Γιατί οι ΗΠΑ οδηγούνται στην «τέταρτη στροφή» τους… Ως πολιτισμός – πολιτισμός – οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μια επιταχυνόμενη κατηφόρα εδώ και περίπου 120 χρόνια. Αυτό ισχύει ακόμη και ενώ η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν αυξήσει σημαντικά το γενικό βιοτικό επίπεδο. Είναι λάθος να συγχέουμε ένα υψηλότερο επίπεδο ζωής με υψηλότερες ηθικές αξίες — γι’ αυτό μιλούσε ο Μακιαβέλι.
Συγγραφέας Doug Casey μέσω του InternationalMan.com,
International Man : Η οικονομική, πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική κατάσταση φαίνεται να έχει γίνει όλο και πιο ασταθής στις Ηνωμένες Πολιτείες και ευρύτερα στη Δύση. Είναι αυτή μια μοναδική κατάσταση ή μέρος ενός επαναλαμβανόμενου ιστορικού κύκλου;
Οι συγγραφείς William Strauss και Neil Howe εισήγαγαν μια δημοφιλή θεωρία στο βιβλίο τους, The Fourth Turning , περιγράφοντας τους επαναλαμβανόμενους κύκλους γενεών που έχουν συμβεί σε όλη την αμερικανική ιστορία.
Ποιες είναι οι σκέψεις σου?
Doug Casey : Διάβασα το πρώτο βιβλίο των Strauss and Howe, Generations , όταν κυκλοφόρησε το 1992. Σκέφτηκα ότι ήταν εξαιρετικό.
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω προτείνοντας τόσο το Generations όσο και το The Fourth Turning σε όλους. Και τα δύο βιβλία προσφέρουν μια αρκετά επιστημονική, ευανάγνωστη και προληπτική άποψη για την κυκλικότητα της ιστορίας. Και προσφέρετε μια πολύ εύλογη πρόβλεψη για τη δεκαετία του 2020.
Η ιστορία θεωρείται καλύτερα ως κυκλική, παρά ως μια ευθεία πρόοδος προς κάποιο προκαθορισμένο τέλος, όπως τη βλέπουν τόσο οι μαρξιστές όσο και οι Αβρααμικές θρησκείες. Αλλά μετά, ο Εκκλησιαστής έχει την περίφημη ρήση του ότι δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο κάτω από τον ήλιο.
Ο Πλάτωνας στη Δημοκρατία μιλά για το πώς η νεότερη γενιά —και μιλάμε για τον τέταρτο αιώνα π.Χ.— δεν μπορεί να σταθεί στις ηθικές αξίες των προγόνων της.
Οι ηλικιωμένοι πάντα πίστευαν ότι η νεότερη γενιά δεν θα τα καταφέρνει. Στην πρόσφατη αμερικανική ιστορία, θα θυμάστε, η νεότερη γενιά ήταν οι μπίτνικ στη δεκαετία του ’50, οι χίπις τη δεκαετία του ’60 και οι γιάπι στη δεκαετία του ’80— επομένως είναι μια παρέλαση που περνάει. Οι ηλικιωμένοι έχουν την τάση να πιστεύουν ότι ο κόσμος πηγαίνει προς τα κάτω. Τίποτα καινούργιο εκεί. Αλλά πάντα υπάρχει μια αναγέννηση.
Ο Niccolò Machiavelli, στις Φλωρεντινές Ιστορίες του , είπε:
Η αρετή γεννά την ηρεμία, η ηρεμία στην αναψυχή, ο ελεύθερος χρόνος στην αταξία, η αταξία στην καταστροφή… και ομοίως από την καταστροφή γεννιέται η τάξη, από την τάξη η αρετή, από την αρετή, η δόξα και η καλή τύχη.
Η ουσία είναι ότι οι κοινωνίες προκύπτουν από τη φτώχεια μέσω της ηθικής δύναμης – και αυτό τους φέρνει ευημερία. Αλλά αυτή η ευημερία φέρνει αλαζονεία, και η αλαζονεία φέρνει τεμπελιά, που φέρνει αδυναμία και ηθική παρακμή. Μετά περιορίζονται σε κατάσταση σκλαβιάς και φτώχειας ξανά. Η αλλαγή είναι η μόνη σταθερά – εκτός από την ανθρώπινη φύση.
Καθώς κοιτάζω τις Ηνωμένες Πολιτείες, μου φαίνεται ότι η κορύφωση της αμερικανικής κουλτούρας ήταν η εποχή λίγο πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του Τέντι Ρούσβελτ. Ο Τέντι είναι σίγουρα ανάμεσα στους πέντε χειρότερους προέδρους. Και υπάρχει πολύς ανταγωνισμός για αυτόν τον τίτλο.
Ήταν ο πρώτος πραγματικός «προοδευτικός» πρόεδρος. ήθελε η κυβέρνηση να συμμετέχει ενεργά σε όλους τους τομείς της ζωής.
Τώρα, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Τέντι Ρούσβελτ δεν θα ήταν ένας πολύ καλός φίλος στο ποτό, ένας υπέροχος τύπος για να πάτε μαζί του για κατασκήνωση, ένας διασκεδαστικός τύπος για να συζητήσετε διανοητικά. Είχε πολλές αξιοθαύμαστες προσωπικές αξίες. Ήταν όμως εθνικιστής, κρατιστής και πολεμοχαρής. Γι’ αυτό λέω ότι ήταν ένας φρικτός πρόεδρος.
Η μακροπρόθεσμη τάση του υπερπόντιου ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ ξεκίνησε με τον Ισπανοαμερικανικό Πόλεμο και την οικοδόμηση μιας υπερπόντιας αμερικανικής αυτοκρατορίας στην Κούβα, το Πουέρτο Ρίκο, τις Φιλιππίνες και τη Χαβάη – που ακολούθησε τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.
Οι ΗΠΑ έχουν γίνει από μη παρεμβατικές στο να έχουν τώρα πολλές εκατοντάδες βάσεις σε όλο τον κόσμο και να προσπαθούν να δώσουν εντολές σε κάθε άλλη χώρα στον κόσμο. Αυτού του είδους η αλαζονεία πάντα τελειώνει άσχημα.
Ως πολιτισμός – πολιτισμός – οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μια επιταχυνόμενη κατηφόρα εδώ και περίπου 120 χρόνια. Αυτό ισχύει ακόμη και ενώ η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν αυξήσει σημαντικά το γενικό βιοτικό επίπεδο. Είναι λάθος να συγχέουμε ένα υψηλότερο επίπεδο ζωής με υψηλότερες ηθικές αξίες — γι’ αυτό μιλούσε ο Μακιαβέλι.
Αναρωτιέμαι αν αυτή η τάση θα αλλάξει — τουλάχιστον μέχρι να έχουμε μια πραγματική κρίση. Γιατί όχι? Διότι μεγάλο μέρος του τρόπου με τον οποίο ενεργεί μια κοινωνία προέρχεται από τον τρόπο με τον οποίο ανατρέφονται τα παιδιά – οι αξίες που τους έχουν ενσταλάξει όταν είναι μικρά. Και όλο και περισσότερο, τα παιδιά διδάσκονται αυτό που θα έλεγα λάθος αξίες.
Αυτό το είπε ο Άγιος Ιγνάτιος τον 17ο αιώνα και ο Λένιν το επανέλαβε τον 20ο αιώνα. Και οι δύο είπαν ότι αν κατηχήσεις κάποιον στα νιάτα του, το πιθανότερο είναι ότι έχεις κατευθύνει την κοσμοθεωρία του για το υπόλοιπο της ζωής του.
Οι πολιτιστικοί μαρξιστές έχουν πλέον τον πλήρη έλεγχο του εκπαιδευτικού συστήματος των ΗΠΑ, και είναι εδώ και μερικές γενιές. Αυτό ισχύει απολύτως στα κολέγια και τα πανεπιστήμια αλλά και στα γυμνάσια και ακόμη και στα δημοτικά σχολεία. Τα παιδιά διδάσκονται να είναι σοσιαλιστές, οικοπολεμιστές, πολεμιστές κοινωνικής δικαιοσύνης και «ξύπνησαν» από μικρή ηλικία. Είναι πραγματικά σοβαρό.
Και δεν είναι ένα κυκλικό φαινόμενο. Αυτός είναι ένας από τους λίγους τομείς στους οποίους αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα με το The Fourth Turning . Η τάση προς τον κολεκτιβισμό και τον κρατισμό φαίνεται να είναι μια κοσμική μακροπρόθεσμη τάση που εξακολουθεί να επιταχύνεται.
Υπάρχουν μερικά φωτεινά σημεία. Οι ελευθεριακοί, για παράδειγμα, είναι κάπως πιο εξέχοντες από ό,τι στο παρελθόν. Αλλά το γεγονός ότι οι ελευθεριακοί πιστεύουν στην προσωπική ελευθερία, ενόψει μιας κοινωνικής τάσης προς την αντίθετη κατεύθυνση, με κάνει να τείνω να πιστεύω ότι είναι στην πραγματικότητα γενετικοί μεταλλαγμένοι. Είναι απλώς ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού, του οποίου η φύση έχει αντισταθεί στην επικρατούσα ανατροφή.
Το λέω αυτό, μόνο εν μέρει λόγω της δικής μου εμπειρίας. Μεγάλωσα σε αυτό που θα μπορούσε —αστεία— να ονομαστεί κανιβαλιστική λατρεία θανάτου και εμποτισμένος με κάθε είδους παράξενες αντιλήψεις από καλόγριες και ιερείς στα σχολεία που πήγαινα. Τα απέρριψα διαισθητικά και διανοητικά, αλλά εξακολουθούν να σου κολλάνε σαν πίσσα. Μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να ξεπλυθούν τα αποτελέσματα της πρώιμης κατήχησης.
Ωστόσο, είμαι πιο λάτρης από τους περισσότερους. Οι περισσότεροι απλώς συνεχίζουν να πιστεύουν αυτό που τους διδάσκουν ως παιδιά, αντανακλαστικά και αυτόματα — σωστό ή λάθος. Επομένως, δεν νομίζω ότι υπάρχουν πραγματικά πολλές ελπίδες για μια σοβαρή αλλαγή στην κατεύθυνση της αμερικανικής κουλτούρας. Τουλάχιστον μέχρι μια μεγάλη κρίση – και το αποτέλεσμα αυτής είναι αμφίβολο.
Διεθνής άνδρας : Εντάξει. Αυτή είναι η μακροπρόθεσμη τάση. Πού βρισκόμαστε τώρα στον κύκλο των γενεών; Προχωράμε στην τέταρτη στροφή και οδεύουμε προς μια κρίση ;
Νταγκ Κέισι : Ο Στρος και ο Χάου έχουν μια κυκλική άποψη κατά τη διάρκεια περίπου 80 ετών, τεσσάρων γενεών.
Για να συνοψίσουμε πολύ σύντομα τη θεωρία τους, υπάρχουν τέσσερις «στροφές»: μια «υψηλή», μια «αφύπνιση», μια «ξεδιάλυση» και μια «κρίση».
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, βρισκόμαστε σε μια αποσύνθεση, όπου οι παλιές αξίες καταρρέουν. Στη συνέχεια, οι Στράους και Χάου προέβλεψαν μια κρίση, ξεκινώντας περίπου το 2015, η οποία δοκιμάζει την ίδια την ύπαρξη της κοινωνίας. Ή τουλάχιστον με τον τρόπο λειτουργίας του.
Ξεπερνούν το να βλέπουν τις γενιές απλώς «φιλελεύθερες» ή «συντηρητικές». Σύμφωνα με τους Strauss και Howe, υπάρχουν τέσσερα αρχέτυπα γενεών που διαρκούν σε έναν κύκλο 80 ετών—20 χρόνια ανά γενιά—που αντιστοιχούν στις «στροφές».
Χωρίς να υπεισέλθουν σε όλες τις λεπτομέρειες, βλέπουν τους baby boomers ως μια γενιά «Προφήτη». Οι συγγραφείς είναι ιδεολογικά προσανατολισμένοι – τύποι πυρός και θειάφι – μοιάζει πολύ με τον Μπέρνι Σάντερς στα αριστερά και τον Ντόναλντ Τραμπ στα δεξιά. Βιβλικά αποκαλυπτικό από τη φύση του.
Είχαν πολύ δίκιο όταν ορίζουν τους τύπους Generation X ως τη λεγόμενη «Nomad» Generation. Αυτά είναι παιδιά που έμαθαν να φροντίζουν τον εαυτό τους – και δεν είναι τόσο ιδεολογικά με τον τρόπο που σκέφτονται.
Οι Millennials είναι αυτοί που είναι επίκαιροι αυτή τη στιγμή. Αντιστοιχούν, κατά την άποψη των Στράους και Χάου, στη γενιά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Θα ήταν οι στρατιώτες της πρώτης γραμμής στην επερχόμενη κρίση και συγκρούσεις.
International Man : Τι συμβαίνει μετά από μια κρίση; Υπάρχει θετικός δρόμος προς τα εμπρός;
Doug Casey : Ιστορικά, η απάντηση είναι, “Σχεδόν ποτέ” – βραχυπρόθεσμα . Το καλύτερο πρόσφατο παράδειγμα είναι η Γαλλική Επανάσταση. Τα πράγματα χειροτέρεψαν με τον Ροβεσπιέρο —έναν Μπέρνι Σάντερς της εποχής— ακολουθούμενος από τον Ναπολέοντα. Ή πάρτε την περίπτωση της ρωσικής επανάστασης. Όσο απαραίτητο και αν ήταν για να απαλλαγούμε από τον Νικόλαο Β, χειροτέρεψε με τον Λένιν και μετά χειροτέρεψε με τον Στάλιν. Αλλά ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις, η Γαλλία και η Ρωσία ανέκαμψαν.
Αν όλα έρθουν ξεκάθαρα στις ΗΠΑ την επόμενη δεκαετία, αυτές οι δύο επαναστάσεις θα μπορούσαν να είναι πρότυπα. Δείτε πώς σκέφτονται οι κορυφαίοι Δημοκρατικοί και ακούστε τι λένε. Απηχούν τον Ροβεσπιέρο και τον Λένιν.
Οι Ρεπουμπλικάνοι δεν είναι πολύ καλύτεροι, γιατί αν και μερικές φορές μιλούν για ειρήνη και προσωπική ελευθερία, σχεδόν ποτέ δεν περπατούν. Τα δύο μεγάλα κόμματα των ΗΠΑ – και οι άνθρωποι στις Κόκκινες κομητείες και στις Μπλε κομητείες – φαίνεται να μισούν πραγματικά ο ένας τον άλλον.
Είναι πολύ άσχημο κοινωνιολογικά. Υπάρχουν ασυμβίβαστες διαφορές. Επιδεινώνονται από το γεγονός ότι οδηγούμαστε σε οικονομική έκρηξη. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό.
Πριν από μερικά χρόνια, έγινε μια δημοσκόπηση μεταξύ των τύπων Generation X. Αποδείχθηκε ότι περισσότεροι από αυτούς πίστευαν ότι οι εξωγήινοι του διαστήματος επρόκειτο να εισβάλουν παρά ότι επρόκειτο να εισπράξουν ποτέ την Κοινωνική Ασφάλιση. Οι άνθρωποι έχουν πολύ λίγη πίστη πλέον στο «σύστημα», την κοινωνία ή την κυβέρνηση.
Αν πάμε πίσω στις αρχές του 20ου αιώνα, η χώρα δεν ήταν πραγματικά καθόλου πολιτική. Οι άνθρωποι ανησυχούν για τις ζωές τους, τις οικογένειές τους και τις τοπικές τους κοινότητες. Οι Αμερικανοί μοιράζονταν μια κοινή κουλτούρα, πεποιθήσεις και αξίες — αυτό δεν ισχύει πλέον. Τώρα η χώρα έχει πολιτικοποιηθεί πολύ – όλοι έχουν μια δυνατή φωνή και χρησιμοποιούν τις ψήφους ως όπλα εναντίον των γειτόνων τους. Έχει γίνει ένα έθνος με απαίσιους πολυάσχολους.
Αυτό με κάνει να πιστεύω ότι η επόμενη ανατροπή θα είναι κάτι σαν επανάσταση. Είναι πιθανό να είναι πραγματικά άσχημο, γιατί εξετάζουμε, ταυτόχρονα, μια οικονομική καταστροφή, ένα πολιτικό χάος και μια κοινωνική και δημογραφική αναστάτωση — και πιθανώς και μια στρατιωτική κατάσταση. Η κυβέρνηση συχνά βλέπει τον πόλεμο ως τρόπο για να ενώσει τη χώρα.
Λοιπόν, τι πρόκειται να συμβεί;
Θα διακινδυνεύσω να υποθέσω ότι σε 50 χρόνια από τώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και, ως εκ τούτου, οι περισσότερες χώρες δεν πρόκειται να υπάρχουν με τίποτα σαν τη σημερινή τους μορφή. Η καλύτερη λύση είναι μια ειρηνική διάσπαση σε μικρότερες πολιτικές υποδιαιρέσεις. Σε αντίθεση με έναν εμφύλιο πόλεμο – ο οποίος είναι ένας διαγωνισμός μεταξύ μιας ή περισσότερων ομάδων για τον έλεγχο μιας κεντρικής κυβέρνησης.
* * *
Η οικονομική τροχιά είναι ανησυχητική. Δυστυχώς, λίγα πράγματα μπορεί να κάνει κανείς πρακτικά για να αλλάξει την πορεία αυτών των τάσεων στην κίνηση. Το καλύτερο που μπορείτε και πρέπει να κάνετε είναι να μείνετε ενημερωμένοι, ώστε να προστατεύσετε τον εαυτό σας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ακόμη και να επωφεληθείτε από την κατάσταση. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που ο συγγραφέας των μπεστ σέλερ Doug Casey μόλις κυκλοφόρησε το Surviving and Thriving With An Economic Collapse μια επείγουσα νέα έκθεση PDF. Εξηγεί τι θα μπορούσε να ακολουθήσει και τι μπορείτε να κάνετε για να μην γίνετε θύμα. Κάντε κλικ εδώ για να το κατεβάσετε τώρα .
ΑΠΌ ΤΟΝ TYLER DURDEN
