Με τον πόνο έρχεται η διαύγεια. και οι Γάλλοι δείχνουν να έχουν συνειδητοποιήσει ποιος είναι ο εχθρός που πρέπει να πολεμήσουν… Το άρθρο που ακολουθεί αναδεικνύει εντυπωσιακές πληροφορίες που αξίζουν τον κόπο να τις διαβάσετε και να τις αρχειοθετήσετε, γιατί είμαι σίγουρος ότι θα χρειαστούν.. Ποιος είναι ο Ευρωπαϊκός στρατός που έχει συσταθεί για να πνίξει οποιαδήποτε προσπάθεια αντίδρασης του κόσμου;;
Θα έχετε άφθονο υλικό για να συζητήσετε στο επόμενο podcast σας με αυτό που έχω ετοιμάσει για εσάς.. Αυτή είναι η αναφορά μου:
Romain
Η εξέγερση μετά την αναγκαστική ψήφιση της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης
Μετά την προηγούμενη έκθεση για την κατάσταση στη Γαλλία, η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση έπρεπε να περάσει τη δοκιμασία της συνταγματικότητας. Ως εκ τούτου, η απόφαση του Συνταγματικού Συμβουλίου που αναμενόταν το βράδυ της 14ης Απριλίου αναμενόταν με ανυπομονησία λόγω του χάσματος που υπάρχει μεταξύ της συντριπτικής απόρριψης του γαλλικού λαού και της βούλησης της κυβέρνησης να κατακτήσει τους θεσμούς και το πνεύμα των νόμων για να πετύχει.
Αλλά τι μπορούμε να περιμένουμε από ένα Συνταγματικό Συμβούλιο που έχει επικυρώσει:
- Κλείδωμα
- Απαγόρευση κυκλοφορίας
- Ενέσεις στα παιδιά
- Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης
- Το πέρασμα της υγείας
- Δελτίο εμβολιασμού
Όπως ήταν αναμενόμενο, η πλειοψηφία των Γάλλων περίμενε ότι η απόφαση των «Σοφών», το παρατσούκλι που δόθηκε στα μέλη του Συνταγματικού Συμβουλίου –στην περίπτωση αυτή περισσότερο λόγω της υπακοής παρά της σοφίας τους– να επικυρώσει όλες τις σημαντικές διατάξεις του προτεινόμενου νόμου.
Και όταν λέω ότι όλοι το περίμεναν, εννοώ όλοι .
Όπως ήταν φυσικό, τα μπλουζάκια δεν άργησαν να πέσουν βροχή στις φωνές που υψώθηκαν, μέχρι αργά το βράδυ. Ο Μακρόν, όντας ο δειλός που πάντα εκμεταλλεύεται το χάος που δημιουργεί, εξέδωσε τον νόμο γρήγορα μετά από αυτό για να αφήσει τον εαυτό του μια νέα ευκαιρία να δώσει στους Γάλλους έναν ακόμη λόγο για ανάφλεξη.
Η βία , μερικές φορές βάναυση , αυτών των Robocops, μερικές φορές χωρίς εμφανή αριθμό αναγνώρισης, εγείρει ερωτήματα σχετικά με τη διαχείριση και τη στρατολόγησή τους . Μία μονάδα έχει ξεχωρίσει ιδιαίτερα από την αρχή των αναμετρήσεων: Το BRAV . Υπενθύμιση: το BRAV είναι το ακρωνύμιο του Brigade de Répression des Actions Violentes ή Ταξιαρχία για την Καταστολή Βίαιων Δράσεων Τέλος του ανέκδοτου. Αυτοί οι αστυνομικοί θα πρέπει να είναι προσεκτικοί για να ελέγχουν τον ζήλο τους, γιατί η βία απαιτεί βία σε αντάλλαγμα.
Έτσι μοιάζει το Συνταγματικό Συμβούλιο και έχει κάνει μεγάλη υπηρεσία στην οικονομική ολιγαρχία:
Με μέσο όρο ηλικίας 72 ετών μεταξύ των μελών , αυτό σίγουρα θα προσθέσει μια ειρωνική πινελιά όταν πρόκειται να συζητήσουμε τη συνταξιοδότηση άλλων. Είναι σαφές ότι η συνταξιοδότηση δεν είναι απλώς η υποτιθέμενη εμπειρία τους, αλλά μια επείγουσα ανάγκη. Στη Γερμανία, ο μέσος όρος ηλικίας για το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης είναι τα 54 και με βάση τα κριτήρια επιλογής του, 7 από τα 9 γαλλικά μέλη του διοικητικού συμβουλίου δεν θα γίνονταν δεκτά. Ακόμη και το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έχει την ελάχιστη αξιοπρέπεια να διορίζει νομικούς που είναι αναγνωρισμένοι στον τομέα της εμπειρογνωμοσύνης τους και ειδικούς στο συνταγματικό δίκαιο.
Διασκεδαστικό γεγονός N°1: Η αμοιβή των μελών του Συνταγματικού Συμβουλίου είναι περίπου 15.000 € μικτά το μήνα. Ωστόσο, υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: το επίπεδο αυτής της αμοιβής είναι εντελώς παράνομο από το 1960, όπως αποκάλυψε το Παρατηρητήριο Δημόσιας Δεοντολογίας το 2018 . Συμπληρώθηκε παράνομα από το 2001 με μηνιαίο επίδομα 8.400 ευρώ ως αντιστάθμιση της κατάργησης, τότε, της παράνομης μη φορολόγησης του μισού του επιδόματος των δημοτικών συμβούλων, που διαρκούσε από το 1960. Ήταν Florence Parly , Emmanuel Ο πρώην Υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων του Μακρόν, ο οποίος αποφάσισε την παράνομη αυτή πράξη το 2001.
Διασκεδαστικό γεγονός Ν°2: Πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν είναι απαραίτητο να έχετε καθαρό αρχείο για να συμμετάσχετε στο Συνταγματικό Συμβούλιο. Η απόδειξη είναι ότι ο Alain Juppé –πρώην πρωθυπουργός και νέος ηγέτες του Γαλλοαμερικανικού Ιδρύματος– συμμετέχει στο Συμβούλιο, παρόλο που καταδικάστηκε το 2004 για παράνομα συμφέροντα στο πλαίσιο της υπόθεσης πλασματικών θέσεων εργασίας στο Δημαρχείο του Παρισιού.
Διασκεδαστικό γεγονός Ν° 3: Δεν είναι απαραίτητο ούτε να είστε ικανοί, καθώς η Jacqueline Gourault, διορισμένη από τον Emmanuel Macron, δεν έχει νομική κατάρτιση . Η αξιοκρατία δεν είναι για αυτούς!
Δεν πρόκειται να αναφέρω λεπτομερώς τα άλλα λιγότερο ενδιαφέροντα προφίλ των οποίων η παρουσία οφείλεται σε φιλικότητα και άλλες ανταμοιβές , αλλά θα σας δώσω ένα σύντομο πορτρέτο του πιο εγκληματία από αυτά, που τυχαίνει να είναι και ο Πρόεδρος αυτού του Συμβουλίου: ο Laurent Fabius
Η λίστα με τα βραβεία του περιλαμβάνει:
- Η εισαγωγή του φόρου περιουσίας ως υφυπουργός για τον προϋπολογισμό, αλλά φροντίζοντας να αποκλείονται έργα τέχνης ενώ προσποιείται ότι υποστηρίζει το αντίθετο, δεδομένου ότι είναι γιος μιας μεγάλης οικογένειας Εβραίων παλαιοπωλών από τη Λωρραίνη μέσω του πατέρα του.
- Εμπλοκή σε σημείο ακούσιας ανθρωποκτονίας στη γνωστή υπόθεση του μολυσμένου αίματος των Γάλλων όταν ήταν πρωθυπουργός επί Μιτεράν. Η υπόθεση του μολυσμένου αίματος ήταν ένα από τα μεγαλύτερα υγειονομικά, πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα που έπληξαν πολλές χώρες τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 , ιδιαίτερα τη Γαλλία, ως αποτέλεσμα λοιμώξεων από μετάγγιση αίματος . Πολλοί αιμορροφιλικοί και νοσοκομειακοί ασθενείς μολύνθηκαν με HIV ή ηπατίτιδα C μέσω μεταγγίσεων αίματος, παρόλο που ορισμένοι γιατροί γνώριζαν για τη μόλυνση των παρτίδων και οι πολιτικοί είχαν επίσης προειδοποιηθεί – συμπεριλαμβανομένου του Laurent Fabius. Οικονομικοί λόγοι καθυστέρησαν επίσης την εφαρμογή των δοκιμών προσυμπτωματικού ελέγχου. Ο Φάμπιους έμεινε ελεύθερος και τώρα θυμόμαστε τη γνωστή φόρμουλα: «Υπεύθυνος αλλά όχι ένοχος». Η προσωπική ευθύνη για τις πράξεις του καθενός και των υφισταμένων του, ή μάλλον η έλλειψή της, είναι ένα από τα κύρια προβλήματα στις παρακμιακές κοινωνίες μας. Με τις κατάλληλες κυρώσεις μέχρι και τη θανατική ποινή, όλα θα ήταν σίγουρα διαφορετικά.
- Υποστήριξε δημόσια την Αλ Κάιντα και την Αλ Νόσρα για την ανατροπή του συριακού καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ ως υπουργός Εξωτερικών. Ζήτησε τη δολοφονία του ηγέτη, παρόλο που η Γαλλία δεν βρισκόταν επίσημα σε πόλεμο με τη Συρία, και η Γαλλία έχει καταργήσει τη θανατική ποινή.
- Επικύρωσε συνταγματικά την κάρτα εμβολιασμού ως Πρόεδρος του Συμβουλίου, ενώ είναι πλέον βέβαιο ότι οι ενέσεις λειτουργούν μόνο σε κάδο απορριμμάτων, θεσπίζοντας ουσιαστικά ένα πραγματικό απαρτχάιντ στη Γαλλία. Τι πιο κατάλληλο από το να ευνοήσει μια τέτοια ένεση μετά την εμπλοκή του στην υπόθεση του μολυσμένου αίματος;
- Ο γιος του Victor Fabius ήταν ο αναπληρωτής διευθυντής της αμερικανικής εταιρείας συμβούλων McKinsey, υπεύθυνος για τη γαλλική στρατηγική εμβολίων. Είναι αστείο όταν ο πατέρας είναι τότε υπεύθυνος για τον έλεγχο της συνταγματικότητας αυτής της στρατηγικής…
- Ο άλλος γιος του, Τόμας Φάμπιους, καταδικάστηκε σε υποθέσεις απάτης, όχι μόνο από το γαλλικό δικαστικό σύστημα αλλά και από το δικαστικό σύστημα των ΗΠΑ για πλαστογραφία επιταγών για τυχερά παιχνίδια καζίνο. Ο Ντέιβιντ Φάμπιους, ο τελευταίος γιος, πέθανε μετά από πτώση από τον 8ο όροφο στο Παρίσι τον Σεπτέμβριο του 2022 για άγνωστους ακόμα λόγους.
Διαδηλώσεις στο Black Rock France
Με τον πόνο έρχεται η διαύγεια. και οι Γάλλοι δείχνουν όλο και περισσότερο τον σοβαρό εχθρό που πρέπει να πολεμήσει.
Σε αυτό το πλαίσιο, αρκετοί διαδηλωτές εισέβαλαν στις εγκαταστάσεις του γαλλικού υποκαταστήματος της εταιρείας του Larry Fink κατά τη διάρκεια των μεταρρυθμιστικών διαδηλώσεων. Αυτό συνέβη στο παρελθόν το 2020 όταν ο Γάλλος αφεντικός Ζαν Φρανσουά Σιρέλι έλαβε τη Λεγεώνα της Τιμής από τον Μακρόν και ένα μήνα αργότερα με την εισβολή περιβαλλοντικών διαδηλωτών μετά την ετήσια επιστολή του Λάρι Φινκ προς τους επενδυτές για να σηματοδοτήσει μια βαθιά στροφή στον οικονομικό κόσμο προς το κλίμα και άλλες βιώσιμες απάτες.
Συμπλήρωμα – EuroGendFor
Στο πλαίσιο της αστυνομικής βίας στη Γαλλία, αξίζει ίσως εδώ να αναφέρουμε ότι μια ευρωπαϊκή δύναμη χωροφυλακής υπάρχει από το 2004 και ότι το σύνθημά της είναι Lex Paciferat – «Αφήστε τον νόμο να φέρει την ειρήνη»…
Ένα άρθρο μεταδίδει ορισμένες πρόσθετες πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα, το οποίο μεταφράζεται εν μέρει ως εξής:
«Τι γίνεται με το EuroGendFor;
Ενώ η κριτική του Ομίλου Wagner έχει ενταθεί από τη σύγκρουση στην Ουκρανία και το τέλος της γαλλικής στρατιωτικής παρουσίας στο Μάλι, στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία της CAR και στην Μπουρκίνα Φάσο, αξιωματούχοι σπάνια έχουν ασχοληθεί με τη δημιουργία ενός μυστικού ευρωπαϊκού ιδιωτικού στρατού του οποίου η λειτουργία είναι για την εξυπηρέτηση των στόχων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Αυτός ο στρατός ονομάζεται EuroGendFor. Αυτός ο μυστικός στρατός ή μονάδα ειδικής επέμβασης αποτελείται από 3000 άνδρες. Είναι μια πολιτική και δικαστική αστυνομική δύναμη, ένας στρατός και μια μυστική υπηρεσία και οι αποστολές της εκτελούνται σε στενή συνεργασία με τους ευρωπαϊκούς στρατούς προκειμένου να εγγυηθεί «την ασφάλεια στις ευρωπαϊκές περιοχές κρίσης».
Με άλλα λόγια, να καταστείλει κάθε λαϊκή εξέγερση στα κράτη μέλη της ΕΕ που εντάσσονται στο «EuroGendFor». Αυτό το παραστρατιωτικό στρατό ιδρύθηκε χωρίς καμία δημοκρατική νομιμότητα, σε πλήρη αδιαφάνεια, και κάθε κράτος μπορεί να καλέσει το ΕΤΠ να καταπνίξει οποιαδήποτε κρίση.
Η νέα ευρωπαϊκή ιδιωτική παραστρατιωτική πολιτοφυλακή έχει συσταθεί με τη μεγαλύτερη μυστικότητα, στόχος της οποίας είναι να μην ειδοποιήσει τον πληθυσμό σε καμία περίπτωση –ο ευρωπαίος πολίτης δεν γνωρίζει την ύπαρξή της– υποδηλώνοντας ότι πρόκειται για αστυνομική δύναμη της οικείας χώρας – ξανασκεφτείτε, το όνομα επινοήθηκε από την πνευματική καινοτομία των Γάλλων (Ευρώπης δύναμης χωροφυλακής) και ονομάζεται επίσης «Force de gendarmerie européenne» (FGE)
Το EuroGendFor είναι ένας συνδυασμός αστυνομίας, δικαστικής αστυνομίας, στρατού και μυστικών υπηρεσιών.
Οι αρμοδιότητες αυτής της μονάδας είναι πρακτικά απεριόριστες. Σε στενή συνεργασία με τον ευρωπαϊκό στρατό, πρέπει να εγγυηθεί την «ασφάλεια στις ευρωπαϊκές περιοχές κρίσης».
Όλο και περισσότερα κράτη μέλη της ΕΕ εντάσσονται στο «EuroGendFor» μόνο και μόνο για να αποφύγουν να χρησιμοποιήσουν τους δικούς τους στρατούς εναντίον των πολιτών της χώρας – με άλλα λόγια, πλένουν τα χέρια τους από τους ανθρώπους.
Τι κρύβεται πίσω από το Eurogendfor;
Η διοίκηση βρίσκεται στη Vincenza της Ιταλίας, μακριά από την έδρα της ΕΕ! Αυτή η αστυνομική δύναμη δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της πρώην υπουργού Άμυνας της Γαλλίας Michèle Alliot-Marie, προκειμένου να καταστείλει πιο εύκολα στο μέλλον τις διαδηλώσεις που πάντα εκφυλίζονται ξανά στις γαλλικές πόλεις.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι το εξής: η Eurogendfor θα μειώσει στο μέλλον την εθνική νομοθεσία και την εθνική κυριαρχία των κρατών μελών της ΕΕ σε ευρωπαϊκό επίπεδο! Ένα «πολεμικό συμβούλιο», αποτελούμενο από τα υπουργεία Άμυνας και Ασφάλειας των χωρών της ΕΕ που συμμετέχουν στο Eurogendfor και της ενδιαφερόμενης χώρας, θα αποφασίσει για επέμβαση σε κράτος μέλος της ΕΕ – έτσι ρυθμίζεται η νέα αστυνομική δύναμη της ΕΕ στο λεγόμενο Συμφωνία Velsen (NL).
Interlude: Γαλλική παρακμή – το κερασάκι στην τούρτα αυτής της περιόδου κρίσης
Η Marlène Schiappa, με τον πομπώδη τίτλο της «Υπουργός Εξωτερικών για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία και Συνεταιρική Ζωή», βρίσκεται στο πρωτοσέλιδο του περιοδικού Playboy εν μέσω κρίσης εξουσίας και μετά από κατηγορίες εναντίον της για κατάχρηση δημοσίων πόρων που δημιουργήθηκαν μετά τον αποκεφαλισμό στο δρόμο ενός δασκάλου, του Samuel Patty, από έναν τρομοκράτη. Ήδη γνωστή για τη συγγραφή πορνογραφικών βιβλίων με το ψευδώνυμο Marie Minelli, φαίνεται ότι χρησιμοποιεί την πολιτική της καριέρα ως εφαλτήριο στον κόσμο του σεξ. Ποιος είπε «ευπρέπεια»;
Ο Olivier Dussopt, ο σημερινός υπουργός Εργασίας που υπερασπίζεται τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, έκρινε σκόπιμο να αποκαλύψει την ομοφυλοφιλία του στο gay περιοδικό Têtu. Αν το σεξ πουλάει, σίγουρα δεν συμβαίνει στην πολιτική, και ενώ οι Γάλλοι υποφέρουν, άλλοι επιδεικνύουν τη σεξουαλικότητά τους. Όλοι φαίνεται να ξεχνούν ότι ο σοδομισμός ήταν αρχικά μια ψυχαγωγική δραστηριότητα και όχι το ισοδύναμο μιας κάρτας μέλους πολιτικού κόμματος.
Μετά την ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης, ο Μακρόν έδωσε μια συνέντευξη στο Pif Magasine, μια δημοσίευση που απευθύνεται στα παιδιά. Κρύβοντας πολύ άσχημα την αλαζονεία του και την καθημερινή του περιφρόνηση, ο Μακρόν αρέσκεται να παιδεύει τους Γάλλους με το πρόσχημα του να μιλάει σε παιδιά. Σίγουρα μια λαμπρή ιδέα για μια επιχείρηση επικοινωνίας από την εταιρεία McKinsey…
Ποτ πουρί των γαλλικών ειδήσεων:
- Το μεγάλο παιχνίδι
Ο Μακρόν πήγε στην Κίνα με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για να προσπαθήσει να συζητήσει με τον Σι Τζινπίνγκ για το ουκρανικό ζήτημα, αλλά κατόρθωσε να σωρεύσει ταπείνωση στην πορεία. Σε μια πιθανώς προσομοιωμένη γκαουλιστική παρόρμηση, ο Μακρόν ανέφερε την ανάγκη για ανεξαρτησία και στρατηγική αυτονομία, έτσι ώστε η Ευρώπη να είναι ένας τρίτος πόλος δίπλα στις ΗΠΑ και την Κίνα. Ένα γαλλικό μέσο ενημέρωσης δεν δίστασε να πει ότι «δεν είναι καλό να λέγεται όλη η αλήθεια».
Μια διακήρυξη αυτονομίας που κάνει εκείνους τους Γάλλους που δεν ξεγελιούνται από την τρέχουσα κατάσταση υποτέλειας της Γαλλίας, των οποίων οι βιομηχανικές ναυαρχίδες πωλούνται κυρίως σε αμερικανικά συμφέροντα – με τη βοήθεια του ίδιου του Μακρόν με την Alstom, για παράδειγμα.
Ο Μακρόν ήταν επίσης πιο συμβιβαστικός από την Ούρσουλα στο ζήτημα της Ταϊβάν. Είναι προφανές ότι σε μια τέτοια περίοδο ακήρυχτου Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου και των τεκτονικών αλλαγών από πλευράς γεωπολιτικής που τον συνοδεύουν, οι γραμμές θα κινηθούν και ότι ορισμένες συναλλαγές γίνονται στη σκιά αυτών των διακηρύξεων για να τοποθετηθεί καλύτερα ή να προδώσει όταν έρθει η ώρα.
- Ο Φρανσουά Ολάντ και οι συμφωνίες του Μινσκ
Ο πρώην Γάλλος Πρόεδρος εξαπατήθηκε από τους Ρώσους Βοβάν και Λέξους που υποδύθηκαν τον πρώην ουκρανό ομόλογό του Πέτρο Ποροσένκο. Ο Ολάντ κατέρριψε την επίσημη αφήγηση εξηγώντας ότι οι συμφωνίες του Μινσκ είχαν σκοπό μόνο να αγοράσουν χρόνο στους Ουκρανούς για να τους εξοπλίσουν καλύτερα.
«Όλοι νόμιζαν ότι ο Πούτιν έπαιζε για τον χρόνο. Όχι, εμείς παίζαμε με τον χρόνο για να ενισχύσουμε την Ουκρανία», είπε ο Ολάντ. Μια δήλωση που απηχεί τα λόγια της πρώην καγκελαρίου της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ και καταδεικνύει την υποκρισία και τις καταγγελτικές ανατροπές σε συντριβές της ετοιμοθάνατης ευρωπαϊκής «ελίτ».
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες παγίδες που έστησαν αυτοί οι Ρώσοι είναι αυτή της Κριστίν Λαγκάρντ στο ψηφιακό ευρώ, όπου παραδέχεται ότι ένας από τους στόχους που τίθεται είναι ο έλεγχος του πληθυσμού με το πρόσχημα του τρομοκρατικού κινδύνου.
- Ο Μακρόν και η Μεγάλη Επαναφορά
Ο Μακρόν είχε ανακοινώσει το τέλος της αφθονίας . Συνεχίζει λοιπόν τα μέτρα του WEF με τα πρώτα βήματα της ιδιωτικοποίησης του νερού μέσω ενός έργου μεγάλων λιμνών που υποτίθεται ότι θα αποτελέσουν αποθεματικό αγροτικής άρδευσης, αλλά καταγγέλλεται από την αντιπολίτευση ως έργο αρπαγής νερού από ιδιωτικά συμφέροντα.
Στο πλαίσιο των διαδηλώσεων ενάντια σε αυτό το έργο αναφέρθηκα στην κατάσταση δύο διαδηλωτών μεταξύ ζωής και θανάτου στην προηγούμενη έκθεσή μου. Ένας από αυτούς είναι ακόμα σε κώμα και η πρόγνωσή του είναι ακόμα ζωτικής σημασίας. Ο Μακρόν παρενέβη για να υπερασπιστεί αυτό το έργο και δεν παρέλειψε να μιλήσει για το « σχέδιο νηφαλιότητας του νερού» και να προετοιμάσει τον πληθυσμό για μελλοντικές «ελλείψεις» τα επόμενα καλοκαίρια. Φρόντισε να μην αναφέρει ότι ένα σχέδιο ανταλλαγής νερού με υδρογονάνθρακες είχε ήδη τεθεί στο τραπέζι στα τέλη του 2022. Αλλά είναι πάντα πιο εύκολο να περάσουν πολιτικές ενέργειες που εκκολάπτονται στη σκιά ως φωτισμένες προβλέψεις.
- Alexis Kohler, το φιτίλι του Μακρόν έτοιμο να εκραγεί:
Ο Alexis Kohler, 50 ετών, είναι από το 2017 ο πολύ διακριτικός αλλά με μεγάλη επιρροή γενικός γραμματέας του Elysée στο επίκεντρο ενός σκανδάλου .
Καθώς το MSC έγινε κυρίαρχη δύναμη στο παγκόσμιο εμπόριο, έγινε επίσης ένας προνομιακός δίαυλος διακίνησης κοκαΐνης για βαλκανικές συμμορίες. Υποψιασμένος ότι την ευνοούταν από το Υπουργείο Οικονομικών, το Bercy, ή ακόμα και τη Γενική Γραμματεία των Ηλυσίων, ο Alexis Kohler (ο οποίος είχε ενταχθεί ως οικονομικός διευθυντής της το 2016-2017), κατηγορήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο για «παράνομη ανάληψη ενδιαφέροντος».
Παρά την επιστολή του ίδιου του προέδρου Emmanuel Macron που ανέφερε ότι ο Alexis Kohler τον είχε ενημερώσει όταν βρισκόταν στο Bercy για τους οικογενειακούς του δεσμούς με την ισχυρή πλοιοκτήτρια MSC, οι δικαστές πράγματι κατέληξαν να τον θέσουν υπό έρευνα για παράνομη ανάληψη συμφερόντων. (Η υπόθεση MSC, που πήρε το όνομά της από την ελβετική ναυτιλιακή πολυεθνική που διαχειρίζεται η πλούσια ιταλική οικογένεια Aponte, «μακρινοί» ξάδελφοι του Αλσατού Εβραίου Kohler…)
- Απορρίφθηκε η κατάργηση του υποχρεωτικού εμβολιασμού
Ορισμένα μέλη του κοινοβουλίου σε ειδική επιτροπή αρνήθηκαν να καταργήσουν την απαίτηση για τους φροντιστές να ενέονται «κατά» του Covid υπέρ μιας απλής αναστολής. Αυτό σημαίνει ότι η απαίτηση μπορεί πιο εύκολα να επιβληθεί ξανά κατά την επόμενη «πανδημία».
Πολλοί φροντιστές που υπερασπίστηκαν με θάρρος τις αρχές τους και τέθηκαν στο περιθώριο από τους συναδέλφους τους, έζησαν στη φτώχεια για σχεδόν 600 ημέρες από τότε που ανεστάλησαν τα συμβόλαιά τους. Αυτό αρκεί για να αηδιάσει τους πιο υπεύθυνους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας, αλλά και αυτούς που σκέφτονταν να γίνουν αυτοί, επιταχύνοντας έτσι την καταστροφή του γαλλικού συστήματος υγείας.
- Ο Ζακ Ατάλι για την οικονομική κατάρρευση:
Ο Attali, ο εξέχων κρίκος της εξουσίας, ανακοινώνει «μια τεράστια οικονομική κρίση» για το καλοκαίρι του 2023 στο blog του και αναλύει την αμερικανική οικονομική κατάσταση.
Ο Ζακ Ατάλι, φίλος του Ντέιβιντ ντε Ρότσιλντ, ο οποίος παραπονιέται ότι έπεσε θύμα θεωριών συνωμοσίας, καυχήθηκε ότι ήταν ο δημιουργός του Μακρόν:
«Εμανουέλ Μακρόν; Είμαι αυτός που το εντόπισε. Ήμουν ακόμη και εγώ που επινόησα το hiḿ. Εντελώς. Από τη στιγμή που τον έβαλα εισηγητή, εκεί που ήταν ο Τούτ-Παρίς και όλος ο κόσμος και δεν τον έσβησα, έγινε γνωστός. Αυτή είναι η αντικειμενική πραγματικότητα».
Ο Jacques Attali θεωρεί ότι η ιστορία χωρίζεται σε πέντε περιόδους, κάθε περίοδος αντιστοιχεί σε ένα βιβλίο της Τορά. Στην εισαγωγή του βιβλίου του Les Juifs, le Monde et l’Argent (Fayard, 2002), αναφέρει ότι από το 1945 ζούμε στην εποχή του Δευτερονόμου.
Πιστός σε αυτό το πνεύμα και σε αυτό το οικονομικο-εσχατολογικό σχέδιο, ο Ζακ Αταλί απαιτεί από τον λαό να αποπληρώσει το χρέος που έχουν συνάψει τα κράτη με τις ιδιωτικές τράπεζες:
«Όταν οι δημοκρατίες χρεώνονται, πρέπει να πληρώσεις το τίμημα. Πρέπει δηλαδή να το ξεπληρώσεις! Πρέπει να το ξεπληρώσεις! Το χρέος υπάρχει, δημιουργήθηκε δημοκρατικά. πρέπει να επιστραφεί. […] Είναι ένα πρωτότυπο λάθος που φέρει ο λαός, γιατί δημοκρατικά έχει εκλέξει ή επανεξέλεξε τους ανθρώπους που αύξησαν αυτό το χρέος».
Ήδη από το 2010, ο Jacques Attali υποστήριξε επίσης τη δημιουργία ενός κοινού νομίσματος… παγκοσμίως. Επιπλέον, πιστεύει ότι «πρέπει να στοχεύσουμε στην παγκόσμια διακυβέρνηση». Και αναρωτιέται απλώς αν αυτή η παγκόσμια κυβέρνηση θα δημιουργηθεί « αντί για πόλεμο ή μετά τον πόλεμο ».
Συμπέρασμα
Υπάρχουν δύο τρόποι διακυβέρνησης: με εντολή ή με χάος.
Σας αφήνω να κρίνετε τη μέθοδο που χρησιμοποιείται από την εξουσία:
το άρθρο από το vtforeignpolicy.com
