Σβήνοντας σιγά σιγά το ψεύτικο αφήγημα.. Η πανδημία της COVID δεν αφορούσε ποτέ έναν θανατηφόρο ιό… Το “εμβόλιο” για την COVID δεν έσωσε καμία ζωή… Η απάντηση στην COVID έφερε το θάνατο. Σας τα είπαμε όλα μέσα στους πρώτους 12 μήνες…
*του Mark Oshinskie*
Στις αρχές της δικηγορικής μου καριέρας, χειρίστηκα πολλές μονοήμερες δίκες. Αργά ένα απόγευμα, επέστρεψα στο γραφείο μου. Φορώντας ακόμα το κοστούμι μου και κρατώντας τον χαρτοφύλακά μου, πέρασα την ανοιχτή πόρτα του γραφείου ενός ανώτερου συναδέλφου που ονομαζόταν Μπεν. Μου φώναξε: “Πώς τα πήγες σήμερα;”
Στάθηκα στην πόρτα του και του απάντησα: “Όχι καλά. Δεν μπόρεσα να κάνω τον μάρτυρά τους να παραδεχτεί αυτό που ήθελα”.
Ο Μπεν χαμογέλασε και είπε:
“Βλέπεις πάρα πολύ τηλεόραση. Περιμένεις από τον μάρτυρα να καταρρεύσει στο βάθρο και να παραδεχτεί τα πάντα, καθώς η ζοφερή μουσική παίζει στο βάθος. Αυτό δεν θα συμβεί. Πρέπει να αντιμετωπίζετε κάθε αρνητικό μάρτυρα ως κάποιον που ξεκινάει με μια χούφτα μάρκες αξιοπιστίας. Τον αφήνεις να λέει ό,τι θέλει και να κάνει τον εαυτό του να φαίνεται ανέντιμος λέγοντάς το. Στην ιδανική περίπτωση, ανταλλάσσει αυτές τις μάρκες μία προς μία και φεύγει από το βάθρο καμία στο χέρι του”.
Αυτό είχε νόημα. Στη συνέχεια, προσάρμοσα τις προσδοκίες μου και δόμησα τις ερωτήσεις μου ανάλογα…
Τα μέσα ενημέρωσης και οι συγγραφείς που υποκίνησαν την “Κορωνομανία” έχουν, τα τελευταία δύο χρόνια περίπου, υποχωρήσει αργά υπό τον φόβο και την απέχθεια που άρχισαν να δημιουργούν τον Μάρτιο του 2020. Έχουν υπολογίσει ότι ένα κουρασμένο από την Covid, αποσπασμένο κοινό δεν θα θυμάται τα περισσότερα από αυτά που είπαν νωρίτερα στην ψεύτικη Πλανδημία.
Την περασμένη Παρασκευή, σε δύο, ζευγαρωμένα άρθρα, οι συγγραφείς των New York Times Apoorva Mandavilli και David Leonhardt συνέχισαν αυτή τη στρατηγική αργής υποχώρησης από τα ψέματα για την Covid που έχουν υποστηρίξει. Για πρώτη φορά, αναγνωρίζουν ότι ίσως τα “εμβόλια” που επαίνεσαν να προκάλεσαν μερικούς από αυτούς που οι εμβολιοψεκασμένοι αναγνώστες τους θα απορρίψουν ως μικροτραυματισμούς.
Καθώς ξεκινά την περίληψη του θέματος της Mandavilli, ο Leonhardt παραδέχεται ότι η ιδέα ότι συνέβησαν τραυματισμοί από το “εμβόλιο” τον κάνει να “νιώθει άβολα”. Δεν εκφράζει δυσφορία για τους ίδιους τους τραυματισμούς. Ανησυχεί ότι οι επικριτές του “εμβολίου” μπορεί να αποδειχθούν σωστοί.
Γιατί ένας αυτοαποκαλούμενος “ανεξάρτητος δημοσιογράφος” να νιώθει άβολα λόγω γεγονότων; Τι είναι τόσο αποκρουστικό στο να λες απλά την αλήθεια; Γιατί έχει ο Leonhardt τέτοιο ριζοσπαστικό ενδιαφέρον; Τι είναι τόσο δύσκολο στο να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος, όχι μόνο για τα “εμβόλια”, αλλά για όλο το άγχος για την Covid που έχει υποκινήσει ο ίδιος και ο εργοδότης του τα τελευταία τρία και πλέον χρόνια;
Έχετε αυτό κατά νου: ο Leonhardt έκανε ένα οδικό ταξίδι 1.600 μιλίων για να του κάνουν την ένεση όσο το δυνατόν νωρίτερα. Ο Ντέιβιντ, κάπως νευρωτικός και σίγουρα όχι φιλικός προς το κλίμα…
Η αποδοχή του λάθους -ή της απόλυτης συνενοχής με την Απάτη- κατά τη διάρκεια της υπερβολικής αντίδρασης στην Covid θα συνεπαγόταν απώλεια προσώπου και αξιοπιστίας. Μετά από όλο το κακό που έχουν κάνει τα μέσα ενημέρωσης, αυτές οι συνέπειες θα ήταν δίκαιες και σωστές.
Για να αποφευχθεί αυτό το αποτέλεσμα, τα μέσα ενημέρωσης και οι γραφειοκράτες κάνουν πίσω αργά, προσπαθώντας να αλλάξουν τις απόψεις τους χωρίς να το καταλάβουν πάρα πολλοί άνθρωποι. Με αυτόν τον τρόπο, υιοθετούν πολύ καθυστερημένα τις απόψεις εκείνων, όπως εγώ, που από την πρώτη ημέρα φώναζαν κατά της δημιουργίας υστερίας και έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου για τα μειονεκτήματα της υπερβολικής αντίδρασης στην Covid.
Αλλά ενώ έχουν αλλάξει σταδιακά μέρη του μηνύματός τους, κρατούν σταθερά την κεντρική, ψευδή αφήγηση ότι η Covid ήταν μια τρομερή ασθένεια που σκότωσε αδιακρίτως εκατομμύρια. Οι Κορωνοφοβικοί συνεχίζουν να πιστώνουν ψευδώς τις ενέσεις της Covid για την “σωτηρία εκατομμυρίων ζωών” και την “αποτροπή ανείπωτης δυστυχίας”.
Οι αναγνώστες των Times είναι ένα λοξό, υπέρ του “εμβολίου” δείγμα ανθρώπων. Έτσι, περίπου οι μισοί από τους 1.000+ σχολιαστές υιοθετούν τη μυθολογία των Mandavilli και Leonhardt ότι, ακόμα κι αν οι εμβολιασμοί τραυμάτισαν ανθρώπους, ήταν καθαρά θετικοί σε έναν κόσμο που αντιμετωπίζει έναν καθολικά μοχθηρό δολοφόνο. Βασιζόμενοι σε αυτήν την ψευδή υπόθεση, αυτοί οι αρθρογράφοι και οι σχολιαστές των άρθρων τους ισχυρίζονται ότι καμία ιατρική παρέμβαση δεν είναι ακίνδυνη και ότι μερικά μεταφορικά αυγά έσπασαν αναπόφευκτα κατά την παρασκευή της ομελέτας του μαζικού εμβολιασμού. Κατά την άποψή τους, τέτοιοι τραυματισμοί συνιστούν το κόστος της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Αρχικά, πού ήταν αυτή η ανάλυση κινδύνου/ανταμοιβής όταν τέθηκαν σε εφαρμογή τα lockdown και το κλείσιμο των σχολείων;
Επιπλέον, οι συγγραφείς των Times και οι περισσότεροι σχολιαστές που τάσσονται υπέρ των “εμβολίων” ενδύονται επιτηδευμένα και ακατάλληλα τον μανδύα της “Επιστήμης”. Για πολλούς, η σύγχρονη ιατρική είναι θρησκεία και τα “εμβόλια” είναι ιερό μυστήριο. Η πίστη τους στο “εμβόλιο” είναι ακλόνητη. Αλλά αυτοί οι δήθεν θιασώτες της Επιστήμης παρέβλεψαν αδικαιολόγητα την πιο ξεκάθαρη εμπειρική τάση της Covid: ο SARS-CoV-2 δεν απειλούσε υγιείς, μη ηλικιωμένους ανθρώπους. Επομένως, ούτε μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις (NPI), ούτε εμβολιασμοί θα έπρεπε να έχουν επιβληθεί σε όσους δεν κινδυνεύουν. Οι υποστηρικτές των NPI και των εμβολιασμών δεν ήταν επιστήμονες. Ήταν Ψευδοεπιστήμονες.
Η πεισματική, αποκαλυπτική αφήγηση και το μήνυμα των Times υπέρ του “εμβολίου“ δεν ήταν ποτέ σε αντίθεση με αυτό που έχω δει με τα μάτια μου. Μετά από τέσσερα χρόνια στον τόπο μηδέν της Covid, στο υψηλής πυκνότητας Νιου Τζέρσεϊ και παρόλο που έχω έναν μεγάλο κοινωνικό κύκλο, εξακολουθώ να μην γνωρίζω άμεσα κανέναν που να έχει πεθάνει ΑΠΟ αυτόν τον ιό. Εμμέσως γνωρίζω μόνο πέντε -συγγενείς γνωστών- που λέγεται ότι σκοτώθηκαν από αυτόν. Κάθε φαινομενικό θύμα ιού ταιριάζει στο προφίλ που ήταν ξεκάθαρο από τον Φεβρουάριο του 2020: πολύ ηλικιωμένο και ασθενές, που πεθαίνει με συμπτώματα κοινά σε όλες τις λοιμώξεις από ιούς του αναπνευστικού, όχι από αυτά, μετά από ένα πολύ αναξιόπιστο διαγνωστικό τεστ.
Αντιμετωπίζοντας τους αδιάλλακτους υποστηρικτές των εμβολιασμών, εκατοντάδες σχολιαστές στο άρθρο της Mandavilli περιγράφουν τους μη θανατηφόρους τραυματισμούς που υπέστησαν λίγο μετά την ένεση. Αλλά και τα δύο άρθρα και πολλοί σχολιαστές του άρθρου της Mandavilli, τονίζουν ότι “ο συσχετισμός δεν είναι αιτιότητα”.
Η πειστικότητα της συσχέτισης αμφισβητείται συνήθως μόνο όταν κάποιος θα προτιμούσε να μην εφαρμόσει το Ξυράφι του Occam και να υιοθετήσει την πιο απλή εξήγηση για τα συμπτώματα που ξεκινούν λίγο μετά την ένεση. Υποψιάζομαι ότι, στις προσωπικές τους συναλλαγές, εκείνοι που λένε ότι “ο συσχετισμός δεν είναι αιτιότητα” σπάνια πιστεύουν σε συμπτώσεις.
Γνωρίζω άμεσα έξι άτομα που υπέστησαν σημαντικά προβλήματα υγείας λίγο μετά τη λήψη των εμβολιασμών, συμπεριλαμβανομένου ενός θανάτου. Αυτά μου φαίνονται σαν πάρα πολλές συμπτώσεις. Περαιτέρω, τι θα παρείχε πειστική απόδειξη της πρόκλησης τραυματισμού από το “εμβόλιο“; Οι αυτοψίες είναι, ίσως στρατηγικά, σπάνιες. Έχοντας προβεί σε δικαστικές αγωγές, γνωρίζω ότι οι ειδικοί θα διαφωνούν πάντα σχετικά με την αιτιώδη συνάφεια εάν αμείβονται αρκετά καλά. Και στην τελική, δεν υποθέτει η αναφερόμενη μελέτη που λέει πως “σώθηκαν εκατομμύρια” ότι ο συσχετισμός είναι αιτιότητα;
Ενώ οι επιτακτικοί ισχυρισμοί ότι οι εμβολιασμοί έσωσαν εκατομμύρια ζωές είναι πολύ αμφισβητήσιμοι και υποστηρίζονται ελάχιστα, πολλοί που διαβάζουν αυτές τις δηλώσεις θα τις αναφέρουν ως ευαγγέλιο, επειδή το “εκατομμύρια” είναι ένα αξιομνημόνευτο, αν και εικαζόμενο και σαθρό νούμερο και επειδή, ε λοιπόν, επειδή το είπαν οι New York Times!
Ενώ οι αρθρογράφοι χρησιμοποιούν αυτό το ψεύτικο στατιστικό στοιχείο για να δικαιολογήσουν τον μαζικό εμβολιασμό, μόνο 1 στους 5.000 από αυτούς που μολύνθηκαν -σχεδόν όλοι τους ήταν πολύ ηλικιωμένοι ή/και πολύ άρρωστοι ή σκοτώθηκαν ιατρογενώς- είχε πεθάνει “από Covid” πριν ξεκινήσει το πάρτυ του “εμβολίου”. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των νεκρών ήταν πιθανό να πεθάνει σύντομα ούτως ή άλλως, είτε από τον ιό, είτε όχι.
Έτσι, πώς μπορεί κανείς να πει ότι οι εμβολιασμοί έσωσαν εκατομμύρια ζωές; Για πόσο καιρό σώθηκαν; Και πίστευαν όσοι διεξήγαγαν την αναφερόμενη μελέτη περί αποτροπής “εκατομμυρίων θανάτων” ότι θα έπαιρναν μελλοντικές επιχορηγήσεις – επαγγελματικό αίμα ζωής – αν δεν έβρισκαν ότι οι εμβολιασμοί “έσωσαν εκατομμύρια ζωές”;
Επιπλέον, η Mandavilli και ο Leonhardt δεν αναγνωρίζουν ποτέ -και μπορεί να μην γνωρίζουν καν- τη στατιστική δολιοφθορά που έχει χρησιμοποιηθεί σε όλη τη διάρκεια από τους πλασιέ του “εμβολίου”. Έχω περιγράψει αυτά τα κόλπα σε προηγούμενες αναρτήσεις. Για παράδειγμα, υπήρχε η “προκατάληψη του υγιούς εμβολιασμένου”: αυτοί που χορηγούσαν τα εμβόλια αρνήθηκαν στρατηγικά να κάνουν ένεση σε αυτούς που ήταν τόσο αδύναμοι, που το συστημικό σοκ των “εμβολίων” θα μπορούσε να τους σκοτώσει. Και όσοι έκαναν την ένεση δεν μετρήθηκαν ως “πλήρως εμβολιασμένοι” παρά μόνο 36 ημέρες μετά την πρώτη τους δόση.
Καθώς τα “εμβόλια” αρχικά καταστέλλουν την ανοσία και διαταράσσουν τα σώματα, θα πρέπει κάποιος να περιμένει ότι τα “εμβόλια” θα αυξήσουν τους θανάτους τις εβδομάδες μετά την έναρξη του σχήματος εμβολιασμού. Οι εμβολιασμένοι που πέθαναν μέσα σε αυτές τις αρχικές 36 ημέρες κατηγοριοποιήθηκαν λανθασμένα και επίτηδες ως “ανεμβολίαστοι“…
Αυτό που ξέρω είναι πως η γυναίκα μου και εγώ και όλοι οι άλλοι μη-εμβολιασμένοι που ξέρω, είμαστε μια χαρά. Οι εμβολιασμοί δεν έσωσαν καμία από τις ζωές μας, ούτε μας κράτησαν έξω από το νοσοκομείο. Το ανοσοποιητικό μας σύστημα το έκανε. Η θνησιμότητα του ιού διαφημίστηκε και φουσκώθηκε υπερβολικά.
Περισσότερη ιατρική παρέμβαση δεν βελτιώνει απαραίτητα την υγεία. Αντίθετα, και ειδικά όσον αφορά τα “εμβόλια”, το λιγότερο είναι συχνά περισσότερο.
Ενώ η Mandavilli και άλλοι κατηγορούν τους “βιτριολικούς αντιεμβολιαστές” για την αποθάρρυνση της πρόσληψης “εμβολίων” και ενισχυτικών δόσεων, η ίδια η αποτυχία του “εμβολίου” αποθάρρυνε πιο έντονα τον εμβολιασμό από οτιδήποτε είπε οποιοσδήποτε αντιεμβολιαστής. Η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης διαφήμισαν επανειλημμένα τους εμβολιασμούς ως “ασφαλείς και αποτελεσματικούς” και εγγυήθηκαν ότι “θα σταματήσουν τη μόλυνση και την εξάπλωση”. Ωστόσο, αμέτρητοι εμβολιασμένοι – συμπεριλαμβανομένων όλων όσων γνωρίζω εγώ – έχουν αρρωστήσει από την covid, πολλές φορές ο καθένας.
Κατά συνέπεια, οι εμβολιασμένοι ένιωσαν ότι τους είπαν ψέματα. Βασισμένο σε τέτοια άμεσα παρατηρήσιμα δεδομένα αποτυχίας του “εμβολίου”, στην εμπειρία ή εμφάνιση τραυματισμών από το “εμβόλιο” και χωρίς να διαβάσει μελέτες ή να διεξαγάγει δίκες στο δικαστήριο, το κοινό έκανε τις δικές του παρατηρήσεις και εξέδωσε την αρνητική του ετυμηγορία σχετικά με την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του “εμβολίου” μειώνοντας τις “ενισχυτικές” δόσεις. Εξάλλου, αν οι αντιεμβολιαστές είχαν τέτοια επιρροή στην κοινή γνώμη ώστε να μπορούσαν να εμποδίσουν τους ανθρώπους να παίρνουν ενισχυτικές δόσεις, οι αρχικές προειδοποιήσεις τους θα είχαν εμποδίσει τους ανθρώπους να κάνουν ακόμη και τα αρχικά 2 “εμβόλια”.
Έχει σημασία, κατ’ επέκταση, πως καθώς εμείς οι σκεπτικιστές είχαμε δίκιο για τους εμβολιασμούς, είχαμε επίσης δίκιο όταν επικρίναμε τα lockdown, το κλείσιμο των σχολείων, τις μάσκες και τα τεστ που ήταν αποδείξεις Κορωνομανιακής πίστης. Μια πρόσφατη μελέτη των CDC κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα.
Πολλοί από τους υποστηρικτές των NPI και των εμβολιασμών έχουν βρει καταφύγιο στο “Δεν μπορούσαμε να γνωρίζουμε”. Αλλά εκατομμύρια, συμπεριλαμβανομένου και εμένα, γνώριζαν, με βάση τις ευρέως διαθέσιμες πληροφορίες, ότι οι NPI και τα “εμβόλια” ήταν κακές ιδέες. Και καθώς ξέραμε ότι μόνο οι ηλικιωμένοι και άρρωστοι κινδύνευαν και ότι οι NPI θα προκαλούσαν μεγάλη ζημιά, όσοι παραδέχονται πολύ καθυστερημένα ότι “έγιναν λάθη” όχι μόνο θα μπορούσαν επίσης να το γνωρίζουν, αλλά θα έπρεπε να το γνωρίζουν. Η αποτυχία τους να το γνωρίζουν αποκαλύπτει είτε μια εσκεμμένη, καιροσκοπική, φυλετική αδιαφορία για καθαρά παρατηρήσιμες πληροφορίες, είτε έλλειψη ευφυΐας.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ψεύτικης Πλανδημίας, η Mandavilli και ο Leonhardt άλλαζαν καθυστερημένα και σταδιακά τις διαψευσμένες απόψεις τους. Η αβάσιμη εναλλακτική τους ήταν να επιμείνουν σε ένα ξεκάθαρα αποτυχημένο αφήγημα και να ανταλλάξουν τις μάρκες αξιοπιστίας τους, άρθρο προς άρθρο. Αλλά το κάνουν τόσο αργά, για να αποφύγουν την ευθύνη για το ότι έκαναν λάθος όταν αυτό είχε σημασία.
Για παράδειγμα, για δύο χρόνια, η Mandavilli υποστήριξε σθεναρά το κλείσιμο των παιδιών/μαθητών στο σπίτι. Ομοίως, 41 μήνες μετά την έναρξη της ψεύτικης Πλανδημίας, ο Leonhardt ανέφερε, με προφανή έκπληξη, έναν “ειδικό” που λέει ότι οι θάνατοι από την Covid συσχετίζονται στενά με το γήρας. Μέχρι τη στιγμή που έκαναν αυτές τις παραχωρήσεις, το μεγαλύτερο μέρος του κοινού γνώριζε ήδη ότι οι ιδέες των αρθρογράφων ήταν πολύ ξεπερασμένες.
Ο Leonhardt χρειάστηκε επίσης 41 μήνες για να παραδεχτεί ότι οι θάνατοι από την Covid υπερεκτιμήθηκαν σημαντικά. Αλλά, όπως όταν οι οδηγοί που τεστάρονται και βρίσκονται με ένα επίπεδο αλκοόλ στο αίμα 0,25% λένε ότι “ήπιαν μόνο μερικές μπύρες”, ούτε ο Leonhardt, ούτε οι υπόλοιποι παλαβοί της Covid θα παραδεχτούν ποτέ πόσο πολύ αυτοί οι αριθμοί ήταν στρατηγικά διογκωμένοι.
Ο Leonhardt υποστήριξε επίσης το Paxlovid, το οποίο έχει από καιρό υποτιμηθεί ευρέως.
Και ο Leonhardt παραδέχτηκε πολύ καθυστερημένα ότι η φυσική ανοσία ακολουθεί τη μόλυνση και παρέχει ανοσία: πρώτα στα άτομα και μετά συλλογικά. Παραδεχόμενος αυτό, απλώς επικύρωνε μια βασική επιδημιολογική αρχή – την ανοσία της αγέλης – που ήταν ευρέως αποδεκτή πριν από τον Μάρτιο του 2020, αλλά από το 2020-22 χρησιμοποιήθηκε για να δυσφημήσει αυτούς που το δήλωναν.
Περαιτέρω, ενώ ο Leonhardt και η Mandavilli συνεχίζουν να πουλούν την ψεύτικη αφήγηση της “Πανδημίας των Μη Εμβολιασμένων”, έχουν πεθάνει από τον Covid αναλογικά πολύ περισσότεροι εμβολιασμένοι από ό,τι μη εμβολιασμένοι.
Προφανώς, η Mandavilli και ο Leonhardt παραλείπουν επίσης να αναφέρουν ότι εκατοντάδες χιλιάδες έχουν υποστεί εμφανείς τραυματισμούς ή θανάτους από καρδιακές προσβολές, εγκεφαλικά επεισόδια ή καρκίνους και ότι οι συνολικοί θάνατοι έχουν αυξηθεί σε έθνη με μεγάλα ποσοστά εμβολιασμού. Έτσι, όταν κάποιος εξετάζει όλες τις αιτίες θανάτου, οι εμβολιασμοί φαίνεται να προκάλεσαν καθαρή απώλεια και όχι κέρδος στη διάρκεια ζωής.
Οι αρθρογράφοι των Times αγνοούν τους δεκάδες χιλιάδες θανάτους μετά το “εμβόλιο”, που αναφέρονται στη μη φιλική προς τον χρήστη και ως εκ τούτου υποχρησιμοποιούμενη βάση δεδομένων VAERS και τις αυξήσεις στην υπερβάλλουσα θνησιμότητα στις χώρες με τη μεγαλύτερη εμβολιαστική κάλυψη το 2021-2022. Σε αντίθεση με τους τραυματίες από το “εμβόλιο”, που είναι ακόμα ζωντανοί, οι νεκροί εμβολιασμένοι δεν λένε παραμύθια. Ούτε οι περισσότεροι από τους επιζώντες, επειδή, όπως συμβαίνει με τις οικογένειες που έχασαν έναν νέο άνθρωπο σε έναν πόλεμο, εκείνοι που έμειναν πίσω για να θρηνήσουν δεν θέλουν να πιστέψουν ότι ο/η αγαπημένος/η τους πέθανε αναπόφευκτα ή μάταια. Η απροθυμία να αποδοθούν θάνατοι στους εμβολιασμούς είναι ιδιαίτερα οξεία εάν αυτός που τον θρηνεί ενθάρρυνε τον θανόντα να κάνει την ένεση.
Ενώ η Mandavilli και ο Leonhardt αναφέρουν τώρα διστακτικά ότι οι εμβολιασμοί μπορεί, παρά όλες τις διαφημίσεις και τις γραφειοκρατικές διαβεβαιώσεις, να μην ήταν και τόσο ασφαλείς τελικά, το να παραδεχτούν ότι οι εμβολιασμοί έχουν σκοτώσει ανθρώπους είναι ακόμη πολύ μακριά. Τουλάχιστον για την ώρα…
Αλλά το παράθυρο του Overton έχει ανοίξει. Έτσι, η οπισθοδρόμηση των ΜΜΕ θα συνεχιστεί, έστω και αργά. Οι τραυματισμοί απο τα “εμβόλια” και οι ζημιές που προκαλούνται από τις NPI δεν είναι αναδυόμενες τάσεις. Είναι καθιερωμένες τάσεις που αξίζουν πολύ περισσότερη κάλυψη από ό,τι έχουν λάβει. Οι υποστηρικτές των lockdown/μασκών/test/”εμβολίων” ήταν τελείως λάθος σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Δεν τους έχουν μείνει μάρκες αξιοπιστίας.
Αποκομίζω πολύ λίγη ικανοποίηση βλέποντας την υπόθεση υπέρ των εμβολιασμών/NPI να καταρρέει. Πρώτον, σε αντίθεση με μια αίθουσα δικαστηρίου, όπου οι δικαστές και οι ένορκοι, τουλάχιστον θεωρητικά, εστιάζουν σε αυτά που λένε οι μάρτυρες, η προσοχή των περισσότερων ανθρώπων είναι πολύ διασκορπισμένη για να παρατηρήσει τις ανατροπές των τρομοκρατών της Covid. Η υποχώρηση των μέσων ενημέρωσης έγινε πολύ αργά. Όπως υπολόγισαν κυνικά οι οπισθοδρομούντες τρομοκράτες, η κούραση του κοινού από την Covid θα αμβλύνει την οργή κατά των ΜΜΕ.
Δεύτερον, οι παραχωρήσεις αυτές των ΜΜΕ έρχονται πολύ αργά για να έχουν κάποιο πρακτικό όφελος. Οι κοινωνικοί, οικονομικοί και πολιτικοί στόχοι της Ομάδας της Κορωνομανίας επιτεύχθηκαν το 2020-2022. Δυστυχώς, αυτή η ζημιά είναι μόνιμη.
Ωστόσο, για να αποθαρρύνουμε πρόσθετη γελοιότητα στη δημόσια υγεία, την πολιτική και την οικονομία, πρέπει να συνεχίσουμε να λέμε αυτό που ισχύει: ολόκληρη η ψεύτικη Πλανδημία ήταν μια τεράστια, καιροσκοπική, υπερβολική αντίδραση, που οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν πολύ αφελείς για να συλλάβουν.
Η αλήθεια είναι εγγενώς πολύτιμη. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, το να λέμε την αλήθεια είναι υποχρέωσή μας προς τις επόμενες γενιές…
