Φρικιαστικές καταστάσεις με εκτελέσεις αμάχων και απαγωγές παιδιών έζησαν οι κάτοικοι του Μπαχμούτ από τους εγκληματίες Ουκρανούς στρατιώτες και αστυνομικούς.. Κάτοικοι του Αρτιομόβσκ αποκαλύπτουν πώς οι ουκρανικές δυνάμεις στόχευσαν αμάχους και πήραν παιδιά κατά τη διάρκεια της «μάχης για το Μπαχμούτ»
γράφει η Eva Bartlett (ανεξάρτητη δημοσιογράφος από τον Καναδά. Έχει περάσει χρόνια στο πεδίο καλύπτοντας ζώνες συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, ιδίως στη Συρία και την Παλαιστίνη).
Από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε τη στρατιωτική της εκστρατεία στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι αρχές του Κιέβου βομβάρδισαν τον κόσμο με κατηγορίες για «εγκλήματα πολέμου«, όπως απαγωγές παιδιών και στοχοποίηση αμάχων.
Αλλά οι μαρτυρίες των αμάχων που εκκενώθηκαν πρόσφατα από το Αρτιομόφσκ (γνωστό και ως Μπαχμούτ) – όπως και εκείνες των αμάχων στη Μαριούπολη και σε άλλες περιοχές – δείχνουν για άλλη μια φορά ότι η Ουκρανία είναι ένοχη για τα ίδια εγκλήματα πολέμου που οι αξιωματούχοι της καταλογίζουν στη Ρωσία.
Στα τέλη Απριλίου, επιζώντες των ουκρανικών βομβαρδισμών στο Αρτιομόφσκ μίλησαν σε εμένα και τη συνάδελφό μου Christelle Néant για τη φρίκη που είχαν υποστεί στις 11 Απριλίου, όταν οι δυνάμεις του Κιέβου ανατίναξαν το ισόγειο της πολυκατοικίας τους, θάβοντας τους αμάχους που βρίσκονταν προστατευμένοι στο υπόγειο από κάτω. Επτά από τους δεκαεπτά αμάχους που βρίσκονταν στο υπόγειο πέθαναν σχεδόν αμέσως, συμπεριλαμβανομένου ενός επτάχρονου παιδιού.
Από το νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν για σπασμένο ισχίο, ένας άνδρας ονόματι Σεργκέι δήλωσε ότι οι ουκρανικές δυνάμεις, «ή μάλλον ο στρατός του [συνεργάτη των Ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Στεπάν] Μπαντέρα«, ανατίναξαν το κτίριο σκόπιμα. «Στις 10 Απριλίου, άρχισαν να ρίχνουν χειροβομβίδες σε κάθε δωμάτιο. Μπορούσαμε να ακούσουμε τις χειροβομβίδες να κυλούν γύρω μας«.
Είπε ότι οι στρατιώτες χρησιμοποίησαν φλόγιστρο για να αποδυναμώσουν τους σωλήνες των υποδομών και να εξασφαλίσουν ότι οι πλάκες των ορόφων θα κατέρρεαν όταν συνέβαιναν οι εκρήξεις. Η σύζυγός του και η μητέρα του σκοτώθηκαν. Ο εξάχρονος γιος του, Κόλια, μόλις που επέζησε.
Η Néant συνάντησε επίσης και πήρε συνέντευξη από μια άλλη επιζήσασα, τη Γιούλια, η οποία μόλις δύο ημέρες πριν από την έκρηξη είχε γεννήσει. Από θαύμα, το νεογέννητο επέζησε. Ο Néant και εγώ πήραμε αργότερα συνέντευξη από τον Vladimir, τον πατέρα της γυναίκας του Sergey. Περιέγραψε ότι βρήκε την κόρη του με σπασμένο κρανίο. Μη μπορώντας να τη βοηθήσει, έψαξε για τον εγγονό του και τον βρήκε καθηλωμένο από τα συντρίμμια, λαχανιασμένο, αλλά ζωντανό, και μπόρεσε να τον απελευθερώσει.
Όσο τρομακτικές και αν ήταν οι ημέρες που προηγήθηκαν της 11ης Απριλίου, δεν ήταν η πρώτη φορά που τα στρατεύματα του Κιέβου υπέβαλαν τον τοπικό πληθυσμό στον τρόμο. Σύμφωνα με όλους εκείνους με τους οποίους μιλήσαμε, οι ουκρανικές δυνάμεις βομβάρδιζαν την περιοχή τους από τον Φεβρουάριο του 2022.
«Μας βομβάρδιζε κάθε μέρα η [ριζοσπαστική ακροδεξιά οργάνωση] Δεξιός Τομέας και η Αζόφ», είπε ο Σεργκέι. Δύο άλλοι στο ίδιο υπόγειο, ο Evegny και η Lyubov, είπαν ότι οι ουκρανικές δυνάμεις επί ένα μήνα πυροβολούσαν συστηματικά τα διαμερίσματα, «για να αποδυναμώσουν τους τοίχους, ώστε να μπορούν εύκολα να καταστραφούν μια μέρα«.
Ο Βλαντιμίρ, μιλώντας επίσης για τον σκόπιμο βομβαρδισμό της πόλης από την Ουκρανία, είπε: «Όλα παρουσιάστηκαν σαν να έγινε όλη η καταστροφή από τους Ρώσους, αλλά ειλικρινά σας λέω τώρα ότι το 98% της καταστροφής στην πόλη μας έγινε από τις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις«.
Είτε η εκτίμησή του είναι ακριβής είτε όχι, μιλάει για το πόσο συστηματικά οι ουκρανικές δυνάμεις βομβάρδιζαν τον ίδιο και άλλους αμάχους εκεί.
Οι «Λευκοί Άγγελοι» παίρνουν τα παιδιά
Εκτός από το ότι στοχοποιήθηκαν σκόπιμα από τις ουκρανικές δυνάμεις, ορισμένοι πολίτες του Αρτιομόβσκ ισχυρίζονται ότι αντιμετώπισαν και μια άλλη απειλή: ουκρανούς πράκτορες που απήγαγαν παιδιά. Σύμφωνα με τέσσερις ανθρώπους με τους οποίους μιλήσαμε, η ουκρανική στρατιωτική αστυνομία προσπάθησε να πάρει τα παιδιά της περιοχής.
Αποκαλούν αυτούς τους ανθρώπους «Λευκούς Αγγέλους«. Πρόκειται για ειδικά πληρώματα της αστυνομίας που ουκρανικές πηγές περιγράφουν ως ομάδες εκκένωσης. Στις αρχές Απριλίου, το Υπουργείο Επανένταξης των Προσωρινά Κατειλημμένων Εδαφών της Ουκρανίας (έτσι αποκαλεί το Κίεβο τις πρώην ουκρανικές περιοχές που επέλεξαν να γίνουν μέρος της Ρωσίας: τις περιοχές Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ, Ζαπορόζιε και Χερσώνα, καθώς και την Κριμαία) ανακοίνωσε ότι 126 παιδιά θα «εκκενωθούν υποχρεωτικά» σε 21 απροσδιόριστες τοποθεσίες της περιοχής του Ντονέτσκ.
Αυτό είναι, προφανώς, που κάνουν αυτά τα συνεργεία – ακόμη και ενάντια στην επιθυμία των γονέων. Σύμφωνα με το υπουργείο, «στα εκκενωμένα παιδιά που συνοδεύονται από έναν από τους γονείς ή νόμιμο εκπρόσωπο θα παρέχεται δωρεάν στέγη, κοινωνικές εγγυήσεις, ανθρωπιστική και ψυχολογική βοήθεια«.
Ωστόσο, δεν θέλουν όλες οι οικογένειες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους μαζί με τους «εκκενωτές«. Τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι ορισμένοι γονείς επιλέγουν αντ’ αυτού να κρύψουν τα παιδιά τους από τους Λευκούς Αγγέλους και σε αυτές τις περιπτώσεις οι ομάδες της αστυνομίας προσπαθούν να τους πείσουν να φύγουν.
Οι ντόπιοι με τους οποίους μιλήσαμε αφηγούνται μια διαφορετική ιστορία – αυτή των παιδιών που απομακρύνονται με ή χωρίς τη συγκατάθεσή τους ή τη συγκατάθεση των γονέων τους.
«Κυνηγούσαν τα παιδιά μας και εμείς τα κρύβαμε γύρω από τα κτίρια«, είπε ένας άνδρας ονόματι Evgeny. «Κρύβαμε τα παιδιά μας για έναν ολόκληρο μήνα. Έκανε πολύ κρύο. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος τότε. Ένα άλλο αγόρι κρυβόταν με τη μαμά του«.
Αυτός και η Lyubov μίλησαν για μια συνοικία του Artyomovsk όπου οι άνθρωποι πήγαιναν για να πάρουν ανθρωπιστική βοήθεια. Σύμφωνα με τους ίδιους, ένα 14χρονο αγόρι βρισκόταν έξω ενώ οι γονείς του αναζητούσαν βοήθεια. «Κάποιοι άνθρωποι ήρθαν και τον πήραν μακριά. Οι γείτονες τους φώναζαν. Και τους έλεγαν: «Δεν τον επιβλέπουν, δεν τον φροντίζουν σωστά». Και αυτό ήταν όλο. Δεν ξέρουμε την τύχη του τώρα«.
Ο Σεργκέι είπε ότι αυτός και η σύζυγός του έκρυβαν τον ίδιο τους τον γιο. «Έπαιρναν τα παιδιά μακριά. Έρχονταν στις 6 το απόγευμα, μερικές φορές στις 10 το βράδυ. Έψαχναν για ένα συγκεκριμένο αγόρι σε ένα υπόγειο, οπότε εμφανίζονταν εκεί«. Οι άνδρες που είδε φορούσαν μαύρα παπούτσια και παραλλαγή.
Κάποιοι μάλιστα πιστεύουν ότι οι «εκκενωτές» δεν είναι ούτε αστυνομικοί ούτε εθελοντές. «Αυτοαποκαλούνταν εθελοντές, αλλά δεν ήταν, ήταν η SBU [η διάδοχος της σοβιετικής KGB στην Ουκρανία] ή ίσως κάποια άλλη οργάνωση που συλλέγει πληροφορίες«, είπε ο Βλαντιμίρ. «Είχαν έναν κατάλογο ανθρώπων, ήξεραν ποιος ζούσε πού και πόσοι άνθρωποι βρίσκονταν εκεί«.
«Οι εθελοντές έρχονταν με ένα αυτοκίνητο, μοίραζαν κάποια κουτιά, συγκέντρωναν πληροφορίες και στη συνέχεια, με αυτές τις πληροφορίες, έρχονταν άνθρωποι με στολές που έτρεχαν και έψαχναν για παιδιά».
Στη συνέντευξη της Néant με τη Γιούλια, η μητέρα μίλησε για ένα αγόρι που αναζητούσαν οι «εκκενωτές». Η Γιούλια είπε: «Ήταν Φεβρουάριος και άρχισαν να έρχονται οι Λευκοί Άγγελοι, μετά ήρθαν και άλλες ομάδες. Είπαν ότι η Ανώτατη Ράντα είχε αποφασίσει ότι δεν είχαμε δικαίωμα να είμαστε εδώ και ότι εκθέταμε το παιδί μας σε ενεργές εχθροπραξίες. Υπάρχει ένα αγόρι στη διπλανή πόρτα, το όνομά του είναι Μαξίμ. Πέντε φορές ήρθαν να τον δουν, ήθελαν να τον βρουν«.
Ο Βλαντιμίρ το επιβεβαίωσε αυτό. «Η οικογένεια ζούσε σε έναν κοιτώνα, σε ένα υπόγειο. Τους έκαναν επιδρομές, έρχονταν το πρωί, το μεσημέρι, το βράδυ. Επέμεναν να παίρνουν τα παιδιά χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών τους«.
Πιο πρόσφατα, ένα 11χρονο κορίτσι μίλησε για το πώς οι Λευκοί Άγγελοι – οι οποίοι συστήθηκαν ως στρατιωτική αστυνομία – ήρθαν στο υπόγειο στο οποίο κατέφυγε με μια φωτογραφία της, την έψαχναν και έλεγαν ότι έπρεπε να την πάρουν μακριά, επειδή «η Ρωσία σκότωσε τη μητέρα της«. Το κορίτσι είπε ότι επέστρεψαν να την αναζητήσουν μια εβδομάδα αργότερα. Η μητέρα της ήταν, είπε η κοπέλα, ζωντανή και μαζί της.
Σύμφωνα με παλαιότερη μαρτυρία πολίτη του Αρτιομόφσκ, την οποία επικαλείται το RIA, τα παιδιά μεταφέρονταν σε θέρετρα και κατασκηνώσεις αναψυχής στο ουκρανικό έδαφος. «Εάν οι γονείς συναινούσαν, μπορούσαν να πάνε με τα παιδιά τους. Εάν όχι, τα παιδιά απομακρύνονταν«.
Αυτές οι μαρτυρίες θα μπορούσαν να είναι οι πρώτες από τις πολλές που αποκαλύπτουν πώς οι άμαχοι έπρεπε να κρύψουν τα παιδιά τους για να αποτρέψουν την απαγωγή τους από την Ουκρανία – κάτι για το οποίο, κατά ειρωνικό τρόπο, το Κίεβο κατηγορεί τις ρωσικές δυνάμεις.
Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)
