Η αποστολή στην Ανταρκτική που έδειξε ότι το lockdown δεν θα δούλευε και Ούτε πρόκειται να δουλέψει ποτέ… Το 1969, 14 άνδρες πήγαν στη βρετανική βάση έρευνας της Ανταρκτικής στο νησί της Αδελαΐδας. Βρίσκεται στη νοτιοδυτική ακτή της χερσονήσου της Ανταρκτικής, περίπου 1.000 μίλια νότια των νησιών Φώκλαντ. Η βάση απομονώνεται από τα τέλη Μαρτίου έως τα μέσα Δεκεμβρίου κάθε χρόνο, γεγονός που συμπίπτει με την αναχώρηση και την άφιξη δύο αεροσκαφών έρευνας.
Το νησί της Αδελαΐδας εντοπίστηκε για πρώτη φορά από το μπρίκι Τούλα τον Φεβρουάριο του 1832, όταν ολοκλήρωσε τον περίπλου της ηπείρου της Ανταρκτικής. Ο πλοίαρχος του πλοίου, Τζον Μπίσκο, ονόμασε τη γη από τη βασίλισσα Αδελαΐδα, τη σύζυγο του Βρετανού βασιλιά Γουλιέλμου Δ’. Μόνο με την Βρετανική Αποστολή Γκράχαμ του 1934–37 επιβεβαιώθηκε ότι η Αδελαΐδα ήταν ένα νησί ξεχωριστό από την Ανταρκτική Χερσόνησο.
Οι 14 άνδρες έφτασαν διά θαλάσσης και αέρος σε διάφορες χρονικές στιγμές μεταξύ Δεκεμβρίου 1968 και Μαρτίου 1969, αντικαθιστώντας μια προηγούμενη ομάδα ανδρών. Τα μέλη της Βάσης ήταν όλα μεταξύ 21 και 35 ετών και καλά στην υγεία τους.
Το τελευταίο αεροσκάφος έφυγε στις 18 Μαρτίου και πέταξε βόρεια για το χειμώνα, μετά τον οποίο η Βάση απομονώθηκε πλήρως από τον έξω κόσμο, εκτός από το ραδιόφωνο. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι 14 άντρες ήταν σε lockdown, με μοναδική παρέα ο ένας τον άλλον και πέντε σκυλιά Χάσκι.
Ζούσαν σε ξηρές ξύλινες καλύβες με τη μορφή ενός μικρού συγκροτήματος κτιρίων, που θερμαινόταν από καυστήρες στερεών καυσίμων. Ωστόσο, η καλύβα του ύπνου ήταν φτιαγμένη από υαλοβάμβακα και θερμαινόταν με μια μικρή ηλεκτρική θερμάστρα, καθώς και με σόμπες παραφίνης τους ψυχρότερους μήνες. Αυτό σήμαινε ότι η καλύβα ύπνου θα μπορούσε να υγραίνεται μερικές φορές.
Τα τρόφιμα προέρχονταν κυρίως από πακέτα ή τενεκεδένια κουτιά και δεν υπήρχαν φρέσκα φρούτα ή λαχανικά. Συμπλήρωναν τη διατροφή τους με κανονικά δισκία βιταμινών. Το ψωμί ψηνόταν καθημερινά και περιστασιακά το κρέας αποψύχονταν για μια ειδική απόλαυση.
Τους χειμερινούς μήνες υπήρχε πολύ λίγο φως της ημέρας ή και καθόλου. Εκτός από τα σκυλιά, μπορεί να περιπλανούνταν περιστασιακά εκεί τριγύρω ένας πιγκουίνος ή μια φώκια.
Το ιατρικό ιστορικό κάθε μέλους της Βάσης σημειώνονταν σε όλη την περίοδο της απομόνωσης και όταν εμφανίζονταν συμπτώματα και σημεία καταγράφονταν σε καρτέλες καθημερινής παρατήρησης. Από τους άνδρες λαμβάνονταν δείγματα ρινικα και ορού κάθε μήνα.
Αυτό ήταν το πιο κοντινό που θα φτάσετε ποτέ σε μια ελεγχόμενη κλινική δοκιμή, για να διαπιστώσετε εάν τα lockdown λειτουργούν για την πρόληψη της μετάδοσης ιών. Αυτοί οι άντρες ήταν μόνοι, για μήνες, στη μέση του πουθενά.
Πριν από αυτή την αποστολή πίστευαν ότι σε μικρές βάσεις της Ανταρκτικής όπως αυτή, απομονωμένες για πολλούς μήνες, οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού εξαφανίζονταν τις πρώτες εβδομάδες απομόνωσης. Προηγουμένως, η άφιξη πλοίων ή αεροσκαφών βοήθειας είχε ως αποτέλεσμα εστίες αναπνευστικών ασθενειών.
Ωστόσο, αυτή τη φορά συνέβη κάτι περίεργο.
Όπως προείπα, 14 νέοι και υγιείς άνδρες έφτασαν στη Βάση χωρίς ασθένειες. Το τελευταίο αεροσκάφος έφυγε στις 18 Μαρτίου, αφήνοντάς τους σε πλήρη απομόνωση. Για τις επόμενες 17 εβδομάδες, όλοι οι άνδρες παρέμειναν καλά στην υγεία τους, χωρίς να παρατηρηθεί ή να ανιχνευθεί κλινικά κρυολόγημα. Δύο άντρες έφυγαν από τη Βάση με τις ομάδες των σκύλων τους στα τέλη Ιουνίου για 6 μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν παρουσίασαν συμπτώματα αναπνευστικού.
Στη συνέχεια, στις 14 Ιουλίου 1969, ένας από τους 12 εναπομείναντες άνδρες παρουσίασε αναπνευστικά συμπτώματα που έμοιαζαν πολύ με αυτά ενός ήπιου έως μέτριας σοβαρότητας κρυολογήματος. Τις επόμενες 2 εβδομάδες, οκτώ από τους 12 άνδρες παρουσίασαν παρόμοια αναπνευστικά συμπτώματα και άλλοι δύο είχαν κρίσεις φτερνίσματος.
Θυμηθείτε, αυτοί οι άνδρες δεν είχαν δει άλλη ψυχή για 17 εβδομάδες και ήταν υγιείς όλη την ώρα, αλλά ξαφνικά, από το πουθενά, ένας ιός τους είχε αρρωστήσει.
Από τους τέσσερις άνδρες που εμφάνισαν ελάχιστα ή καθόλου συμπτώματα, οι δύο εργάζονταν σε ξεχωριστή καλύβα κατά τη διάρκεια της ημέρας και μοιράζονταν τον ίδιο θάλαμο ύπνου. Ένας άλλος είχε την τάση να εργάζεται τη νύχτα και να κοιμάται τη μέρα, μειώνοντας έτσι την επαφή με τα άλλα μέλη της Βάσης.
Ενώ εξέτασαν όλους τους περιβαλλοντικούς παράγοντες, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι το ξέσπασμα εμφανίστηκε μόλις 3 εβδομάδες μετά τα μέσα του χειμώνα και είχαν προηγηθεί 2 εβδομάδες κακών καιρικών συνθηκών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι περισσότεροι άνθρωποι έμειναν στην ασφάλεια της κεντρικής καλύβας και η κοινωνική επαφή ήταν επομένως μεγαλύτερη τις 2 εβδομάδες πριν από την εκδήλωση της αναπνευστικής νόσου.
Υπήρχε επίσης ελάχιστο φως ημέρας για το πρώτο μισό του μήνα και δεν υπήρχε ηλιοφάνεια μέχρι τις 24 Ιουλίου, 10 ημέρες μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων.
Οι ερευνητές που προσπάθησαν να μάθουν τι είχε συμβεί στη Βάση διαπίστωσαν ότι οι ρινικές πλύσεις από δύο άνδρες, που προσβλήθηκαν στην επιδημία, προκάλεσαν κυτταροπαθητικά αποτελέσματα στα κύτταρα WI38 και αυτά τα αποτελέσματα αναπαράχθηκαν στο επόμενο πέρασμα των κυττάρων WI38. Οι αλλαγές στα κύτταρα έμοιαζαν με αυτές που προκαλούνται από κορωνοϊούς, αλλά δεν μπορούσαν να πουν οριστικά ότι προκλήθηκαν από κορωνοϊό.
Δεν ανιχνεύθηκε ιός όταν τα δείγματα εξετάστηκαν με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Ούτε απέδωσαν τα δείγματα παθογόνα βακτήρια.
Δόθηκαν σε δέκα εθελοντές συγκεντρωμένες ρινικές εκκρίσεις από το ξέσπασμα και μόνο ένα αμφίβολο κρυολόγημα προκλήθηκε. Ρινικές εκκρίσεις ελήφθησαν από αυτούς τους εθελοντές και δόθηκαν σε άλλους επτά συμμετέχοντες, κανένας από τους οποίους δεν παρουσίασε κανένα σύμπτωμα.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η εμφάνιση κοινού κρυολογήματος κατά την απομόνωση, όταν οι πιθανότητες εισαγωγής μιας νέας λοίμωξης από το εξωτερικό ήταν ουσιαστικά μηδενικές, υπονοούσε ότι κατά κάποιο τρόπο ο ιός επέμενε, είτε στο περιβάλλον, είτε στους άνδρες.
Ένας τρόπος για να επιμείνει ο ιός ήταν στην αναπνευστική οδό ενός ή περισσότερων από τους άνδρες. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θα ήταν απαραίτητο να υποτεθεί ένας μηχανισμός ενεργοποίησης για να επιταχύνει τα συμπτώματα. Οι ερευνητές βρήκαν ενδιαφέρον ότι τα συμπτώματα εμφανίστηκαν 4 ημέρες μετά από μια απότομη πτώση της εξωτερικής θερμοκρασίας και κατά τη διάρκεια ενός από τους πιο κρύους μήνες του χρόνου.
Οι μη αναπνευστικοί ιοί, όπως αυτοί της ομάδας του έρπητα, συχνά επιμένουν για όλη τη ζωή ενός ανθρώπου, οπότε γιατί να μην ισχύει αυτό και για άλλες ομάδες ιών; Παρατηρήσεις σε ζώα έδειξαν ότι οι χοίροι μπορούν να μεταφέρουν τη γρίπη των χοίρων και να μεταδώσουν μολύνσεις σε άλλους χοίρους 3 μήνες αργότερα.
Αυτό που δείχνει αυτή η επιδημία κρυολογήματος είναι ότι όσο σκληρά ή νωρίς κι αν… κλειδώσετε, δεν θα μπορέσετε ποτέ να αποτρέψετε την ενεργοποίηση ενός ιού. Τα ιικά σμήνη υπάρχουν μέσα στον καθένα μας και τελικά αυτά θα μεταλλαχθούν, για να αποφύγουν το ανοσοποιητικό σύστημα του ξενιστή ή να προσαρμοστούν καλύτερα στο περιβάλλον του. Μεταλλάξεις μπορεί να συμβούν σε ένα άτομο ή όταν τα σμήνη αναμειγνύονται, όταν οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν με άλλους.
Ακόμη και στην πλήρη απομόνωση μιας Ανταρκτικής Βάσης, ένας ιός κατάφερε να διαφύγει τον εντοπισμό για περισσότερες από 17 εβδομάδες προτού προκαλέσει συμπτώματα σε ένα άτομο και στη συνέχεια να εξαπλωθεί και σε άλλους.
Τα lockdown δεν δουλεύουν και δεν θα δουλέψουν ποτέ.
Οι παραπάνω πληροφορίες προέρχονται από την αρχική μελέτη του 1973.
