Η πολιτική μήτρα διατηρεί την ψευδαίσθηση της ελευθερίας.. Αυτό που μυρίζεις είναι η δυσωδία μιας δημοκρατίας που πεθαίνει. Η ετοιμοθάνατη δημοκρατία μας. Για όσους τώρα αρχίζουν και παίρνουν χαμπάρι τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτό που κάποιοι πάνε να μας πείσουν ότι είναι Δημοκρατία…
«Όταν ένας πληθυσμός αποσπάται από ασήμαντα πράγματα, όταν η πολιτιστική ζωή επαναπροσδιορίζεται ως ένας διαρκής κύκλος ψυχαγωγίας, όταν η σοβαρή δημόσια συζήτηση γίνεται μια μορφή παιδικής συζήτησης, όταν, εν ολίγοις, ένας λαός γίνεται ακροατήριο και η δημόσια επιχείρησή του βοντβίλ ενεργήσει, τότε ένα έθνος βρίσκεται σε κίνδυνο. πολιτισμός-ο θάνατος είναι μια ξεκάθαρη πιθανότητα». — Νιλ Πόστμαν
Είμαστε παγιδευμένοι σε μια πολιτική μήτρα που προορίζεται να διατηρήσει την ψευδαίσθηση ότι είμαστε πολίτες μιας συνταγματικής δημοκρατίας.
Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε κάπου μεταξύ μιας κλεπτοκρατίας (μιας κυβέρνησης που κυβερνάται από κλέφτες) και μιας κακιστοκρατίας (μιας κυβέρνησης που διοικείται από πολιτικούς, εταιρείες και κλέφτες και που υποτιμά τις χειρότερες κακίες στη φύση μας και δεν σέβεται καθόλου τα δικαιώματα των πολιτών).
Εδώ και χρόνια, η κυβέρνηση παίζει ένα παιχνίδι γάτας με το ποντίκι με τον λαό, επιτρέποντάς μας να απολαμβάνουμε αρκετή ελευθερία ώστε να πιστεύουμε ότι είμαστε ελεύθεροι, αλλά όχι αρκετή για να μας επιτρέψει να ζούμε ως ελεύθεροι άνθρωποι.
Με άλλα λόγια, μας επιτρέπεται να απολαμβάνουμε την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, ενώ μας αφαιρούν τα ίδια τα δικαιώματα που προορίζονται να διασφαλίσουμε ότι μπορούμε να ζητήσουμε από την κυβέρνηση υπεύθυνη για την τήρηση του κράτους δικαίου, του Συντάγματος.
Έχουμε πρόβλημα, παιδιά.
Αυτή δεν είναι η χώρα των ελεύθερων, όπου η κυβέρνηση είναι του λαού, του λαού και του λαού. Μάλλον, αυτή είναι μια χώρα, όπου ο φασισμός, ο ολοκληρωτισμός και ο μιλιταρισμός πάνε χέρι-χέρι.
Ελευθερία δεν σημαίνει πια αυτό που ήταν κάποτε.
Αυτό ισχύει είτε μιλάτε για το δικαίωμα να επικρίνετε την κυβέρνηση με λόγια ή με πράξεις, το δικαίωμα να είστε απαλλαγμένοι από την κρατική επιτήρηση, το δικαίωμα να μην υποβάλλονται το πρόσωπό σας ή η περιουσία σας σε έρευνες χωρίς ένταλμα από κυβερνητικούς παράγοντες, το δικαίωμα για τη δέουσα διαδικασία, το δικαίωμα να είσαι ασφαλής από την εισβολή της στρατιωτικοποιημένης αστυνομίας στο σπίτι σου, το δικαίωμα να είσαι αθώος μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή σου και κάθε άλλο δικαίωμα που κάποτε ενίσχυε τη δέσμευση των ιδρυτών σε αυτό το πείραμα στην ελευθερία.
Όχι μόνο δεν έχουμε πλέον κυριαρχία στα σώματά μας, τις οικογένειές μας, την περιουσία μας και τις ζωές μας, αλλά η κυβέρνηση συνεχίζει να καταργεί τα λίγα δικαιώματα που έχουμε ακόμα να μιλάμε ελεύθερα και να σκεφτόμαστε μόνοι μας.
Φίλοι μου, μας περνούν για ανόητους.
Στα χαρτιά, μπορεί να είμαστε τεχνικά ελεύθεροι. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, είμαστε τόσο ελεύθεροι όσο μπορεί να επιτρέπει ένας κυβερνητικός αξιωματούχος.
Νομίζουμε μόνο ότι ζούμε σε μια συνταγματική δημοκρατία, που διέπεται από δίκαιους νόμους που έχουν δημιουργηθεί προς όφελός μας.
Για να πούμε την αλήθεια, ζούμε σε μια δικτατορία μεταμφιεσμένη σε δημοκρατία, όπου όλα όσα κατέχουμε, όσα κερδίζουμε, όλα όσα λέμε και κάνουμε – η ίδια η ζωή μας – εξαρτώνται από την καλοσύνη των κυβερνητικών παραγόντων και των εταιρικών μετόχων για τους οποίους το κέρδος και η εξουσία είναι πάντα αρχή. Και τώρα η κυβέρνηση δικάζει και νομοθετεί την πορεία της σε ένα νέο πλαίσιο όπου οι επιταγές των μικρογραφειοκρατών έχουν μεγαλύτερο βάρος από τα αναφαίρετα δικαιώματα των πολιτών.
Με κάθε δικαστική απόφαση που επιτρέπει στην κυβέρνηση να λειτουργεί υπεράνω του κράτους δικαίου, κάθε νομοθετική πράξη που περιορίζει τις ελευθερίες μας και κάθε κυβερνητική πράξη που μένει ατιμώρητη, σιγά-σιγά εξαρτόμαστε από μια κοινωνία στην οποία δεν θα έχουμε πραγματικά έλεγχο της ζωής μας.
Όπως παρατήρησε κάποτε ο Rod Serling, δημιουργός της Ζώνης του Λυκόφωτος και οξυδερκής σχολιαστής της ανθρώπινης φύσης, «Αναπτύσσουμε έναν νέο πολίτη. Έναν πολίτη που θα είναι πολύ επιλεκτικός για τα δημητριακά και τα αυτοκίνητα, αλλά δεν θα μπορεί να σκεφτεί».
Πράγματι, όχι μόνο αναπτύσσουμε νέους πολίτες ανίκανους να σκεφτούν μόνοι τους, αλλά τους ενσταλάζουμε επίσης μια πλήρη και απόλυτη εξάρτηση από την κυβέρνηση και τους εταίρους της για να κάνουν τα πάντα για αυτούς—πείτε τους τι να φάνε, τι να φορέσουν, πώς να σκεφτούν, τι να πιστέψουν, πόση ώρα να κοιμηθούν, ποιον να ψηφίσουν, με ποιον να συναναστραφούν, και πολλά ακόμα.
Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργήσαμε ένα κράτος μη πρόνοιας, ένα κράτος νταντά, ένα αστυνομικό κράτος, ένα κράτος επιτήρησης, ένα ηλεκτρονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης – πείτε το όπως θέλετε, το νόημα είναι το ίδιο: στην προσπάθειά μας για λιγότερη προσωπική ευθύνη, μεγαλύτερο αίσθημα ασφάλειας, και χωρίς σοβαρές υποχρεώσεις ο ένας προς τον άλλον ή προς τις μελλοντικές γενιές, δημιουργήσαμε μια κοινωνία στην οποία δεν έχουμε πραγματική ελευθερία.
Κυβερνητική επιτήρηση, κατάχρηση της αστυνομίας, επιδρομές ομάδων ΜΑT, οικονομική αστάθεια, σχέδια κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων, νομοθεσία για χοιρινό βαρέλι, στρατιωτικοποιημένη αστυνομία, drones, ατελείωτοι πόλεμοι, ιδιωτικές φυλακές, ακούσιες κρατήσεις, βάσεις δεδομένων βιομετρικών στοιχείων, ζώνες ελεύθερης ομιλίας κ.λπ.: ο δρόμος προς ένα φασιστικό κράτος όπου οι πολίτες αντιμετωπίζονται σαν βοοειδή, για να τους μαρκάρουν και τελικά να οδηγούνται στο σφαγείο.
Η ελευθερία, ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν, απειλείται από κάθε κατεύθυνση.
Οι απειλές είναι πολλών ειδών: πολιτικές, πολιτιστικές, εκπαιδευτικές, μέσα ενημέρωσης και ψυχολογικές. Ωστόσο, όπως μας δείχνει η ιστορία, η ελευθερία, στο σύνολό της, δεν αφαιρείται από έναν πολίτη. Πολύ συχνά όμως δίνεται οικειοθελώς από εμάς… παραχωρείται και μάλιστα σε τόσο φθηνή τιμή: ασφάλεια, ασφάλεια, ψωμί και τσίρκο.
Αυτό είναι μέρος της προπαγάνδας που εκτοξεύει η κυβερνητική μηχανή.
Τούτου λεχθέντος, αυτό που αντιμετωπίζουμε σήμερα – χειραγώγηση του νου και συστημική βία – δεν είναι καινούργιο. Αυτό που διαφέρει είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται και ο ευρείας κλίμακας έλεγχος της μαζικής ανθρωπότητας, οι καταναγκαστικές αστυνομικές τακτικές και η διάχυτη επιτήρηση.
Με τον όρο «κυβέρνηση», δεν αναφέρομαι στην εξαιρετικά κομματική γραφειοκρατία των διάφορων κομμάτων. Μάλλον, αναφέρομαι στην «κυβέρνηση» με κεφαλαίο «Κ», το εδραιωμένο Βαθύ Κράτος που δεν επηρεάζεται από τις εκλογές και είναι αναλλοίωτο από τα λαϊκιστικά κινήματα… και βέβαια έχει τεθεί εκτός νόμου.
Χρόνια τώρα, έχουμε υποστεί τις αδικίες, τις σκληρότητες, τη διαφθορά και την κατάχρηση μιας εδραιωμένης κυβερνητικής γραφειοκρατίας που δεν σέβεται το Σύνταγμα ή τα δικαιώματα των πολιτών.
Παραμείναμε πολύ καιρό σε αυτήν την παράξενη ζώνη του λυκόφωτος όπου το εγώ υπερισχύει της δικαιοσύνης, η προπαγάνδα διαστρέφει την αλήθεια και οι αυτοκρατορικοί πρωθυπουργοί – εξουσιοδοτημένοι να επιδίδονται στις αυταρχικές τάσεις τους από νομικά δικαστήρια, διεφθαρμένα νομοθετικά σώματα και έναν αδιάφορο, αποσπασμένο λαό – κυβερνούν με φιατ και όχι από το κράτος δικαίου.
Εκεί που βρισκόμαστε τώρα είναι στην απελπιστική θέση της ανάγκης να χαλιναγωγήσουμε και τους τρεις κλάδους της κυβέρνησης – την Εκτελεστική, τη Δικαστική και τη Νομοθετική – που έχουν υπερβεί την εξουσία τους και έχουν ταυτόχρονα μεθύσει από αυτήν την εξουσία.
Είμαστε τα αθέλητα θύματα ενός συστήματος τόσο διεφθαρμένου που όσοι υπερασπίζονται το κράτος δικαίου και φιλοδοξούν τη διαφάνεια στην κυβέρνηση είναι μειοψηφία. Αυτή η διαφθορά είναι τόσο μεγάλη που καλύπτει όλους τους κλάδους της κυβέρνησης.
Τα αρπακτικά του αστυνομικού κράτους καταστρέφουν τις ελευθερίες μας, τις κοινότητές μας και τις ζωές μας. Η κυβέρνηση δεν ακούει τους πολίτες, αρνείται να τηρήσει το Σύνταγμα, το οποίο είναι το κράτος δικαίου μας, και αντιμετωπίζει τους πολίτες ως πηγή χρηματοδότησης και τίποτα άλλο.
Η κλεπτοκρατία έχει ρουφήξει τον λαό σε ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο το Σύνταγμα δεν έχει νόημα, η κυβέρνηση είναι παντοδύναμη και οι πολίτες είναι ανίσχυροι να αμυνθούν ενάντια σε κυβερνητικούς πράκτορες που κλέβουν, κατασκοπεύουν, λένε ψέματα, λεηλατούν, σκοτώνουν, κακοποιούν και γενικά προκαλούν χάος και σπέρνουν τρέλα σε όλους και σε όλα στη σφαίρα τους.
Αυτή η διάλυση αυτής της ιερής διαθήκης μεταξύ των πολιτών και της κυβέρνησης δεν συνέβη από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν συνέβη λόγω ενός συγκεκριμένου περιστατικού ή ενός συγκεκριμένου προέδρου. Είναι μια διαδικασία, που ξεκίνησε πολύ καιρό πριν και συνεχίζεται στις μέρες μας, με τη βοήθεια και την υποβοήθηση πολιτικών που έχουν κατακτήσει την πολωτική τέχνη του πώς να «διαίρει και να κυριεύει».
Δυστυχώς, δεν υπάρχει κανένα μαγικό ξόρκι για να μας μεταφέρει πίσω σε έναν τόπο και χρόνο όπου «εμείς οι άνθρωποι» δεν ήμασταν απλώς τροφή για έναν εταιρικό μύλο, που λειτουργεί από κυβερνητικά μισθωμένα χέρια, του οποίου οι προτεραιότητες είναι τα χρήματα και η εξουσία.
Οι ελευθερίες μας έγιναν θύματα σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο κατά του λαού.
Με κάθε λάθος μας -την απάθεια μας, την άγνοιά μας, τη μισαλλοδοξία μας, την απροθυμία μας να κάνουμε τη σκληρή δουλειά να λογοδοτήσουμε τους κυβερνητικούς ηγέτες στο κράτος δικαίου, την τάση μας να αφήσουμε την πολιτική να υπερισχύει των μακροχρόνιων συνταγματικών αρχών- έχουμε περιοριστεί σε αυτήν την κατάσταση στην οποία είμαστε κάτι περισσότερο από δεσμευμένοι κρατούμενοι σε μια φυλακή που λειτουργεί για το κέρδος μιας εταιρικής ελίτ.
Αν συνεχίσουμε σε αυτόν τον δρόμο, δεν μπορεί να υπάρξει έκπληξη για το τι μας περιμένει στο τέλος.
Για να υπάρχει ελπίδα πραγματικής αλλαγής, πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε τον εαυτό μας, τους συνανθρώπους μας, την ελευθερία, την κοινωνία και την κυβέρνηση.
Οι ακόλουθες αρχές μπορεί να βοηθήσουν οποιονδήποτε εκκολαπτόμενο μαχητή ελευθερίας στον αγώνα για την απελευθέρωση του εαυτού τους και της κοινωνίας μας.
Πρώτον , πρέπει να καταλάβουμε την πραγματικότητα ότι το παρόν σύστημα δεν προάγει την ελευθερία. Πρωταρχικός σκοπός της κυβέρνησης είναι η διατήρηση της εξουσίας και του ελέγχου. Είναι μια ολιγαρχία που αποτελείται από εταιρικούς γίγαντες που έχουν παντρευτεί με κυβερνητικούς αξιωματούχους που επωφελούνται από τη σχέση. Με άλλα λόγια, έχει κίνητρο την απληστία και υπάρχει για να διαιωνίζεται.
Δεύτερον , η ψήφος δεν αποτελεί εγγύηση για την ελευθερία. Η ψηφοφορία είναι ένας τρόπος για να διατηρήσουμε την ειρήνη των πολιτών. Γι’ αυτό η κυβέρνηση δίνει τόση έμφαση στο τελετουργικό καθησυχασμού της ψήφου. Παρέχει την ψευδαίσθηση της συμμετοχής διατηρώντας το status quo.
Όπως καταλήγει ο Τζόρνταν Μάικλ Σμιθ, γράφοντας για την Boston Globe , σχετικά με την αμερικανική κυβέρνηση, «Υπάρχει αυτός που εκλέγουμε, και μετά υπάρχει αυτός που βρίσκεται πίσω από αυτό, που κατευθύνει τεράστιες λωρίδες πολιτικής σχεδόν ανεξέλεγκτες. Οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι καταλήγουν να χρησιμεύουν ως κάλυμμα για τις πραγματικές αποφάσεις που λαμβάνονται από τη γραφειοκρατία».
Τρίτον , αμφισβητήστε τα πάντα. Μην υποθέτετε ότι οτιδήποτε κάνει η κυβέρνηση είναι για το καλό των πολιτών. Όπως προειδοποίησε ο Τζέιμς Μάντισον, «Όλοι οι άνθρωποι που έχουν εξουσία θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με δυσπιστία σε κάποιο βαθμό». Η εξουσία διαφθείρει και η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα.
Τέταρτον , υπάρχει ελάχιστη ελπίδα για οποιαδήποτε αληθινή αντίσταση, εάν είστε άσκοπα συνδεδεμένοι με το ηλεκτρονικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Να θυμάστε, ότι αυτό που τροφοδοτείτε ηλεκτρονικά από αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία έχει σκοπό να σας ηρεμήσει, να σας αποσπάσει την προσοχή και να σας ελέγξει.
Πέμπτον , να είστε σοφοί και να συνειδητοποιήσετε ότι υπάρχει δύναμη στους αριθμούς. Τα δίκτυα, οι συνασπισμοί και τα κινήματα μπορούν να επιτύχουν πολλά —ειδικά αν οι στόχοι τους είναι εστιασμένοι, πρακτικοί και μη βίαιοι— και αυτό είναι κάτι που φοβούνται πολύ οι κυβερνητικές αρχές.
Έκτον , όπως πάντα, η αλλαγή πρέπει να ξεκινά με το «εμείς οι άνθρωποι». Πάντα συμβούλευα τους ανθρώπους να σκέφτονται εθνικά αλλά να ενεργούν τοπικά. Ωστόσο, μπορεί να είναι δύσκολο να κάνουμε τη διαφορά σε τοπικό επίπεδο όταν η τοπική κυβέρνηση είναι τόσο κωφή, άλαλη και τυφλή στις ανάγκες των ψηφοφόρων της όσο και η εθνική κυβέρνηση.
Έβδομο , οι δήμοι, μπορούν να ακυρώσουν ή να πουν «όχι» σε ομοσπονδιακούς νόμους που παραβιάζουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών. Όταν και αν δείτε να εγκρίνονται τέτοιοι ομοσπονδιακοί νόμοι, συγκεντρώστε τη συμμαχία των πολιτών σας και απαιτήστε από το τοπικό δημοτικό συμβούλιο να ακυρώσει τέτοιους νόμους. Εάν αρκετές πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα έλεγαν την αλήθεια στην εξουσία με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαμε να δούμε κάποια θετική κίνηση από την ομοσπονδιακή κυβερνητική μηχανή.
Σαφώς, ήρθε η ώρα να καθαρίσουμε το σπίτι σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης.
Έχουμε βαλθεί με τα συντρίμμια μιας κυβέρνησης σε όλα τα επίπεδα που δεν αντιπροσωπεύει πλέον τους πολίτες, δεν υπηρετεί τους πολίτες ή δεν είναι υπόλογη στους πολίτες.
«Εμείς οι άνθρωποι» δεν είμαστε πια κύριοι.
Δεν έχει σημασία αν μιλάτε για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, τις πολιτειακές κυβερνήσεις ή τα τοπικά διοικητικά όργανα: σε όλα τα άκρα του φάσματος και σε κάθε σημείο ενδιάμεσα, έχει γίνει μια αλλαγή.
«Εμάς τους ανθρώπους» δεν μας βλέπουν, δεν μας ακούν, ούτε μας εκτιμούν.
Δεν υπολογίζουν πλέον τίποτα άλλο πέρα από μια περιστασιακή εκλογική ψήφο και ως πηγή εισοδήματος για τις διαρκώς αυξανόμενες οικονομικές ανάγκες της κυβέρνησης.
Όλα όσα συμβαίνουν σε εθνικό επίπεδο διαδραματίζονται και σε τοπικό επίπεδο: η βία, η στρατιωτικοποίηση, η μισαλλοδοξία, η μονόπλευρη διακυβέρνηση και μια δυσάρεστη επίγνωση ότι οι πολίτες δεν έχουν λόγο για το πώς κυβερνώνται οι κοινότητές τους.
Λοιπόν, ποια είναι η απάντηση;
Για αρχή, σταματήστε να ανέχεστε τη διαφθορά, τη δωροδοκία, τη μισαλλοδοξία, την απληστία, την ανικανότητα, τον μιλιταρισμό, την ανομία, την άγνοια, τη βαρβαρότητα, τον δόλο, τη συμπαιγνία, τη γραφειοκρατία, την ανηθικότητα, τη διαφθορά, τη λογοκρισία, τη σκληρότητα, τη βία, τη μετριότητα. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά ενός θεσμού που είναι σάπιο.
Σταματήστε να κρατάτε τη μύτη σας για να μπλοκάρετε τη δυσοσμία ενός ιδρύματος που σαπίζει.
Σταματήστε να αφήνετε την κυβέρνηση και τους πράκτορές της να σας συμπεριφέρονται σαν υπηρέτη ή σκλάβο.
Έχεις δικαιώματα. Όλοι έχουμε δικαιώματα. Αυτή είναι η χώρα μας. Αυτή είναι η κυβέρνησή μας. Και κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει αυτό εκτός αν του το κάνουμε εύκολο.
Έχετε περισσότερες πιθανότητες να κάνετε τη δυσαρέσκειά σας να φανεί και να ακουστεί στην κοινότητά σας. Θα χρειαστεί όμως επιμονή και ενότητα και δέσμευση για την εξεύρεση κοινών σημείων με τους συμπολίτες σας.
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΑΣ.. ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ… ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΜΑΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ.. ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ “DONATE” ΠΑΡΑΚΑΤΩ(απλά εδώ να τονίσω ότι για να προχωρήσει η διαδικασία με το DONATE, ΔΕΝ πρέπει να τσεκάρετε το κουτί που σας ζητάει να διατηρήσει τα στοιχεία σας)… ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΔΩΣΕΤΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΤΑΣ ΣΑΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ, Η ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΤΕ ΜΕ ΑΥΤΑ, ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΤΑΘΕΣΕΤΕ ΣΕ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΕ IBAN GR9501104880000048834149733 (ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΥΤΥΧΙΑ ΝΙΚΑ) ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ “ΔΩΡΕΑ” ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΡΩ ΠΟΙΟΙ ΜΕ ΒΟΗΘΑΤΕ
