Γιατί δεν πρέπει ποτέ να πιστεύετε στα μάτια σας… Η ανακοίνωση είναι απλή. Ένα λεωφορείο έχει κολλήσει στην κίνηση αφού χτύπησε ένα καρότσι με φρούτα, μια νεαρή επιβάτης κοιτάζει έξω από το παράθυρο έναν όμορφο νεαρό άνδρα με ένα κάμπριο. Κατεβαίνει από το λεωφορείο, μπαίνει στο αυτοκίνητο και ο άντρας την οδηγεί σαν σοφέρ ενώ εκείνη τρώει ένα ζαχαρωτό.
Η νεαρή γυναίκα είναι η Audrey Hepburn.
Αυτό έχει εξαιρετικά σημαντικές επιπτώσεις στην αντίληψή μας για τον κόσμο στον οποίο ζούμε, για τον οποίο κανείς δεν μιλά πραγματικά. Αλλά θα επιστρέψουμε στην Audrey αργότερα.
Μπορεί να μην φαίνεται πάντα έτσι, αλλά τα ανθρώπινα όντα εμπιστεύονται έμφυτα. Είτε πρόκειται για μια εξέλιξη που αποσκοπεί στη διευκόλυνση της λειτουργίας μιας κοινωνικής ομάδας είτε για παραμονή από χιλιάδες γενιές θρησκευτικής σκέψης, η αυτόματη θέση μας είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, τις περισσότερες φορές, λένε την αλήθεια.
Αυτή είναι μια φυσική κλίση που οι τύραννοι έχουν κατανοήσει και εκμεταλλευτεί εδώ και αιώνες. Αλλά ανεξάρτητα από το πόσο εμπιστευόμαστε έμφυτα τους άλλους, υπάρχει κάτι που εμπιστευόμαστε ακόμη περισσότερο: τα δικά μας μάτια.
Είμαστε οπτικά πλάσματα και από τη στιγμή που κάποιος έχει δει κάτι – ή πιστεύει ότι έχει δει κάτι – είναι σχεδόν αδύνατο να τον πείσουμε για το αντίθετο.
Στις μέρες μας, οι επίδοξοι τύραννοι μπορούν επίσης να επωφεληθούν. Δυστυχώς, η απαραίτητη και πρωτόγονη εμπιστοσύνη που δίνει ο εγκέφαλός μας στα μάτια μας υστερεί σε σχέση με την ικανότητα της τεχνολογίας να τους μπερδεύει.
Όπως οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε, το Deep Faking είναι ένα τέχνασμα επεξεργασίας βίντεο που επιτρέπει την απρόσκοπτη αντικατάσταση ενός προσώπου με ένα άλλο. Δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο ή ακριβό. Το μόνο που απαιτείται είναι το άτομο που αντικαταστάθηκε να έχει μια επιφανειακή ομοιότητα με το άτομο που το αντικαθιστά , μεγάλο αριθμό φωτογραφιών που δείχνουν διαφορετικές θέσεις του προσώπου και το σωστό λογισμικό.
Οι «κακοί αφίσες» από το 4chan το κάνουν από την άνεση των κρεβατοκάμαρων τους για γέλια, αντικαθιστώντας τα πρόσωπα των πορνοστάρ με αυτά των ηθοποιών, διασημοτήτων, πολιτικών και του Nicolas Cage.
Με άλλα λόγια, από τη φύση της, η τεχνολογία «deep fake» πρέπει να κάνει οποιοδήποτε βίντεο που δείχνει ένα πρόσωπο ύποπτο, σε κάποιο βαθμό.
Η πιθανότητα παραβίασης δεν σταματά με το βίντεο. Η παραβίαση ήχου γίνεται όλο και πιο εύκολη κάθε χρόνο. Με αρκετά δείγματα φωνής, οι συνθεσάιζερ και οι κλωνοποιητές φωνής μπορούν να κάνουν οποιονδήποτε να πει οτιδήποτε. Αυτή η τεχνολογία βελτιώνεται συνεχώς και μπορεί να μιμηθεί τέλεια τον τονισμό.
Η τεχνητή νοημοσύνη γενικά μπορεί να σχεδιάσει, σε δευτερόλεπτα, οποιαδήποτε εικόνα θέλετε να περιγράψετε. Μπορεί να δημιουργήσει φωτορεαλιστικά πρόσωπα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως «θύματα» ή «φωτογραφίες» ή να παίξει οποιοδήποτε ψεύτικο δράμα με ψεύτικους ηθοποιούς.
Τα δωρεάν διαδικτυακά εργαλεία μπορούν ήδη να τα κάνουν όλα αυτά ικανοποιητικά. Είναι προφανές ότι οι κυβερνήσεις και οι μεγάλες εταιρείες θα έχουν πρόσβαση σε πιο ακριβά προηγμένα εργαλεία που πιθανότατα θα ήταν σχεδόν αδύνατο να εντοπιστούν.
Οι ταινίες του Χόλιγουντ χρησιμοποιούν το CGI για να επαναφέρουν στη ζωή νεκρούς ηθοποιούς , να προσθέσουν μοντέρνα πρόσωπα σε παλιές ειδήσεις, να κάψουν πόλεις ή να κάνουν τους 60χρονους να φαίνονται σαν να είναι 20 ετών .
Ας επιστρέψουμε στην Audrey Hepburn που τρώει ένα ζαχαρωτό και ας το δούμε ξανά:
Θα μπορούσατε να πείτε ότι αυτή η διαφήμιση δείχνει στην πραγματικότητα τους περιορισμούς αυτής της τεχνολογίας, σε τελική ανάλυση έχει μια ποιότητα “ασυνήθιστη κοιλάδα” και κανείς που είδε αυτή τη διαφήμιση δεν σκέφτηκε ποτέ ότι ήταν πραγματικά για την Audrey Hepburn.
Πρώτα απ ‘όλα, αυτή η διαφήμιση είναι ήδη έντεκα ετών . Αυτό θα μπορούσε να κάνει μια μικρή διαφήμιση καραμέλας πριν από περισσότερο από μια δεκαετία. Η τεχνολογία έχει βελτιωθεί από τότε.
Δεύτερον, όλες αυτές οι πληροφορίες είναι συμφραζόμενες .
Το 2013, όταν προβλήθηκε η διαφήμιση, ο εγκέφαλός σας θα ήξερε ότι δεν έπρεπε να πιστέψει αυτό που έβλεπε επειδή παρακολουθούσατε μια τηλεοπτική διαφήμιση. Ο εγκέφαλός σου θα ήξερε επίσης ότι αυτό που έβλεπες ήταν αδύνατο, γιατί η Audrey Hepburn θα ήταν 84 ετών…αν δεν ήταν ήδη πολύ, πολύ νεκρή.
Ο αναλυτικός εγκέφαλος σας μπορεί να φιλτράρει όταν έχει πρόσθετες πληροφορίες και πλαίσιο. Βλέπεις τις χορδές όταν ξέρεις ότι είναι εκεί.
Φανταστείτε όμως ότι δεν ήταν η Audrey Hepburn, ότι δεν ήταν διαφήμιση.
Ας υποθέσουμε ότι είναι ένα κομμάτι από τις ειδήσεις και αντί για μια διαφήμιση ζαχαρωτού με τεχνικό χρώμα, είναι ένα κοκκώδες βίντεο από κινητό τηλέφωνο του θύματος βομβιστικής επίθεσης Α. τρομοκράτης, το φόντο φαίνεται αληθινό και το πλαίσιο είναι πραγματικό.
Το πρόσωπο φαίνεται αληθινό, το φόντο φαίνεται αληθινό, η φωνή μοιάζει αληθινή…
…και όμως τίποτα από αυτά δεν είναι δυνητικά αληθινό .
Πόσοι όμως το κάνουν αυτό; Πόσοι από εμάς έχουμε επαναφέρει τον εγκέφαλό μας έτσι ώστε η πρώτη ερώτηση που κάνουμε να είναι “ναι, αλλά είναι αληθινό το βίντεο;”
Ωστόσο, η αυτόματη αντίδραση των περισσότερων ανθρώπων στο να τους πουν «αυτό είναι λάθος» είναι να χλευάζουν χωρίς σκέψη.
Αυτό είναι παλιομοδίτικο σκεπτικό.
Καμία από τις πληροφορίες που παρουσιάζονται παραπάνω δεν είναι συγκλονιστική ή νέα και δεν ισχυρίζομαι ότι είναι. Η τεχνολογία είναι ευρέως γνωστή και μερικά από αυτά είναι πάνω από δέκα χρόνια, είναι η προσθήκη στη μετα-νοοτροπία μας που υστερεί. Η χρήση του δεν έχει ληφθεί ακόμη αυτόματα υπόψη, αλλά θα έπρεπε.
Με απλά λόγια, δεν μπορείτε να εμπιστευτείτε εικόνες ή βίντεο. Ποτέ. Αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να μάθουμε όλοι.
Γνωρίζουμε λοιπόν ότι τα ταχέως αναπτυσσόμενα εργαλεία καθιστούν τις εξαιρετικά πειστικές ψευδείς ειδήσεις ή τα σκηνοθετημένα γεγονότα όχι μόνο δυνατά, αλλά και εύκολα. Για το τελευταίο μας σημείο, θα ήθελα να εστιάσω περισσότερο στο επαναλαμβανόμενο μάθημα της ιστορίας που οι άνθρωποι αρνούνται να μάθουν:
Αυτοί. Απομίμηση. Ήδη. Ολα.
Εντάξει, όχι κυριολεκτικά όλα, αλλά πολλά. Ένα τεράστιο ποσό. Πολύ περισσότερο από όσο νομίζουν οι περισσότεροι.
Είναι ένα μικρό παράδειγμα, αλλά σε αυτό το βίντεο του CNN , δύο γυναίκες δημοσιογράφοι προσποιούνται ότι απέχουν χιλιόμετρα για να δώσουν μια δορυφορική συνέντευξη, όταν ένα λεωφορείο που περνάει στο βάθος αποδεικνύει ότι στην πραγματικότητα βρίσκονται στο ίδιο πάρκινγκ και ότι τις χωρίζουν όχι περισσότερο από δεκαπέντε μέτρα.
Μας υπενθυμίζει πώς τα μέσα που καταναλώνουμε καθημερινά είναι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εξωπραγματικά.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η «πραγματικότητα», όπως την καταλαβαίνουμε, σχεδόν ποτέ δεν εμφανίζεται στα μέσα ενημέρωσης. Τα εξώφυλλα των περιοδικών είναι ρετουσαρισμένα. Οι συνεντεύξεις είναι στημένες. Τα «σκάνδαλα» μπορεί να είναι σε μεγάλο βαθμό επιχειρήσεις δημοσίων σχέσεων. Το «Reality TV» περιλαμβάνει πληρωμένους ηθοποιούς που προσομοιώνουν τις συγκρούσεις μεταξύ τους. Κάθε σενάριο είναι μια εφεύρεση, κάθε συναίσθημα μια παράσταση.
Το Διαδίκτυο είναι γεμάτο από μετεωρολόγους που αναφέρουν ανύπαρκτους ανέμους τυφώνων ή κωπηλατώντας κανό μέσα από «πλημμύρες» βάθους έξι ιντσών .
Δείτε αυτό το βίντεο, που φέρεται να καταγράφηκε στην Αίγυπτο την εποχή της Αραβικής Άνοιξης:
Τι κάνουν ; Φαίνονται να προσποιούνται ότι διαμαρτύρονται, μετά παγώνουν για να ποζάρουν για φωτογραφίες, ορισμένοι με ψεύτικα τραύματα. Είναι προφανές ότι δεν είναι αληθινά, αλλά αν σας έδειχναν μόνο τις φωτογραφίες ή το βίντεο, θα σας περνούσε από το μυαλό;
Στη Συρία, η Δύση παραποίησε ακόμη και μια φιλανθρωπική οργάνωση. Τα «Λευκά Κράνη» υποτίθεται ότι ήταν μια οργανική οργάνωση Σύριων αφιερωμένη στη διάσωση ζωών. Δεν είναι έτσι. Αυτή ήταν μια ψυχολογική επιχείρηση χρηματοδοτούμενη από το ΝΑΤΟ και πολλά από τα βίντεο «διάσωσης» τους ήταν ξεκάθαρα στημένα. Συμμετείχαν ακόμη και στην viral « πρόκληση μοντέλου » (μια κακή κίνηση δημοσίων σχέσεων).
Η «Nayirah», η νοσοκόμα από το Κουβέιτ που κατέθεσε ότι είδε « μωρά να πετιούνται από θερμοκοιτίδες » πριν από τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, δεν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα. ήταν η κόρη του πρέσβη του Κουβέιτ που έπαιξε αυτόν τον ρόλο.
Στο βιβλίο του « Αγορασμένοι δημοσιογράφοι » , ο αείμνηστος Udo Ulfkotte αφηγείται ότι ήταν στο Ιράκ κατά τη διάρκεια του πολέμου και είδε δημοσιογράφους να ρίχνουν βενζίνη σε καμένα τανκς και αυτοκίνητα μίλια μακριά από την πρώτη γραμμή, για να τους βάλουν φωτιά και να προσποιηθούν ότι έκαναν ρεπορτάζ σε εμπόλεμη ζώνη.
Θυμάστε το περιβόητο άρθρο του Rolling Stone με τίτλο « Βιασμός στην Πανεπιστημιούπολη »; 9000 λέξεις που περιγράφουν έναν ομαδικό βιασμό που δεν συνέβη ποτέ .
Μέρες αφότου η Ρωσία ξεκίνησε την «ειδική στρατιωτική της επιχείρηση» στην Ουκρανία, τα κύρια μέσα ενημέρωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν πλημμυρίσει από ψεύτικα ή εσφαλμένα βίντεο που πουλούσαν κατασκευασμένες ιστορίες.
Από την έναρξή του, ο Covid ήταν μια χιονοστιβάδα από ψεύδη, τόσο σε μακρο όσο και σε μικρο επίπεδο.
Όταν κυκλοφόρησε στην Κίνα, μας περιποιήθηκαν παράλογες εικόνες και βίντεο ανθρώπων που υποτίθεται ότι κατέρρεαν στους δρόμους από την ασθένεια.
Το κύμα των ανθρώπων που έπασχαν από την ασθένεια «ξαπλωμένοι ανάσκελα στο δρόμο με μάσκα» εξαπλώθηκε στην Ιταλία τον Μάρτιο του 2020 , αλλά γρήγορα εξαφανίστηκε, χωρίς να ακουστεί ποτέ ξανά.
Στο αποκορύφωμα του πανικού, ένας χρήστης του Twitter ονόματι TraceyZ ισχυρίστηκε ότι δύο νοσοκόμες στο νοσοκομείο Swansea είχαν πεθάνει από τον Covid και άλλοι τρεις ήταν στην εντατική. Αυτός ο ισχυρισμός έγινε viral προτού το ίδιο το νοσοκομείο τον αντικρούσει.
Όχι μόνο δεν υπήρχαν οι πέντε άρρωστες νοσοκόμες, αλλά δεν υπήρχε ούτε η TraceyZ . Ο λογαριασμός με αυτό το όνομα διαγράφηκε λίγο αργότερα.
Θυμάστε αυτό το βίντεο που τράβηξε ένας περαστικός που δείχνει «καθαρίστριες» στο μετρό του Λονδίνου να προσποιούνται ότι καθαρίζουν ;
Ή αυτό το βίντεο που τραβήχτηκε μέσα σε ένα ισπανικό νοσοκομείο, όπου οι δύο «γιατροί» στο πρώτο πλάνο είναι ντυμένοι σαν έξτρα από το Outbreak, ενώ ένα άτομο στο βάθος παρατηρεί, μπερδεμένο, τη σκηνή ντυμένη με ένα απλό μπλουζάκι.
Θυμηθείτε τον συντριπτικό αριθμό των ανθρώπων που ασχολήθηκαν με το « πολιτικό θέατρο » προσποιούμενοι ότι φορούσαν μάσκες, όπως αυτός ο τύπος:
Τα παραδείγματα του Covid συνέχισαν να συσσωρεύονται εδώ και τέσσερα χρόνια.
Και αυτά είναι μόνο αυτά που γνωρίζουμε, αυτά που μπορούμε να αποδείξουμε .
Το τοπίο των μέσων ενημέρωσης είναι κορεσμένο με ψεύτικα , και είναι εδώ και δεκαετίες.
Η τεχνολογία που συζητήθηκε παραπάνω δεν σημαίνει ότι θα αρχίσουν να φτιάχνουν απομιμήσεις , σημαίνει ότι οι απομιμήσεις που φτιάχνουν εδώ και χρόνια θα είναι πιο εύκολο να κατασκευαστούν και πιο δύσκολο να εντοπιστούν.
Η τεχνολογία υπάρχει. Το κίνητρο υπάρχει. Τα απαιτούμενα επίπεδα ανεντιμότητας και διαφθοράς είναι παραπάνω από υπαρκτά. Υπάρχει επίσης το δικαίωμα στην τεμπελιά που «δικαιώνει» μια κουλτούρα προσποίησης.
Έχουμε ξεπεράσει πολύ το σημείο όπου η αμφισβήτηση όλων όσων βλέπετε και/ή ακούτε θα μπορούσε να θεωρηθεί «παράνοια». Είναι υγιές, λογικό και ακόμη και απαραίτητη προϋπόθεση για να παραμείνετε υγιείς.
Γνωρίζουμε ότι είναι πρόθυμοι να παραποιήσουν οτιδήποτε , επομένως πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να αμφισβητήσουμε τα πάντα.
Αυτό το άρθρο εξηγεί πώς το ίδρυμα θα μπορούσε να δημιουργήσει ψευδείς ειδήσεις. Στο δεύτερο μέρος αυτού του άρθρου, θα θέσουμε μια πιο σημαντική ερώτηση: γιατί.
πηγή: Off-Guardian
το άρθρο το βρήκαμε στο ksipnistere.com
