Ο σημαντικός ρόλος που θα παίξει το Ιράν αρχίζει και φαίνεται… Το Ιράν δείχνει μεν ότι αντιτίθεται στον πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά υποστηρίζει την κόκκινη γραμμή της Ρωσίας κατά του νατοϊκού επεκτατισμού! Πολύ σημαντική επισήμανση αυτή όσον αφορά τις γεωπολιτικές εξελίξεις, αλλά και όσον αφορά τα στρατόπεδα που έχουν δημιουργηθεί. Σας έχω επισημάνει από εδώ ότι το Ιράν με την τεράστια πολεμική μηχανή του θα παίξει φωτεινό ρόλο. Όσοι με διαβάζετε, είμαι σίγουρος ότι το έχετε προσέξει αυτό. Και να που φανερά πλέον το ίδιο το Ιράν μας δείχνει με ποιους έχει συνταχθεί. Πάμε να δούμε όμως το άρθρο.
Η έκκληση του Ιράν για αυτοσυγκράτηση στη σύγκρουση στην Ουκρανία έρχεται επίσης εν μέσω ισχυρότερων δεσμών με τη Ρωσία και αμοιβαίων ανησυχιών για την ασφάλεια.Η έκκληση του Ιράν για αυτοσυγκράτηση στη σύγκρουση στην Ουκρανία έρχεται επίσης εν μέσω ισχυρότερων δεσμών με τη Ρωσία και αμοιβαίων ανησυχιών για την ασφάλεια.
Γράφει ο Zafar Mehdi
Καθώς η κρίση στην Ουκρανία κλιμακώνεται, θα ήταν αφελές να ισχυριστεί κανείς ότι η ρωσική στρατιωτική επιχείρηση σε μια πρώην Σοβιετική Δημοκρατία εξελίχθηκε χωρίς καμία πρόκληση. Ακόμη και επιφανείς αναλυτές της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ παραδέχονται ότι τα γεγονότα καθοδηγήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από την επικίνδυνη διολίσθηση του Κιέβου προς το δυτικό στρατιωτικό μπλοκ.
Αλλά αυτή η πρόκληση προήλθε λιγότερο από το Κίεβο, παρά από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, οι οποίοι, από το 2014, υποδαύλισαν την αντιπαραθετική στάση της Ουκρανίας απέναντι στον Ρώσο γείτονά της. Σήμερα, ο κόσμος έχει χωριστεί στα δύο: σε εκείνους που υποστηρίζουν τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας και σε εκείνους που αντιτίθενται σε αυτήν για μυριάδες λόγους.
Η θέση του Ιράν σχετικά με αυτό που μοιάζει με προάγγελο ενός νέου Ψυχρού Πολέμου – όπου οι δυτικές δυνάμεις χρησιμοποιούν την Ουκρανία ως πιόνι για να αμφισβητήσουν την περιφερειακή κυριαρχία της Ρωσίας – καθορίζεται από τον πολιτικό πραγματισμό και τα στρατηγικά συμφέροντα.
Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών στα ουκρανικά σύνορα δείχνουν πώς η στρατιωτική συμμαχία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ δημιούργησε το σκηνικό για τη στρατιωτική δράση της Ρωσίας στη γειτονιά της, μόλις έξι μήνες μετά την αποτυχημένη έξοδο του ΝΑΤΟ από το Αφγανιστάν, όπου εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται τώρα στα πρόθυρα του θανάτου και της πείνας.
Ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν, Χοσεΐν Αμίρ-Αμπντολαχιάν, σε δήλωσή του στις 24 Φεβρουαρίου, το κατέστησε απολύτως σαφές όταν κατηγόρησε την υποβόσκουσα κρίση στην Ουκρανία στις «προκλητικές ενέργειες του ΝΑΤΟ», ενώ διαβεβαίωσε ότι ο πόλεμος «δεν αποτελεί λύση».
«Δεν βλέπουμε την προσφυγή στον πόλεμο ως λύση», διαβεβαίωσε ο κορυφαίος διπλωμάτης του Ιράν. «Η εγκαθίδρυση κατάπαυσης του πυρός και η εστίαση σε μια πολιτική και δημοκρατική λύση είναι μια αναγκαιότητα».
Ο επεκτατισμός του ΝΑΤΟ
Οι παρατηρήσεις σκιαγράφησαν τη στάση της Τεχεράνης σχετικά με την πρόσφατη τροπή των γεγονότων στην Ουκρανία – το ΝΑΤΟ πρέπει να σταματήσει να υποδαυλίζει τη φλόγα του πολέμου και η Ρωσία και η Ουκρανία πρέπει να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση και να μην πέσουν στη φαύλη παγίδα της καθόδου σε περαιτέρω βία και της δυνητικής διεύρυνσης της σύγκρουσης.
Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών του Ιράν, Saeed Khatibzadeh, σε ξεχωριστή δήλωσή του, αναφέρθηκε επίσης στις «προκλήσεις» του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, ενώ σημείωσε ότι η περιοχή της Ευρασίας βρίσκεται στα πρόθυρα να «εισέλθει σε μια διάχυτη κρίση».
Είπε ότι το Ιράν καλεί τα αντιμαχόμενα μέρη να «τερματίσουν τις εχθροπραξίες» μέσω διαλόγου και επανέλαβε την «ανάγκη τήρησης του διεθνούς και ανθρωπιστικού δικαίου στις στρατιωτικές συγκρούσεις».
Ο εκπρόσωπος της ιρανικής κυβέρνησης, Ali Bahadori Jahromi, εξέδωσε επίσης δήλωση στα τέλη Φεβρουαρίου, αντιδρώντας στις εξελίξεις στην Ουκρανία, και επανέλαβε τις ίδιες ανησυχίες για μια «αυξανόμενη και προκλητική τάση επέκτασης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς».
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι σχέσεις του Ιράν με τη δυτική στρατιωτική συμμαχία -η οποία έχει ανοιχτά συμπράξει στην αμερικανική «οικονομική τρομοκρατία» κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας- χαρακτηρίζονται από εχθρότητα και πικρία εδώ και χρόνια.
Την Τρίτη, σε συμφωνία με τη θέση της Μόσχας, ο ηγέτης της Ισλαμικής Επανάστασης Αγιατολάχ Σαγιέντ Αλί Χαμενεΐ κατηγόρησε για τη σύγκρουση τις πολιτικές των ΗΠΑ, ζητώντας παράλληλα τον τερματισμό του πολέμου. «Η βασική αιτία της κρίσης στην Ουκρανία είναι οι ΗΠΑ και οι πολιτικές της Δύσης», δήλωσε κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής ομιλίας του.
«Κατά τη γνώμη μου, σήμερα η Ουκρανία είναι επίσης θύμα αυτής της πολιτικής. Σήμερα, η κατάσταση στην Ουκρανία σχετίζεται με αυτή την πολιτική των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ έσυραν την Ουκρανία σε αυτό το σημείο», πρόσθεσε.
Η στρατηγική ευθυγράμμιση του Ιράν και της Ρωσίας
Την ίδια στιγμή, οι δεσμοί της Τεχεράνης με τη Μόσχα έχουν φτάσει σε νέα ύψη τα τελευταία χρόνια, εν μέρει λόγω της σκληρής πολιτικής της Δύσης έναντι των δύο χωρών και εν μέρει λόγω της ταχέως μεταβαλλόμενης γεωπολιτικής και γεωοικονομικής δυναμικής.
Η πολιτική μετάβαση στην Τεχεράνη πέρυσι -από τους μεταρρυθμιστές στους συντηρητικούς- δεν επηρέασε αυτές τις μεταβαλλόμενες εξισώσεις. Στην πραγματικότητα, η νέα ιρανική κυβέρνηση, υπό την ηγεσία του πρώην επικεφαλής του δικαστικού σώματος, Εμπραχίμ Ραΐσι, έχει καταστήσει τις περιφερειακές ανατολικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα, το επίκεντρο της εξωτερικής του πολιτικής.
Ο Ραΐσι ήταν ένας από τους πρώτους παγκόσμιους ηγέτες που επικοινώνησε την Πέμπτη με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, αρκετές ώρες μετά την ανακοίνωση της στρατιωτικής επιχείρησης. Στη σύντομη συνομιλία τους, ο πρόεδρος του Ιράν χαρακτήρισε την ανατολική επέκταση του ΝΑΤΟ «σοβαρή απειλή για την ασφάλεια των ανεξάρτητων χωρών».
Εξέφρασε επίσης την ελπίδα ότι τα γεγονότα που εκτυλίσσονται θα «ωφελήσουν τις χώρες της περιοχής», υποδηλώνοντας ότι το Ιράν δεν ήταν κατ’ αρχήν αντίθετο στην προσπάθεια της Ρωσίας να βάλει τέλος στην ξένη ανάμειξη στην Ουκρανία -όπου τα δυτικά ίχνη έχουν αυξηθεί ανησυχητικά μετά την αντισυνταγματική κατάληψη της χώρας από τη Δύση τον Φεβρουάριο του 2014- αλλά δεν ήταν επίσης υπέρ του πολέμου και της αιματοχυσίας.
Από την πλευρά του, ο Πούτιν είπε στον Ιρανό ομόλογό του ότι η σημερινή κατάσταση είναι «μια νόμιμη απάντηση σε δεκαετίες παραβιάσεων των συνθηκών ασφαλείας και στις προσπάθειες της Δύσης να υπονομεύσει την ασφάλεια της Ρωσίας».
Αυτό που έχει φέρει το Ιράν και τη Ρωσία πιο κοντά τα τελευταία χρόνια είναι οι αυξανόμενες εχθροπραξίες μεταξύ των δύο χωρών και της Δύσης. Η Μόσχα έχει παρουσιαστεί ως παντός καιρού σύμμαχος του Ιράν, υποστηρίζοντας με πάθος τις υποθέσεις του Ιράν σε διεθνή φόρουμ, ιδίως την πυρηνική συμφωνία του 2015. Οι δύο χώρες έχουν επίσης βρεθεί στην ίδια πλευρά, όπως στη Συρία, αντιστεκόμενες σε δυνάμεις που υποστηρίζονται από εχθρικά κράτη.
Αυτή η φιλία ήταν σε πλήρη επίδειξη κατά την παρθενική επίσκεψη του Ραΐσι στη Μόσχα τον περασμένο μήνα. Σε μια γεμάτη δύναμη ομιλία στην Κρατική Δούμα της Ρωσίας, διάβασε τον επικήδειο της παγκόσμιας ηγεμονίας της Αμερικής και κατηγόρησε το ΝΑΤΟ ότι «απειλεί τα συμφέροντα των ανεξάρτητων χωρών». Το όρθιο χειροκρότημα από τους Ρώσους νομοθέτες έδειξε ότι τα δύο έθνη βρίσκονταν στην ίδια σελίδα.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, οι Ιρανοί και οι Ρώσοι συμφώνησαν να οριστικοποιήσουν τη μακροπρόθεσμη στρατηγική συμφωνία τους, να αυξήσουν το διμερές τους εμπόριο στα 10 δισεκατομμύρια δολάρια και να συνεργαστούν για την ανάπτυξη νέων πυρηνικών εργοστασίων στο Ιράν. Ορκίστηκαν επίσης να συνεργαστούν σε περιφερειακά θέματα, συμπεριλαμβανομένου του Αφγανιστάν, της Υεμένης και της Συρίας.
Η ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική του Ιράν
Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι το Ιράν είναι έτοιμο να αναθέσει την εξωτερική του πολιτική στη Μόσχα. Η συνεργασία του Ιράν με τη Ρωσία είναι εγγενώς και πρωτίστως συνδεδεμένη με τα στρατηγικά του συμφέροντα. Στην ομιλία του στη σύνοδο κορυφής του Φόρουμ Εξαγωγικών Χωρών Φυσικού Αερίου (GECF) στη Ντόχα πρόσφατα, ο πρόεδρος Ραΐσι δήλωσε την ετοιμότητα της χώρας του να προμηθεύσει φυσικό αέριο στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, καθώς το Ιράν διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου στον κόσμο.
Ο ίδιος έσπευσε να προσθέσει ότι οι κυρώσεις που έχουν επιβληθεί από τις «ηγεμονικές δυνάμεις» στα «ελεύθερα έθνη» έχουν καταστεί αναποτελεσματικές, ενώ ζήτησε στενότερη συνεργασία μεταξύ των χωρών εξαγωγής φυσικού αερίου για να ακυρωθεί ο αντίκτυπος των κυρώσεων.
Οι παρατηρήσεις του Raisi αναμφισβήτητα επέδειξαν ένα παράδειγμα πολιτικού πνεύματος και μιας έντονα ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής – προσπαθώντας να κατευνάσει τις εντάσεις στην παγκόσμια αγορά ενέργειας, στέλνοντας παράλληλα ένα σαφές και ισχυρό μήνυμα στους αρχιεχθρούς.
Ο υπουργός Πετρελαίου του, Τζαβάντ Οτζί, επανέλαβε αργότερα την έκκληση, λέγοντας ότι το Ιράν έχει την «απαραίτητη ικανότητα» να προσφέρει φυσικό αέριο σε περιφερειακές χώρες, ακόμη και στην Ευρώπη.
Μια ευκαιρία στη Βιέννη;
Με το Ιράν να προσφέρεται να αποτελέσει ένα πιθανό υποκατάστατο της Ρωσίας -τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα- για να αποτρέψει τη διαταραχή στις παγκόσμιες αγορές ενέργειας, αυτό του δίνει κάποια βαριά μόχλευση στις πυρηνικές συνομιλίες στη Βιέννη, καθώς εισέρχονται στην τελική ευθεία.
Υπάρχουν ήδη εικασίες σχετικά με το ενδεχόμενο η κρίση στην Ουκρανία να επηρεάσει τις συνομιλίες της Βιέννης. Ο συμμέτοχος ρόλος του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στο να φέρει την Ουκρανία και τη Ρωσία αντιμέτωπες, και η αποτυχία του να τιθασεύσει τη Μόσχα, δείχνει ότι το κέντρο εξουσίας μετακινείται από τη Δύση προς την Ανατολή.
Οι δυτικές κυρώσεις κατά της Μόσχας, κάνουν επίσης τη Ρωσία πιο απρόθυμη να συνεργαστεί με τους Ευρωπαίους και τις ΗΠΑ για την αναβίωση της πυρηνικής συμφωνίας. Αυτό με τη σειρά του δίνει επίσης στο Ιράν ένα πρόσθετο πλεονέκτημα στη Βιέννη.
Η κρίση στην Ουκρανία θα ενθαρρύνει ακόμη περισσότερο την Τεχεράνη στις πυρηνικές της φιλοδοξίες και θα ενισχύσει τη δυσπιστία δεκαετιών και τον σκεπτικισμό απέναντι στις δεσμεύσεις των ΗΠΑ. «Η υποστήριξη των δυτικών δυνάμεων σε καθεστώτα και κυβερνήσεις μαριονέτες είναι μια οφθαλμαπάτη, δεν είναι πραγματική», επέμεινε ο Χαμενεΐ κατά τη διάρκεια της ομιλίας του αυτή την εβδομάδα.
Όπως δήλωσε ο Αμίρ-Αμπντολαχιάν το περασμένο Σάββατο, το Ιράν έχει καταστήσει σαφείς τις κόκκινες γραμμές του στα δυτικά μέρη και είναι έτοιμο να συνάψει μια «καλή συμφωνία», υπό την προϋπόθεση ότι τα άλλα μέρη θα δείξουν «πραγματική (πολιτική) βούληση».
Πηγές στη Βιέννη δήλωσαν στο «The Cradle» την Πέμπτη ότι τις τελευταίες ημέρες, οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να παραδώσουν αυτά τα αγαθά, με μόνο μικρές -αλλά σημαντικές- λεπτομέρειες να απομένουν να διευθετηθούν. Έτσι, η μπάλα είναι στο γήπεδο της Δύσης: Να κάνει μια συμφωνία στη Βιέννη και ειρήνη στο Κίεβο.
Προσθέτω εδώ ένα βίντεο με την σύγκριση των στρατιωτικών δυνάμεων μεταξύ Ιράν και Ισραήλ για να δείτε την πολεμική μηχανή του Ιράν και ειδικά το πόσο δυνατό είναι σε χερσαίες δυνάμεις και ναυτικό…
“ΣΠΑΜΕ ΤΟ ΜΑΤΡΙΞ” ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΠΙΤΙ. Ένα εγχειρίδιο αφύπνισης… ΤΩΡΑ ΜΕ ΜΕΓΆΛΗ ΈΚΠΤΩΣΗ… Εάν ενδιαφέρεσαι για την απόκτηση του, επικοινώνησε μαζί μου μέσω του mail nikolaosgeor@gmail.com
