Μια μάζωξη με μήνυμα από Φρυκτωρίες, μιας πραγματικότητας αληθινής, αλλοτινής, στην ιερουργία της ώρας ταπεινού Ήλιου που ‘φτασε τη δόξα του να δρέψει. Σήμαντρα που φέρνουν ρίγος θα ηχούν, νότες πρωτόφαντες μέσα σε φύση αρχέγονη την στιγμή της αναγέννησης… Είναι πολύ αργά αλλά και πολύ νωρίς σε τούτη την στιγμή, όλα είναι κώδικες που έχουν εξηγηθεί σ’ αυτούς που θα έρθουν πάλι, κανείς απ’ τους πολλούς δεν άγγιξε αυτό που βρισκόταν ακριβώς μπροστά του.
Άλλο ένα κείμενο/μήνυμα σας έχω σήμερα από τον συνήθη ύποπτο Γιώργο Τσοπανίδη.. Ένα κείμενο που όπως πάντα έχει πολλούς κωδικούς, αλλά που αξίζει τον κόπο να γίνει κατανοητό.. Άλλωστε τα κείμενα του Γιώργου δεν είναι για όλους.. Απευθύνονται πάντα σε αυτούς που πρέπει.. Όλα είναι συχνότητες έχουμε πει… Εξαιρετικά αφιερωμένο…
Γράφει ο Γεώργιος Τσοπανίδης
Μια πορεία υπέροχη, μαγική, σ’ ένα φθινόπωρο μυστικής επικοινωνίας… ένα παράξενο, ξένο και ελώδες παρελθόν που σβήνει με το φως νέας σελήνης. Σφραγίδες οι λέξεις εκτινάσσονται με κρότο, χαράσσουν την νέα πορεία πέρα από ενάερο νέο σύνορο.
Ζωή σε όαση πέρα απ’ το γήινο, σε διάσελο υπαρξιακής νηνεμίας. Τα λόγια της Ηγερίας κατέπεσαν μέσα απ’ την ακλόνητη πορεία παλιών και νέων ψυχών ξετυλίγοντας το κουβάρι βδελυρού σκότους. Στο υπερώον του κόσμου διπλά φύλλα δάφνης ταξιδεύουν με παρρησία για το αντάμωμα μιας ακέραιης συνεύρεσης στο άρρητο του χρόνου… εκπομπή ήχων και αστραπών θα λαμπρύνει με φαντασμαγορία την ατμόσφαιρα, κατακρημνίζει τον ψεύτικο μανδύα ενός πλαστού θόλου.
Μια μάζωξη με μήνυμα από Φρυκτωρίες, μιας πραγματικότητας αληθινής, αλλοτινής, στην ιερουργία της ώρας ταπεινού Ήλιου που ‘φτασε τη δόξα του να δρέψει. Σήμαντρα που φέρνουν ρίγος θα ηχούν, νότες πρωτόφαντες μέσα σε φύση αρχέγονη την στιγμή της αναγέννησης…,
Όλα γίνονται φως και λάμψη ακριβή για τους λίγους, παρανάλωμα για τους πολλούς καθώς βυθίζεται τούτο το τοπίο, ξεχύνεται η γνώση μέσα απ’ την αιώνια θύρα άλλης διάστασης, κάτω απ’ τους πάγους που τινάζονται απ’ τα φτερά μαύρου κύκνου.
Βήματα που οδηγούν μέσα απ’ την ροή κρυστάλλινων άλλων υδάτων, μύριες άλλες αγκαλιές ανοίγουν και κλείνουν, σκιρτούν και καλωσορίζουν την τελειότητα της ύπαρξης. Μια απόκρυφη ώρα μέσα από άγραφο μονοπάτι σε ενόραση γαλήνιας πηγής…, ακατάλυτη σιωπή για την παράδοση των κλειδιών της αθανασίας.”
