Η ΙΑΣΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ από John Dela. “Η “νέα” γυναίκα στάθηκε μπρος στην Κασταλία κρήνη… εκεί στο κέντρο της Γαίας… γέμισε τις παλάμες με νερό και ήπιε με σεβασμό και κατάνυξη… άνοιξε με προσοχή το δισάκι της και έβγαλε από μέσα τρία γλυκίσματα που είχε παρασκευάσει η ίδια για να τα προσφέρει στις θεότητες που θα άνοιγαν τον δρόμο επικοινωνίας… ένα για την Εστία… ένα για την Θέμιδα… ένα για τη Μνημοσύνη… δλδ την προστασία του ΠΥΡΟΣ, την ΑΚΡΙΒΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ που χρειαζόταν και να ΘΥΜΗΘΕΙ το όνειρο που θα έβλεπε και θα της αποκάλυπτε την θεραπεία της…
Μα δε λησμόνησε ακόμη τους τρόπους της… ξεκίνησε την ικεσία… «ΚΙΚΛΗΣΚΩ ΣΕ, ΜΑΚΑΡ, ΤΑΝΥΣΙΠΤΡΕ, ΟΥΛΕ ΟΝΕΙΡΕ, ΆΓΓΕΛΕ ΜΕΛΛΟΝΤΟΙ…»…
Ο κρύος άνεμος που κατέβαινε από τις κορυφές του Παρνασσού την έκανε να ανατριχιάσει… έσφιξε το χοντρό χιτώνα πάνω της και κατευθύνθηκε στο σημείο που της υπέδειξαν για ΕΓΚΟΙΜΗΣΗ … αμέσως άπλωσε φύλλα δάφνης… ξάπλωσε… και τυλίχτηκε με το μάλλινο σκέπασμά της…
Η ανησυχία όμως δεν την άφησε να χαλαρώσει πλήρως… μονολογούσε: «δεν έβλαψα, δεν πίκρανα κανέναν, δεν προκάλεσα πόνο, δεν κακομίλησα… είμαι έτοιμη άραγε ? Γιατί ο πατέρας μου είπε να μην φοβηθώ, να μην ταραχθώ… να μην εγκαταλείψω ? “θα φορέσεις σιδερένια παπούτσια” μου είπε… το θυμάμαι καλά… όμως έχω ανάγκη να θεραπευτώ και δεν μπορώ να κάνω πίσω» !!
Η ώρα περνούσε βασανιστικά αργά… ο ύπνος αργούσε… σε λίγο θα χάραζε καινούρια μέρα… απογοητευμένη άφησε τις περιττές πια σκέψεις να φύγουν από κοντά της…
“θα πρέπει να αποχωρήσεις τώρα και να ακολουθήσεις πιστά αυτά που θα ακούσεις, αν θέλεις να ιαθείς”… της είπε ο λευκοφορεμένος άνδρας που στεκόταν μπροστά της…
Έκπληκτη, ανασηκώθηκε λίγο και τον κοίταξε καλά… πόσο λαμπερός ήταν… ο άνδρας άρχισε να της μιλά ήρεμα και κατανοητά… Τελειώνοντας της έγνεψε… «και τώρα γύρνα στην πόλη σου και πράξε όπως σου εδόθη»… της είπε αγγίζοντάς την απαλά…
«Ινώ μου, ξύπνησες κόρη μου»?
«Πατέρα δεν κοιμήθηκα, δεν μπόρεσα να κοιμηθώ… μα που είναι … έφυγε»?
«Ποιος κόρη μου ? δεν είναι κανείς εδώ… όνειρο έβλεπες… πες μου, σου μίλησε ο Θεός»?
Η κοπέλα δεν απάντησε αμέσως, μόνο χαμογέλασε και ευχαρίστησε από καρδιάς τον λευκοφορεμένο άνδρα που την επισκέφτηκε το ξημέρωμα… εκεί… στο Εγκοιμητήριο των Δελφών… Δεν χρειάστηκε να ρωτήσει το όνομα του άνδρα… ΗΞΕΡΕ ΠΩΣ ΗΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ !”
ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΛΛΑ Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΤΗΣ.
ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΣΠΡΟΦΟΡΕΜΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑΣ. ΗΤΑΝ Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΤΗΣ. Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ. Η ΟΝΤΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΝΑ ΕΝΣΑΡΚΩΘΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ. ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ. ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΖΕΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟ. ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΑΣ.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΤΗΣ ΒΑΖΕΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΠΙΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ, ΣΤΟΝ ΥΠΟΘΑΛΑΜΟ ΩΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ. ΕΤΟΙΜΕΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΜΟΛΙΣ ΑΥΤΟ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ. ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ.
ΤΗΣ ΦΑΝΕΡΩΘΗΚΕ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΤΗΣ. ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΣΤΟ ΠΙΟ ΤΕΛΕΙΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΤΥΠΑΝΕ ΚΟΚΚΙΝΟ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΙ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΠΟΜΠΟΙ ΚΑΙ ΔΕΚΤΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ. ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΝΕΛΙΣΣΟΜΑΣΤΕ. ΝΑΙ….. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΘΕΩΣΗ ΜΑΣ ΚΑΠΟΤΕ. ΕΡΡΩΣΘΕ ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΤΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΩΤΕΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ
ΕΧΕ ΤΑ ΜΑΤΙΆ ΤΗΣ ΨΥΧΉΣ ΣΟΥ Α Ν Ο Ι Χ Τ Α
ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑΝΟΟΥΜΕ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.