«Μπορούμε να ξεπεράσουμε την άγνοια, μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας σαν όντα ξεχωριστά, έξυπνα και επιδέξια. Μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι! Μπορούμε να μάθουμε να πετάμε! Διαλέγουμε τον επόμενό μας κόσμο μέσα από τα όσα μαθαίνουμε σε τούτον. Αν δεν μάθεις κάτι, τότε ο επόμενος θα είναι όμοιος με τούτον, με τους ίδιους φραγμούς και τα ίδια ασήκωτα βάρη που θα πρέπει να ξεπεράσεις. Για να πετάξεις με την ταχύτητα της σκέψης, δηλαδή οπουδήποτε, πρέπει ν’ αρχίσεις γνωρίζοντας πως έχεις κιόλας φτάσει…». Ακολουθεί ένα υπέροχο κείμενο, εξαιρετικα αφιερωμένο σε όλους τους φωτεινούς ανθρώπους. Πάμε να το απολαύσουμε μαζί.
Πώς να φοβηθεί η ελεύθερη ψυχή;
Πόσο παράδοξο. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά αν και ανεμβολίαστος αισθάνομαι πιο ελεύθερος από τους δήθεν ελεύθερους και μάλιστα περισσότερο από ποτέ παρά τις απαγορεύσεις. Η ελευθερία είναι μέσα σου, είναι η ψυχή σου. Γεννηθήκαμε ελεύθεροι και κανείς δεν μπορεί να το εμπορεύεται αυτό με δήθεν προνόμια.
Τις προάλλες στην Αθήνα σε εμπορικό κέντρο έζησα λίγο αυτή την υποτιθέμενη ελευθερία. Το κοριτσάκι στην είσοδο του σινεμά μου έριξε πόρτα αν και υγιής και με τεστ, ο σουβλατζής με τις χιλιάδες αποικίες μικροβίων στα βρώμικα δάχτυλα του μου έκανε παρατήρηση για τη μάσκα, ο μεροκαματιάρης που με σκάναρε για να μπω να δω τηλεοράσεις και οι δήθεν νομοταγείς που με κοιτούσαν περίεργα επειδή δεν φορούσα σωστά τη μάσκα. Μάλλον κινδύνευαν.
Μετά είπα όχι. Δεν ανήκω εγώ εδώ. Δεν μου λείπει. Δεν ξέρω τι να πω για τα πλήθη. Νιώθουν νομοταγής επειδή απλά κάνουν αυτό που τους λένε. Καλά θα μου πεις αυτοί οι ίδιοι έβαζαν αλυσίδες σε στεγνό δρόμο στην εθνική επειδή είπαν στις ειδήσεις ότι μπορεί να χιονίζει στη Μαλακάσα. Για βελόνες θα μιλήσουμε;
Αυτοί οι ίδιοι λοιπόν κουνάνε το δάχτυλο σ εμάς μαζί με τους ειδικούς. Κάτι συμβαίνει λάθος μέσα στο κεφάλι τους. Ίσως είναι ευκαιρία για αποκέντρωση. Όσο πιο βαθιά στο κέντρο της πόλης, τόσο πιο πολύ αισθάνεσαι την δύναμη του συστήματος που σε καταβροχθίζει και σου υπαγορεύει τι θα κάνεις και πως. Αμ δε. Θαρρούν πώς μας τρομάζουν. Αμ δε.
Πώς να φοβηθεί η ελεύθερη ψυχή; Γιατί τόσο μένος και λύσσα μαζί μας; Κάποτε θα απαντηθεί που θα πάει. Ο Ιωνάθαν γλάρος είναι το πρότυπο. Η αγάπη. Η αγάπη του να είμαστε ελεύθεροι. Και θα είμαστε.
Αν νομίζεις πως υπάρχει κάτι παραπάνω στη ζωή…
Αν νομίζεις πως μπορείς να φτάσεις μέχρι εκεί που θες εσύ κι όχι μέχρι εκεί που βλέπει το μάτι…
Αν νομίζεις πως τα πράγματα που σου προσφέρουν χαρά ίσως είναι διαφορετικά από αυτά των υπόλοιπων…
Αν νομίζεις πως δέχεσαι καταπίεση, χλευασμό και κριτική γι’ αυτά που σε κάνουν χαρούμενο…
Αν νομίζεις πως πρέπει να τα διεκδικήσεις…
Αν νομίζεις πως είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις το τίμημα και να απολαύσεις αυτά που σε κάνουν χαρούμενο…
Αν νομίζεις πως η ανία, ο φόβος και ο θυμός δεν έχουν καμία θέση στη ζωή σου…
Αν νομίζεις πως είναι λυπηρό το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται ν’ ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν…
Αν νομίζεις πως υπάρχουν ακόμη τόσα πολλά να μάθεις…Αν νομίζεις πως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που μπορείς να βοηθήσεις…
Αν νομίζεις πως το πολυτιμότερο αγαθό είναι η ελευθερία…Τώρα είναι η ώρα να παλέψεις…
«Μπορούμε να ξεπεράσουμε την άγνοια, μπορούμε ν’ αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας σαν όντα ξεχωριστά, έξυπνα και επιδέξια. Μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι! Μπορούμε να μάθουμε να πετάμε!».
«Διαλέγουμε τον επόμενό μας κόσμο μέσα από τα όσα μαθαίνουμε σε τούτον. Αν δεν μάθεις κάτι, τότε ο επόμενος θα είναι όμοιος με τούτον, με τους ίδιους φραγμούς και τα ίδια ασήκωτα βάρη που θα πρέπει να ξεπεράσεις».
«Για να πετάξεις με την ταχύτητα της σκέψης, δηλαδή οπουδήποτε, πρέπει ν’ αρχίσεις γνωρίζοντας πως έχεις κιόλας φτάσει…».
διαβάστε επίσης – Το Μεγάλο Μυστικό Που Δείχνει Πως Ο Ντόναλντ Τραμπ Δεν Έπαψε Ποτέ Να Είναι Πρόεδρος Των ΗΠΑ
