ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΣ ΓΝΩΣΗΣ, ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟΝ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟ ΗΛΙΟ. ΜΑ ΝΑΙ, ΔΕΙΧΝΕΙ ΦΑΕΙΝΟΤΕΡΗ Η ΔΙΑΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ, ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΩΝ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΩΝ ΟΜΗΡΩΝ. ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ. ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ ΝΑ ΤΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΤΕ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΩ ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΝΑ ΚΑΝΩ. ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΑ ΚΩΔΙΚΟΥΣ.
ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΤΟ ΝΗΣΑΚΙ.
ΓΡΑΦΕΙ Ο Γεώργιος Τσοπανίδης. “ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΤΟ ΝΗΣΑΚΙ ΚΙ ΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΑΠΛΟΧΩΡΑ ΑΠΟΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΡΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ. ΞΕΔΙΠΛΩΣΕ ΤΑΧΥ ΒΗΜΑ, ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΥΔΑΤΙΝΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΠΑΛΙΡΡΟΙΑΣ. ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ ΣΑΝ ΚΩΔΙΚΑΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΗΛΙΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ.
ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΣ ΓΝΩΣΗΣ, ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟΝ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟ ΗΛΙΟ. ΜΑ ΝΑΙ, ΔΕΙΧΝΕΙ ΦΑΕΙΝΟΤΕΡΗ Η ΔΙΑΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΧΩΡΟ, ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΩΝ ΑΠΟΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΩΝ ΟΜΗΡΩΝ.
ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΣΕ ΑΛΥΣΙΔΩΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ Μ’ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ, ΣΕ ΔΡΟΜΟΛΟΙ ΣΙΩΠΗΛΟ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΔΟΝΗΣΕΙΣ ΔΥΝΑΤΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΣΑΝ ΑΙΩΝΙΑ ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΣΤΑ ΑΠΡΟΣΙΤΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ.
ΣΤΕΡΗΜΑ ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΓΡΑΜΜΙΚΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΥΛΗ ΔΙΑΠΛΑΤΑ ΑΝΟΙΚΤΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΟΠΟΥ ΣΕΜΝΕΣ ΑΛΛΕΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΜΗΝΥΜΑΤΑ, ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΝ Σ’ ΑΛΛΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΥΜΝΟΥΝ ΜΕ ΗΧΟΥΣ ΥΠΕΡΚΟΣΜΙΟΥΣ.
ΤΡΕΧΕΙ Ο ΝΟΥΣ, ΚΑΛΠΑΖΕΙ Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΟΛΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΝΤΑΙ, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΙΑ ΓΑΡΓΑΡΗ ΡΟΗ ΘΕΛΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΑΓΝΗΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠ’ ΤΟ ΑΓΝΑΝΤΕΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ… ΣΑΝ ΜΙΑ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ.”
ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΛΕΜΜΕΝΟΥ ΜΕΡΤΙΚΟΥ.
“ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΛΕΜΜΕΝΟΥ ΜΕΡΤΙΚΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΑΥΤΗ Η ΩΡΑ, ΣΙΩΠΗΛΗ ΣΟΝΑΤΑ ΣΤΟ ΗΜΙΦΩΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΣΕ ΑΡΧΕΓΟΝΟΥΣ ΗΧΟΥΣ.
ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΘΑ ΣΤΑΖΕΙ ΡΟΔΟΣΤΑΜΟ ΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΜΕ ΜΝΗΜΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΑΝΕΛΙΞΗΣ, ΤΩΡΙΝΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΣΑΝ ΟΠΤΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ ΣΚΗΝΗΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗΣ.
ΣΤΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΧΝΙΑ. ΞΕΦΡΕΝΗ ΠΑΡΩΔΙΑ ΣΕ ΞΕΡΟ ΛΙΒΑΔΙ, ΑΝΥΔΡΟ. ΣΑΝ ΣΗΜΑΔΕΜΕΝΑ ΤΡΑΠΟΥΛΟΧΑΡΤΑ ΕΚΕΙΝΟΙ ΣΤΟ ΞΑΚΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ. ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΤΟ ΠΥΡΓΟΣΠΙΤΟ, ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΑΠΡΟΣΚΑΛΕΣΤΟΥ ΓΙΑ ΚΕΙΝΑ ΤΑ ΦΡΙΚΑΛΕΑ ΜΑΥΡΑ ΣΥΝΝΕΦΑ.
ΑΠΑΤΕΣ ΙΡΙΔΙΖΟΥΣΕΣ ΣΕ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΑ ΤΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ. ΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΚΑΙΕΙ ΤΗΝ ΔΑΦΝΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ, ΑΠΟΗΧΟΣ ΣΤΟ ΣΤΕΡΝΟ ΒΟΥΗΤΟ ΤΗΣ ΑΓΕΛΗΣ. ΛΕΗΛΑΤΗΜΕΝΗ ΓΗΙΝΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ. ΝΟΗΜΑΤΑ ΣΑΝ ΚΩΔΙΚΕΣ ΚΑΙ Τ’ ΟΕΑΜΑ ΞΕΤΥΛΙΓΕΤΑΙ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ, ΤΟΞΟ ΜΕ ΒΕΛΗ ΑΠΟ ΛΕΞΕΙΣ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ.
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΘΕΑ Η ΑΡΜΟΝΙΑ ΣΕ ΑΧΡΟΝΟ ΠΑΛΜΟ, ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΟΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΡΟΝΤΟΤΕΡΗ ΣΙΓΗ, ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ Η ΕΠΑΡΣΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΘΩΣ ΒΡΟΝΤΟΤΕΡΗ ΣΙΓΗ, ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ Η ΕΠΑΡΣΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΘΗΛΩΝΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΟΛΑΝΟΙΧΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.”
