Ένα μήνυμα του στρατηγού Ουάσιγκτον για τους Αμερικανούς που συμμορφώνονται/τάσσονται με τη «Μεγάλη Επαναφορά».. Ένα μήνυμα που μπορεί να γράφτηκε για τους Αμερικάνους, αλλά αφορά όλους όσους υπηρετούν την μεγάλη επαναφορά και εγκληματούν κατά των ανθρώπων… Ένα μήνυμα που μας θυμίζει ότι η ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται, αλλά πλέον όχι υπέρ των εγκληματιών… Όπως ο Ουάσιγκτον κατάφερε να απελευθερώσει την Αμερική από την Αγγλική μπότα το 1776, έτσι και τώρα κάποιοι άλλοι πατριώτες μάχονται για να απελευθερώσουν όλον τον πλανήτη….
Η ενατένιση του άπειρου κάνει κάποιον να αναγνωρίσει τόσο το θαύμα της ζωής όσο και τον παραλογισμό της ζωής. Εάν φανταστείτε μια εξωτερική επέκταση μέσω ενός διαρκώς διευρυνόμενου Κόσμου, καθώς και μια εσωτερική επέκταση σε έναν συνεχώς διευρυνόμενο υποατομικό κόσμο, αυξάνει το δέος.
Φυσικά, αν έχουμε να κάνουμε με το άπειρο, πρέπει να αναγνωρίσουμε την πιθανότητα να μην διαστέλλεται και να υπήρχε πάντα. Ωστόσο, υπάρχει τότε το ζήτημα εάν η ιδέα της επεκτατικότητας είναι απλώς συνείδηση, ό,τι κι αν είναι αυτό, δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση επέκτασης μέσω της εστίασης. Η δυνατότητα γίνεται πραγματικότητα. Οι περιορισμοί της αντίληψης παίζουν ξεκάθαρα όταν συζητάμε αυτά τα θέματα, πόσο μάλλον οι περιορισμοί της γλωσσολογίας ή των μαθηματικών, και η αδυναμία τους να περικλείουν υψηλότερα επίπεδα αλήθειας.
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω, φανταστείτε να κάθεστε σε ένα γραφείο κοιτάζοντας ένα μικροσκόπιο υψηλής ισχύος ανακαλύπτοντας ένα σύμπαν και, στη συνέχεια, καθώς προσαρμόζετε τον φακό σας, βλέπετε αυτόν τον μικροσκοπικό πλανήτη, την Γη. Καθώς προσαρμόζεστε περισσότερο, βλέπετε αυτόν τον μικροσκοπικό μικρό κόσμο με αυτό το πράγμα που ονομάζουμε πολιτισμό.
Ο φαινομενικά άπειρος αριθμός υποατομικών σωματιδίων και άπειρων ηλιακών συστημάτων, γαλαξιών και ούτω καθεξής, που υπάρχουν για να υποστηρίξουν αυτό που ονομάζεται ζωή, είναι ταυτόχρονα θαύμα και παράλογο. Ναι, ξέρω ότι ο Κόσμος και ο υποατομικός κόσμος μπορούν επίσης να θεωρηθούν ζωντανοί, αλλά ας μην παρεκκλίνουμε.
Καθώς ρυθμίζετε περαιτέρω το μικροσκόπιό σας, βλέπετε μια μάχη που ξεκινά τη νύχτα των Χριστουγέννων του 1776.
Γιατί όχι? Γιατί πρέπει να δεσμεύεστε από τον χρόνο σε αυτήν την άσκηση σκέψης;
Ο στρατηγός Τζορτζ Ουάσιγκτον οδηγούσε τα στρατεύματά του απαρατήρητα πέρα από τον ποταμό Ντέλαγουερ εξαπολύοντας μια τολμηρή αιφνιδιαστική επίθεση στο βρετανικό κατεχόμενο Τρέντον. Αυτή η τολμηρή επίθεση που ξεκίνησε τη νύχτα των Χριστουγέννων ήταν μια σκόπιμη προσπάθεια να συλλάβουν εξ απροόπτου τους Έσσιους (Γερμανούς Μισθοφόρους) μετά από μια μέρα Χριστουγέννων που έπιναν και γιόρταζαν.
Αυτή η τολμηρή σκέψη τη νύχτα των Χριστουγέννων γεννήθηκε από ανάγκη. Τα βρετανικά στρατεύματα που κατείχαν την Αμερική είχαν φτάσει τους 43.000 στρατιώτες. Αντίθετα, τα πράγματα χειροτέρευαν για τον πατριωτικό στρατό, που από 25000 είχε μειωθεί στους 4300. Και σαν να μην έφτανε αυτό, στις 31 Δεκεμβρίου θα τελείωναν οι περισσότερες από τις θητείες του Πατριωτικού Στρατού. Αυτό φυσικά θα σήμαινε το τέλος της Αμερικανικής Επανάστασης και πιθανότατα το τέλος μέσω της αγχόνης για τον Ουάσιγκτον και τους Πατριώτες που υπέγραψαν τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της 4ης Ιουλίου.
Αναμφισβήτητα ο πιο υποτιμημένος στρατηγός στην ιστορία, ο στρατηγός Ουάσιγκτον ήταν Αμερικανός Καίσαρας, και ως εκ τούτου, δεν θα επέτρεπε την αποτυχία. Με καθυστέρηση λόγω των καιρικών συνθηκών, ο Ουάσιγκτον οδήγησε 2.300 άνδρες στο Ντέλαγουερ και αυτό που υποτίθεται ότι ήταν μια εισβολή πριν από την αυγή, συνέβη στις 8 το πρωί. Μερικοί Αμερικανοί στρατιώτες δεν είχαν παπούτσια και άφηναν ένα αιματηρό ίχνος καθώς περνούσαν μέσα στο χιόνι στο δρόμο τους προς τη μάχη. Μια ώρα αργότερα, 900 από τους 1500 ανυποψίαστους, και κυρίως μεθυσμένους Εσσίους, σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν το πρωί της 26ης Δεκεμβρίου.
Αυτή ήταν η πρώτη νίκη για τους Αμερικανούς και το σημείο καμπής του πολέμου. Ο Ηπειρωτικός Στρατός παρέμεινε άθικτος και τελικά διογκώθηκε ξανά. Ο James Madison, ο John Marshall, ο Aaron Burr, ο Alexander Hamilton και ο James Monroe, ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά, συμμετείχαν όλοι στη μάχη. Μερικοί από τους αιχμαλώτους της Έσσης παρέλασαν αργότερα στους δρόμους ως απόδειξη της νίκης του Ηπειρωτικού Στρατού.
Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον ήταν ένας απαραίτητος άνθρωπος. Ο στρατηγός Ουάσινγκτον δεν κέρδισε κάθε μάχη και συχνά τα σχέδια μάχης του ήταν πολύ περίπλοκα. Δεν ήταν Ναπολέων. Ο Ναπολέων, επίσης, δεν ήταν Ουάσιγκτον. Η άποψή μας για τον Ουάσιγκτον επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό και παραμορφώνεται από το ηλικιωμένο πορτρέτο που έσωσε η Ντόλεϊ Μάντισον.
Ο στρατηγός Ουάσιγκτον ήταν μια επιβλητική φιγούρα με ύψος έξι πόδια και τέσσερεις ίντσες, σε μια εποχή που ένα τέτοιο ύψος ήταν πολύ ασυνήθιστο. Ο Ουάσιγκτον σχημάτισε έναν Ηπειρωτικό Στρατό όταν δεν υπήρχε ηπειρωτική κυβέρνηση. Κράτησε αυτόν τον στρατό μαζί και τελικά κέρδισε τον πόλεμο. Ένας Αμερικανός Καίσαρας, ο Ουάσιγκτον έκανε ό,τι κανένας άλλος δεν έχει κάνει ποτέ, αρνήθηκε το στέμμα και αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή μετά από δύο θητείες ως πρόεδρος. Θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε στα γηρατειά του τότε και χωρίς κληρονόμο. Ωστόσο, σαν να κέρδισε τον πόλεμο, το έκανε. Ήταν κι αυτό ένα θαύμα.
Τι συμβαίνει στις μέρες μας και στον πόλεμο για την δική μας απελευθέρωση και μάλιστα από τον ίδιο εχθρό..
Στον τρέχοντα πόλεμο χωρίς περιορισμούς από τους παγκοσμιοποιητές που επιδιώκουν να διαλύσουν τον ανθρώπινο πολιτισμό, μπορεί να μην υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι αυτή τη στιγμή. Ή τουλάχιστον δεν έχει προκύψει κανένας. Θα έπρεπε να φανταστώ ότι αν ο Ουάσιγκτον ζούσε σήμερα, θα είχε οργανώσει ένα είδος Ηπειρωτικού Στρατού μέχρι τώρα, και θα ξέραμε ποιος είναι. Οι στρατιώτες βάδισαν ξυπόλητοι και αιματηροί, στο τέλος της μίνι εποχής των παγετώνων, στη μάχη του Τρέντον. Δεν βλέπουμε ακόμη τέτοιου είδους θάρρος. Είναι σαν να μην αντιστέκεται κανείς.. Ωστόσο, υπήρξαν κάποιοι ηρωικοί γιατροί που αντιστάθηκαν με μεγάλο κόστος.
Αυτοί οι διεστραμμένοι υπερανθρωπιστές προσπαθούν να παραβιάσουν το θαύμα της ζωής και να μετατρέψουν τον πλανήτη Γη στο Νησί του Δρ. Μορό . Ωστόσο, βρισκόμαστε ακόμα στο στάδιο όπου οι πολιτικοί μας προσποιούνται ότι δεν συμβαίνει. Συμπεριφέρονται σαν τα πράγματα να είναι φυσιολογικά και ο αμερικανικός και παγκόσμιος πληθυσμός να μην στοχοποιούνται με βιολογικά όπλα. Επισημαίνω συχνά ότι οι πολιτικοί μας είναι δειλοί, διεφθαρμένοι ή απλώς άσχετοι, για κάποιο λόγο.
Έχω γράψει προηγουμένως ότι η Δημοκρατία μας έχει Flatline . Αυτή η διαδικασία διαφθοράς είναι προφανώς αναπόφευκτη στις δημοκρατίες. Η αλήθεια είναι ότι οι προσπάθειές μας μπορεί να είναι μάταιες και η δημοκρατία μας μπορεί απλώς να πεθάνει κάτω από το βάρος της διαφθοράς της. Ανεξάρτητα από αυτό, αυτός ο αγώνας πρέπει να διεξαχθεί με πολλούς τρόπους, καθώς δεν πρόκειται απλώς για τη διάσωση της δημοκρατίας, αλλά για τη διάσωση της ανθρωπότητας.
Παρόλα αυτά, αν με αφεθείς σε ένα άλλο πείραμα σκέψης. Φανταστείτε να κοιτάζετε ξανά σε αυτό το μικροσκόπιο. Αυτή τη φορά, βλέπετε κάποια στιγμή μέσα στην επόμενη δεκαετία, τις διώξεις και τις κατηγορίες όσων συνεργάστηκαν με τη διανομή βιοόπλων Covid.
Εκλεγμένοι αξιωματούχοι, διοικητικοί υπάλληλοι νοσοκομείων, ακαδημαϊκοί διοικητικοί υπάλληλοι που ανάγκασαν τους φοιτητές να δέχονται πυροβολισμούς, εργοδότες που έκαναν το ίδιο, και μεγάλοι συνωμότες της τεχνολογίας και των μεγάλων μέσων ενημέρωσης που λογοκρίνουν πληροφορίες σχετικά με αυτά τα βιολογικά όπλα και τις πιθανές βλάβες τους, όλοι ενώπιον της δικαιοσύνης. Εκείνοι στον ΠΟΥ και στο WEF που επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια παγκόσμια βιοϊατρική τυραννία, να ισχυρίζονται ότι απλώς προσπαθούσαν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο, δηλητηριάζοντας το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη.
Λοιπόν, αν δεν μπορείτε να το φανταστείτε, δεν μπορείτε και να το δημιουργήσετε….
