ΤΡΑΜΠ ΕΝΑΝΤΙΟΝ «ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ». Κακά τα ψέματα παιδιά… Ο Τραμπ είναι αυτός που πρέπει για να συνεργαστεί με τους Ρώσους νωρίς και ρεαλιστικά για να τερματίσει τις μάχες στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Και το κυριότερο, να καταφέρει ο Ξανθός να επιφέρει το διαζύγιο μεταξύ ΗΠΑ και ΝΑΤΟ…
Ο Ντόναλντ Τραμπ μπαίνει στο 2025 με μια αντιληπτή εντολή για αλλαγή και ένα δόγμα που βασίζεται στο σκεπτικό «ειρήνη μέσω δύναμης». Και αυτό το σκεπτικό θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε εδώ… Μια “υποθετική” ανάλυση βέβαια, εφόσον τα πράγματα έχει πολλές φορές αποδειχθεί ότι μπορεί να έρθουν τούμπα και να ανατρέψουν οποιαδήποτε λογική σκέψη….
Αυτό που φαίνεται πια και δια γυμνού οφθαλμού, είναι πως ίσως η μεγαλύτερη αλλαγή που επιδιώκει ο Τραμπ είναι να χωρίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες από τον γάμο τους της εποχής του Ψυχρού Πολέμου με την υπερατλαντική στρατιωτική συμμαχία – το ΝΑΤΟ – που στερείται οποιουδήποτε σημερινού σκοπού εκτός από την τόνωση μιας ατμόσφαιρας αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.
Παραμένει όμως το ερώτημα εάν η εντολή του Trump είναι αρκετά ισχυρή για να επιφέρει αυτό το διαζύγιο και εάν οι αρχές της «ειρήνης» θα κερδίσουν αυτές της «δύναμης» εάν αυτή η εντολή αμφισβητηθεί στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι άνθρωπος σε αποστολή.
Είναι επίσης ένας άνθρωπος που οδηγείται από μια έντονη προσωπικότητα που μπορεί να ξεπεράσει την ικανότητα του έθνους που θα ορκιστεί να ηγηθεί στις 20 Ιανουαρίου 2025, και στο οποίο θα πρέπει να ταιριάξει. Να μη ξεχνάμε το πόσο χειραγωγημένοι είναι πάρα πολλοί Αμερικάνοι πολίτες, οι οποίοι θα πρέπει να πειστούν τώρα για τις αλλαγές που ονειρεύεται ο Τραμπ να εφαρμόσει…
Ο οποίος επιδιώκει ταυτόχρονα να απεμπλακούν οι Ηνωμένες Πολιτείες από παγκόσμια καυτά σημεία που έχουν φτάσει να καθορίσουν τις σημερινές προτεραιότητες εθνικής ασφάλειας, προωθώντας παράλληλα μια νέα εξωτερική πολιτική που επικεντρώνεται στην εδραίωση της αμερικανικής κυριαρχίας στις άμεσες σφαίρες στρατηγικών συμφερόντων της, συμπεριλαμβανομένης της επιθετικής στάσης για την επέκταση της στην επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών ώστε να συμπεριλάβει τη Γροιλανδία και τη Διώρυγα του Παναμά.
Για να επιτύχουν αυτόν τον εκτεταμένο στόχο για την εξωτερική πολιτική/εθνική ασφάλεια, ο Τραμπ και η ομάδα του θα πρέπει να αντισταθούν στις επιταγές πολιτικής δεκαετιών που έχουν χρησιμοποιηθεί, με την πάροδο του χρόνου, για τον καθορισμό των συμφερόντων εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Και στο πόσο βέβαια αυτές οι επιταγές έχουν επηρεάσει τη σκέψη εκατομμυρίων Αμερικάνων…
Ο Τραμπ ανοίγει την πόρτα για πιθανή εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ της Ρωσίας
Επιδιώκοντας να τερματίσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία χωρίς να εκπληρώσει τους βασικούς στόχους των ΗΠΑ και των δυτικών συμμάχων τους, δηλαδή τη στρατηγική ήττα της Ρωσίας, ο Τραμπ ανοίγει την πόρτα για πιθανή εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ και κατ’ επέκταση , Ρωσία και Ευρώπη.
Αυτή είναι μια διαδικασία δύο σταδίων.
Πρώτα και κύρια, ο Τραμπ πρέπει να βρει μια διατύπωση για τον τερματισμό της σύγκρουσης, η οποία θα αναγνωρίζει ταυτόχρονα την πραγματικότητα της νίκης της Ρωσίας επί της συλλογικής Δύσης.
Αυτό σημαίνει ότι η Ρωσία θα χρειαστεί να πάρει τη μεγάλη πλειονότητα όσων επιδιώκει όταν πρόκειται για τη σύγκρουση της Ουκρανίας – την ουκρανική ουδετερότητα (χωρίς ένταξη στο ΝΑΤΟ), μόνιμη διεθνή αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας στην Κριμαία, τη Χερσώνα, τη Ζαπορίζια, το Ντόνετσκ και το Λούγκανσκ, άρση όλων των κυρώσεων που συνδέονται με την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση και πολιτικός έλεγχος για το μέλλον σε ό,τι απομείνει στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων των συνταγματικών αλλαγών που απαιτούν «αποναζιστικοποίηση».
Ο Τραμπ θα προωθήσει μια τέτοια συμφωνία ως μια σημαντική νίκη, αφού έχει χαρακτηριστεί ως κάποιος που δεν προώθησε αυτή τη σύγκρουση και ως εκ τούτου θα πρέπει να πιστωθεί ότι δημιούργησε τις προϋποθέσεις για ειρήνη.
Ο Τραμπ θα χωρίσει τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ
Το επόμενο βήμα είναι ίσως το πιο δύσκολο: το διαζύγιο των Ηνωμένων Πολιτειών από το ΝΑΤΟ.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει υπογραμμίσει την πραγματικότητα ότι το πολεμοχαρές ΝΑΤΟ είναι ένας οργανισμός που δεν έχει βιώσιμη αποστολή. Αυτό που κάποτε ήταν μια αμυντική συμμαχία επικεντρωμένη στην προστασία της Δυτικής Ευρώπης από τη σοβιετική επέκταση, το ΝΑΤΟ έχει γίνει κάτι περισσότερο από ένα εργαλείο του ίδιου του είδους του ξένου τυχοδιωκτισμού υπό την ηγεσία των ΗΠΑ από τον οποίο ο Ντόναλντ Τραμπ ισχυρίζεται ότι θέλει να απομακρυνθεί.
Το θέμα είναι ότι η πολιτική και οικονομική ελίτ της Ευρώπης που είναι υπεύθυνη για το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ επέτρεψε να επαναπροσδιοριστεί ως εργαλείο της αμερικανικής αυτοκρατορίας δεν θα υποκύψει πρόθυμα στο στρατηγικό όραμα του Τραμπ. Το ΝΑΤΟ, αντιμετωπίζοντας τη μείωση των επενδύσεων των ΗΠΑ στη συμμαχία, θα επιδιώξει να αναδιαρθρώσει την άμυνα της Ευρώπης που βασίζεται στο ίδιο το μοντέλο απειλής που ο Τραμπ, μέσω της ειρηνευτικής πρωτοβουλίας του για την Ουκρανία, επιδιώκει να διαλύσει.
Η Ευρώπη, ωστόσο, δεν είναι σε θέση να αντέξει το οικονομικό βάρος ενός τέτοιου εγχειρήματος, και οποιαδήποτε προσπάθεια για την οικοδόμηση ενός τεράστιου νέου ευρωπαϊκού στρατού σχεδιασμένου να αντιμετωπίσει μια κατασκευασμένη ρωσική απειλή θα απαιτήσει αναγκαστικά την ανακατανομή περιορισμένων δημοσιονομικών πόρων μακριά από το την κοινωνική πολιτική και τις επενδύσεις σε υποδομές που το μεγαλύτερο μέρος του ευρωπαϊκού πληθυσμού απαιτεί από τις κυβερνήσεις τους, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για να γίνει αυτό ισοδύναμο με πολιτική αυτοκτονία.
Στόχος του Τραμπ είναι να καταστήσει το ΝΑΤΟ πολιτικά και οικονομικά μη βιώσιμο. Για να το κάνει αυτό, πρέπει να κάνει την Ευρώπη να συναινέσει σε ένα όραμα που αντιστρέφει πολιτική δεκαετιών η οποία στηρίζεται στη Ρωσία ως υπαρξιακή απειλή, καθώς και να λάβει υποστήριξη από το Κογκρέσο για το διαζύγιο των Ηνωμένων Πολιτειών από μια διατλαντική συμμαχία που έχει χρησιμεύσει ως ο πυρήνας της Αμερικανικής πολιτικής εθνικής ασφάλειας για 80 χρόνια.
Είναι απίθανο όμως η Ευρώπη να πάει ήπια σε εκείνη την καληνύχτα.
Αντίθετα, θα υπάρξει μια περίοδος πολιτικής και οικονομικής αναταραχής καθώς οι βαθιά ριζωμένες ελίτ επιδιώκουν να διατηρήσουν τις θέσεις ισχύος και επιρροής τους μπροστά στην αδιάκοπη γεωπολιτική πραγματικότητα που υπαγορεύει το αντίθετο. Η Γερμανία, η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο – παραδοσιακά ο πυρήνας της ευρωπαϊκής πολιτικής, οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης – βρίσκονται όλοι σε μια μη αναστρέψιμη παρακμή, προκαλώντας εγχώριες πολιτικές επιπτώσεις που τελικά θα αποδειχθούν μοιραίες για την τρέχουσα άρχουσα τάξη.
Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια που αντιμετωπίζει ο Τραμπ στην προσπάθεια να επιβλέπει αυτό που ισοδυναμεί με ευθανασία των μεταπολεμικών ευρωπαϊκών δομών εξουσίας δεν προέρχεται από την ευρωπαϊκή ήπειρο , η οποία ειλικρινά μιλώντας είναι ουσιαστικά αδύναμη να αποτρέψει ένα τέτοιο αποτέλεσμα μπροστά στην αμερικανική αδιαφορία που εκδηλώνεται ως μια άρνηση να αναλάβει το κόστος που σχετίζεται με τη διατήρηση της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Αντίθετα, ο Τραμπ θα αντιμετωπίσει την απώθηση από τις αίθουσες του Κογκρέσου.
Η οικονομία που βασίζεται στον πόλεμο
Εδώ, δεκαετίες συμβιωτικής σχέσης μεταξύ εκείνων που ελέγχουν την εξουσία του πορτοφολιού και εκείνων που είναι υπεύθυνοι για την υπεράσπιση του έθνους έχουν δημιουργήσει μια οικονομία βασισμένη στον πόλεμο που τροφοδοτείται από συγκρούσεις που προωθούνται από εκλεγμένους αξιωματούχους των οποίων οι θέσεις εξαρτώνται από την υποστήριξη της φιλοπόλεμου τάξης.
Αυτή είναι ακριβώς η απειλή για την αμερικανική δημοκρατία για την οποία προειδοποίησε ο Πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του προς το έθνος τον Ιανουάριο του 1961.
Ο Τραμπ έδωσε φωνή σε αυτή την απειλή σε μια δήλωση βίντεο που κυκλοφόρησε στις 17 Μαρτίου 2023. «Το κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής μας», δήλωσε ο Τραμπ, «συνεχίζει να προσπαθεί να φέρει τον κόσμο σε σύγκρουση με μια πυρηνικά οπλισμένη Ρωσία με βάση το ψέμα ότι η Ρωσία αντιπροσωπεύει τη δική μας μεγαλύτερη απειλή. Αλλά η μεγαλύτερη απειλή για τον δυτικό πολιτισμό σήμερα», σημείωσε ο Τραμπ, «δεν είναι η Ρωσία. Είναι μάλλον περισσότερο από οτιδήποτε άλλο εμείς και μερικοί από τους φρικτούς ανθρώπους που μισούν τις ΗΠΑ και οι οποίοι μας αντιπροσωπεύουν».
Ο Τραμπ υποσχέθηκε «μια πλήρη δέσμευση για την εξάρθρωση ολόκληρου του παγκοσμιοποιητικού, νεοσυντηρητικού κατεστημένου που μας παρασύρει διαρκώς σε ατελείωτους πολέμους, προσποιούμενοι ότι αγωνίζονται για την ελευθερία και τη δημοκρατία στο εξωτερικό, ενώ μας μετατρέπουν σε μια τριτοκοσμική χώρα και μια τριτοκοσμική δικτατορία εδώ… κατά οίκον.”
Ο Τραμπ κατηγόρησε το Κατεστημένο
Ο Τραμπ πρόσθεσε ότι ο ρόλος του ΝΑΤΟ πρέπει να διερευνηθεί εκ νέου και ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η «αμυντική γραφειοκρατία» και οι υπηρεσίες πληροφοριών πρέπει επίσης να αναθεωρηθούν.
Ο Τραμπ κατηγόρησε αυτό το «κατεστημένο» ότι ήθελε «να σπαταλήσει όλη τη δύναμη, το αίμα και τον θησαυρό της Αμερικής, κυνηγώντας τέρατα και φαντάσματα στο εξωτερικό, ενώ μας κρατούσε αποσπασμένους από τον όλεθρο που δημιουργούν εδώ στο σπίτι αυτές οι δυνάμεις.», και κατέληξε ο Τραμπ, «κάνουν περισσότερη ζημιά στην Αμερική από όσο θα μπορούσαν ποτέ να ονειρευτούν η Ρωσία και η Κίνα».
Τα διακυβεύματα σε αυτό το παιχνίδι πολιτικής κυριαρχίας είναι όσο υψηλότερα μπορούν να φτάσουν – αν αφεθεί ανεξέλεγκτο, το «κατεστημένο» θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες στον δρόμο της αναπόφευκτης πυρηνικής σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Ο Τραμπ έχει εκφράσει την επιθυμία να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο.
Το σκεπτικό του όμως της «ειρήνης μέσω δύναμης» είναι ένα δίκοπο μαχαίρι
Όπως έχει διαμορφωθεί επί του παρόντος, το στρατηγικό όραμα του Τραμπ φαίνεται να επιδιώκει να ανταλλάξει την απώλεια της μεταπολεμικής υπερατλαντικής συμμαχίας που καθόρισε την αμερικανική εθνική ασφάλεια για οκτώ δεκαετίες για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην Ευρώπη, με τη διεκδίκηση ενός νέου Δόγματος Μονρό όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν γίνει δεκτές ως η αδιαμφισβήτητη ισχύς όχι μόνο στο κυρίαρχο έδαφος της αμερικανικής πατρίδας, αλλά και στους γείτονες της Αμερικής στο βορρά και το νότο.
Το παιχνίδι του Τραμπ βασίζεται στο ότι το Κογκρέσο είναι πρόθυμο να αποδεχθεί την προτεινόμενη απόκτηση της Γροιλανδίας και τη δηλωθείσα εκ νέου εξαγορά της Διώρυγας του Παναμά, καθώς και την υπόσχεση για αμερικανική κυριαρχία στις ηπείρους της Βόρειας και Νότιας Αμερικής, ως δίκαιη ανταλλαγή για την απώλεια της Ευρώπης.
Αλλά το παιχνίδι του Τραμπ βασίζεται επίσης στο γεγονός ότι οποιαδήποτε μαζική αναδιάρθρωση των αμερικανικών γεωπολιτικών προτεραιοτήτων αναπόφευκτα θα στερήσει το δικαίωμα των υφιστάμενων ελίτ εξουσίας προς όφελος μιας νέας ελίτ του «κατεστημένου».
Οι βαθιά ριζωμένες σημερινές ελίτ δεν θα παραδώσουν το πεδίο χωρίς μάχη.
Επιπλέον, η ανταλλαγή που προτείνει ο Τραμπ προϋποθέτει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να διαπραγματευτούν μια ομαλή έξοδο από την Ευρώπη χωρίς οποιαδήποτε εμπλοκή. Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια από αυτή την άποψη είναι ο υπερμεγέθης εγωισμός του Τραμπ…. Η «Ειρήνη μέσω δύναμης» αφορά τόσο την αντίληψη όσο και την πραγματικότητα, και οι παραχωρήσεις που θα αναγκαστεί να κάνει ο Τραμπ στη Ρωσία για να φέρει τη σύγκρουση στην Ουκρανία σε μια γρήγορη και αποφασιστική κατάληξη απαιτούν, τουλάχιστον, να φανεί ότι αυτό που συμβαίνει είναι όλα μέρος του «σχεδίου» του Τραμπ.
Η Ρωσία έχει ήδη ρίξει ένα κλειδί στα έργα, απορρίπτοντας απροσδόκητα μια ειρηνευτική πρόταση που συντάχθηκε από την ομάδα εθνικής ασφάλειας Τραμπ που βρίσκεται σε αναμονή , ένα αποτέλεσμα που πιθανότατα αποδεικνύεται μοιραίο για τον δεδηλωμένο στόχο του Τραμπ να τερματίσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία την «πρώτη μέρα» της προεδρίας του.
Αν ήταν τόσο εύκολο.
Το γεγονός είναι ότι μπορεί κάλλιστα να χρειαστούν από έξι μήνες έως ένας χρόνος μετά την ορκωμοσία του Τραμπ για να τερματιστεί η σύγκρουση στην Ουκρανία με όρους αποδεκτούς από τη Ρωσία.
Ο Τραμπ θα ήταν πολύ καλός να συνεργαστεί με τους Ρώσους νωρίς και ρεαλιστικά για να φέρει ένα τέλος στις μάχες το συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα . Μόνο μετά από αυτό μπορεί να ξεκινήσει τη διαδικασία διαζυγίου των Ηνωμένων Πολιτειών από τη δυσλειτουργική ένωση που διατηρεί με το ΝΑΤΟ.
Και, όπως κάθε μακροχρόνια σχέση, αυτό το διαζύγιο θα πάρει χρόνο. Αλλά η διάλυση του ΝΑΤΟ είναι σχεδόν εξασφαλισμένη μόλις ολοκληρωθεί η σύγκρουση στην Ουκρανία. Ο Τραμπ μπορεί κυριολεκτικά να παραδώσει τη διαδικασία στους «δικηγόρους» του και να συνεχίσει την ερωτοτροπία της νέας του κατάκτησης – της μεγάλης Αμερικής.
Το οποίο, φυσικά, φέρνει ένα εντελώς άλλο νόημα στην έννοια του “Make America Great Again”.
