Οι τρόποι που το Deep State μας δείχνει πόσο μας φοβάται εμάς τους ανθρώπους… Το Deep State λειτουργεί με την υπόθεση ότι μπορεί να ελέγξει τις αφηγήσεις, να κατευθύνει την αντίληψη του κοινού και να καταστείλει τη διαφωνία μέσω λογοκρισίας, χειραγώγησης των μέσων ενημέρωσης και επιλεκτικής επιβολής της εξουσίας. Ωστόσο, όπως όλες οι γραφειοκρατικές δομές εξουσίας, έχει εγγενείς αδυναμίες – η κυριότερη από αυτές, η αδυναμία της να κρύψει αυτό που φοβάται περισσότερο. Στις απεγνωσμένες προσπάθειές του να φιμώσει ορισμένες φωνές, να μπλοκάρει ορισμένες αφηγήσεις και να καταστείλει συγκεκριμένες πληροφορίες, το Deep State αποκαλύπτει άθελά του τι ακριβώς απειλεί τον έλεγχο του.
Κάθε φορά που ένα θέμα απαγορεύεται, καταστέλλεται ή αντιμετωπίζεται επιθετικά, αποκαλύπτει μια ευπάθεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού ήταν η καταστολή αναφορών που συνδέουν τις υπηρεσίες πληροφοριών με παγκόσμια προγράμματα επιτήρησης – κάποτε απορρίφθηκαν ως θεωρίες συνωμοσίας, που αργότερα επιβεβαιώθηκαν από καταγγέλλοντες όπως ο Έντουαρντ Σνόουντεν.
Η ταχύτητα και η δύναμη της καταστολής σε τέτοιες περιπτώσεις αποκαλύπτουν ακριβώς πού το Βαθύ Κράτος αισθάνεται ότι απειλείται περισσότερο. Οι πληροφορίες που προσπαθεί να καταστείλει είναι συχνά πιο ενδεικτικές από αυτές που επιτρέπουν να κυκλοφορούν ελεύθερα. Σε αντίθεση με τους πράκτορες στρατηγικής πληροφοριών, η μηχανή λογοκρισίας του Deep State λειτουργεί αντιδραστικά και όχι προληπτικά – αντιδρά σε πραγματικό χρόνο στις απειλές, εκθέτοντας ακούσια αυτό που θεωρεί επικίνδυνο.
Για παράδειγμα, εάν ένα συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός ή γεωπολιτική ανάλυση λογοκρίνεται επανειλημμένα, περιορίζεται ή επισημαίνεται ως «παραπληροφόρηση», αυτό δεν αποτελεί ένδειξη ότι η πληροφορία είναι ψευδής — είναι σημάδι ότι χτυπά την καρδιά μιας ελεγχόμενης αφήγησης. Ωστόσο, είναι επίσης σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι ορισμένες περιπτώσεις λογοκρισίας μπορεί να είναι δικαιολογημένες, όπως σε περιπτώσεις σκόπιμης παραπληροφόρησης που αποσκοπεί στην υποκίνηση βίας ή στη χειραγώγηση του δημόσιου αισθήματος για άθλιους σκοπούς. Μια ισορροπημένη προσέγγιση λαμβάνει υπόψη τόσο την καταστολή άβολων αληθειών όσο και την ανάγκη να αποτραπεί η διάδοση επιβλαβών ψευδών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι αναλυτές πληροφοριών συχνά παρακολουθούν τι καταστέλλεται και όχι αυτό που προωθείται. Η καταστολή αποκαλύπτει προτεραιότητες.
Αναγνώριση προτύπων: Χαρτογράφηση φόβου μέσω υπερβολικής αντίδρασης
Ένας από τους ευκολότερους τρόπους για να προσδιορίσετε τους φόβους Deep State είναι μέσω της αναγνώρισης προτύπων . Όταν οι προσπάθειες καταστολής στοχεύουν επανειλημμένα συγκεκριμένα άτομα, ιδέες ή ιστορικά γεγονότα, αποκαλύπτει μια περιοχή όπου το κατεστημένο αισθάνεται ευάλωτο. Αυτό φαίνεται από:
- Απαγορεύσεις και λογοκρισία μέσων κοινωνικής δικτύωσης – Η ταχεία κατάργηση αναρτήσεων, η απονομιμοποίηση εναλλακτικών μέσων και η ξαφνική αποπλατφόρμα ορισμένων φωνών εκθέτουν τις ακριβείς αφηγήσεις που δεν θέλουν να συζητηθούν.
- Αλγοριθμική καταστολή – Ορισμένα θέματα δεν απαγορεύονται οριστικά, αλλά αντίθετα πνίγονται από χειραγώγηση μηχανών αναζήτησης ή σκιώδη απαγόρευση. Εάν ένα θέμα δεν μπορεί να βρεθεί οργανικά, είναι σημάδι ότι απειλεί τον ελεγχόμενο λόγο.
- Συντονισμένος έλεγχος γεγονότων – Όταν οργανισμοί ελέγχου δεδομένων επιτίθενται ταυτόχρονα σε έναν συγκεκριμένο ισχυρισμό, είναι συχνά ένδειξη ότι ο ισχυρισμός είναι άβολος παρά ψευδής.
- Νομικές και οικονομικές επιθέσεις σε ιδιώτες – Εάν κάποιος στοχοποιηθεί με μηνύσεις, έρευνες της IRS ή νομική παρενόχληση μετά την αποκάλυψη πληροφοριών, είναι μια ισχυρή ένδειξη ότι οι αποκαλύψεις του θεωρούνται επικίνδυνες.
Έλεγχος Αφήγησης Αντίστροφης Μηχανικής
Εάν το Deep State θέλει να ελέγξει την αντίληψη του κοινού, πρέπει να δημιουργήσει μια εγκεκριμένη εκδοχή της πραγματικότητας . Αυτό απαιτεί την καταστολή των ανταγωνιστικών αφηγήσεων με παράλληλη ενίσχυση αυτών που ενισχύουν τους στόχους του. Ωστόσο, κάθε ελεγχόμενη αφήγηση έχει ένα αντίθετο – μια εναλλακτική αλήθεια που επιδιώκουν να θάψουν.
Παράδειγμα: Ο πόλεμος της Ουκρανίας και οι ειρηνευτικές συνομιλίες Τραμπ-Πούτιν
Για χρόνια, το κατεστημένο προωθούσε επιθετικά την αφήγηση ότι η Ρωσία είναι ο επιτιθέμενος και ότι η Ουκρανία είναι μια ηρωική δημοκρατία που χρειάζεται αιώνια δυτική υποστήριξη. Ωστόσο, μόλις ο Τραμπ και ο Πούτιν άρχισαν να συμμετέχουν σε ειρηνευτικές συνομιλίες , στελέχη του Deep State στην Ουάσιγκτον, τις Βρυξέλλες και τα ευθυγραμμισμένα με το ΝΑΤΟ ΜΜΕ ενέτειναν την καταστολή των εναλλακτικών προοπτικών για την Ουκρανία . Αυτή η ίδια η αντίδραση είναι ευφυΐα—μας λέει ότι οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις απειλούν τα συμφέροντα του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος.
Παρατηρώντας τι μπλοκάρεται και τι γελοιοποιείται, μπορούμε να χαρτογραφήσουμε τους πραγματικούς στόχους του κατεστημένου . Η προσπάθεια να φιμωθούν οι αντίθετες απόψεις για την Ουκρανία υποδηλώνει ότι ο πόλεμος δεν αφορούσε ποτέ τη δημοκρατία , αλλά μάλλον την παράταση της σύγκρουσης για να εξυπηρετήσει κρυφές ατζέντες.
Καταστολή όπλων ενάντια στο βαθύ κράτος
Δεδομένου ότι η καταστολή είναι προβλέψιμη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ενάντια στον καταστολέα. Ιστορικά, οι ομάδες το έχουν εκμεταλλευτεί αυτό με τη σκόπιμη απελευθέρωση ελεγχόμενων διαρροών, γνωρίζοντας ότι η αντίδραση του Deep State θα αποκαλύψει τα τρωτά σημεία του. Ένα καλά τεκμηριωμένο παράδειγμα είναι τα Έγγραφα του Πενταγώνου, όπου οι προσπάθειες της κυβέρνησης να καταστείλει τις πληροφορίες μόνο τροφοδότησε το δημόσιο ενδιαφέρον και ανάγκασε την ευρύτερη κάλυψη των μέσων ενημέρωσης.
Ομοίως, κατά τη διάρκεια των αποκαλύψεων του Σνόουντεν, οι προσπάθειες απόρριψης και λογοκρισίας των συζητήσεων γύρω από τη μαζική παρακολούθηση οδήγησαν σε αυξημένο έλεγχο και νομικές προκλήσεις για την υπέρβαση πληροφοριών. Κατανοώντας και προβλέποντας τις τακτικές καταστολής, οι φωνές που διαφωνούν μπορούν να χρησιμοποιήσουν στρατηγικά αυτές τις αντιδράσεις για να ενισχύσουν το μήνυμά τους και να εκθέσουν τις προτεραιότητες του κατεστημένου. Οι επαγγελματίες πληροφοριών συχνά το εκμεταλλεύονται αυτό εισάγοντας σκόπιμα παραπληροφόρηση ή ελεγχόμενες διαρροές , γνωρίζοντας ότι η απάντηση θα εκθέσει τις στρατηγικές προτεραιότητες του Deep State.
Για παράδειγμα, παρατηρώντας ποιες λέξεις-κλειδιά και φράσεις επισημαίνονται από προγράμματα εποπτείας που βασίζονται σε τεχνητή νοημοσύνη, καθίσταται δυνατή η δημιουργία μιας λίστας με τα περίφημα θέματα που παρακολουθεί ενεργά το Deep State. Αυτό επιτρέπει στοχευμένες ψυχολογικές επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται τους φόβους τους διαδίδοντας στρατηγικές διαρροές με τρόπους που αναγκάζουν την υπερβολική αντίδραση.
Αυτή η τεχνική έχει χρησιμοποιηθεί σε επιχειρήσεις αντικατασκοπείας εδώ και δεκαετίες. Όταν ένας αντίπαλος προσπαθεί να καταστείλει κάτι, γίνεται ευκολότερο να κατευθύνει τον δημόσιο λόγο προς αυτό.
Η λογοκρισία ως ομολογία ευαλωτότητας
Όταν το Deep State απαγορεύει μια ιδέα, παραδέχεται ότι δεν έχει την ικανότητα να την αντιμετωπίσει διανοητικά . Το ισχυρότερο επιχείρημα ενάντια σε μια ιδέα είναι η λογική, ο λόγος και τα στοιχεία – όχι η καταστολή της ωμής βίας. Εάν μια ιδέα ήταν αληθινά λανθασμένη, θα απομυθοποιούνταν εύκολα σε μια ανοιχτή συζήτηση . Αντ ‘αυτού, βλέπουμε τη χρήση ψηφιακών βιβλίων, κηλιδώσεις που τελειώνουν την καριέρα και άμεσες απαγορεύσεις συζητήσεων.
Αυτό μας λέει ότι ο μεγαλύτερος φόβος του Deep State είναι ένα ενημερωμένο κοινό . Ωστόσο, η λογοκρισία δεν είναι το μόνο εργαλείο που χρησιμοποιούν για να αντιμετωπίσουν την ευαισθητοποίηση του κοινού. Πέρα από την καταστολή, το Deep State συχνά αναπτύσσει εκστρατείες παραπληροφόρησης , ψυχολογικές επιχειρήσεις και ελεγχόμενη αντιπολίτευση για να χειραγωγήσει τον λόγο. Διασπέρνωντας ψευδείς αφηγήσεις, λασπώνοντας τα νερά με μισές αλήθειες ή δυσφημίζοντας νόμιμες πηγές μέσω της συσχέτισης με περιθωριακά στοιχεία, επιχειρούν να διαστρεβλώσουν προληπτικά την πραγματικότητα. Η κατανόηση αυτών των τακτικών είναι απαραίτητη για να δούμε μέσα από τα στρώματα της εξαπάτησης και να αναγνωρίσουμε τα μήκη στα οποία θα φτάσουν για να διατηρήσουν τον έλεγχο.
Κατανόηση της Ψυχολογίας της Διακυβέρνησης που βασίζεται στον Φόβο
Οι γραφειοκρατικές δομές εξουσίας όπως το Deep State λειτουργούν με διακυβέρνηση που βασίζεται στον φόβο . Αυτό σημαίνει ότι απαιτούν συνεχείς κρίσεις, εξωτερικές απειλές και κατασκευασμένους εχθρούς για να δικαιολογήσουν τη συνέχιση της ύπαρξής τους. Ωστόσο, ο φόβος κόβει και τις δύο κατευθύνσεις. Ακριβώς όπως χρησιμοποιούν τον φόβο για να ελέγξουν το κοινό, έτσι και οι ίδιοι οδηγούνται από φόβο —φόβος έκθεσης, φόβος απώλειας του ελέγχου και φόβος μιας αφύπνισης που δεν μπορούν να καταστείλουν.
Αναλύοντας αυτό που φοβούνται περισσότερο, γίνεται σαφές ότι το πιο επικίνδυνο όπλο ενάντια στο Βαθύ Κράτος είναι η αλήθεια —μια αλήθεια που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν, παρά μόνο να καταστείλουν. Και κάθε φορά που το κάνουν, μας λένε ακριβώς πού να χτυπήσουμε μετά.
