Τρία χρόνια εκτός αμφι-θεάτρου.. Μια ελληνική πρωτιά που έμοιαζε με αποκοτιά (αλλά δεν ήταν)… Στον Σατανικό Ανάποδο Κόσμο μας όσοι κατάφεραν να εκπληρώσουν το μεγάλο τους όνειρο, δηλαδή να γίνουν καθηγητές πανεπιστημίου που θα μεταλαμπαδεύουν στους φοιτητές την κοινή λογική και την ορθόδοξη αλήθεια, βιώνουν σήμερα έναν πρωτοφανή εφιάλτη, αφού καταπιέζονται να υπηρετούν την παράνοια και το εωσφορικό σκότος.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Δάσκαλος γίνε, αλήθεια αν ήρωας είσαι.
Σε μια Βαβέλ δεμένους μας κρατάνε
κακά στοιχειά· το μάγεμά τους λύσε
[…]
Στη γη που πιάνει και προκόβει ο σπόρος
κάθε λογής τζουτζέδων και πιερρότων,
κ’ εγώ φτυτρώνω ανάξιος ριμαδόρος
μαύρων θυμών και πορφυρών ερώτων
(Κωστής Παλαμάς, Σατιρικά Γυμνάσματα 1912)
Αν προσπαθήσει ο νεοέλληνας ραγιάς να μετρήσει πόσοι παραιτήθηκαν από τις θέσεις τους, αρνούμενοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο υγειοναζιστικό καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε στον πλανήτη μετά την 11η Μαρτίου 2020, θα διαπιστώσει πόσο δίκιο είχε ο Γεώργιος Π. Δράκος, ο οποίος το 1985, στο βιβλίο του «Αποστάγματα μιας ζωής» έγραφε ότι η παραίτηση είναι «κάτι σπάνιο».
Στην πραγματικότητα, είναι ένα εν δυνάμει σπάνιο φάρμακο, αφού το άθροισμα πολλών παραιτήσεων οδηγεί ένα τυραννικό καθεστώς σε μια περίλαμπρη κατάρρευση.
Αλλά για να λειτουργήσει αυτή η λογική της θετικής συσσώρευσης, θα πρέπει να υπάρχουν μονάδες πρόθυμες να θυσιασθούν για τον κοινό σκοπό. Τούτες υπάρχουν, όμως, μόνο όταν ο κοινός σκοπός παρουσιάζεται από τους ειδικούς υπό τον μανδύα ενός μιλιταριστικού λεξιλογίου που αποβλέπει στην στρατολόγηση των τρομοκρατημένων πολιτών στον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού».
Επομένως, προσκλητήρια συλλογικής συμμετοχής πιάνουν σήμερα τόπο, μόνο όταν ο πολίτης καλείται να «πολεμήσει στο πλευρό του κράτους».
Αντιθέτως, όταν πρόκειται να «πολεμήσει ενάντια στο κράτος», το πολεμικό εμβατήριο δεν λειτουργεί σαγηνευτικά αλλά ενοχλητικά. Διότι ο πολίτης προτιμά να παραμείνει στον καναπέ του και να ασκείται στην υπνοπαιδεία, πληκτολογώντας εναλλάξ μπροστά στις τρεις οθόνες του: της τηλεόρασης, του υπολογιστή και του κινητού του.
Σήμερα συμπληρώνονται τρία χρόνια που βρίσκομαι εκτός αμφι-θεάτρου:
Στις 3 Φεβρουαρίου 2021, είχα υποβάλει την παραίτησή μου από την θέση του αναπληρωτή καθηγητή Ποινικού Δικαίου στην Νομική Σχολή της Κομοτηνής μετά την ελεεινή στοχοποίησή μου από το πανάθλιο καθεστώς της μητσοτακικής Νέας Δικτατορίας που χρησιμοποίησε έναν δήθεν «Ανένταχτο Φοιτητή Νομικής» (ή μήπως Ανένταχτη [διάβαζε ανάποδα: απολύτως ενταγμένη] Φοιτήτρια Νομικής;) για να καταγγείλει έναν αφοσιωμένο στο διδακτικό έργο του διδάσκοντα ως δήθεν διασπορέα ψευδών ειδήσεων, προπαγανδιστή και μη αντικειμενικό κριτή για τις επικείμενες εξετάσεις.
Η παραίτηση αυτή ήταν προϊόν συνειδησιακής αναφυλαξίας στην πρωτοφανή απόπειρα να φιμωθεί η ακαδημαϊκή μου ελευθερία και, ενώ κανέναν γάιδαρο δεν είχα δεμένο, όπως έσπευσαν κάποιοι αηδιαστικοί σχολιαστές του πεζοδρομίου να πουν για μένα (όντας προφανώς ανίκανοι να σκεφθούν ότι υπάρχουν ακόμη κάποιοι Έλληνες που τολμούν να ριψοκινδυνεύσουν τον βιοπορισμό τους βάζοντας πάνω από αυτόν την αξιοπρέπειά τους):
Λίγες ημέρες μετά την υποβολή της φοιτητικής καταγγελίας, μου απαγορεύθηκε να διδάξω στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών μάθημα που είχα ετοιμάσει με το ακόλουθο αντικείμενο:
«Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΣΤΟ ΚΙΝΔΥΝΩΔΕΣ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ ΜΑΖΙΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ».
Τα Μέσα Μαζικού Ευνουχισμού και Εξαπάτησης αρχικώς έθαψαν προκλητικά την είδηση της παραίτησής μου και, εν συνεχεία, προέβησαν σε μια εμετική διαστρέβλωση της παραγματικότητας, αφού, μεταξύ των άλλων, με εμφάνιζαν να έχω αποκαλέσει την τότε υπουργό Παιδείας «σατανίστρια», ενώ είχα κάνει λόγο για «παγκόσμιες σατανικές οδηγίες» που ακολουθούσε.
Όποιος ακολουθεί σατανικές οδηγίες δεν είναι φυσικά κατ’ ανάγκην σατανιστής! Αλλά οι ζογκλέρ της προπαγάνδας γνωρίζουν άριστα πώς παίζεται το παιχνίδι της.
Το εντυπωσιακό είναι ότι, μολονότι της παραιτήσεώς μου δεν φαίνεται να είχε προϋπάρξει άλλη παραίτηση-διαμαρτυρία κατά της υγειονομικής κτηνωδίας από κάποιον πανεπιστημιακό, είτε της Ελλάδος είτε του εξωτερικού, και άρα η συγκεκριμένη παραίτηση διεκδικούσε μια ιδιαίτερη αντιστασιακή πρωτιά παγκοσμίου εμβελείας, κάποιοι ηχηροί πολέμιοι του νεοδικτατορικού καθεστώτος, όπως οι Γιώργος Τράγκας και Στέφανος Χίος, τήρησαν σιγήν ιχθύος.
Σημειωτέον ότι ακόμη αναμένεται να αποφανθεί η ελληνική δικαιοσύνη τόσο επί της μηνύσεως που έχω υποβάλλει εναντίον 50 και πλέον ιστοσελίδων και εφημερίδων που κηλίδωσαν την τιμή και την υπόληψή μου, χλευάζοντάς με ή αλλοιώνοντας τα λεγόμενά μου, όσο και επί της αγωγής που έχω καταθέσει εναντίον του Δημοκριτείου Πανεπιστημιου Θράκης, το οποίο με αθέμιτο τρόπο αρνήθηκε να μου αποκαλύψει ποιος (ή ποια) ήταν ο δήθεν ανένταχτος φοιτητής (ή η δήθεν ανένταχτη φοιτήτρια) της Νομικής Σχολής Κομοτηνής, ο οποίος (ή η οποία) τόλμησε να με καταγγείλει, επειδή δίδασκα στους φοιτητές μου τις ορθόδοξες θέσεις που είναι καταγεγραμμένες σε κλασικά εγχειρίδια Ποινικού και Συνταγματικού Δικαίου, εξηγώντας π.χ. γιατί:
το λοντάουν, η υποχρεωτική χρήση «μάσκας παντού», η υποχρεωτική γνωστοποίηση της μετακίνησης του πολίτη από το σπίτι του σε εξωτερικούς χώρους και ο πειραματικός εμβολιασμός κατά του κορωνοϊού (προαιρετικός τε και υποχρεωτικός) αποτελούν μέτρα αντισυνταγματικά ή/και αξιόποινα.
Η τριετής απουσία μου από το αμφι-θέατρο είχε ένα μεγάλο παράπλευρο όφελος: την συγγραφή δύο βιβλίων που κυκλοφορούν αμφότερα ήδη σε τρίτη έκδοση από τον εκδοτικό οίκο ΑΛΦΕΙΟΣ, αλλά και την δημιουργία αυτού εδώ του ιστολογίου, στο οποίο φιλοξενούνται κείμενα γραμμένα όχι μόνο από εμένα αλλά και από άλλους πολίτες που βλέπουν τα πλοκάμια του νεοδικτατορικού τέρατος να περισφίγγουν την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας.
Εν τω μεταξύ, το αμφιθέατρο έχει εκφυλιστεί σε προπαγανδιστικό αμφι-θέατρο, αφού ορισμένοι συνάδελφοι ασκούν πλέον απροκάλυπτα προπαγάνδα υπέρ του θαυμαστού καινούργιου κόσμου που η Νέα Τάξη Πραγμάτων θέλει να επιβάλει στους λαούς.
Όπως αναφέρει η Γαλλίδα Nathalie Heinich στο εκπληκτικό βιβλίο της «Γουοκισμός». Ο νέος ολοκληρωτισμός; (Εναλλακτικές Εκδόσεις, μτφ.: Χριστίνα Σταματοπούλου, Αθήνα 2023, σελ. 70 επ. – το βιβλίο αυτό θα παρουσιασθεί προσεχώς από τον γράφοντα):
Η σύγχυση του ακαδημαϊκού με το πολιτικό-ιδεολογικό πεδίο, με άλλα λόγια: η μόλυνση της γνώσης από την ιδεολογία, εμφανίζεται στα αμφιθέατρα, τις αίθουσες διδασκαλίες και τα συνέδρια, με σκοπό να υποταχθεί ο επιστημονικός τρόπος παραγωγής και διάδοσης των γνώσεων σε έναν πολιτικό στόχο υπεράσπισης των πάλαι ποτέ καταπιεζόμενων-θυμάτων διακρίσεων (που, όμως, τώρα θέλουν να επιτύχουν το ακριβώς αντίστροφο: να γίνουν οι καταπιεστές της σιωπηρής πλειοψηφίας).
Η Γαλλίδα κοινωνιολόγος αποκαλεί τους καθηγητές-προπαγανδιστές της νεοταξίτικης woke ατζέντας ακαδημοακτιβιστές!
Δυστυχώς, στις φρικώδεις ημέρες που διανύουμε η ακαδημαϊκή ελευθερία υπάρχει μόνο «στα χαρτιά». Όποιος τολμήσει να εναντιωθεί στην νεοταξίτικη ατζέντα, που θα καταντήσει την κοινωνία έναν νερόβραστο χυλό, διαπομπεύεται και αποπέμπεται ή εξωθείται στην παραίτησή του.
Όπως με πληροφορούν κάποιοι συνάδελφοι όχι μόνο από πανεπιστήμια της Ελλάδος αλλά και του εξωτερικού, πρέπει να μετράνε μέχρι και το τελευταίο τους κόμμα, για να μη βρεθούν αντιμέτωποι με κάποιον φανατικό θιασώτη της πολιτικής (διάβαζε: φασιστικής) ορθότητας.
Έτσι, στον Σατανικό Ανάποδο Κόσμο μας όσοι κατάφεραν να εκπληρώσουν το μεγάλο τους όνειρο, δηλαδή να γίνουν καθηγητές πανεπιστημίου που θα μεταλαμπαδεύουν στους φοιτητές την κοινή λογική και την ορθόδοξη αλήθεια, βιώνουν σήμερα έναν πρωτοφανή εφιάλτη, αφού καταπιέζονται να υπηρετούν την παράνοια και το εωσφορικό σκότος.
Και, βεβαίως, ο διαχρονικός εφιάλτης των καταλήψεων, καθώς και η δυστοπική κληρονομιά των τηλεμαθημάτων ή τηλεξετάσεων συνεχίζονται.
Ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια επετράπη να είναι συνδικαλιστικά φυτώρια απ’ όπου τα κόμματα αντλούν τους μελλοντικούς δυνάστες του λαού παρέλκει να σχολιασθεί. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι εκείνοι που προκάλεσαν ή ανέχθηκαν την κατάσταση αυτή, σήμερα ετοιμάζονται να προϋπαντήσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Πληκτικά προβλέψιμη η νεοταξίτικη συνταγή της επιτυχίας: Προκαλώ/διαιωνίζω το πρόβλημα και, επιτέλους, σπάω τα ταμπού, εν προκειμένω των ιδιωτικών πανεπιστημίων!
Τέλος, ένα ακόμη μεγάλο παράπλευρο όφελος της παραιτήσεώς μου είναι οι ομιλίες που μπορώ και εκφωνώ ενώπιον απλών πολιτών, οι οποίοι διψούν να μάθουν ποια τεχνάσματα εφαρμόζει το ελληνικό και παγκόσμιο κονκλάβιο της Νέας Τάξης Πραγμάτων ενάντια στον λαό.
Τέτοια περίπτωση αποτελεί η πρόσφατη ομιλία (20.01.2024) στην πόλη της Λάρισας με θέμα την βρεφοποίηση ως ύπουλο μέσο χειραγώγησης των πολιτών.
Ένα απόσπασμα από την ομιλία αυτά παρατίθεται ακολούθως.
Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας όλους εκείνους τους πολίτες που, κατά την διάρκεια αυτής της τριετίας, είχαν να πουν έναν καλό λόγο για την μεγάλη προσπάθεια αντίστασης ενάντια στο αυταρχικό καθεστώς της Νέας Δικτατορίας και της εν γένει μισάνθρωπης Νέας Τάξης Πραγμάτων. Πολύ περισσότερο ευχαριστώ ολόθερμα όλους εκείνους που συνέβαλαν και εμπράκτως στην κοπιώδη αντίσταση.
Αν καταφέρουμε να κρατήσουμε το μυαλό μας στην θέση του, ο υβριδικός-μασκοφορεμένος ολοκληρωτισμός θα αποτύχει παταγωδώς! Τον στόχο αυτόν θα προσπαθήσω να υπηρετήσω με όλες μου τις δυνάμεις και στην συνέχεια.
