Ἐχθρὸς μου εἶναι ἐκεῖνος, ὅσο καὶ τοῦ Ἄδη οἱ πύλες, ἐκεῖνος πού ἄλλα κρύβει στὸν νοῦ του καὶ ἄλλα λέει. Διαχρονικό τὸ Ὁμηρικό πρόταγμα. Ὁ Ἕλλην ἐκ φύσεως ἀρνεῖται τὴν τυραννία. Ένα υπέροχο κείμενο σας έχω σε αυτό το άρθρο.. Δεν έχω να πω τίποτα άλλο παρά να σας αφήσω να το διαβάσετε..
Γράφει η Ioanna Karagkiouloglou
[ Τὰς πόλεις ἀπόλλυσθαι, ὅταν μὴ δύνωνται
τοὺς φαύλους ἀπὸ τῶν σπουδαίων διακρίνειν.
ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ ]
Συγκλονιστικό τὸ δρᾶμα τῆς Ἑλλάδος. Ὁ πυρετὸς τῆς ἄρρωστης, ἔκπτωτης Πολιτείας. Πῶς νὰ χωρέσει τοῦ ἀνθρώπου ὁ νοῦς τὸν μηχανισμὸ τῆς καταστροφῆς; Ζοῦμε τὴν ἄκρα ἐποχὴ. Τὸν τέλειο ἐξευτελισμό. Τὰ χρόνια τῆς βαρβαρότητας. Τῆς ἀπαιδευσίας, τῆς ἀτοκίας, τῆς δυστοπίας. Τὴν βεβήλωση τῆς Ἱστορίας καὶ τῆς Δημοκρατίας.
Μία ὁλόκληρη Πολιτεία βουτηγμένη στὴ σήψη καὶ τὴν ἀθλιότητα. Μιὰ μητροπολιτική Ἀθήνα ποὺ περιφρονεῖ τὴν ἐνδοχώρα, ποὺ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὶς ἄκρες καὶ τὶς ρίζες, γίνεται στὸ τέλος ἐπαρχία. Μὲ τὴν πλάτη γυρισμένη στὸ παρελθόν, μονόχνωτα καὶ μονόπλευρα, κοιτάζουν τὸν ἑαυτὸ τους.
Τίμια πολιτικὰ κόμματα μὲ την ἔννοια ποὺ ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ εἶναι τίμιος, δὲν ὑπάρχουν. Καὶ μόνον ἡ λέξη κόμμα ἀρκεῖ. Δὲν ἀντιπροσωπεύουν τὸ ὅλον, ἀλλὰ τὸ μέρος. Τὸ κόμμα, δηλαδή τὸ κομμάτι. Κομματιάζοντας, ἀποδομῶντας τὸν Ἑλληνισμό. Ἐδῶ καὶ 191 χρόνια, ἡ Δημοκρατία κυβερνᾶται μὲ τὴν ἐναλλαγὴ στὴν ἐξουσία τῶν κομματιῶν (κομμάτων) τοῦ συνόλου. Καὶ, ὅταν ἕνα κομμάτι –ὁποιοδήποτε κομμάτι ἢ μέρος- κυβερνᾶ μόνιμα τὸ σύνολο, τότε δέν ὁμιλοῦμε γιὰ Δημοκρατία, ἀλλά γιὰ τυραννία. Τέτοια, δηλαδὴ τυραννικὰ, εἶναι ὅλα τα μονοκομματικὰ ἐπὶ της οὐσίας κράτη.
Καθημερινὰ ἀγωνίζονται νὰ μᾶς πείσουν μὲ κάθε λογῆς τεχνάσματα, μὲ προσχήματα καὶ προτάσεις ἁμαρτωλές, γιὰ τὸ ἀντίθετο. Στρεβλώσεις καὶ ἀλλοιώσεις ὑφαίνουν μία κοινωνία διαφορετικὴ ἀπὸ ἐκείνη ποὺ γνωρίζαμε. Μία κοινωνία στὴν ὁποία τὸ Ἔθνος τελεῖ ὑπὸ διωγμὸν καὶ μία κοινωνία στὴν ὁποῖα τὸ κράτος δὲν ὑπάρχει. Καὶ ὡς γνωστόν, τὸ κράτος δὲν ἐπανιδρύεται μὲ ἐπιτροπές, ἀναθεωρήσεις καὶ πάσης φύσεως παραποιήσεις. Ἀντιθέτως, κατεβαίνει σκαλοπάτια. Πιὸ κάτω καὶ ἀπὸ τὴν ἀνυπαρξία ποὺ βρισκόταν στὸ ὄχι καὶ τόσο μακρυνὸ παρελθόν.
Δυσάρεστη ἡ διαπίστωση, ὅσο δυσάρεστο εἶναι καὶ το αἴσθημα ποὺ ἀφήνουν πίσω τους οἱ ἀλλεπάλληλες καταστροφὲς ποὺ ὑφίσταται ὁ Ἑλληνισμός.
Φίλτατε Ἀναγνώστη
Παρανάλωμα τοῦ πυρὸς καὶ διαμελισμένη δὲν εἶναι μόνον ἡ Πατρίδα μας. Παρανάλωμα τοῦ πυρὸς καὶ χίλια κομμάτια γίνεται καθημερινά ἡ Ψυχή μας. Οἱ ἰδεολογικοὶ ἐμπρηστὲς καὶ μακελάρηδες, ποὺ μὲ τὶς πράξεις τους καταστρέφουν τὴν Χώρα, τὴν Ἱστορία, τὴν Γλῶσσα καὶ τὸν Πολιτισμό μας, εἶναι πρόσωπα εὐυπόληπτα.
Ὑπαίτιοι αὐτή της πολιτικῆς δὲν εἶναι μόνον οἱ κυβερνῶντες. Συνυπαίτιοι εἶναι καὶ οἱ ἀσκοῦντες τὴν ἀντιπολίτευση, διότι συμπορεύονται. Μὲ τὶς βακτηρίες τους βεβαίως. Καὶ αὐτὸ μεταφράζεται σὲ πασίδηλες ὀπισθοχωρήσεις καὶ παραχωρήσεις, σὲ ὅλα τα μέτωπα. Γιὰ κάποιους ἡ Συνείδηση δὲν ἔχει καὶ τόση σημασία. Γιὰ τοὺς Ἕλληνες ὅμως;
Λέει ὁ ποιητής.
“(..) ἐχθρὸς γάρ μοι κεῖνος ὁμῶς Ἀΐδαο πύλῃσιν
ὅς χ᾽ ἕτερον μὲν κεύθῃ ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δὲ εἴπῃ.”
Ἐχθρὸς μου εἶναι ἐκεῖνος, ὅσο καὶ τοῦ Ἄδη οἱ πύλες,
ἐκεῖνος πού ἄλλα κρύβει στὸν νοῦ του καὶ ἄλλα λέει.
Διαχρονικό τὸ Ὁμηρικό πρόταγμα.
Ὁ Ἕλλην ἐκ φύσεως ἀρνεῖται τὴν τυραννία.
Ὀφείλουμε νὰ συσκεφθοῦμε. Ὀφείλουμε νὰ συλλειτουργήσουμε σὲ ἕνα Σῶμα: Εἶναι ΑΝΑΓΚΗ νά σταθοῦμε ψηλότερα ἀπό τά ὅποια μικρά καί μεγάλα συμφέροντα. Χωρὶς φόβο, ἀπαλλαγμένοι ἀπό τά δεσμά μας. Σέ Μέλλον Ἑλληνικό, ἀντάξιο τοῦ Ὀνόματός μας, θά φθάσουμε ἄν καί μόνον ἄν κρατήσουμε ζωντανή τήν Ἐθνική μας Αὐτοπεποίθηση. Μόνο ὅταν ἐλευθερωθοῦμε, θά ἔχουμε τό δικαίωμα νά αὐτοκυβερνηθοῦμε καὶ νὰ ἀνακτήσουμε τά ἀπωλεσθέντα.
Καιρὸς νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τὴν ἄθλια κατάσταση στὴν ὁποία βρισκόμαστε.
Ἡ Δύναμή μας πάντα μετριέται στὶς κρίσιμες στιγμές. Στὶς ὧρες τῆς ἀμφιβολίας, μὲ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τολμοῦν.
Ἡ ἀκήρατος Πολιτεία, τὸ ἀσύλληπτο τῆς Ἑλλάδος εἶναι Ἐκεῖ.
Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,
Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου
24 Ἰουλίου 2022
Διαβάστε επίσης: Ο Ελεύθερος Άνθρωπος Μπορεί Να Βάλει Φωτιά Στην Μπαρουταποθήκη Του Μυαλού
