λέγοντας “Μακάρι να ήσουν εδώ”; Θυμάσαι που νιώθατε πιο ασφαλής όταν μπαίνατε σε ένα αεροπλάνο, επειδή είχατε μια εφαρμογή στο τηλέφωνό σας, από κάποιον που δεν μπορούσε καν να έρθει;
Θυμάσαι όταν προσπάθησα να σου εξηγήσω πώς αυτό δεν έχει νόημα;
Θυμάσαι ότι δεν σε ένοιαζε γιατί…”εσύ μαύρισες στις διακοπές”; Θυμάσαι που δεν ακούσατε ποτέ τη λέξη μυοκαρδίτιδα; Θυμάσαι που σου υπενθύμισα ότι οι άνθρωποι που δεν κινδύνευαν ποτέ να πεθάνουν από την COVID, θα κινδύνευαν να υποστούν καρδιακή βλάβη από το εμβόλιο;
Θυμάσαι να βλέπεις αθλητές να πεθαίνουν – “σπάνια” – στα γήπεδα; Δημοσιογράφους ειδήσεων να πεθαίνουν στα γυρίσματα; Παιδιά να παθαίνουν καρδιακή προσβολή; Που δεν ήταν COVID; Που ήταν ανεξήγητα από φυσικά αίτια, δεδομένης της νεαρής ηλικίας;
Πριν το σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου ανηλίκων και ενηλίκων να ήταν κάτι; Όταν τα άτομα σε ύφεση από τον καρκίνο ήταν πιο ασφαλή από τον καρκίνο; Ή όταν τα άτομα με χαμηλό κίνδυνο καρκίνου δεν το πάθαιναν ποτέ;
Θυμάσαι που ακούσατε ότι οι άνθρωποι διαγιγνώσκονται τώρα με στάδιο 4; Θυμάσαι να πηγαίνετε σε κηδεία κάθε δύο χρόνια; Θυμάσαι σε πόσες γιορτές σας έχουν προσκαλέσει τα τελευταία 2 χρόνια; Βλέπεις… μέσα από όλα αυτά, ποτέ δεν ευχήθηκα, ούτε σε υπέβαλα, ούτε τίποτα από αυτά σε σένα και την οικογένειά σου και ακόμα δεν το κάνω. Ωστόσο…
“Η εΜπιστήμη” τώρα υποδεικνύει ότι όσοι έχουν κάνει πολλαπλά εμβόλια για την COVID διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο από τη μετάδοση, λόγω του εξασθενημένου ανοσοποιητικού συστήματος που μπορεί να δημιουργήσει μεταλλαγμένους ιούς.
Και ενώ πιστεύω ακράδαντα ότι ήσουν ένας εντελώς απαίσιος μαλάκας σε όλο αυτό και ίσως να μπορέσω να σε συγχωρήσω για την άγνοιά σου…
Τώρα αποτελείς μια φυσική απειλή για την υγεία μου και αυτή της οικογένειάς μου, που δεν είμαι διατεθειμένος να επιτρέψω.
Συγγνώμη φίλε μου… Το πρόβλημα δεν είμαι εγώ, αλλά ΕΣΥ!
