Καμία φωνή αλήθειας και δικαιοσύνης δεν θα πνιγεί στο βωμό της κυβερνητικής αναλγησίας… Οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού για το μνημείο του Αγνώστου στρατιώτη μας αφήνουν μια γεύση εκδίκησης από μεριάς του εξαιτίας της νίκης του Πάνου Ρούτσι… Και σίγουρα μας προδιαθέτουν για κάποιον νόμο που θα σκάσει για να επιληφθεί το ….”πρόβλημα” των συγκεντρώσεων εκεί… Τελικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης μας υπενθυμίζει συνεχώς ότι η Δημοκρατία που μας λένε ότι έχουμε , μόνο Δημοκρατία δεν είναι… και βέβαια αυτές οι δηλώσεις του δεν θα μπορούσαν να μείνουν αναπάντητες από την Μαρία Καρυστιανού… Πάμε να τα δούμε…
Γράφει η Maria Karystianou
Με τη σημερινή πρωινή δήλωση του Πρωθυπουργού για το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και το προκαταβολικό πνίξιμο κάθε μελλοντικού αγωνιστή – Πάνου Ρούτσι, ακόμη και η πιο μικρή ελπίδα για δημοκρατία στη χώρα μας έσβησε.
Ο Πρωθυπουργός, θυμωμένος και φανερά αγχωμένος από την πρόσφατη δικαίωση με πρώτη αποδοχή του αιτήματος για εκταφές, επιδόθηκε σε μια ευθεία, απάνθρωπη επίθεση εναντίον του ήρωα απεργού πείνας και πατέρα θύματος των Τεμπών, δηλαδή εναντίον του συνόλου της κοινωνίας που τον στήριξε. Ο πανικός και η ανάγκη για “damage control” έριξαν τις μάσκες της ψευδοευαισθησίας.
“Μπορεί ένα ιστορικό μνημείο όπως του Αγνώστου Στρατιώτη να γίνεται πεδίο εκδηλώσεων άσχετων με την αποστολή του;” αναρωτήθηκε ο Πρωθυπουργός, με προφανή σκοπό να αποκλείσει κάθε μελλοντικό αγώνα αποκάλυψης της όποιας αλήθειας του χαλάει τα σχέδια του.
Άραγε, γνωρίζει ο Πρωθυπουργός τι ακριβώς συμβολίζει το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη;
Σίγουρα όχι τους καλοβολεμένους επίορκους ανώτατους αξιωματούχους. Συμβολίζει την αυτοθυσία των πολιτών, τη γενναιότητα τους, την υπέρτατη αγάπη προς την πατρίδα και το δίκαιο. Δηλαδή συμβολίζει όλες εκείνες τις αξίες που ο κ. Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση του έχουν καταπατήσει.
Μίλησε για «τσαντίρι» και «εκδηλώσεις», υποβιβάζοντας την ιερή πράξη διαμαρτυρίας ενός χαροκαμένου πατέρα, που παλεύει ενάντια στην οργανωμένη συγκάλυψη, αγνοώντας πως μπροστά σε αυτό το Μνημείο – σύμβολο αυτοθυσίας και ανιδιοτέλειας – βρισκόταν ένας πολίτης που διεκδικούσε το αυτονόητο: να μάθει την αλήθεια για τον θάνατο του παιδιού του από ένα έγκλημα που η ίδια η κυβέρνηση προκάλεσε και προσπάθησε να συγκαλύψει.
Πίσω από το μνημείο όμως βρίσκεται το κτίριο της Βουλής, ένα μέγαρο όπου τα τελευταία χρόνια ξεπλένονται τεράστια σκάνδαλα, καταπατώνται κανονισμοί και νόμοι, διοργανώνονται εξεταστικές της ντροπής και προανακριτικές «μαϊμού», προκειμένου οι υπόλογοι βουλευτές/υπουργοί να μην ερευνηθούν, να μην τιμωρηθούν και να βγουν αλώβητοι ακόμα και από κακουργήματα.
Το μεγάλο έγκλημα κατά του λαού συντελείται ΠΙΣΩ από το μνημείο!
Μπροστά από το μνημείο, η κοινωνία είδε μια γενναία πράξη αυτοθυσίας (την απεργία πείνας), μια κραυγή ενάντια στην αδικία και την παρανομία, και μια πράξη έμπρακτης απόλυτης αγάπης του γονέα προς το παιδί του.
Πώς μπορεί αυτή η υπέρτατη αγάπη να αφήσει ασυγκίνητο έναν Πρωθυπουργό;
Πώς μπορεί κάποιος να παρομοιάσει αυτή την ύστατη πράξη, που στοχεύει στο Δίκαιο και την Αλήθεια, με «τσαντίρια» και «άστοχες εκδηλώσεις», αν δεν έχει χάσει κάθε ίχνος ενσυναίσθησης και σεβασμού στη δημοκρατία;
Η προσπάθεια φίμωσης της διαμαρτυρίας είναι βαθιά αντιδημοκρατική και απάνθρωπη και είναι προφανές ότι γίνεται με δόλιο στόχο: να πνίγει από πριν κάθε φωνή που θα διαμαρτυρηθεί για την αλήθεια και θα συγκεντρώσει την αγάπη και τη στήριξη όλου του κόσμου.
Αυτό φοβούνται, αυτό και πνίγουν.
Δεν θα τους αφήσουμε.
Καμία φωνή αλήθειας και δικαιοσύνης δεν θα πνιγεί στο βωμό της κυβερνητικής αναλγησίας.
