Διχασμένοι και πάλι… Αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί ένα τεράστιο μαύρο χάπι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και ναι, είναι καλό να αναλύουμε, είναι καλό να είμαστε επικριτικοί και είναι καλό να μην πέφτουμε στην παγίδα της προσωπολατρείας, αλλά μπορούμε να πάρουμε το χάπι της ψυχραιμίας για λίγο; Μπορούμε να προσπαθήσουμε να απολαύσουμε το πλήθος των καλών ειδήσεων που έχουν βγει από τις 5 Νοεμβρίου;
Laura Aboli : Διχασμένοι και πάλι…
Θυμάμαι πόσο ενωμένοι ήμασταν ενάντια στα εμβόλια, τις μάσκες και τις υποχρεωτικότητες, πόσο συμφωνούσαμε όλοι ότι υπάρχει μια σατανική συμμορία με μια κακόβουλη ατζέντα που ενορχηστρώνει τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο για να εκτελούν τις εντολές τους.
Θυμάμαι πόσο πολύ θέλαμε όλοι το ίδιο πράγμα: να αποκαλύψουμε την αλήθεια, να ξυπνήσουμε, να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, να αποκαλύψουμε το κακό και να αναζητήσουμε δικαιοσύνη. Ήμασταν στην ίδια σελίδα. Νομίζω ότι εξακολουθούμε όλοι να συμφωνούμε σε αυτά τα πράγματα, αλλά υπάρχουν κάποιες ρωγμές διχασμού στις τάξεις μας.
Μία από αυτές τις ρωγμές είναι το Ισραήλ- υπάρχουν μεταξύ μας εκείνοι που θα υπερασπιστούν το Ισραήλ ανεξάρτητα από τις αποτρόπαιες πράξεις που διαπράττει και εκείνοι από εμάς που θα καταγγείλουν τις φρικαλεότητες ανεξάρτητα από το ποιος τις διαπράττει.
Υποψιάζομαι ότι το ζήτημα του Ισραήλ θα παραμείνει σημείο διαμάχης για πολύ καιρό. Είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα με βιβλικά, ιστορικά, θρησκευτικά, φυλετικά, πολιτικά και ανθρωπιστικά ζητήματα- ένα πλήρες τέλμα που θα μας βάλει όλους σε δοκιμασία, γι’ αυτό δεν έχω καμία αμφιβολία. Αλλά τώρα υπάρχει μια άλλη ρωγμή διχόνοιας ανάμεσά μας.
Αυτή τη φορά είναι μεταξύ εκείνων από εμάς που είναι πρόθυμοι να δώσουν στον Τραμπ και την ομάδα του, μια ευκαιρία να αποδείξουν την αξία τους και εκείνων που τον έχουν ήδη καταδικάσει ως μια σιωνιστική μαριονέτα που υπηρετεί την ίδια κακή συμμορία που τόσο πολύ θέλουμε να δούμε να καταστρέφεται.
Αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί ένα τεράστιο μαύρο χάπι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και ναι, είναι καλό να αναλύουμε, είναι καλό να είμαστε επικριτικοί και είναι καλό να μην πέφτουμε στην παγίδα της προσωπολατρείας, αλλά μπορούμε να πάρουμε το χάπι της ψυχραιμίας για λίγο; Μπορούμε να προσπαθήσουμε να απολαύσουμε το πλήθος των καλών ειδήσεων που έχουν βγει από τις 5 Νοεμβρίου;
Ακόμα κι αν είναι μόνο για να πάρουμε μια ανάσα από την εφιαλτική τετραετία που μόλις αφήσαμε πίσω μας. Δεν έχω ξεχάσει τον καθημερινό θυμό, την απογοήτευση, την αγωνία και τη στενοχώρια που υπομείναμε βλέποντας τα πάντα να κινούνται προς τη λάθος κατεύθυνση. Και όταν λέω λάθος κατεύθυνση, εννοώ κατευθείαν προς την κόλαση!
Τώρα λοιπόν θέλω να λουστώ στον ήλιο της ελπίδας, έστω και για λίγο, ειλικρινά, νομίζω ότι το αξίζουμε.
Θέλω να αφεθώ στην απόλαυση του να βλέπω τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης να καταρρέουν σε συντρίμμια.
Θέλω να χαμογελάσω από αυτί σε αυτί όταν ακούσω ότι η ψυχολογική επιχείρηση των τρανσέξουαλ τελείωσε.
Θέλω να χοροπηδήσω από χαρά στην είδηση ότι τα εμβόλια θα εξεταστούν εξονυχιστικά, το φθόριο θα αφαιρεθεί από το νερό μας και τα chemtrails ελπίζω να σταματήσουν.
Θέλω να πανηγυρίσω που ενθαρρύνεται η κατ’ οίκον διδασκαλία, που η εκπαίδευση θα καθοδηγείται από την ψυχική ευημερία των παιδιών μας και που ελπίζω να διδάσκεται η αλήθεια.
Θέλω να πιστέψω ότι η ειρήνη πράγματι θα υλοποιηθεί.
Θέλω να κλάψω από χαρά, όταν ακούσω ότι η εξάλειψη της εμπορίας παιδιών είναι στην κορυφή της ατζέντας.
Θέλω να χορέψω με χαρά, καθώς θα βλέπω τον ιό του woke να πεθαίνει, το παράλογο να ηττάται, ο παραλογισμός να διαγράφεται και η σκόπιμη ανατροπή όλων όσων είναι σωστά και καλά και ευγενικά, να αποκαθίσταται.
Ας επιτρέψουμε στους εαυτούς μας, ακριβώς επειδή το αξίζουμε, να απολαύσουμε την ηρεμία και την αίσθηση ανακούφισης, που προέρχεται από τη γνώση ότι τουλάχιστον κινούμαστε προς μια πολύ καλύτερη κατεύθυνση και ας είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό.
Ναι, μπορεί να υπάρξουν προσκρούσεις και στροφές που δεν μας αρέσουν, μπορεί να υπάρξουν ενέργειες που θα αποδοκιμάσουμε, λόγια που θα ειπωθούν και με τα οποία δεν συμφωνούμε και θα τα συζητήσουμε και θα τα παρακολουθήσουμε, αλλά προς το παρόν, φίλοι μου, ας δώσουμε μια ευκαιρία στα πράγματα και στους εαυτούς μας ένα πολυπόθητο διάλειμμα από την κατήφεια και την καταστροφή. Ας δοκιμάσουμε τη χαρά και την ευχαρίστηση για λίγο. Μπορούμε;
