The Bourne Identity.. Η επιτελική φωτιά άφησε ανέγγιχτο το Δάσος της Δαδιάς που βρίσκεται σε βουλγαρικό έδαφος+Planδημία και ταυτότητες.. H απορία θα μπορούσε να είναι εύλογη για όσους δεν μπορούν να διακρίνουν το επιτελικό κάψιμο του Δάσους της Δαδιάς από την ελληνική πλευρά μια και η πλευρά του Δάσους που ανήκει στη Βουλγαρία παρέμεινε ανέγγιχτη κάτω από παρόμοιες καιρικές συνθήκες.
By Τhe Wrong Man
Οι “επιτελικές” πυρκαγιές δεν είναι παρά ένα ακόμη εργαλείο στη φαρέτρα των εμπνευστών του ελέγχου και της μείωσης του πληθυσμού με συνενόχους τους ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό των χωρών ανεξάρτητα εάν αυτοί βρίσκονται στη κυβέρνηση ή στελεχώνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Αντιλαμβάνεστε το βάθος της διαφθοράς και του Ναζιστικού σχεδίου που βρίσκεται σε εξέλιξη από το γεγονός ότι η The Wall Street Journal έφθασε στο σημείο να καλεί τους πολίτες σε ανυπακοή κατά των νέων μέτρων και εμβολίων COVID που βρίσκονται προ των πυλών.
Είναι τόση η σήψη και στη χώρα μας ώστε ακόμη και αυτός ο Πολάκης αποστρέφει το βλέμμα του από την πραγματικότητα του ελέγχου και της μείωσης του πληθυσμού (που αναδεινύει η The Wall Street Journal) και συμμετέχει στη περιφορά ενός ακόμη κατασκευασμένου τίποτε προθύμου να υπηρετήσει τους εντολείς του.
Με την ίδια χυδαία και ναζιστική διάθεση τα εγχώρια ΜΜΕ της planδημίας και με την ψευδαίσθηση ότι υπηρετούν ανίκητους παγκόσμιους εντολείς επιχειρούν να λασπώσουν και να καταστήστουν γραφικό και ψεκασμένο κάθε ανθρώπινη ύπαρξη η οποία αντιστέκεται στη παράδοση στους σύγχρονους ΝΑΖΙ όπως τους έχουν χαρακτηρίσει ηρωικοί επιβιώσαντες των στρατοπέδων συγκέντρωσης ηρωικοί Εβραίοι.
Το ίδιο επιχειρούν και με τις ταυτότητες στις οποίες δεν είναι το χάραγμα του 666 και οι λοιπές υπερβολές αλλά το παραθυράκι στο να συμπεριληφθούν σε αυτές τα πιστοποιητικά εμβολιασμού, οι βαθμοί κοινωνικής υπακοής από τις πόλεις των 15 λεπτών, το ψηφιακό πορτοφόλι όπου το κράτος-τέρας θα πιστώνει συγκεκριμένο μηνιαίο ποσό και όλα τα εργαλεία θανάτου που σκαρφίζεται το μυαλό των εμπνευστών της μεγάλης επαναφοράς η οποία έχει ποινικές συμπτώσεις με την προέλευση και το αφήγημα της planδημίας και των εμβολίων.
Εάν λοιπόν-αντιγράφουμε από απόσπασμα του Θεοφάνη Ράπτη στις Αναζητήσεις- ο οποίος όπως σημειώνει εάν διαβάσουμε προσεκτικά τα συγκεκριμένα ΦΕΚ 1476-2018 και 824-2023 θα δούμε ότι στην σελ. 7402 στην παράγραφο 4, έχει αντικατασταθεί προηγούμενο εδάφιο με την προσθήκη πλέον της φράσης «Επιπλέον, στο ως άνω ηλεκτρονικό μέσο αποθηκεύονται το επώνυμο πατέρα, επώνυμο μητέρας, ο Δήμος εγγραφής, ο αριθμός δημοτολογίου και ο τόπος έκδοσης του δελτίου, ενώ θα δύναται να αποθηκευτούν τα στοιχεία που απαιτούνται για τις Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, εάν αποφασισθεί να συμπεριληφθούν στο εν λόγω μέσο».
Eκτός από την ασάφεια που διακρίνει την παραπάνω προσθήκη (ποιός θα αποφασίσει να συμπεριληφθεί τι ακριβώς) δεν αναφέρεται τίποτε σχετικά με το ποια και πόσα επιπλέον στοιχεία και με ποιες ακριβώς τεχνικές προδιαγραφές θα αποθηκευτούν. Εφ όσον μάλιστα δεν περιέχονται και δεν διευκρινίζονται αυτές, δεν διευκρινίζεται επίσης κατά κανέναν τρόπο το πως τα ΣΥΝΟΛΙΚΆ περιεχόμενα της μνήμης θα είναι ορατά και εν πάση περιπτώση, αναγνώσιμα από τον κάτοχο. Αλλά από την γενικότητα του κειμένου αφήνεται να εννοηθεί ότι όλες οι παραπάνω προδιαγραφές που θέσαμε και κατά λογικό τρόπο συναγάγαμε από τις ελάχιστες προυποθέσεις μιας δημοκρατικής κοινωνίας δεν εξασφαλίζονται στο παραμικρό.
Αντίθετα, εδώ βλέπουμε ότι μέσω της ασάφειας καταλήγουμε πιθανά στο αντίθετο ακριβώς το οποίο μπορούμε να συνοψίσουμε σε μια εξ ίσου απλή πρόταση όπως και η αρχική Γ. Απόλυτη αδιαφάνεια πρόσθετων στοιχείων στον κάτοχο και πλήρης διαφάνεια προς εξωτερικούς μηχανισμούς είτε κρατικούς, είτε αργότερα και ιδιωτικούς μέσω συμπράξεων μέσα στη γενικότερη ασάφεια των υπηρεσιών “ηλεκτρονικής διακυβέρνησης”.
Eιδικότερα δε, εαν οι τεχνικές προδιαγραφές οποιασδήποτε μορφής ηλεκτρονικού αναγνώστη κάρτας παραμείνουν απόρρητες τότε ο πολίτης βρίσκεται απροστάτευτος και εκτεθειμένος σε πληροφορίες που τον αφορούν άμεσα και τις οποίες δεν μπορεί να γνωρίζει με κανέναν τρόπο άρα και δεν μπορεί να προσφύγει εναντίον αυτών που μπορεί να τον εκθέσουν η ζημιώσουν ανεπανόρθωτα, είτε μέσω κρατικών φορέων, είτε ιδιωτικών αν τυχόν εμφανιστεί και τέτοια σύμπραξη στο μέλλον.
Επίσης, ουδεμία σημασία έχει αν τυχόν η αρχική κατάσταση της μνήμης που θα παραδοθεί είναι κενή από άλλα στοιχεία εφ’ όσον υπάρχει πρόβλεψη να χρησιμοποιηθεί αυτή αργότερα με αδιαφανή τρόπο. Αυτό λοιπόν, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παρά μόνον ως καταστρατήγηση του αρχικού και μοναδικού σκοπού της ύπαρξης ενός εγγράφου όπως η ταυτότητα σε οποιαδήποτε μορφή κι αν εκδίδεται αυτή.
Αλλά εδώ πλέον αντιμετωπίζουμε ένα τεράστιο ζήτημα το οποίο είναι έντεχνα κρυμμένο πίσω από όλη αυτή την φιλολογία, το ζήτημα της εξ αρχής επίδειξης κακοπιστίας μεταξύ δυο αντισυμβαλλόμενων! Δηλ. με απλά λόγια το ίδιο το κράτος σας θέτει ενώπιον ενός εγγράφου το οποίο σας ζητείται να υπογράψετε χωρίς, είτε να σας επιτραπεί να το διαβάσετε όλο, είτε να διασφαλίζεται ότι το περιεχόμενο του εγγράφου δεν θα αλλαχτεί στο μέλλον από τρίτους και μάλιστα οι αλλαγές του να είναι ορατές και συμπεφωνημένες από τον κάτοχο! Μα τότε, ο ένας από τους δυο συμβαλλόμενους, και εν προκειμένω το κράτος, επιδεικνύει μέγιστη κακοπιστία προς τον άλλον, εν προκειμένω στον πολίτη, το οποιο μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι τον αντιμετωπίζει εξ αρχής ως πρόσωπο με μειωμένο καταλογισμό, όπως δηλ. ένα νήπιο η κάποιον με νοητική υστέρηση, που δεν μπορεί να διαχειριστεί πλήρως το περιεχόμενο όλων των πληροφοριών που αφορούν αυτό το ίδιο το πρόσωπο του. Αυτό τότε δεν μπορεί παρά να αποτελεί μέγιστη προσβολή της προσωπικότητας του υπογράφοντος.
Κυριότερα ακόμη, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η οποιαδήποτε υπογραφή η με άλλον τρόπο αποδοχή μιας τέτοιας συνθήκης είναι σχεδόν και αποδοχή από μεριάς μας μιας ανάλογης κατάστασης δηλ. η με την ιδία θέληση μας αποδοχή υποβάθμισης της προσωπικότητας μας!
Ελάτε τώρα στο δάσος της Δαδιάς με το βουλγαρικό τμήμα του δάσους να παραμένει ανέγγιχτο και διαβάστε πως βίωσε Naomi Wolf, πρώην σύμβουλος στις καμπάνιες των Clinton and Gore, τις δυστοπικές πυρκαγιές του Καναδά καθώς βρισκόταν στο κέντρο της Νέας Υόρκης.
Θα μπορούσε να βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη καθώς η Αλεξανδρούπολη είχε παραδοθεί στις φλόγες.
Mερικές εβδομάδες πριν η Naomi Wolf καθώς βρισκόταν παγιδευμένη κάτω από ένα πορτοκαλί πέπλο καπνού στον ουρανό του Manhattan υποψιάζονταν τους δράστες που αυτή τη φορά φρόντισαν να κάψουν πολλαπλάσιες εκτάσεις στον Καναδά σε σύγκριση με τις ετήσιες (αναμενόμενες) πυρκαγιές αυτής της περιόδου.
Παγιδευμένη στον σουρεαλιστικό πορτοκαλί καπνό στη Νέα Υόρκη. Ξέρουμε τι πραγματικά συνέβη; Το είδος μας έχει εκπαιδευτεί τώρα ώστε να μην αντιδρά σε καταστροφικούς κινδύνους ή ακόμα και σε επιπλέον super παραξενιές; Και ξέρουμε τι πραγματικά συνέβη την Τετάρτη στη Νέα Υόρκη; Την περασμένη Τετάρτη ήμουν στο Brooklyn της Νέας Υόρκης, περίπου στις δέκα το πρωί. Είχα μείνει στη πόλη μια νύχτα, καθώς ετοιμαζόμουν να συναντήσω έναν δικηγόρο στο Manhattan.
Κάπως έτσι ξεκινά η αφήγησή της ενώ τις τελευταίες ώρες στην Ελλάδα γίνονται καταιγιστικές οι περιγραφές που θέλουν εμπρηστές με γκαζάκια, ακόμη και drones στη διάθεσή τους σχεδόν σε “ανοιχτή γραμμή με την ΕΜΥ” να καίνε τη χώρα τους -για τον ίδιο λόγο που φλέγονταν και ο Καναδάς;
Πάμε να δούμε λοιπόν πως η Naomi Wolf, πρώην σύμβουλος στις καμπάνιες των Clinton and Gore, βίωσε τις δυστοπικές πυρκαγιές του Καναδά στο κέντρο της Νέας Υόρκης.
(A Rhodes Scholar, former advisor to Clinton and Gore campaigns, and author of eight NYT nonfiction bestsellers, Dr. Naomi Wolf has been creating globally influential opinion for 28 years. She is CEO of DailyClout)
Η διαμονή μου είχε ήδη γίνει δυστοπική, καθώς είχα κλείσει ανόητα τον εαυτό μου στο μοντέρνο/εκπτωτικό ξενοδοχείο, Sonder the Industrialist. Αποδείχθηκε ότι η διοίκηση έχει μετατρέψει τα φυσικά ξενοδοχεία σε μια απανθρωποποιημένη επιχείρηση συλλογής δεδομένων- dehumanized data harvesting operation.
Έφτασα το βράδυ με ένα Uber για να βρεθώ μόνη σε μια βιομηχανοποιημένη περιοχή, με ένα τηλέφωνο που πεθαίνει και όλα τα εστιατόρια να κλείνουν, οπότε η εφαρμογή με ενημέρωσε ότι δεν έπρεπε να υπάρχει άνθρωπος να με δεχτεί στο lobby, έτσι έπρεπε να τηλεφωνήσω σε ένα τηλεφωνικό κέντρο στις Φιλιππίνες για να “ρυθμίσω τον λογαριασμό μου” και στη συνέχεια ότι πρέπει να παράσχω ένα μια σειρά από επεμβατικές ιδιωτικές πληροφορίες πριν μου δοθεί ο κωδικός για να μπω στο κτίριο.
Ακολούθησα άλλους εξοργισμένους τουρίστες στο lobby, ελπίζοντας να παρακάμψω τη συλλογή δεδομένων, αλλά ο γλυκός, λυπημένος «ατομικός υπάλληλος ασφαλείας» στη ρεσεψιόν μου είπε ότι δεν είχε καμία απολύτως εξουσία, ότι δεν υπήρχε κανένα κλειδί να μου δώσει και ότι έπρεπε να ολοκληρώσω την «ολοκλήρωση του λογαριασμού μου» και το «check in online» προτού μπορέσω να ελπίζω ότι θα φτάσω στο πολυπόθητο δωμάτιό μου.
Αυτή η διαδικασία περιλάμβανε μια βιομετρική σάρωση προσώπου με πλήρη λειτουργία, γυρίστε το κεφάλι σας δεξιά και αριστερά, την οποία στον Brave New World του ψηφιακού εξαναγκασμού, ήταν πολύ αργά για μένα να αρνηθώ, αν επρόκειτο να φτάσω κάπου ασφαλής για ύπνο. Το μοντέλο «lockdown» για τη βίαιη εξαγωγή ψηφιακών πληροφοριών και συμμόρφωσης συμπεριφοράς προτού επιτρέψει σε κανέναν οτιδήποτε αξιοπρεπώς ανθρώπινο είχε καταλάβει μια άλλη πρώην πολιτισμένη εμπειρία – το check in σε ξενοδοχείο μετά από ένα ταξίδι – σε έναν άλλο πρώην ανθρώπινο χώρο.
Δεν κατάφερα να «ενημερώσω τις ρυθμίσεις στην κάμερά μου» αποτελεσματικά για να επιτρέψω στην εφαρμογή να συλλέξει δεδομένα την άδεια οδήγησής μου, έτσι ένας ψηλός, εξίσου εξαντλημένος Σουηδός επιχειρηματίας εμφανίστηκε στον προσωπικό μου χώρο για να με βοηθήσει, βλέποντας έτσι άθελά μου όχι μόνο όλες τις βιομετρικές μου πληροφορίες- biometric information και τον σκοπό του ταξιδιού μου, αλλά και τον κωδικό πρόσβασης στο δωμάτιό μου και τον αριθμό του δωματίου μου. Έτσι, η εφαρμογή έθεσε σε κίνδυνο εντελώς την ασφάλειά μου, καθώς και έχοντας συγκεντρώσει σημαντικές προσωπικές πληροφορίες παρά τη θέλησή μου, έφυγα στο δωμάτιό μου επιτέλους, υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου ανήσυχα να κλειδώσω την πόρτα.
Το επόμενο πρωί, όμως, ήταν χαρούμενο δροσερό και φωτεινό με μερική ηλιοφάνεια. Υπήρχε μια αχνή ομίχλη και μια μακρινή μυρωδιά καπνού από ξύλο, όπως όταν τα φύλλα καίγονται το φθινόπωρο.
Μπήκα σε ένα Uber για να κατευθυνθώ στο Manhattan.
Ξαφνικά —εν ριπή οφθαλμού— η σχεδόν καθαρή μέρα έγινε γκρίζα γύρω μας, με πυκνό γκρίζο-λευκό καπνό να γεμίζει τον αέρα παράξενα, αν και δεν ήταν ορατή φωτιά. Γέμιζε τον αέρα γύρω από εμάς τους ανθρώπους και γύρω από κατοικίδια και οχήματα — στο δρόμο, στις διαβάσεις πεζών, γύρω από το Uber όχι γενικά. Ήταν σαν κάποιος που έκανε την παραγωγή ενός έργου είχε σβήσει ένα φως από πάνω μας και είχε ανοίξει μια μηχανή ξηρού πάγου-dry ice machine.
«Αυτό φαίνεται παράξενο», είπα. Ο οδηγός, ένας νεαρός άνδρας, εξήγησε ότι «λένε ότι είναι οι πυρκαγιές στον Καναδά», μια φράση-βουητό που άκουγα όλο το πρωί. Ο καπνός συνέχισε να πυκνώνει από πάνω μας καθώς οδηγούσαμε, σαν να είχαμε μπει στη μέση ενός τεράστιου, καπνιστού σύννεφου. Δεν είχα δει ποτέ κάτι σαν αυτή την ξαφνική αλλαγή να εκδηλώνεται στον αέρα, αν και είχα μεγαλώσει στην Καλιφόρνια όπου υπήρχε εποχή πυρκαγιών κάθε χρόνο. «Ή κατευθυνόμενα ενεργειακά όπλα» είπα μέσα μου κάτω από την ανάσα μου.
Αντί να γελάσει ή να με αγνοήσει, ο νεαρός άνοιξε ένα video στην οθόνη του ταμπλό του για να το δω. Υποτίθεται ότι ήταν ένα μετεωρολογικό βίντεο της περιοχής στον Καναδά που φαινόταν να δείχνει πολλές πυρκαγιές να ξεκινούν ταυτόχρονα. Ήταν από το InfoWars, αλλά και άλλοι ιστότοποι έχουν μοιραστεί παρόμοια video.
Ο οδηγός συμφώνησε ότι το εντεινόμενο σύννεφο γύρω μας ήταν ενοχλητικό. Χωρίς καμία προτροπή από εμένα, μίλησε για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) και τις παγκόσμιες συνθήκες. Ήταν οπαδός των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης. Παρόλο που δεν μπορούσα να εκτιμήσω την πηγή του video του, και παρόλο που είχα θολώσει τον χειρότερο φόβο μου αντί να είχα στοιχεία στα οποία να τον βασίσω, σκέφτηκα ότι ήταν φρόνιμο να εγκαταλείψει τη δουλειά αφού κατέβηκα, να πάει σπίτι και να ανακτήσει το παιδί του από το σχολείο, και να μην παραμείνει περισσότερο σε αυτό το μυστηριώδες σύννεφο. Αποφάσισα καθώς οδηγούσαμε να προσπαθήσω να ακυρώσω το ραντεβού μου στο κέντρο της πόλης. Θα προσπαθούσα να φύγω από την πόλη όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Ο δικηγόρος είπε ότι δεν υπήρχε τρόπος να ακυρωθεί η συνάντηση, έτσι ενάντια στα ένστικτά μου συνεχίσαμε να οδηγούμε προς το Manhattan.
Η οικογένειά μου βρισκόταν στη Νέα Υόρκη στις 11 Σεπτεμβρίου, και παρόλο που ήμουν στο Ηνωμένο Βασίλειο εκείνη την ημέρα, είχα πετάξει αμέσως στο Τορόντο και μετά πήρα ένα ταξί για να φθάσω στη Νέα Υόρκη, όπου βρισκόταν τα παιδιά μου και ο πρώην σύζυγός μου. Ως κάποιος που είχα ζήσει τον απόηχο αυτής της επίθεσης, σε ένα διαμέρισμα λιγότερο από ένα μίλι από το Ground Zero, είχα τραυματιστεί από τον πυκνό καπνό και από την παρατεταμένη μυρωδιά χημικών και σωματιδίων που επέμενε στο κάτω Manhattan. Τραυματίστηκα από το κακό που έκανε. Τα αγαπημένα πρόσωπα μέχρι σήμερα υποφέρουν εξαιτίας αναπνευστικής βλάβης από αυτόν τον καπνό, παρόλο που η Christine Todd Whitman, τότε επικεφαλής της EPA, είχε δηλώσει περίφημα, γνωρίζοντας ότι έλεγε ψέματα, ότι «ο αέρας στο κάτω Manhattan είναι ασφαλής για την αναπνοή».
Παιδιά σε όλη την πόλη των οποίων οι οικογένειες είχαν εμπιστευτεί την κυβέρνηση υπέστησαν αναπνευστική βλάβη. Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν, φυσικά, αργότερα ανέπτυξαν ασθένειες και πολλοί τελικά πέθαναν.
Δεν ήθελα να μπω σε αυτό το παράξενο σύννεφο. Δεν ήξερα τι χημικά ήταν μέσα. Δεν ήξερα αν ό,τι χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση των πυρκαγιών σήμερα, αν υποθέσουμε ότι οι επίσημες αναφορές ήταν αληθινές — είναι ασφαλές να αναπνεύσω. Μπορείτε να δείτε το ταξίδι μας στη γέφυρα Williamsburg εδώ. Μπορείτε να δείτε ότι καθώς οδηγούσαμε, το σύννεφο πύκνωσε τόσο πολύ που τα κτίρια δεν ήταν πλέον ορατά στον ποταμό East River:
Έφτασα στο κέντρο της πόλης περίπου στις 1:15 και σταμάτησα για μεσημεριανό γεύμα σε ένα μικρό εστιατόριο με σαλάτες στο Madison and 41st. Καθώς έτρωγα, ο ουρανός άρχισε να σκοτεινιάζει. Προς έκπληξή μου, οι άνθρωποι συνέχισαν να περπατούν σχεδόν κανονικά έξω καθώς συνέβη αυτό: μπορείτε να τους δείτε. Περίπου στη 1:50 κοίταξα ψηλά καθώς ο ουρανός έγινε αμέσως ανοιχτό πορτοκαλί. «Πορτοκαλί ουρανός ταυτόχρονα στη Νέα Υόρκη. Δύσκολα αναπνέω» έγραψα στο Twitter, σίγουρη σε αυτό το σημείο ότι έβλεπα κάτι παράξενο και ανώμαλο και ευχόμουν περισσότερο από ποτέ να μπορούσα να βρεθώ κάπου αλλού.
Στο δρόμο, καθώς κινηματογραφούσα τον ουρανό και τον αέρα γύρω μας να γίνονται όλο και πιο βαθιά πορτοκαλί, οι πνεύμονές μου άρχισαν να καίγονται. Δεν είχαν καεί μέχρι εκείνο το σημείο.
Μπήκα στο κτίριο όπου επρόκειτο να γίνει το ραντεβού μου και ο θυρωρός είπε επίσης «Πυρκαγιές στον Καναδά», αλλά και για τη βαθιά κοκκινοπορτοκαλί ομίχλη έξω, «Αυτό είναι πραγματικά περίεργο. Μείνε είσαι ασφαλής.”
Πήγα στη συνάντησή μου και καθώς ο αέρας έγινε πορτοκαλί κολοκύθας και μετά ο κώνος της κυκλοφορίας πορτοκαλί και μετά κάηκε και έγινε κόκκινος, ο δικηγόρος μου είπε ήρεμα: «Είναι η αποκάλυψη εκεί έξω». Ένας υπάλληλος υποστήριξης έφτυσε: «Είναι αηδιαστικό». Όπως συμβαίνει με τόσα πολλά αυτές τις μέρες, ένιωσα ότι υπήρχαν πολλά ανείπωτα. Υπέγραψα μια σειρά εγγράφων, βγήκα από εκεί όσο πιο γρήγορα μπορούσα, έτρεξα στο σιδηροδρομικό σταθμό και πήρα ένα τρένο από την πόλη.
Κατευθύνθηκα προς τον Βορρά με το τρένο – αλλά και αυτό ήταν περίεργο. Τράβηξα ένα video από τον ουρανό.
Δεν ήταν καθόλου καθησυχαστικό να σκόνταψα στο Joel 2:30 (The Book of Joel is a Jewish prophetic text containing a series of “divine announcements”. The first line attributes authorship to “Joel the son of Pethuel-Το Βιβλίο του Ιωήλ είναι ένα εβραϊκό προφητικό κείμενο που περιέχει μια σειρά από «θεϊκές ανακοινώσεις. Η πρώτη γραμμή αποδίδει την πατρότητα στον Ιωήλ ο γιος του Πεθουήλ) ενώ ταξίδευα στα βόρεια της πολιτείας με το τρένο:
«Και θα κάνω θαύματα στους ουρανούς και στη γη, αίμα και φωτιά και στύλους καπνού. Ο ήλιος θα μετατραπεί σε σκοτάδι και η σελήνη σε αίμα, πριν έρθει η μεγάλη και η φοβερή ημέρα του Κυρίου-The sun shall be turned into darkness, and the moon into blood, before the great and the terrible day of the LORD come». [https://www.kingjamesbibleonline.org/Joel-2-30/]
Μόλις βγήκαμε έξω από την πόλη, η ατμόσφαιρα άλλαξε ξανά αμέσως και δεν ήταν πια πορτοκαλί. Έγινε γκρι και μετά σε ψηλό σύννεφο που ήταν λευκό, απότομα, μόλις βρεθήκαμε βόρεια του Manhattan. Εφόσον οι πυρκαγιές βρίσκονταν στα βόρεια, γιατί το περίεργο χρώμα ήταν λιγότερο έντονο, μέχρι να εξαφανιστεί τελείως, και όχι περισσότερο καθώς πλησιάζαμε στην πηγή;
Έφτασα στο σπίτι ταραγμένη και προσπαθώντας να πείσω τους αγαπημένους μου να φύγουν από την πόλη.
Σίγουρα, με αποκαλούν «θεωρητικό συνωμοσίας», παρόλο που το 90% από αυτά για τα οποία προσπάθησα να προειδοποιήσω τους ανθρώπους, έχει πραγματοποιηθεί. Το είδος της δουλειάς μου ονομαζόταν «ανάλυση» ή ακόμα και «ανακριτικό ρεπορτάζ», έως ότου έλαβε χώρα το majick σχετικά με τη γλώσσα Newspeak, που παθολογούσε την υποβολή ερωτήσεων και την επαλήθευση γεγονότων.
Αλλά υπάρχουν ερωτήσεις που πρέπει να τεθούν – για την Αποκάλυψη το μεσημέρι στο κέντρο της πόλης – προτού απλώς αποδεχθούμε αυτό που μας λένε. Ίσως η «επίσημη αφήγηση» να είναι αληθινή, αλλά υπάρχουν και άλλα ζητήματα μεταξύ πολλών που πρέπει μόνοι μας, ως εγκαταλελειμμένοι πολίτες, να αποκλείσουμε.
Πρώτα απ ‘όλα, αναφέρθηκα εκτενώς το 2017 για τη γεωμηχανική. Δυστυχώς είναι αληθινό. Με κυνηγούσαν ακατάπαυστα τα bots καθώς ανέφερα αυτή την ιστορία, η οποία με προετοίμασε καλά για το 2020-σήμερα. Οι κακόβουλοι άνθρωποι προσπαθούν πραγματικά να τα βάλουν με τον καιρό, τον ουρανό και τον ήλιο.
Οι συνήθεις ύποπτοι – ο Bill Gates και οι παράφρονες φίλοι του,- όντως θέλουν πολύ να ξεκινήσουν την ηλιακή γεωμηχανική – δηλαδή διοξείδιο του θείου που εκτοξεύεται από αεροπλάνα – γύρω από τη γη για να μπλοκάρει τον ήλιο . https://www.forbes.com/sites/davidrvetter/2022/01/20/solar-geoengineering-why-bill-gates-wants-it-but-these-experts-want-to-stop-it/?sh =23f2a0281842.
Ήδη το κάνουν σε διάφορα προγράμματα.
Πράγματι, μπορεί να βοήθησα στον εκτροχιασμό της προγραμματισμένης εκτόξευσης του Gates για το 2017 ScopEx — «Stratopheric Controlled Perturbation Experiment» — για να μπλοκάρει τον ήλιο, μια εκτόξευση που θα ήταν αντίθετη με τη νομοθεσία των ΗΠΑ (ένα κενό το οποίο οι χρηματοδότες παρέκαμψαν κλασικά σχεδιάζοντας να τον εκτοξεύσουν από έδαφος της Ινδίας) — μέσω της αναφοράς μου για αυτό το έργο, το οποίο δημοσίευσα ανελέητα στο Twitter απευθυνόμενη στους αποφοίτους του Harvard.
[https://www.boell.de/sites/default/files/etc-group_briefing_scopex.pdf]
Δεν έχουμε ξεφύγει ακόμα — οι ημερομηνίες σε αυτό το έγγραφο δείχνουν το πείραμα που διήρκεσε από το 2015 έως το 2024.
Οι γεωμηχανικοί απλώς άλλαξαν τη θέση των πειραμάτων τους.
Ο Igor Chudov ανέφερε την τελευταία προσπάθεια ανάπτυξης αυτών των σχεδίων. https://dailyclout.io/the-un-discusses-darkening-the-skies-to-combat-climate-change/.
Και προφανώς ο Gernot Wagner, ο οικονομολόγος που το σπρώχνει αυτό με τα χρήματα του Gates μέσω των Harvard και Columbia Universities από τουλάχιστον το 2017, μόλις ξεκίνησε ένα άλλο «πείραμα» αυτού του είδους στο Ηνωμένο Βασίλειο το περασμένο φθινόπωρο — η τυχερή Βρετανία: [https:/ /gwagner.com/techreview-satan/] (Σημειώστε τη διεύθυνση url! Κάποιοι τεχνικοί έχουν αίσθηση του χιούμορ).
Αυτοί οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν τα άθλια σχέδιά τους. Η Team Geoengineering δεν έχει εγκαταλείψει το όνειρό της για έναν τεράστιο στόχο «λευκών ουρανών». Οι ανεξέλεγκτες πυρκαγιές στον Καναδά — ή στην Αυστραλία, βλέπε 2019-2020 — θα μπορούσαν να είναι το τέλειο κάλυμμα για να ξεκινήσει ένα τέτοιο πείραμα και να ρίξει σωματίδια στον αέρα. (Ο Wagner είναι οικονομολόγος. Σκεφτείτε τον έλεγχο των οικονομιών που μπορούν να επιτύχουν λίγοι ολιγάρχες, κρατώντας τα μέσα για να μπλοκάρουν επιλεκτικά τον ήλιο.)
Οι επιθέσεις από τους εχθρούς μας είναι επίσης αληθινά πράγματα. Ο Justin Trudeau είναι στην τσέπη του ΚΚ της Κίνας και μετά του WEF, φυσικά. [https://torontosun.com/opinion/columnists/goldstein-trudeau-said-he-admired-chinas-dictatorship-believe-him].
Ο Brian O’Shea και άλλοι έκαναν εξαιρετική δουλειά εξηγώντας μας ότι ήδη δεχόμαστε επίθεση από το ΚΚΚ μέσω του ΠΟΥ και ότι οι μέθοδοί τους είναι αντισυμβατικές.
Γιατί μια επίθεση στον εταίρο μας προς τον Βορρά (Καναδά) μέσω μιας περιβαλλοντικής καταστροφής δεν θα ήταν ένα γεγονός που πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω ή αλλιώς θα έπρεπε να σταματήσει από την άποψη ότι ήταν δυνητικά μια πράξη πολέμου; Και αν είχε γίνει μια επίθεση κάποιου άλλου εχθρικού είδους από τον ουρανό – η δική μας είναι μια διοίκηση που επέτρεψε σε ένα κατασκοπευτικό μπαλόνι του ΚΚΚ να διασχίσει ολόκληρη την ήπειρό μας, δυνητικά χαρτογραφώντας την, θυμάστε; — τότε οι πυρκαγιές, ή μια ιστορία πυρκαγιών, θα ήταν ένα ιδανικό κάλυμμα για την αποφυγή πανικού ή ίσως ακόμη και για την αποτροπή της κινητοποίησης.
Το θέατρο κρίσης είναι επίσης πραγματικό πράγμα, όπως μάθαμε προς λύπη μας τα τελευταία τρία χρόνια. Η Αυστραλία και ο Καναδάς είναι τα πιάτα Petri για να πειραματιστούν αυτοί οι κακοί ηθοποιοί σε πληθυσμούς.
Αυτό ίσχυε με τα «κλειδώματα» και με τις αναγκαστικές ενέσεις Covid-19. Γιατί δεν θα έπρεπε να συμβαίνει με τον εμπρησμό ή με μια θεατρική καταστροφή της κλιματικής αλλαγής, που οδηγεί (αναμενόμενα) σε εκκλήσεις για «μάσκα» ξανά, για αποστασιοποίηση, για συμμετοχή στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση;
Μόλις μια κρίση τελειώσει ή απομυθοποιηθεί, μια άλλη είναι έτοιμη ακριβώς εκεί με τους ίδιους στόχους, τα ίδια επιθυμητά αποτελέσματα: μια εξατμισμένη, καταπιεσμένη ανθρωπότητα.
Το να αφήνουμε τις πυρκαγιές να καίνε χωρίς λόγο παρά μόνο για να προκαλέσουν καταστροφές—είναι πραγματικό πράγμα. Το καλοκαίρι του 2019 έως τον Ιανουάριο του 2020, υπήρξαν καταστροφικές πυρκαγιές στην Αυστραλία. Και αυτά ξεκίνησαν μυστηριωδώς, μέσω εμπρησμού. Έκαψαν πολλά σπίτια και κατέστρεψαν χιλιάδες ζώα, συμπεριλαμβανομένων ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση. Οι δημοσιογράφοι του DailyClout διαπίστωσαν ότι η προγραμματισμένη ανάπτυξη συνέπεσε με τις προηγουμένως προστατευμένες περιοχές που είχαν καεί. Δεν έχει απομείνει κανένα είδος υπό εξαφάνιση, δεν χρειάζεται να το προστατεύσουμε. [https://dailyclout.io/the-summer-of-2019-2020-australian-koala-are-catch-between-a-firestorm-and-political-expediency/].
Έτσι έμοιαζαν οι πυρκαγιές στην Αυστραλία: επίσης αυτό το οξύ πορτοκαλί:
Τα Energy weapons, δυστυχώς, επίσης, είναι πραγματικά πράγματα. Δεν είναι τρελό να αναρωτιόμαστε αν έχουν αναπτυχθεί όταν υπάρχει μια δραματική έκρηξη στη γη. Όπως παρατηρώ συχνά, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν ξοδεύει εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια για να φτιάξει πράγματα (ή να συντάξει νομοθεσία) που δεν έχει σχέδια να χρησιμοποιήσει.
Το DailyClout ήταν επίσης το μόνο ειδησεογραφικό μέσο που ρώτησε γιατί ο τότε πρωθυπουργός Scott Morrison επέτρεπε να κάψουν οι πυρκαγιές: ανακαλύψαμε ότι η Αυστραλία είχε μια συνθήκη αμοιβαίας πυροσβεστικής βοήθειας με τις ΗΠΑ, έτσι ώστε τα ισχυρά πυροσβεστικά αεροπλάνα/βομβαρδιστικά μας θα μπορούσαν να αναπτυχθούν από την Αμερική στην Αυστραλία εάν ζητηθεί. [ https://dailyclout.io/opinion-renknown-australian-environmentalist-confirms-w-us-forestry-svc-australian-govt-had-not-sought-maffs-water-bomber-help-with-catastrophic-wildfires /].
Αυτό θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί με μία μόνο κλήση προς τη δασική υπηρεσία των ΗΠΑ. Mια κλήση που επιβεβαιώσαμε, μέσω της Δασικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ, ότι η αυστραλιανή κυβέρνηση δεν έκανε ποτέ.
Με άλλα λόγια, αυτή η καταστροφική αμέλεια ήταν σκόπιμη.
Γιατί ένας ηγέτης ενός άλλοτε ελεύθερου έθνους θα επέτρεπε απλώς να μαίνονται καταστροφικές πυρκαγιές; Λοιπόν, υπάρχει αυτή η αναπτυξιακή πίεση. Αλλά, επίσης, δείτε το χρονοδιάγραμμα. Μόλις τρεις μήνες αργότερα, ξεκίνησε το «lockdown», με την φτωχή καμένη και τραυματισμένη Αυστραλία στο πιο άγριο σταυροδρόμι της.
Μπορεί οι περιβαλλοντικές καταστροφές να χειραγωγούνται τώρα από τύπους του WEF, προκειμένου να αποθαρρύνουν και να τραυματίσουν τους πληθυσμούς πριν από μεγάλες αντιδημοκρατικές ή άλλες επιθέσεις εναντίον τους; ”
Η κρίση δεν ήταν μόνο στον Καναδά αλλά και στη Νέα Υόρκη; Πρέπει να κάνουμε ερωτήσεις. Γιατί οι πυρκαγιές δεν έκαναν τον αέρα πορτοκαλί στα παιδικά μου χρόνια, όταν κάθε χρόνο στην Καλιφόρνια είχε εποχή πυρκαγιών. Αυτό ξεκίνησε μόλις μετά το 2017 περίπου.
Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας λόγος: αυτή η εικόνα είναι χημικά επιβραδυντικά φωτιάς.
Αποδεικνύεται ότι τα επιβραδυντικά πυρκαγιάς χημικές ουσίες έχουν προστεθεί χρωστικές για να τις κάνουν ορατές, έτσι οι πυροσβέστες μπορούν να στοχεύουν περιοχές, σύμφωνα με το USDA:
[https://ask.usda.gov/s/article/What-is-fire-retardant-and-how-does-it-work#:~:text=Information&text=Long%20term%20retardants%2C%20mixed% 20για,%2C%20σταθεροποιητές%2C%20και%20βακτηριοκτόνα).]
Λοιπόν, αυτό με οδηγεί να αναρωτιέμαι: έτυχε να φυσήξει πορτοκαλί καπνός από την καταπολέμηση των μακρινών πυρκαγιών πάνω από τη Νέα Υόρκη την Τετάρτη το μεσημέρι; Ή — είναι δυνατόν — να μας έπεσαν χημικά επιβραδυντικά φωτιάς ή κάποιο άλλο είδος χημικών ουσιών που είχαν χρωστικές ουσίες για να δείξουν πού πήγαιναν;
Γιατί αυτός ο χρωματιστός καπνός έπεσε απότομα, όπως φάνηκε σε κάποιον που τον είδε από πρώτο χέρι, σαν κώνος πάνω από το Manhattan— όντας, φαινόταν, πιο έντονος στη καρδιά της πόλης της Νέας Υόρκης;
Γιατί δεν σάρωνε όλη την πόλη με τους ανέμους, όπως θα έπρεπε αν συμπεριφερόταν πιο οργανικά;
Γαζώσαμε κάτι, εσκεμμένα σε αυτό το σημείο ή όχι;
Γιατί κάηκαν οι πνεύμονές μου, ακριβώς όταν χτύπησαν οι πορτοκαλί χρωστικές; Γιατί η πιο έντονη θέση της χρωστικής ήταν ακριβώς πάνω από τη Νέα Υόρκη;
Είναι τρελό να θέλεις να το αποκλείσεις αυτό; Τρελός να θέλεις ανεξάρτητες δοκιμές αέρα;
Τρελός να μην αποδεχτείς ξανά «την αφήγηση»;
Δεν είναι τρελό να ανησυχούμε ότι η δική μας κυβέρνηση, ή μια γειτονική κυβέρνηση, μπορεί να λάβει κάποια επιζήμια δράση μέσω μιας αφήγησης πυρκαγιών, εναντίον ενός αμερικανικού ή καναδικού πληθυσμού;
Δεν είναι καθησυχαστικό, αν και ελπίζουμε εντελώς άσχετο, να μαθαίνουμε ότι τα εναέρια χημικά όπλα, συμπεριλαμβανομένου ενός που χρησιμοποιήθηκε περίφημα στο Βιετνάμ, φαίνονται ακριβώς το ίδιο:
Τώρα που ανακαλύφθηκαν αυτοί οι κακοποιοί, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι οι ίδιοι άνθρωποι που προσπάθησαν να μας τραυματίσουν, να μας στειρώσουν και να μας σκοτώσουν μια φορά, θα ξανασκεφτούν τους θανατηφόρους τρόπους τους και θα επιστρέψουν στην κοινότητα των αξιοπρεπών και πολιτισμένων;
Είμαστε σε μια εποχή που πρέπει να ρωτήσουμε αν κάποιος σχεδιάζει να μας κάνει κακό. Βρισκόμαστε σε μια εποχή στην οποία αυτό το αστείο αλλά κάπως σκοτεινό βίντεο, “Toxic Forgiveness” — έχει νόημα: “You tried to eat us!”
Δεν είμαστε τρελοί να αναρωτιόμαστε αυτές τις μέρες αν ένα γεγονός έχει αρνητική πρόθεση απέναντί μας και να βεβαιωθούμε ότι δεν πρόκειται για άλλη μια γενοκτονική επίθεση.
Θα ήμασταν τρελοί να επιβιώσουμε από αυτό που έχουμε και προσπαθούμε να διασφαλίσουμε ότι η περασμένη Τετάρτη δεν ήταν άλλη μια επίθεση εναντίον μας.
Ελπίζω ότι αυτός ο παράξενος κοκκινοπορτοκαλί καπνός που τύλιξε την καρδιά του μεγάλου μας έθνους – που έκαψε ξαφνικά τους πνεύμονές μου και που δεν ανέβηκε στον Βορρά – ήταν πράγματι απλώς «καπνός από πυρκαγιές».
Αλλά μας είπαν ψέματα στο παρελθόν για τον αέρα στο Manhattan και χιλιάδες παιδιά, που είναι τώρα ενήλικες, έχουν ουλές στους πνεύμονες ως αποτέλεσμα. Κάποιοι πέθαναν.
Συγχωρέστε με αν θέλω ανεξάρτητη επαλήθευση για το τι πραγματικά συνέβη εκεί κάτω.
Κάτι ήταν πράγματι στον αέρα τα τελευταία χρόνια. Γενοκτονικές προθέσεις.
Αυτό λοιπόν με φέρνει στον βαθύτερο φόβο μου. Οτιδήποτε μπορεί να προκάλεσε αυτόν τον τρελό καπνό — είτε είναι οργανικός είτε η κλιματική αλλαγή. Ή αν πρόκειται για εμπρησμό, ή για κάτι χειρότερο και πιο σκόπιμα και πιο εστιασμένο στη μεγαλύτερη πόλη της Αμερικής – ο πιο σοβαρός τραυματισμός της ανθρωπότητας, η μεγαλύτερη ζημιά, δεν είναι φυσική. Είναι το γεγονός ότι όταν οι ουρανοί έγιναν πορτοκαλί και τους περικύκλωσε καπνός, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που βλέπετε στις εικόνες στο κέντρο του Manhattan απλώς συνέχισαν τις δουλειές τους.
Τρυπημένοι, τραυματισμένοι, εγκλωβισμένοι στα ψέμματα, απογοητευμένοι, φαίνεται ότι έχουν χάσει τα ζωώδη ένστικτά τους γύρω από τις ταχέως μεταβαλλόμενες συνθήκες και έχουν χάσει την ικανότητά τους να σαρώνουν και να ερευνούν το περιβάλλον για τον εαυτό τους, για κίνδυνο.
Οι περισσότεροι δεν σταμάτησαν να κοιτάξουν τον ουρανό ή να προσπαθήσουν να εκτιμήσουν μόνοι τους τι πραγματικά συνέβαινε.
Σχεδόν κανένας – εκτός από άτομα όπως ο οδηγός μου στο Uber και ο θυρωρός στο κτίριο, οι σιωπηλοί – δεν έκαναν ερωτήσεις. Σχεδόν όλοι οι άλλοι που συνάντησα, ειδικά εκείνοι των επαγγελματικών τάξεων, ήταν σαν υπνωτισμένοι με το single soundbite:
«Είναι απλώς οι πυρκαγιές από τον Καναδά. Ο καπνός θα είναι κακός σήμερα και αύριο και μετά θα ελαφρύνει».
Αυτό ήταν ακριβώς όπως η μαζική ύπνωση μπροστά στον κίνδυνο, του πρόσφατου παρελθόντος.
«Μην είσαι ανόητος.
Ασφαλές και αποτελεσματικό.
Ασφαλές και αποτελεσματικό.”
“Don’t be silly.
Safe and effective.
Safe and effective.”
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
