Κυνηγούν τις σκέψεις μας μέσα από έναν πόλεμο στον οποίο κάποιοι θεωρούν ότι έχουν το μονοπώλιο της “αληθινής” ενημέρωσης, δημιουργώντας πολύ σοβαρά προβλήματα στους ανθρώπους που δεν έχουν μάθει να μην λαμβάνουν υπόψιν τους τις σειρήνες… Ο πόλεμος αυτός βρήκε την χαρά του θα μπορούσα να πω με την κορόνα και όλα όσα έγιναν τα τελευταία τρία χρόνια, παίζοντας πρώτα απ’ όλα ένα τεράστιο ψυχολογικό παιχνίδι με την ψυχολογία των περισσοτέρων δυστυχώς ανθρώπων..
γράφει ο Δρ. Emanuel Garcia
Ο πόλεμος της Κορόνας. Κυνηγούν τις σκέψεις μας
Μου ήρθε μετά από μια συζήτηση που είχα με μία Αυστραλή συνάδελφο που σπούδαζε ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία σε ένα ίδρυμα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήταν τρομοκρατημένη και βαθιά θλιμμένη από τις εμπειρίες της μέσα σε αυτό το ίδρυμα κατά την περίοδο του πολέμου της Κορόνας, επειδή οι εκπαιδευτές της – έμπειροι και πολύπειροι ψυχαναλυτές – ήταν τόσο πολύ «αιχμάλωτοι» από τις προσταγές υπέρ της «πανδημίας», υπέρ του εμβολίου, υπέρ της μάσκας που δεν δέχονταν καμία διαφωνία.
Μην ξεχνάτε ότι η ψυχανάλυση, κατά την ίδρυσή της στη Βιέννη του fin de siècle, όταν ο Φρόυντ τόλμησε να εξετάσει τα όνειρα με έναν εντελώς νέο τρόπο και να εισαγάγει επίσης μια ομιλούσα θεραπεία, ήταν ένας επαναστατικός κλάδος. Οι πρώτοι οπαδοί, επαγγελματίες και ερευνητές της – άνθρωποι όπως ο Ferenczi, ο Abraham, ο Pfister, ο Jones και άλλοι, με προεξάρχοντα φυσικά τον Freud – θεμελίωσαν τις προσπάθειες και τις ενέργειές τους σε μια προσπάθεια να ξεθάψουν ό,τι ήταν κρυμμένο στον ανθρώπινο ψυχισμό, να δουν πέρα και κάτω από τα επιφανειακά φαινόμενα και να χρησιμοποιήσουν στη θεραπευτική τους πρακτική μια μέθοδο που ήταν τόσο μοναδική όσο και εκπληκτική – και εδώ αναφέρομαι στον ελεύθερο συνειρμό.
Στην ουσία, η ψυχανάλυση θεμελιώθηκε στην ελευθερία. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ακόμη και τώρα πόσο ισχυρός ήταν ο λεγόμενος θεμελιώδης κανόνας της ψυχαναλυτικής τεχνικής: ένα άτομο είχε την εντολή να λέει οτιδήποτε και ό,τι του ερχόταν στο μυαλό, ανεξάρτητα από το πόσο παράξενο, αποκρουστικό, τρομακτικό ή αλλόκοτο. Δεν υπάρχει τώρα, ούτε υπήρξε ποτέ, μια τόσο εξαιρετική κατάσταση όπου ένα ανθρώπινο ον έχει πλήρη και απόλυτη ελευθερία να μιλήσει, μέσα στο προστατευμένο περιβάλλον του θεραπευτικού πλαισίου.
Φυσικά, αυτός ο θεμελιώδης κανόνας προέβλεπε ένα ιδανικό. Στην πράξη οι αναλυτικοί ασθενείς κρύβουν πάντοτε, και συνειδητά, ιδέες και εικόνες από τους αναλυτές τους από αμηχανία, άγχος και δυσπιστία. Χρειάζεται αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για μια μεγαλύτερη προσέγγιση του ιδανικού ακόμη και μετά από χρόνια θεραπείας. Μπορεί κανείς να πει, με αρκετή αιτιολόγηση, ότι είναι πρακτικά αδύνατο για ένα άτομο να εκφράσει όλα όσα σκέφτεται σε κάποιον άλλο – ή ακόμα και στον εαυτό του. Το να επιτρέπει κανείς στον εαυτό του να συνδιαλέγεται ελεύθερα – να σκέφτεται ό,τι του έρχεται στο μυαλό – δεν είναι και τόσο εύκολο ακόμη και στην ιδιωτικότητα της δικής του μοναχικής παρέας. Δοκιμάστε το κάποια στιγμή και ανακαλύψτε τα εμπόδια.
Χωρίς να εμβαθύνουμε πολύ τεχνικά σε πτυχές της αναλυτικής πρακτικής και θεωρίας και του μεγάλου ρόλου του ασυνείδητου, μπορούμε ωστόσο να επιστήσουμε την προσοχή στην έννοια της ελευθερίας ως πεμπτουσία της ψυχανάλυσης. Και είναι η ελευθερία αυτού του είδους – η ελευθερία να σκέφτεσαι, να αρθρώνεις, να φαντάζεσαι, να παίζεις και να δημιουργείς μέσα στο μυαλό – που είναι πεμπτουσία της ανθρωπότητας στην καλύτερη εκδοχή της.
Αυτό το αστείο για τους Βαπτιστές μου ήρθε στο μυαλό επειδή οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο μας κατακλύζουν με τα σχέδιά τους να καταπολεμήσουν την «πάραπλανητική πληροφόρηση» και την «παραπληροφόρηση», ενώ ταυτόχρονα κάνουν πόλεμο στην ελευθερία του λόγου. Δεν είναι πραγματικά τίποτα καινούργιο και τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια να λογοκρίνουν τις φωνές που θεωρούν ότι αποτελούν απειλή για τις δικές τους.
Γιατί;
Επειδή η ίδια η σκέψη μας εξαρτάται από την ανταλλαγή ιδεών και απόψεων και την εμπλοκή με εκείνους των οποίων οι απόψεις και οι ιδέες μπορεί να διαφέρουν. Η ελευθερία του λόγου οδηγεί στην ελευθερία της σκέψης, και η ελευθερία της σκέψης μπορεί να οδηγήσει σε ενέργειες που οι πολιτικοί και οι λεγόμενες ελίτ θεωρούν απειλητικές για το μονοπώλιο της εξουσίας τους.
Η ψυχαναλυτής συνάδελφός μου θλίβεται από την απώλεια φίλων που αρνούνται όχι μόνο να διασκεδάσουν μια προοπτική που μπορεί να διαφέρει από τις απόψεις τους σχετικά με τον Covid, τις εντολές, τις πρακτικές του απαρτχάιντ της γιάφκας και τα παρόμοια, αλλά ακόμη και να επιτρέψουν μια συζήτηση ή ανταλλαγή απόψεων με κάποιον άλλο.
Η νέα κανονικότητα δεν είναι να ανταλλάσουμε απόψεις ή να συζητάμε, αλλά να αποκηρύσσουμε και να απαγορεύουμε. Όταν πρόσφατα ρώτησα έναν φίλο αν θα εξέταζε ένα άρθρο με κριτές σε ένα καθιερωμένο περιοδικό, το οποίο έδινε στοιχεία για τις ελλείψεις των εμβολίων – προσέξτε, για μένα αυτό ήταν μια ήπια αρχή – μου είπαν «όχι». Ξεκάθαρα και απλά, όχι, δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσα να του δείξω που θα μπορούσε να του αλλάξει γνώμη και, επιπλέον, μου είπαν ότι ήμουν τρελός και μου απαγόρευσαν να αναφέρω ξανά το θέμα. Φαίνεται ότι δούλευε πολύ σκληρά για να παραμείνει εσκεμμένα τυφλός και αμβλύς.
Μιλώντας για αποδείξεις, χάρη στις γενναίες προσπάθειες ενός πληροφοριοδότη εδώ στη Νέα Ζηλανδία διαρρέει κάποια αλήθεια σχετικά με τις πραγματικές συνέπειες της αποτελεσματικής εκστρατείας εμβολιασμού της πρώην πρωθυπουργού Ardern: εξαιρετικά ανησυχητική αύξηση των σοβαρών ιατρικών παθήσεων μετά την εισαγωγή του εμβολίου, συμπεριλαμβανομένου του διπλασιασμού των καρδιακών προσβολών.
Γνώριζε από την αρχή τους κινδύνους του εμβολιασμού της Pfizer, ωστόσο συνέχισε να επιμένει στη λεγόμενη ασφάλεια και αποτελεσματικότητά του, παρά τα στοιχεία που είχε λάβει και τις προειδοποιήσεις που της είχε δώσει η Medsafe στις αρχές του 2021.
Αυτή η ατιμασμένη πρώην πρωθυπουργός έχει τώρα ένα νέο ρόλο ως τσάρος της «παραπληροφόρησης», του οποίου καθήκον είναι να «προστατεύει» τους πολίτες από τους κινδύνους που εγκυμονούν οι «λανθασμένες ψυχές» που θεωρούν την ελευθερία του λόγου αναφαίρετο δικαίωμα. Υποθέτω ότι είναι η τέλεια δουλειά για κάποιον που έχει συνηθίσει να είναι μια «μοναδική πηγή αλήθειας».
Μετάφραση από το πρωτότυπο: Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)
Πηγή: Global Research
Φωτογραφία από Sarah Richter από το Pixabay
