Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι πλέον αναπόφευκτος . Να γιατί δεν μπορεί να αποφευχθεί… Σχόλιο Διόδοτου: Έχουμε να κάνουμε με ένα άρθρο που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δεν αεροβατεί ούτε σε μία του λέξη. Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος ναι, αλλά χρήση πυρηνικών μάλλον αποτελεί μια ανύπαρκτη απειλή.
του Brandon Smith
Αν έχετε την αίσθηση ότι οι παγκοσμιοποιητές πιέζουν πολύ για τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο αυτές τις μέρες, δεν είστε οι μόνοι. Τους τελευταίους μήνες υπήρξαν πολλαπλές περιπτώσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών αξιωματούχων που υπαινίχθηκαν την πιθανότητα μιας νέας στρατιωτικής επιστράτευσης, η ΕΕ μίλησε ανοιχτά για μπότες στο έδαφος στην Ουκρανία, αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ δήλωσαν απερίφραστα ότι ΔΕΝ ΘΑ δεχτούν μια απώλεια στην Ουκρανία από τους Ρώσους και το Κρεμλίνο προειδοποίησε για άλλη μια φορά ότι τα πυρηνικά όπλα είναι στο τραπέζι αν τα δυτικά στρατεύματα εισέλθουν στον πόλεμο. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ διαβεβαίωσε πρόσφατα ότι η Ουκρανία θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, μια κόκκινη γραμμή στην άμμο για τη Ρωσία.
Στη συνέχεια, υπάρχει το Ισραήλ και η Γάζα. Είχα προειδοποιήσει πριν από μήνες στο άρθρο μου “Είναι μια παγίδα! The Wave Of Repercussions As The Middle East Fights “The Last War”‘ ότι ο πόλεμος στη Γάζα θα επεκτεινόταν σε μια πολυμετωπική σύγκρουση που πιθανόν να συμπεριλάμβανε και το Ιράν. Προειδοποίησα επίσης ότι θα ήταν προς όφελος του Ισραήλ αν το Ιράν έμπαινε στον πόλεμο, διότι αυτό θα ανάγκαζε τις ΗΠΑ να εμπλακούν άμεσα. Για να είμαστε σίγουροι, το Ιράν έχει ήδη εμπλακεί σε επιθέσεις μέσω αντιπροσώπων κατά του Ισραήλ μέσω του Λιβάνου, αλλά η επίθεση του Ισραήλ στην ιρανική “πρεσβεία” ή διπλωματικό σταθμό στη Συρία ουσιαστικά εξασφαλίζει ότι το Ιράν θα δεσμευτεί τώρα άμεσα σε πλήγματα κατά ισραηλινών στόχων.
Με άλλα λόγια, όπως και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η κατάσταση κλιμακώνεται από τις πολιτικές ελίτ παρά το γεγονός ότι το ευρύ κοινό στη Δύση αντιτίθεται όλο και περισσότερο στη συμμετοχή στη σύγκρουση. Οι παγκοσμιοποιητές θέλουν να μας στείλουν σε πόλεμο είτε μας αρέσει είτε όχι. Κάθε απόφαση που έχουν λάβει μέχρι στιγμής καθιστά αδύνατη την ειρηνική επίλυση.
Μια σωτήρια χάρη που είναι ίσως καινούργια σε όλη την ιστορία της γεωπολιτικής είναι ότι το κοινό είναι πολύ πιο ξύπνιο και γνωρίζει ότι δεν είναι απαραίτητα “καθήκον” του να πάει τυφλά να πολεμήσει όταν η κυβέρνησή του το ζητάει. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν επίσης δώσει μια πλατφόρμα στους ανθρώπους να εκφράσουν ευρέως τις ανησυχίες τους για τον πόλεμο, ενώ στο παρελθόν οι αντιρρησίες ένιωθαν απομονωμένοι.
Προφανώς, ένα μέρος αυτού βασίζεται καθαρά στο φόβο – ένα μεγάλο ποσοστό της γενιάς Z δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένο ψυχικά ή σωματικά για να πάει στον πόλεμο, γι’ αυτό και πάνω από το 70% των δυνητικών στρατιωτικών που στρατολογούνται σήμερα απορρίπτονται πριν καν φτάσουν στο στρατόπεδο εκπαίδευσης. Πρόκειται για πολλούς από τους ίδιους νέους που αναρτούν ουκρανικές σημαίες στα προφίλ τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πέφτουν με τα μούτρα στην αντιρωσική ρητορική, αλλά τώρα που έρχονται αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο να χρειαστεί να θυσιαστούν για την Ουκρανία είναι θυμωμένοι και τρομοκρατημένοι.
Ωστόσο, υπάρχει επίσης ένα μεγάλο ποσοστό ικανών (και κυρίως συντηρητικών) ανδρών με το υπόβαθρο και την ικανότητα για μάχη που εξακολουθούν να μην θέλουν να έχουν καμία σχέση με την Ουκρανία. Ο λόγος είναι απλός: Πιστεύουν ότι οι ακροαριστερές δυτικές κυβερνήσεις και οι παγκοσμιοποιητές θέλουν να τους χρησιμοποιήσουν ως κρέας για κανόνια για να τους ξεφορτωθούν. Μόλις εξαντληθούν στον πόλεμο, δεν θα μείνει κανείς να αντιταχθεί στην αριστερή κατάληψη της χώρας.
Για τους περισσότερους από εμάς στην Αμερική, η Ουκρανία είναι άσχετη και έχουμε κουραστεί από τους πολέμους στη Μέση Ανατολή. Είτε αριστεροί είτε δεξιοί, δεν έχουμε κανένα ενδιαφέρον να πολεμήσουμε γι’ αυτούς. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να έχει μεγάλη σημασία, τουλάχιστον όσον αφορά την αποτροπή ενός παγκόσμιου πολέμου.
Ευρωπαϊκή τρομολαγνεία
Ο πόλεμος με τη Ρωσία θα εξαρτηθεί περισσότερο από την ευρωπαϊκή εμπλοκή παρά από την εμπλοκή των ΗΠΑ. Ενώ οι ΗΠΑ είναι μακράν ο μεγαλύτερος προμηθευτής οπλισμού στην Ουκρανία, ο απώτερος στόχος πιστεύω ότι είναι η ενσωμάτωση ευρωπαϊκών στρατευμάτων στο ουκρανικό μέτωπο, κάτι που θα αποτελούσε αυτόματη κήρυξη παγκόσμιου πολέμου.
Η βάση για την κινητοποίηση στρατευμάτων από την Ευρώπη είναι η προπαγάνδα της “θεωρίας του ντόμινο”. Έχουμε ακούσει κάποια από αυτά εδώ στην Αμερική, αλλά όχι στο ίδιο επίπεδο με τον πληθυσμό της ΕΕ. Οι κυβερνήσεις ισχυρίζονται ότι ο στόχος της Ρωσίας είναι να καθαρίσει την Ουκρανία ως δίοδο για να εισβάλει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτός είναι ο ίδιος ισχυρισμός που χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ: “Αν αφήσουμε μια χώρα να πέσει στον εχθρό, θα πέσουν και όλες οι γύρω χώρες”.
Τόσο η ουκρανική ηγεσία όσο και η ηγεσία του ΝΑΤΟ υποδηλώνουν ότι ο πόλεμος πρέπει να συνεχιστεί στην Ουκρανία για να την περιορίσουν. Δεν έχει γίνει καμία σοβαρή συζήτηση για διπλωματία, κάτι που είναι εντελώς παράξενο αν αναλογιστεί κανείς το διακύβευμα που διακυβεύεται. Μια πρόταση ειρήνης θα έπρεπε να είχε τεθεί επί τάπητος από τη στιγμή που ξεκίνησε ο πόλεμος και θα έπρεπε να υπάρχουν συνεχείς προσπάθειες για την επίτευξη συμφωνίας. Αντ’ αυτού, ακόμη και οι περιορισμένες ειρηνευτικές συνομιλίες έχουν ματαιωθεί πριν καν αρχίσουν πραγματικά.
Μια στρατιωτική επιστράτευση στην Ευρώπη είναι πολύ πιο πιθανό να πετύχει, δεδομένης της σοσιαλιστικής φύσης του πληθυσμού και του γεγονότος ότι μόνο ένα μικρό ποσοστό των πολιτών είναι οπλισμένοι για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Ακόμα και με ένα δημόσιο κίνημα διαμαρτυρίας, δεν αμφιβάλλω ότι οι κυβερνήσεις της ΕΕ θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν μια αρκετά μεγάλη δύναμη για να την στείλουν στην Ουκρανία και να κλιμακώσουν τον πόλεμο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, είναι σαφές ότι ορισμένα στρατεύματα του ΝΑΤΟ έχουν ήδη αναπτυχθεί στην Ουκρανία και βρίσκονται εκεί εδώ και αρκετό καιρό. Όπως έχω σημειώσει σε προηγούμενα άρθρα μου, οι στρατηγικές που χρησιμοποιήθηκαν κατά την πρώτη ουκρανική αντεπίθεση ήταν πολύ προχωρημένες για τα ουκρανικά στρατεύματα και την ηγεσία για να τα καταφέρουν χωρίς βοήθεια. Ειδικά οι τακτικές κατά του οπλισμού ήταν πολύ οικείες- παρόμοιες στην εκτέλεση με τις τακτικές που χρησιμοποιούν οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μόλις μειώθηκαν τα ποσοστά των ξένων μισθοφόρων, η δυναμική της Ουκρανίας έπεσε.
Οι Ρώσοι πιθανότατα γνωρίζουν πολύ καλά αυτή την κατάσταση, αλλά όσο μπορούν να στέλνονται μικρότερες ομάδες στρατιωτών με το πρόσχημα των μισθοφορικών δυνάμεων, δεν μπορούν να κάνουν και πολλά γι’ αυτό. Είναι η ανοιχτή ανάπτυξη ταγμάτων του ΝΑΤΟ που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία.
Υπάρχει μηδενική βάση για την αφήγηση του ντόμινο. Από την έναρξη της σύγκρουσης η Ρωσία δεν έχει αναφέρει ούτε μία φορά ότι σκοπεύει να εισβάλει στην ΕΕ. Στην πραγματικότητα, ο Πούτιν έχει δηλώσει εδώ και καιρό ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία αφορά την προστασία των αυτονομιστών της περιοχής του Ντονμπάς από τα ουκρανικά αντίποινα και τη συνεχή κλιμάκωση των εξοπλισμών του ΝΑΤΟ.
Πέρα από τις υποψίες μου σχετικά με τις διασυνδέσεις του Πούτιν με τους παγκοσμιοποιητές, αν εξετάσουμε τον πόλεμο από μια βασική ανάλυση κόστους/οφέλους, δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα να κερδίσει η Ρωσία απειλώντας την Ευρώπη.
Στη συνέχεια, υπάρχει το πρόβλημα της υλικοτεχνικής υποδομής. Αν η Ρωσία υποτίθεται ότι αγωνίζεται στην Ουκρανία, πώς θα μπορούσε να έχει τα μέσα για να πολεμήσει σε ένα διευρυμένο μέτωπο ενάντια στη συνδυασμένη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης και των ΗΠΑ; Το μόνο τελικό αποτέλεσμα θα ήταν ένας πυρηνικός πόλεμος, τον οποίο και οι δύο πλευρές θα έχαναν. Αλλά αν δείτε την κατάσταση αντικειμενικά, υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων εκεί έξω που έχει πολλά να κερδίσει…
Επιταχύνονται οι επιθέσεις στο ρωσικό εσωτερικό
Μικρότερες επιθέσεις σε ρωσικές προμήθειες καθώς και σε αμάχους κλιμακώνονται τον τελευταίο μήνα. Η τρομοκρατική επίθεση στη Μόσχα (την οποία οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες αποδίδουν στο ISIS) είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 130 ανθρώπων και οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη απειλούν αποθήκες πετρελαίου μαζί με άλλους πόρους. Στο μεγάλο σχήμα του πολέμου οι επιθέσεις αυτές είναι ασήμαντες, αλλά αναμφίβολα θα οδηγήσουν σε εκτεταμένους βομβαρδισμούς των ουκρανικών πόλεων και στην περαιτέρω αχρήστευση των ουκρανικών υποδομών. Η ηλεκτρική ενέργεια, το νερό και άλλες υπηρεσίες κοινής ωφέλειας θα καταστραφούν και θα ακολουθήσει κρίση πόρων.
Σε σύγκριση με την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ, η Ρωσία έχει καταφέρει να κρατήσει τις απώλειες μεταξύ των αμάχων στην Ουκρανία πολύ χαμηλές. Όμως, κάθε νέα επίθεση στο ρωσικό έδαφος υποκινεί μεγαλύτερα ρωσικά αντίποινα. Και ίσως αυτός να είναι ο στόχος – Να κάνουν οι Ρώσοι να διαλύσουν ένα μεγαλύτερο ουκρανικό πληθυσμιακό κέντρο δίνοντας έτσι στο ΝΑΤΟ μια δικαιολογία για να στείλει στρατεύματα στην περιοχή.
Το Ιράν και η πετρελαϊκή επιταγή
Στη Μέση Ανατολή ο κύριος μοχλός της διεθνούς εμπλοκής είναι το πετρέλαιο. Όλοι το γνωρίζουμε αυτό. Αλλά η πρόσβαση στο πετρέλαιο δεν είναι ο τελικός στόχος του πολέμου στη Γάζα, απλώς ένας μηχανισμός για να εμπλακούν οι ΗΠΑ.
Θα επαναλάβω εδώ ότι δεν με ενδιαφέρει ποια πλευρά ξεκίνησε τον πόλεμο ή πόσο πίσω στην ιστορία υποτίθεται ότι πάει η σύγκρουση. Αυτό είναι άσχετο. Αυτό που ξέρω είναι ότι η Χαμάς ξεκίνησε τον συγκεκριμένο πόλεμο σκοτώνοντας αμάχους στο Ισραήλ και δεν πρέπει να ξεκινάς έναν πόλεμο αν δεν είσαι διατεθειμένος να δεχτείς τις συνέπειες. Τούτου λεχθέντος, βρίσκω ύποπτο το γεγονός ότι τα αμυντικά μέτρα του Ισραήλ ήταν τόσο άχρηστα που αγνοούσαν εντελώς την εισβολή της Χαμάς μέχρι που ήταν πολύ αργά.
Σε κάθε περίπτωση η πυρκαγιά είναι εγγυημένο ότι θα φέρει και άλλα μεγαλύτερα στρατιωτικά στοιχεία. Το Ιράν θα μπει στη μάχη τώρα, δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγουμε. Αυτό μπορεί να συμβεί πρώτα με τη μορφή οικονομικού πολέμου, και το Στενό του Ορμούζ είναι ο πιο πιθανός στόχος. Η διακοπή του 30% της παγκόσμιας κυκλοφορίας πετρελαίου θα ήταν καταστροφική για τη Δύση. Έτσι, η είσοδος της Αμερικής είναι έτσι επίσης εγγυημένη.
Ο παράγοντας πληθωρισμός, οι αμερικανικές εκλογές και πώς επωφελούνται οι παγκοσμιοποιητές
Ο Τζο Μπάιντεν αγωνίζεται τα τελευταία τρία χρόνια να χειραγωγήσει τις τιμές του πετρελαίου προς τα κάτω, ρίχνοντας στρατηγικά αποθέματα στην αγορά. Κρατώντας τεχνητά χαμηλά τις τιμές του πετρελαίου, κρατάει χαμηλά τις τιμές της ενέργειας, και κρατώντας χαμηλά τις τιμές της ενέργειας μειώνει την αύξηση του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή.
Οι ουκρανικές επιθέσεις στις ρωσικές αποθήκες πετρελαίου συνέβαλαν στην εκτίναξη των τιμών του φυσικού αερίου τον τελευταίο μήνα ακριβώς επειδή το ρωσικό πετρέλαιο εξακολουθεί να αγοράζεται από τις δυτικές χώρες μέσω παρασκηνιακών καναλιών. Δεν μπορείτε να αποκόψετε έναν από τους μεγαλύτερους προμηθευτές ενέργειας στον κόσμο χωρίς τεράστιες επιπτώσεις στις τιμές στην αντλία. Και αυτές οι επιθέσεις αποκαλύπτουν πόσο ευαίσθητη είναι η αγορά πετρελαίου στην παραμικρή απειλή για τον εφοδιασμό.
Οποιαδήποτε σημαντική σύγκρουση στη Μέση Ανατολή θα σφραγίσει τη συμφωνία και οι τιμές του φυσικού αερίου θα εκραγούν. Ο πληθωρισμός δεν θα είναι απλώς η καμπάνα του θανάτου της προεδρίας του Μπάιντεν (αν υποθέσουμε ότι οι προεδρικές εκλογές εξακολουθούν να έχουν σημασία), θα είναι η καμπάνα του θανάτου των αριστερών και των παγκοσμιοποιητών συνολικά, ΕΚΤΟΣ αν μπορέσουν να καθυστερήσουν μια μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή μέχρι να βρουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο, ή, μέχρι να μπορέσουν να ξεκινήσουν έναν μαζικό πόλεμο.
Αυτός ο αποδιοπομπαίος τράγος θα είναι είτε ο Τραμπ και οι συντηρητικοί, είτε η Ρωσία και οι BRICS (ή και τα δύο). Αν ο Τραμπ αντικαταστήσει τον Μπάιντεν το 2025, τότε το κραχ θα είναι γρήγορο και σίγουρο και θα χρεωθεί στα συντηρητικά κινήματα. Αν ο Μπάιντεν παραμείνει, ένα κραχ θα είναι πιο αργό αλλά θα χτυπήσει και πάλι σκληρά αφού θα μπορεί να κατηγορηθεί για τους διευρυνόμενους πολέμους.
Στη συνέχεια, υπάρχει το σενάριο των παγκοσμιοποιητών να εξασφαλίσουν έναν πόλεμο ΠΡΙΝ από τις εκλογές. Ίσως με την πρόθεση να αποτρέψουν ή να καθυστερήσουν την ψηφοφορία. Ίσως με την πρόθεση να δημιουργήσουν αρκετό χάος ώστε η ψηφοφορία να είναι νοθευμένη, ή να δώσουν την εντύπωση ότι ήταν νοθευμένη, προκαλώντας εμφύλιες ταραχές. Ίσως με σκοπό την κήρυξη στρατιωτικού νόμου.
Προφανώς, από αυτό επωφελούνται οι παγκοσμιοποιητές: είτε εμποδίζοντας τους συντηρητικούς να πάρουν την εξουσία είτε εμπλέκοντας τους συντηρητικούς σε μια παγκόσμια καταστροφή για την οποία τελικά θα κατηγορηθούν. Λάβετε υπόψη ότι οποιαδήποτε συντηρητική/ανεξάρτητη αντιπολίτευση στο παγκοσμιοποιημένο κατεστημένο μπορεί τώρα να κατηγορηθεί για “ρωσική συνωμοσία”.
Ποια είναι η αξία αυτού; Λοιπόν, είναι μια πανάρχαια στρατηγική για τη δαιμονοποίηση των μαχητών της ελευθερίας – Αν θεωρηθούν από το κοινό ως συμπολίτες που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, τότε μπορεί να αντιμετωπιστούν ως ήρωες. Αλλά, αν τους παρουσιάζουν ως ξένους δολοφόνους και τρομοκράτες που επιδιώκουν να αποσταθεροποιήσουν την κοινωνία, τότε το κοινό τους βλέπει ως κακοποιούς. Είναι απλώς ένα ακόμη πλεονέκτημα που εξηγεί γιατί οι παγκοσμιοποιητές φαίνονται τόσο αποφασισμένοι να δημιουργήσουν έναν παγκόσμιο πόλεμο.
Πιστεύω ότι ο λόγος για τον οποίο το κατεστημένο πιέζει τόσο πολύ για τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι εν μέρει λόγω των επερχόμενων εκλογών και επίσης επειδή απέτυχε η ατζέντα τους για την κόβιντ πολιτική. Τα λουκέτα του Covid και το σύστημα διαβατηρίων εμβολίων ήταν το μεγάλο τους παιχνίδι για να δημιουργήσουν ένα μόνιμο αυταρχικό περιβάλλον με τη δυνατότητα να συντρίψουν τις συντηρητικές ομάδες που αρνούνταν να υποταχθούν. Και όπως και να το κάνουμε, δεν πήραν αυτό που ήθελαν. Ο παγκόσμιος πόλεμος είναι το φυσικό σχέδιο Β.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι κάθε κρίση που δημιουργείται από τους παγκοσμιοποιητές έχει ως στόχο να καταστρέψει τους ανθρώπους που σκέφτονται την ελευθερία. Ο πραγματικός στόχος δεν είναι η Ρωσία ή το Ιράν, είναι περιφερειακός. Αυτά τα γεγονότα έχουν σχεδιαστεί για να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον που ευνοεί την τυραννία, λειτουργούν ως κάλυψη για τη σχεδιασμένη οικονομική κατάρρευση και λειτουργούν ως κάλυψη για τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ πόλεμο εναντίον εκείνων των ανθρώπων που εξακολουθούν να υπερασπίζονται την ελευθερία.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει, τουλάχιστον σε οικονομικούς όρους. Αμφιβάλλω επίσης έντονα ότι το τελικό παιχνίδι για τους παγκοσμιοποιητές είναι μια παγκόσμια πυρηνική ανταλλαγή- γιατί να ξοδέψουν δεκαετίες για να χτίσουν ένα τεράστιο δίκτυο ελέγχου μόνο και μόνο για να το εξαερώσουν όλο σε δευτερόλεπτα; Νομίζω ότι ο κίνδυνος κινητικού πολέμου έχει εκτοξευθεί στα ύψη και ότι οι πολίτες των ΗΠΑ και της Ευρώπης θα επηρεαστούν άμεσα. Θα χρειαστεί ένα σημαντικό κίνημα αντίστασης για να αλλάξει το μονοπάτι που μας αναγκάζουν να ακολουθήσουμε, και τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα προτού βελτιωθούν.
nikolaosanaximandros.gr – home
