Theodor Weimer, πρόεδρος της Deutsche Borse, της μεγαλύτερης χρηματιστηριακής εταιρείας στη Γερμανία : Η Γερμανία γίνεται τριτοκοσμική χώρα – Έκανε δύο μεγάλα πολιτικά λάθη.
του Μιχάλη Ψύλου
« Η Γερμανία βρίσκεται στο δρόμο για να γίνει μια…αναπτυσσόμενη χώρα». Την απίστευτη αυτή δήλωση έκανε ο πρόεδρος της Deutsche Borse, της μεγαλύτερης χρηματιστηριακής εταιρείας στη Γερμανία, Τίοντορ Βάιμερ.
Μιλώντας σε συγκέντρωση Γερμανών επιχειρηματιών στο Μόναχο, ο Βάιμερ δεν δίστασε μάλιστα να χαρακτηρίσει «καταστροφική» την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του καγκελάριου Ολαφ Σολτς.
Eνας από τους σημαντικότερους οικονομικούς ηγέτες της Γερμανίας εδώ και πολλά χρόνια, ο Βάιμερ έκανε την ομιλία του τον Απρίλιο σε επιχειρηματίες, αλλά δημοσιοποιήθηκε αυτή την εβδομάδα όταν αναρτήθηκε στο YouTube. Και δεν μάσησε τα λόγια.
«Οι επιχειρηματίες πρέπει να σταματήσουν να κάθονται σαν κουνέλια μπροστά στο κυβερνητικό φίδι και να περιμένουν να τους δαγκώσει».
Στη συνάντηση στο Μόναχο, ο Βάιμερ παρουσιάστηκε ως «Mister Dax», ο οποίος γνωρίζει τους μισούς από τους πιο σημαντικούς Γερμανούς CEO «με το όνομά τους» και είναι «περιζήτητος συνομιλητής» στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.
Αλλά και άλλοι παριστάμενοι Γερμανοί CEO, χρησιμοποίησαν κοφτερή γλώσσα. «Πρέπει να ασκήσουμε αντίσταση και να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των ΗΠΑ…Να μην μας νοιάζει ποιος ηλικιωμένος θα γίνει πρόεδρος», είπαν τα κορυφαία στελέχη στη συνάντηση του Μονάχου.« Εμείς διευθύνουμε τη χώρα».
Στη Γερμανία λείπουν πολλά πράγματα, αλλά σίγουρα όχι κεφάλαιο. Υπάρχει άφθονο και είναι άμεσα διαθέσιμο όταν υπάρχει προοπτική κέρδους. «Στο τέλος, το κεφάλαιο είναι πόρνη», είπε ο Βάιμερ και πρόσθεσε: «Δυστυχώς, η Γερμανία έχει γίνει… παλαιοπωλείο».
Ανοιχτή ρήξη με την κυβέρνηση
Δεν είχαν ακουστεί ποτέ τέτοιες εκφράσεις από τον πιο στενό κύκλο της γερμανικής επιχειρηματικής ελίτ. Γεγονός που δείχνει ότι πολλοί ηγέτες των επιχειρήσεων έχουν απογοητευθεί πλήρως από την κυβέρνηση Σολτς. Χωρίς να αποκλείεται να υπάρξει μια ανοιχτή ρήξη με το Βερολίνο, που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε πτώση της κυβέρνησης, 15 μήνες πριν τη λήξη της θητείας της.
«Διάολε, δεν θέλω να με προστατεύει αυτή η κυβέρνηση», φωνάζει ο Βάιμερ. «Το κράτος πρέπει να αποσυρθεί, οι φορολογικές περικοπές θα επιτρέψουν έξυπνες επενδύσεις και απαιτείται ένα πραγματικό άλμα προς τα εμπρός» στην ψηφιοποίηση. Και οι επιχειρηματίες πρέπει να τολμούν να έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση».
Αλλαγή πορείας
«Η υπομονή μας έχει σπάσει», λέει ο Θόρστεν Αλσλεμπιν, διευθύνων σύμβουλος του New Social Market Economy Initiative (INSM). «Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να αλλάξει αμέσως πορεία προς περισσότερη ανάπτυξη, διαφορετικά χρειαζόμαστε μια νέα κυβέρνηση».
Όπως ήταν αναμενόμενο, η ομιλία Βάιμερ επικρίθηκε ως εμπρηστική, από φιλοκυβερνητικούς αξιωματούχους. Σύμφωνα με τη βουλευτή του SPD, Βερίνα Χούμπερτζ, «η ομιλία Βάιμερ θύμιζε περισσότερο παρέμβαση σε μια μπυραρία, παρά ενός στελέχους εταιρείας που είναι εισηγμένη στο Dax». Η Σάντρα Ντέτζερ, βουλευτής των Πρασίνων, είπε ότι ο Βάιμερ επιτίθεται στους πολιτικούς και «βλάπτει την πολιτική μας κουλτούρα και το κύρος της γερμανικής οικονομίας»
Στα μάτια της επιχειρηματικής κοινότητας, ο Βάιμερ έχει απόλυτο δίκιο. Η γερμανική οικονομία πληρώνει το τίμημα μιας δεκαετίας λαθών πολιτικής και αυτάρεσκης υπόθεσης ότι η βαριά βιομηχανία του 20ού αιώνα θα μπορούσε να την ενισχύει για πάντα.
Τα προηγούμενα χρόνια η Γερμανία έκανε δύο μεγάλα πολιτικά λάθη: Πρώτον, στήριξε το οικονομικό της μοντέλο στο φθηνό ρωσικό αέριο , τροφοδοτώντας χημικά βιομηχανικά μηχανήματα και αυτοκίνητα που απαιτούν τεράστιες ποσότητες ενέργειας. Για παράδειγμα, ένα εργοστάσιο της BASF καταναλώνει περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια από όλη την Ελβετία.
Οι Γερμανικοί πυρηνικοί σταθμοί έκλεισαν από μια ιδιοτροπία , το fracking αγνοήθηκε παρόλο που η Γερμανία διαθέτει άφθονο σχιστολιθικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο και η αιολική και η ηλιακή ενέργεια δεν αναπτύχθηκαν αρκετά γρήγορα για να την αντικαταστήσουν.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία και οι προμήθειες φυσικού αερίου διακόπηκαν, η γερμανική βιομηχανία βρέθηκε με ένα από τα υψηλότερα ενεργειακά κόστη στον κόσμο, καταστρέφοντας την ανταγωνιστικότητά της.
Σε βαθιά τρύπα
Η Γερμανία βρίσκεται τώρα σε μια βαθιά τρύπα. Είναι η οικονομία της G-7 που αναμένεται να αναπτυχθεί μόλις 0,2% το 2024, σημαντικά λιγότερα από το Ηνωμένο Βασίλειο. Το χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης τα πάει τόσο άσχημα, ώστε γίγαντες όπως η Linde να μεταφέροντα στη Νέα Υόρκη.
Η κάποτε πανίσχυρη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία έχει κολλήσει στην εποχή του ντίζελ και έχει χάσει δισεκατομμύρια αναπτύσσοντας ηλεκτρικές εναλλακτικές λύσεις μόνο για να δει τις πωλήσεις να πέφτουν και τους Κινέζους να εισβάλλουν στην ευρωπαϊκή αγορά.
Είναι αλήθεια βέβαια ότι η Γερμανία εξακολουθεί να έχει τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα , αλλά αυτό συμβαίνει μόνο επειδή η εγχώρια ζήτηση είναι τόσο αδύναμη και το δημόσιο χρέος είναι εντυπωσιακά χαμηλό. Δύσκολα θα βγει από αυτό το χάλι ο δύσμοιρος Όλαφ Σολτς .
Οι Σοσιαλδημοκράτες είναι συνδικαλιστικά νεκροί σε συνδικάτα που εξαρτώνται από τη βαριά βιομηχανία. Καθώς η οικονομία λιμνάζει, η ακροδεξιά AfD αυξάνει τη δύναμή της μεταξύ των θυμωμένων ψηφοφόρων.
Η γερμανική οικονομία κατεβαίνει στον Τρίτο Κόσμο και η άτυχη πολιτική της τάξη δεν έχει ιδέα πώς να ανατρέψει τη ζοφερή αυτή κατάσταση, συμπαρασύροντας στην άβυσσο και την υπόλοιπη ευρωζώνη.
naftemporiki.gr
Σχόλιο Μποτίλα στο Πέλαγος
“Οι εντοπισμοί των εκπροσώπων των γερμανών βιομηχάνων αποτελούν ευσεβείς πόθους, χωρίς ρεαλιστική προοπτική και πρακτικές συνέπειες. Γι αυτές ισχύει το “too little, too late”. Ο καπιταλισμός απέδειξε, ότι στο ανώτατο στάδιό του δεν αποτελεί ούτε κοινωνικό, ούτε οικονομικό σύστημα, αλλά μόνον μοχλό ανακύκλωσης τού επενδυτικού κύκλου υπό την εποπτεία και καθοριστικό ρόλο τής καμπάλ, που ακολουθεί τελείως άλλη ατζέντα από την απρόσκοπτη αναπαραγωγή αυτού τού κύκλου.
Η απροκάλυπτη αποβιομηχάνηση τής γερμανίας, που έχει διακυρήξει και επιβάλλει με στόχο την “προστασία τού περιβάλλοντος” (εδώ εγώ γελάω, ενώ οι γερμανοί θρηνούν) η πέμπτη φάλαγγα των συγκυβερνόντων “πρασίνων”, αντιμετωπίστηκε από τούς γερμανούς βιομηχάνους με απόλυτη παθητικότητα, όπως τρώνε γρασίδι σε πλαστικό τάπητα τα κουνελάκια τού πλέι μπόι.
Οι καπιταλιστές αποδείχθηκαν καμηλιέρηδες τής επένδυσης, που ακολουθούν αποκλειστικά το εύκολο και εξασφαλισμένο κέρδος, ενώ δεν δίνουν δεκάρα για την διάσωσή τής τάξης τους, ενώ την διάσωση τής οικονομίας, ή γενικότερα τής χώρας τους θεωρούν όνειρο θερινής νυκτός. Tα διευθυντικά στελέχη θωρούν την πτώση ως άνωθεν επιβεβλημένο πεπρωμένο και οι απασχολούμενοι επαφίονται στο επαρκώς λειτουργούν (ακόμη) σύστημα κοινωνικών παροχών.
Η συνταγή ξεκίνησε να χαλάει ήδη πριν την επιβολή τής παγκοσμιοποίησης, με την αθρόα εξαγωγή κεφαλαίου σε χώρες με φθηνό εργατικό δυναμίκό. Οι επενδυτές βολεύτηκαν άγαρμπα σε αυτήν την διαδικασία, αφού ο μπεζαχτάς έριχνε πακτωλούς. Ο χαβάς εντάθηκε στην συνέχεια με την παγκοσμιοποίηση και τρέχανε οι λεγάμενοι για joint ventures σε Κίνα μεριά. Το σκουλικάκι που τριβότανε τότε μέσα στο joint, ήτανε θεριακλίδικο και οι επενδυτές μερακλωνόντουσαν άψογα.
Όμως αυτή αυτή η πορεία που κράτησε περισσότερες δεκαετίες αποψίλωσε την γερμανία από σοβαρή τεχνική εκπαίδευση, ενεργά μεσαία στελέχη και διάθεση μάχιμης οικονομικής ανάπτυξης, δεδομένου ότι το αραλίκι, που εξασφάλιζαν οι κοινωνικές παροχές, αποδείχθηκε το δραστικότερο αντίδοτο για παθητικοποίηση, στα πλαίσια μιας κοινωνίας με αυξανόμενη κατανάλωση. Για τα ανερχόμενα νεολαιίστικα τζιχάντια υπήρχε η λαμογιά, το εμπόριο τής κόκας και οι απάτες δεκάδων χιλιάδων ευρώ ανά λευκή ρόμπα με λογαριασμούς για τεστ κόβιντ που δεν έγιναν ποτέ, μέσα σε πλαστικά τσαντίρια από αλλοδαπούς γκάνγκστερς, ώστε να πωλούνται στην εσωτερική αγορά οι πόρσε και τα λοιπά προϊόντα γκλαμουριάς, που παρήγαγε η βιομηχανία.
Όπως εγκαίρως προειδοποιούσαν κάποιοι σοβαρότατοι καθηγητές οικονομικών, έφθασε κάποτε και η ώρα τής αλήθειας. Πλην όμως, δεν πρόκειται για λάθη, αλλά για σκόπιμες επιλογές, αυτών που κάνουν πραγματικά κουμάντο και αυτοί δεν είναι επενδυτές κεφαλαίου, αλλά επενδυτές τού χάους, με στόχο την επιβολή αποπληθυσμού και τού Γ΄ΠΠ μέσω τραλάλά ψύχωσης των κοινωνιών.”
Το άρθρο(και το σχόλιο) το βρήκαμε στο: diodotos-k-t.blogspot.com
