18 Ιουλίου 1969: Η τραγωδία του Chappaquiddick – Ted Kennedy, ένα θανατηφόρο τροχαίο και ο πρόωρος θάνατος της Mary Jo Kopechne
Το μοχθηρό υπόβαθρο του περιστατικού Chappaquiddick, στο οποίο εμπλέκεται ο γερουσιαστής Edward “Ted” Kennedy, τραβάει τον ιστό της αμερικανικής πολιτικής κληρονομιάς με μια δύναμη τόσο κρυφή και ισχυρή όσο η παλίρροια που παρέσυρε το Oldsmobile του στο Poucha Pond. Τις αργά τις ώρες της 18ης Ιουλίου 1969, ένα ατύχημα που στοίχισε τη ζωή της Mary Jo Kopechne όχι μόνο σηματοδότησε ένα τραγικό γεγονός αλλά και μια πιθανή λαθραία ενορχήστρωση πολιτικής επιβίωσης και διαχείρισης εικόνας που σκιάζει το όνομα Κένεντι.
Εκείνη τη μοιραία νύχτα, ενώ τα μάτια του έθνους ήταν στραμμένα στο φεγγάρι, προσδοκώντας την ιστορική προσγείωση στη Σελήνη, ο Κένεντι και η συνοδεία του βυθίστηκαν στο δικό τους παράνομο δράμα. Τα γεγονότα, όπως έχουν, είναι ανατριχιαστικά: ο γερουσιαστής Κένεντι, ένας άνθρωπος που έτρεφε προεδρικές φιλοδοξίες, έφυγε από ένα πάρτι όχι απλώς ως οικοδεσπότης αλλά ως οδηγός που σύντομα θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας θλιβερής αφήγησης.
Καθώς ο γερουσιαστής οδήγησε το όχημά του από το προβλεπόμενο μονοπάτι στην οδό Ντάικ – μια διαδρομή που δεν οδηγούσε πουθενά παρά σε μια στενή, ερειπωμένη ξύλινη γέφυρα – η σειρά των αποφάσεων που ακολούθησαν ήταν τόσο θολή όσο τα νερά στα οποία βυθίστηκε το Oldsmobile. Γιατί ο Κένεντι, φαινομενικά εξοικειωμένος με τη γεωγραφία του νησιού, έχοντας κάνει την ίδια διαδρομή νωρίτερα, ισχυρίστηκε μια λάθος στροφή; Το χρονοδιάγραμμα της νύχτας προδίδει ένα περίεργο κενό γεμάτο αμφισβητήσιμες ενέργειες και καθυστερημένες απαντήσεις.
Η Mary Jo Kopechne, που έμεινε παγιδευμένη στο βυθισμένο όχημα, έγινε μετά θάνατον θέμα ψιθυριστών θεωριών και φανερού ελέγχου. Η καθυστέρηση στην αναφορά του Κένεντι για το περιστατικό και οι συγκλονιστικές 10 ώρες που πέρασαν, δεν υποδηλώνει απλώς μια σκόπιμη προσπάθεια να οικοδομηθεί μια αφήγηση πιο εύγευστη από τη ζοφερή πραγματικότητα. Θα μπορούσε αυτό να ήταν ένα υπολογισμένο μεσοδιάστημα, ένα επεξεργασμένο διάλειμμα σχεδιασμένο για να ευθυγραμμίσει τις ιστορίες ή ακόμα και, όπως προτείνουν ορισμένοι, να ξεσηκώσει;
Οι επιπτώσεις ήταν γρήγορες αλλά αναμφισβήτητα επιεικείς. Η δήλωση ενοχής του Κένεντι να εγκαταλείψει τον τόπο του ατυχήματος είχε ως αποτέλεσμα ένα απλό χτύπημα στον καρπό: ποινή φυλάκισης δύο μηνών με αναστολή και ένα χρόνο χωρίς άδεια οδήγησης. Η τηλεοπτική δήλωση που ακολούθησε ήταν μια παράσταση τύψεων και υπευθυνότητας, ωστόσο φορτωμένη με στρατηγικές αρνήσεις και έκκληση για συμπάθεια και υποστήριξη του κοινού, την οποία έλαβε κυρίως.
Οι θεωρίες στροβιλίζονται σαν τα νερά της Poucha Pond, υποδηλώνοντας ότι η αληθινή ιστορία μπορεί να έχει βάθη που παραμένουν ανεξερεύνητα. Το Γερουσιαστικό προνόμιο του Λέο Ντάμορ – η Συγκάλυψη του Τσαπακίντικ αποκαλύπτει μια αφήγηση όπου ο Κένεντι μπορεί να σχεδίαζε να προσδιορίσει εσφαλμένα τον Κόπεχν ως οδηγό – μια απεγνωσμένη προσπάθεια να απομακρυνθεί από τις μοιραίες συνέπειες εκείνης της νύχτας. Αυτή η αφήγηση, που υποστηρίζεται από τις αποκαλύψεις του Γκάργκαν, ζωγραφίζει ένα πορτρέτο ενός άνδρα παγιδευμένου από τις φιλοδοξίες του, πρόθυμου να χειραγωγήσει τον τραγικό θάνατο ενός νεαρού στρατηγού της εκστρατείας για τους δικούς του σκοπούς.
Επιπλέον, το φάσμα της επιρροής φαίνεται μεγάλο στη διαδικασία που ακολούθησε. Ο Κένεντι, γόνος μιας από τις πιο γνωστές πολιτικές οικογένειες της Αμερικής, ασκούσε ένα επίπεδο επιρροής που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε διαμορφώσει τα νομικά αποτελέσματα και την κάλυψη των μέσων ενημέρωσης μετά το ατύχημα. Το περιστατικό, αν και βαριά καλυμμένο, φαινόταν να σιγοβράζει, περικλείεται από μια αφήγηση λύπης και μια έκκληση για λύτρωση, παρά από την αυστηρή έρευνα και την ευθύνη που θα περίμενε κανείς.
Το περιστατικό του Chappaquiddick λοιπόν δεν στέκεται απλώς ως τραγωδία, αλλά ως έντονο φωτισμό της δυναμικής εξουσίας που επηρεάζει τα αμερικανικά πολιτικά και νομικά συστήματα. Μιλάει για μια αλήθεια που έχουν πολλοί: ότι όσοι έχουν την εξουσία διέπονται από ένα διαφορετικό σύνολο κανόνων, που λυγίζουν μπροστά στην κληρονομιά, την επιρροή και τις φιλοδοξίες.
Καθώς η καριέρα του Κένεντι συνεχίστηκε, χωρίς γάμο μακροπρόθεσμα, μένει κανείς να αναλογιστεί τις μηχανορραφίες που λειτουργούν πίσω από τις κλειστές πόρτες των κύκλων εξουσίας της αμερικανικής ελίτ. Το περιστατικό δεν εκτροχίασε απλώς μια προεδρική ελπίδα. αποκάλυψε τους μηχανισμούς μέσω των οποίων η εξουσία θωρακίζει τους δικούς της, ακόμη και όταν χάνονται αθώες ζωές.
Έτσι, η τραγωδία του Chappaquiddick δεν είναι απλώς μια ιστορία τυχαίου θανάτου, αλλά ένας κραυγαλέος προβολέας στους σκιασμένους διαδρόμους της εξουσίας, των προνομίων και της πολιτικής επιβίωσης στην πιο υπολογιστική και αδίστακτη μορφή τους. Μας υπενθυμίζει ότι κάτω από την επιφάνεια των δημιουργημένων δημόσιων προσώπων και των τηλεοπτικών μετανοιών, τα ρεύματα της αλήθειας είναι συχνά τόσο ταραγμένα και σκοτεινά όσο τα σκοτεινά νερά της οδού Ντάικ.
Και μια απόδειξη πως όσον αφορά τους πολιτικούς οποιασδήποτε χώρας και όχι μόνο των ΗΠΑ, η αντιμετώπιση δεν έχει καμία σχέση με αυτήν με την οποία αντιμετωπίζονται οι πολίτες… Είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι αυτοί και εμείς… Και αυτό δεν έχει να κάνει με το χρήμα και τη κοινωνική τάξη.. Έχει να κάνει με την προστασία από σκοτεινές δυνάμεις, όσων θεωρούνται μαριονέτες τους.. Εξάλλου είναι γεγονός ότι τους βάζουν εκεί που είναι για να τους χρησιμοποιούν.. Και όσο τους είναι απαραίτητοι τους προστατεύουν…
Όποιος πιστεύει οτιδήποτε άλλο, δυστυχώς δεν έχει κατανοήσει ούτε τα βασικά, δεν βρίσκεται ούτε καν στο νηπιαγωγείο αυτής της σημαντικής γνώσης… Η δόξα και η εξουσία σήμερα -μέχρι σήμερα τουλάχιστον- κερδίζονται με σκοτεινά και βρώμικα ανταλλάγματα… Με υπογραφές που κρατούν τους υπογράφοντες πολύ γερά δεμένους και που τους γεμίζουν με πολλούς σκελετούς τις ντουλάπες τους…
Όλα τα άλλα είναι για να είχαμε να λέμε…
