Ένα άρθρο της “the Guardian” που είναι Δήλωση Παράδοσης της Ελίτ.. Η Ρωσία κερδίζει τον οικονομικό πόλεμο. Ο θρύλος ότι οι κυρώσεις ήθελαν οι ίδιες οι παγκόσμιες ελίτ για να χρεοκοπήσουν ευρωπαϊκές χώρες είναι στην πραγματικότητα απλώς ένας θρύλος, ή μάλλον μια απάτη που διακινείται από τους συνήθεις ψεύτικους αντιπληροφορητές. Η Δύση σύμφωνα με το άρθρο που ακολουθεί, πίστευε ακράδαντα ότι οι κυρώσεις θα γονάτιζαν τη ρωσική οικονομία. Στις αίθουσες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπου πρακτικά δεν υπάρχει επαφή με την πραγματικότητα, πίστευαν πραγματικά ότι θα κέρδιζαν το παιχνίδι.
Είχαν όμως μια τραυματική αφύπνιση όταν συνειδητοποίησαν ότι η οικονομία της Ρωσίας ήταν πλέον σε μεγάλο βαθμό αυτάρκης από το εξωτερικό, και τώρα ζητούν να σταματήσουν οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας στα κύρια αγγλοσαξονικά μέσα ενημέρωσης, στην προκειμένη περίπτωση τον Guardian. Οι κυρώσεις έπληξαν όχι μόνο την εργατική τάξη, αλλά και την ευρωπαϊκή επιχειρηματική ελίτ. Αυτό το άρθρο του Larry Elliot στην ιστοσελίδα The Guardian (που σημειωτέον διαβάζουν 300 εκατομμύρια άνθρωποι τον μήνα) πρέπει να εκληφθεί ως αληθινή δήλωση παράδοσης. Ο παγκοσμιοποιητικός μηχανισμός παραδέχεται ότι έχει ηττηθεί. Το άρθρο το έχω στην συνέχεια μεταφρασμένο… Αλλά πρέπει να τονίσω και κάτι ακόμα…
Εμείς βέβαια γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όλα όσα έγραψα στον πρόλογο είναι αυτά που μας δείχνουν… Αυτά που δεν μας δείχνουν είναι πως κάποιοι ανάγκασαν την Δύση και τις δυνάμεις της να υποκύψουν και να επιβάλουν τελικά τις κυρώσεις στην Ρωσία, παρότι γνώριζαν πολύ καλά πως αυτό θα ήταν το τέλος τους… Και αυτήν την ουσία θα ήθελα να κρατήσετε…. Πάμε να δούμε τι γράφει η συστημική ιστοσελίδα…
Νικόλαος Αναξίμανδρος: Συγγραφέας- ερευνητής. Ακολουθείστε με στα social media
Τίτλος: Η Ρωσία κερδίζει τον οικονομικό πόλεμο – και ο Πούτιν δεν είναι πιο κοντά στην απόσυρση των στρατευμάτων
Οι διεστραμμένες συνέπειες των κυρώσεων σημαίνουν αύξηση του κόστους καυσίμων και τροφίμων για τον υπόλοιπο κόσμο – και οι φόβοι για μια ανθρωπιστική καταστροφή αυξάνονται. Αργά ή γρήγορα, πρέπει να γίνει μια συμφωνία.
Έχουν περάσει τρεις μήνες από τότε που η Δύση ξεκίνησε τον οικονομικό της πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και δεν πηγαίνει σύμφωνα με το σχέδιο. Αντιθέτως, τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα. Οι κυρώσεις επιβλήθηκαν στον Βλαντιμίρ Πούτιν όχι επειδή θεωρήθηκαν η καλύτερη επιλογή, αλλά επειδή ήταν καλύτερες από τους άλλους δύο διαθέσιμους τρόπους δράσης: να μην κάνουμε τίποτα ή να εμπλακούμε στρατιωτικά.
Η πρώτη δέσμη οικονομικών μέτρων εισήχθη αμέσως μετά την εισβολή, όταν υποτίθεται ότι η Ουκρανία θα συνθηκολογούσε εντός ημερών. Αυτό δεν συνέβη, με αποτέλεσμα οι κυρώσεις –αν και ακόμη ημιτελείς– να έχουν σταδιακά ενταθεί.
Ωστόσο, δεν υπάρχει άμεση ένδειξη αποχώρησης της Ρωσίας από την Ουκρανία και αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, επειδή οι κυρώσεις είχαν το στρεβλό αποτέλεσμα να αυξήσουν το κόστος των εξαγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ρωσίας, να ενισχύσουν μαζικά το εμπορικό της ισοζύγιο και να χρηματοδοτήσουν την πολεμική της προσπάθεια. Τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2022, ο Πούτιν θα μπορούσε να υπερηφανεύεται για πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών 96 δισεκατομμυρίων δολαρίων (76 δισεκατομμύρια στερλίνες) – περισσότερο από το τριπλάσιο σε σχέση με την ίδια περίοδο του 2021.
Όταν η ΕΕ ανακοίνωσε τη μερική απαγόρευσή της στις εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, το κόστος του αργού πετρελαίου στις παγκόσμιες αγορές αυξήθηκε, παρέχοντας στο Κρεμλίνο άλλο ένα απροσδόκητο οικονομικό κέρδος. Η Ρωσία δεν δυσκολεύεται να βρει εναλλακτικές αγορές για την ενέργειά της, με τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου προς την Κίνα τον Απρίλιο να αυξάνονται περισσότερο από 50% σε ετήσια βάση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι οι κυρώσεις είναι ανώδυνες για τη Ρωσία. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμά ότι η οικονομία θα συρρικνωθεί κατά 8,5% φέτος καθώς οι εισαγωγές από τη Δύση θα καταρρεύσουν. Η Ρωσία έχει αποθέματα αγαθών απαραίτητα για τη διατήρηση της οικονομίας της, αλλά με την πάροδο του χρόνου θα εξαντληθούν.
Αλλά η Ευρώπη σταδιακά απογαλακτίζεται μόνο από την εξάρτησή της από τη ρωσική ενέργεια, και έτσι αποφεύχθηκε μια άμεση οικονομική κρίση για τον Πούτιν. Το ρούβλι – χάρη στους ελέγχους κεφαλαίων και ένα υγιές εμπορικό πλεόνασμα – είναι ισχυρό . Το Κρεμλίνο έχει χρόνο να βρει εναλλακτικές πηγές ανταλλακτικών και εξαρτημάτων από χώρες που είναι πρόθυμες να παρακάμψουν τις δυτικές κυρώσεις.
Όταν οι παγκόσμιοι υποκινητές και ταραχοποιοί συναντήθηκαν στο Νταβός την περασμένη εβδομάδα, το δημόσιο μήνυμα ήταν η καταδίκη της ρωσικής επιθετικότητας και η ανανεωμένη δέσμευση να σταθεί σταθερά πίσω από την Ουκρανία. Όμως ιδιωτικά, υπήρχε ανησυχία για το οικονομικό κόστος ενός παρατεταμένου πολέμου.
Αυτές οι ανησυχίες είναι απολύτως δικαιολογημένες. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έδωσε πρόσθετη ώθηση στις ήδη ισχυρές πιέσεις στις τιμές. Ο ετήσιος ρυθμός πληθωρισμού του Ηνωμένου Βασιλείου ανέρχεται στο 9% – το υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 40 ετών – οι τιμές της βενζίνης έχουν φτάσει σε ιστορικό υψηλό και το ανώτατο όριο της τιμής της ενέργειας αναμένεται να αυξηθεί κατά 700-800 £ ετησίως τον Οκτώβριο. Το τελευταίο πακέτο στήριξης του Rishi Sunak για την αντιμετώπιση της κρίσης του κόστους ζωής ήταν το τρίτο από την καγκελάριο μέσα σε τέσσερις μήνες – και θα υπάρξουν περισσότερα αργότερα μέσα στο έτος.
Ως αποτέλεσμα του πολέμου, οι δυτικές οικονομίες αντιμετωπίζουν μια περίοδο αργής ή αρνητικής ανάπτυξης και αυξανόμενου πληθωρισμού – μια επιστροφή στον στασιμοπληθωρισμό της δεκαετίας του 1970. Οι κεντρικές τράπεζες – συμπεριλαμβανομένης της Τράπεζας της Αγγλίας – πιστεύουν ότι πρέπει να ανταποκριθούν στον σχεδόν διψήφιο πληθωρισμό αυξάνοντας τα επιτόκια. Η ανεργία αναμένεται να αυξηθεί. Άλλες ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, αν όχι περισσότερο, καθώς οι περισσότερες από αυτές εξαρτώνται περισσότερο από το ρωσικό αέριο από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φτωχότερες χώρες του κόσμου είναι διαφορετικής τάξης μεγέθους. Για ορισμένους από αυτούς το ζήτημα δεν είναι ο στασιμοπληθωρισμός, αλλά η πείνα, ως αποτέλεσμα του αποκλεισμού των προμηθειών σιταριού από τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας της Ουκρανίας.
Όπως είπε ο David Beasley, εκτελεστικός διευθυντής του Παγκόσμιου Προγράμματος Τροφίμων : «Αυτή τη στιγμή, τα σιλό σιτηρών της Ουκρανίας είναι γεμάτα. Την ίδια στιγμή, 44 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο βαδίζουν προς την πείνα».
Σε κάθε πολυμερή οργανισμό –το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και τα Ηνωμένα Έθνη– αυξάνονται οι φόβοι για μια ανθρωπιστική καταστροφή. Η θέση είναι απλή: εκτός εάν τα αναπτυσσόμενα έθνη είναι οι ίδιες εξαγωγείς ενέργειας, αντιμετωπίζουν μια τριπλή σύγκρουση στην οποία οι κρίσεις καυσίμων και τροφίμων πυροδοτούν οικονομικές κρίσεις. Αντιμέτωπες με την επιλογή να ταΐσουν τους πληθυσμούς τους ή να πληρώσουν τους διεθνείς πιστωτές τους, οι κυβερνήσεις θα επιλέξουν το πρώτο. Η Σρι Λάνκα ήταν η πρώτη χώρα μετά τη ρωσική εισβολή που χρεοκόπησε , αλλά είναι απίθανο να είναι η τελευταία. Ο κόσμος φαίνεται πιο κοντά σε μια πλήρη κρίση χρέους από οποιαδήποτε άλλη στιγμή από τη δεκαετία του 1990.
Ο Πούτιν δικαίως καταδικάστηκε για «οπλισμό» των τροφίμων, αλλά η προθυμία του να το κάνει δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη. Από την αρχή, ο Ρώσος πρόεδρος παίζει ένα μακρύ παιχνίδι, περιμένοντας τον κατακερματισμό του διεθνούς συνασπισμού εναντίον του. Το Κρεμλίνο πιστεύει ότι το κατώφλι της Ρωσίας για οικονομικό πόνο είναι υψηλότερο από αυτό της Δύσης, και μάλλον έχει δίκιο σε αυτό.
Εάν χρειάζονταν αποδείξεις ότι οι κυρώσεις δεν λειτουργούν, τότε η απόφαση του Προέδρου Τζο Μπάιντεν να προμηθεύσει την Ουκρανία με προηγμένα πυραυλικά συστήματα το παρέχει . Η ελπίδα είναι ότι η σύγχρονη στρατιωτική τεχνολογία από τις ΗΠΑ θα επιτύχει αυτό που οι ενεργειακές απαγορεύσεις και η κατάσχεση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων δεν έχουν καταφέρει μέχρι στιγμής: να αναγκάσει τον Πούτιν να αποσύρει τα στρατεύματά του.
Η πλήρης ήττα του Πούτιν στο πεδίο της μάχης είναι ένας τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να τελειώσει ο πόλεμος, αν και όπως έχουν τα πράγματα αυτό δεν φαίνεται και τόσο πιθανό. Υπάρχουν και άλλα πιθανά αποτελέσματα. Το ένα είναι ότι ο οικονομικός αποκλεισμός τελικά λειτουργεί, με τις ολοένα σκληρότερες κυρώσεις να αναγκάζουν τη Ρωσία να υποχωρήσει. Ένα άλλο είναι μια διευθέτηση κατόπιν διαπραγματεύσεων.
Ο Πούτιν δεν πρόκειται να παραδοθεί άνευ όρων και η πιθανότητα σοβαρών παράπλευρων ζημιών από τον οικονομικό πόλεμο είναι προφανής: πτώση του βιοτικού επιπέδου στις ανεπτυγμένες χώρες. πείνα, ταραχές τροφίμων και κρίση χρέους στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα σημαίνουν ότι ο συμβιβασμός με το Κρεμλίνο είναι επί του παρόντος δύσκολο να καταποθεί, αλλά η οικονομική πραγματικότητα υποδηλώνει μόνο ένα πράγμα: αργά ή γρήγορα θα επιτευχθεί μια συμφωνία.
- Ο Larry Elliott είναι ο οικονομικός συντάκτης του Guardian
Νικόλαος Αναξίμανδρος: Συγγραφέας- ερευνητής. Ακολουθείστε με στα social media
Τώρα που διαβάσατε το άρθρο θεωρώ ότι πρέπει να είδατε αυτό που αναφέρω στον τίτλο… Ότι είναι μια δήλωση παράδοσης της ελίτ. Δεν θα μπορούσαν να περιγράψουν πιο καθαρά την ήττα τους απέναντι στον Πούτιν και το μεγάλο σχέδιο που τρέχει… Έβαλαν μέσα βέβαια και κάποιες σάλτσες τύπου ότι η Ρωσία θα έχει και αυτή ελλείψεις, αλλά έτσι έπρεπε να κάνουν ως συστημική φυλλάδα που είναι… Εμείς κρατάμε την ουσία… Και την παραδοχή μιας μεγάλης ήττας από το καθεστώς… Και αυτό το άρθρο της Guardian, πριν λίγα χρόνια δεν θα περνούσε καν από έλεγχο, πόσο μάλλον να βγει στον αέρα, ακόμα και έτσι “καλυμμένο”…. Κρατήστε το και αυτό γιατί είναι σημαντικό!!!!
Διαβάστε ακόμα ένα άρθρο στο οποίο φαίνονται πολλά: Οι Μπίλντεμπεργκ Τα Έχουν Βρει Σκούρα Έχοντας Απέναντι Τους Ρωσία Και Κίνα
“ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΜΑΤΡΙΞ” ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΠΙΤΙ. Ένα εγχειρίδιο αφύπνισης… ΤΩΡΑ ΜΕ ΜΕΓΆΛΗ ΈΚΠΤΩΣΗ… Εάν ενδιαφέρεσαι για την απόκτηση του, επικοινώνησε μαζί μου μέσω του mail nikolaosgeor@gmail.com
