Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται … ή: Γιατί οι έξυπνοι άνθρωποι φαίνεται να πιστεύουν κάθε είδους τρελά πράγματα και οι εξυπνότεροι φαίνεται να τα πιστεύουν ακόμη περισσότερο…. Πάμε να δούμε το φαινόμενο του μέτριου που νομίζει πως είναι στην κορυφή, όσον αφορά τους εμβολιασμένους για τον κόβιντ..
Πριν από μερικές εβδομάδες, αυτή η σουηδική μελέτη σχετικά με τη συσχέτιση μεταξύ της γνωστικής ικανότητας και της ετοιμότητας για αποδοχή του εμβολιασμού κατά της Covid έκανε τον γύρο του Διαδικτύου. Ενόχλησε πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα σε αυτούς τους κύκλους, γιατί φαίνεται πως υποστηρίζει την παρατήρηση ότι ο εμβολιασμός είναι απλώς κάτι που κάνουν οι πιο έξυπνοι άνθρωποι – και, κατά συνέπεια, ότι ο εμβολιασμός είναι πιο αντικειμενικά ορθολογικός.
Οι συγγραφείς εξέτασαν την πρόσληψη πρώτης δόσης του εμβολίου σε ένα δείγμα πάνω από 753.000 Σουηδών ηλικίας μεταξύ 42 και 59 ετών. Όλοι οι συμμετέχοντες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία άντρες, είχαν κάνει επίσης τεστ γνωστικής ικανότητας στην ηλικία των 18 ετών, κατά τη διάρκεια της κατάταξής τους στις σουηδικές ένοπλες δυνάμεις. Αυτές οι βαθμολογίες των δοκιμών αναφέρθηκαν σε κλίμακα 9 βαθμών (Stanine). Όσοι είχαν τη λιγότερη πνευματική ικανότητα σημείωσαν 1 και αυτοί με τη μεγαλύτερη βαθμολογήθηκαν με 9.
Το κεντρικό τους εύρημα αποτυπώνεται σε αυτό το γράφημα της πρόσληψης της πρώτης δόσης του εμβολίου, που μετράται σε ημέρες από τη διαθεσιμότητα και αναλύεται με τη γνωστική βαθμολογία Stanine:
Οι εξυπνότεροι συμμετέχοντες είχαν υψηλότερη πρόσληψη και εμβολιάστηκαν πιο γρήγορα.
Η Uppsala παρείχε προκαθορισμένα ραντεβού για άτομα ηλικίας 50 ετών και άνω. Ακολουθεί η επίδραση που είχαν αυτά τα ραντεβού στην αποδοχή μεταξύ των συμμετεχόντων σε αυτήν την πόλη:
Και εδώ είναι η επίδραση των προκαθορισμένων ραντεβού σε κάθε γνωστική ομάδα στην Uppsala σε σχέση με συμμετέχοντες με την ίδια γνωστική ικανότητα σε άλλα μέρη της Σουηδίας, οι οποίοι δεν είχαν προκαθορισμένα ραντεβού:
Η μικροδιαχείριση προσωπικών ιατρικών αποφάσεων από τις υγειονομικές αρχές στην Uppsala αύξησε σημαντικά τη λήψη εμβολίων σε ολόκληρο τον πληθυσμό, αν και εκείνοι με γνωστική ικανότητα άνω του μέσου όρου κατέληξαν αρχικά να εμβολιάζονται κάπως πιο αργά από τους ομολόγούς τους αλλού. Δεν έτρεξαν αμέσως για τα νέα εμβόλια, με άλλα λόγια, αλλά περίμεναν τα προκαθορισμένα ραντεβού τους.
Τώρα, οι άνθρωποι έχουν φέρει ένα ευρύ φάσμα αντιρρήσεων σε αυτή τη μελέτη. Μερικές από αυτές –για παράδειγμα, η επιμονή ότι τα τεστ δεν μπορούν να μετρήσουν αξιόπιστα τη γνωστική ικανότητα– απλώς δεν τα βρίσκω λογικά. Άλλες αναμένονταν από τους συγγραφείς, οι οποίοι έδειξαν ότι μεταβλητές όπως η προσωπικότητα, το εισόδημα, η εκπαίδευση και το κοινωνικό υπόβαθρο δεν εξηγούν τη σχέση, καθώς και τη νοημοσύνη.
Προσωπικά δεν έχω καμία αντίρρηση για τα ευρήματα. Είναι αυτό που θα περίμενα. Αν θέλετε, μπορείτε να τα διαβάσετε ως έκφραση της επίδρασης των “υγιών εμβολιασμένων”, που έχει προκαλέσει σύγχυση στα στατιστικά μας από την αρχή. Οι άνθρωποι που εμβολιάζονται είναι κατά μέσο όρο πιο υγιείς από εκείνους που δεν το κάνουν και το να είσαι υγιής σχετίζεται στενά με το να έχεις λογική.
Το αν οι προτιμήσεις και οι συμπεριφορές των ανθρώπων που έχουν λογική είναι πάντα βέλτιστες ή ορθολογικές, είναι μια πολύ διαφορετική ερώτηση, αλλά περισσότερα για αυτό το θέμα παρακάτω.
Κάποια προοπτική σχετικά με το εύρος της ικανότητας που μετράται από αυτές τις βαθμολογίες Stanine θα βοηθήσει επίσης. Όλοι οι άνδρες συμμετέχοντες στη μελέτη κατατάχθηκαν μεταξύ 1979 και 1997, όταν η στρατιωτική θητεία ήταν υποχρεωτική στη Σουηδία. Αυτό σημαίνει ότι οι συμμετέχοντες στη μελέτη θα είναι σε γενικές γραμμές αντιπροσωπευτικοί του σουηδικού πληθυσμού στο σύνολό του. Έτσι, όσοι βαθμολογήθηκαν με 1 δεν είναι απλώς κάπως βαρετοί, αλλά μάλλον στρατευμένοι με σημαντικά γνωστικά ελλείμματα. Είναι άνθρωποι που παλεύουν με τον αναλφαβητισμό, που δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα δρομολόγια των τρένων και για τους οποίους ο προγραμματισμός των ραντεβού αποτελεί σοβαρή πρόκληση.
Αυτός είναι ο λόγος που οι εμβολιολάγνοι στην Uppsala είχαν τέτοια επιτυχία μαζί τους. Αντίθετα, όσοι βαθμολογήθηκαν με 9 θα αντιπροσώπευαν, στη χειρότερη, το ισοδύναμο ενός πανεπιστημιακού φοιτητή άνω του μέσου όρου – τα είδη των ανθρώπων που εργάζονται ως μηχανικοί, γιατροί και δικηγόροι. Δεν χρειαζόμασταν μια μελέτη για να μας πει ότι οι πιο ενθουσιώδεις “εμβολιαστές“ βρίσκονται ακριβώς σε αυτόν τον πληθυσμό.
Το φαινόμενο του μέτριου, που νομίζει πως είναι κορυφή συχνά παρεξηγείται.
Σε αντίθεση με αυτό το μιμίδιο, οι μέτριοι δεν είναι άνθρωποι με μέση νοημοσύνη (IQ=100), αλλά αυτοί με γνωστικές βαθμολογίες 8 ή 9 στη σουηδική μελέτη. Μια διορθωμένη έκδοση θα μοιάζει κάπως έτσι:
Πριν από πολύ καιρό, ο πρύτανης Keith Simonton δημοσίευσε μια σημαντική εργασία για την Ευφυΐα και την Προσωπική Επιρροή στις Ομάδες, η οποία δείχνει γιατί ολόκληρη η κοινωνία φαίνεται να κυριαρχείται από τον λόγο κάπως ευφυών, αλλά ποτέ-τόσο-λαμπρών ανθρώπων. Η κεντρική του ενόραση είναι ότι υπάρχει ένα “εύρος κατανόησης” για ένα δεδομένο επίπεδο νοημοσύνης. Αυτό είναι το εύρος των λιγότερο ευφυών ανθρώπων που μπορούν ακόμα να κατανοήσουν τη συλλογιστική κάποιου που βρίσκεται στην κορυφή αυτού του εύρους και οι οποίοι είναι επομένως επιρρεπείς στο να πειστούν από αυτό.
Ένας σχεδόν ιδιοφυής με IQ=160 θα μπορεί να επιχειρηματολογήσει πειστικά με τους αρκετά έξυπνους συναδέλφους του με IQ=140, αλλά για το 50% όλων με IQ=100, αυτά που λέει θα φαίνονται μπερδεμένα. Επειδή πολύ λίγοι άνθρωποι βρίσκονται στο εύρος IQ=140–160, το να έχετε IQ=160 δεν είναι πολύ κοινωνικά επωφελές. Εάν ο στόχος σας είναι να κάνετε φίλους και να επηρεάζετε τους ανθρώπους, είναι καλύτερα να είστε πολύ πιο ανόητοι.
Αυτό και άλλες θεωρητικές σκέψεις οδηγούν τον Simonton να προτείνει αυτό το διάγραμμα κοινωνικής επιρροής (“δυνητικοί οπαδοί”) ως συνάρτηση του IQ:
Όσοι έχουν απλώς μέτρια νοημοσύνη δεν έχουν μεγάλη κοινωνική επιρροή. Βρίσκουν τους πνευματικά ανωτέρους τους πολύ πιο πειστικούς από τους ομοίους τους, τουλάχιστον ως ένα σημείο. Όσοι είναι πολύ έξυπνοι υποφέρουν από το ίδιο σχεδόν μειονέκτημα, επειδή είναι κατανοητοί μόνο σε μια αρκετά μικρή ομάδα ελαφρώς λιγότερο έξυπνων ανθρώπων στο δεξί άκρο της καμπύλης.
Η κοινωνία μας λοιπόν είναι μια κοινωνία μετρίων που νομίζουν πως είναι κορυφή με δείκτη νοημοσύνης 120. Δεν θα γινόταν αλλιώς. Εκείνοι με τη μεγαλύτερη επιρροή έχουν ένα ανώτερο εύρος κατανόησης που εκτείνεται σε περίπου IQ=140. Εξακολουθούν να είναι σε θέση να εσωτερικεύουν και κυρίως να κατανοούν την κριτική των πιο έξυπνων. Από την άλλη μεριά, βλέπουν τον τεράστιο πληθυσμό των μη ευφυών με μια σιωπηλή απογοήτευση, επειδή οι δυνάμεις τους να πείσουν όσους έχουν IQ πολύ κάτω του 100 είναι τόσο μικρές, όσο η δύναμη των ανωτέρων τους με IQ=145 να πείσουν αυτούς.
Δεδομένου ότι οι μέτριοι κυβερνήτες μας είναι γνωστικά καλύτερα προικισμένοι από πιθανώς το 90% του συνόλου του πληθυσμού, είναι εύκολο για αυτούς να παραβλέψουν το σπάνιο 10% των ανθρώπων που είναι πιο έξυπνοι από ότι είναι εκείνοι. Ως εκ τούτου, ρίχνουν όλους τους αντιπάλους τους στο ίδιο καλάθι διανοητικά αξιοθρήνητων και δεσμεύονται σε αδιάκοπους πολέμους ενάντια στην “παραπληροφόρηση”, για να επινοήσουν διάφορα σχήματα κοινωνικής χειραγώγησης και να απαγορεύσουν την πολιτική αντιπολίτευση.
Από αυτό προκύπτει ότι οι ιδέες που κυριαρχούν στον κόσμο μας δεν είναι απαραίτητα οι καλύτερες ή οι πιο ορθολογικές προσεγγίσεις των πραγμάτων. Είναι μάλλον εκείνες οι ιδέες που απευθύνονται σε ανθρώπους των οποίων η ευφυΐα είναι πάνω από το μέσο όρο, αν και λιγότερο από πολύ υψηλή και των οποίων τα άλλα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας βελτιστοποιούν τη θεσμική τους επιρροή. Έχουν το μυαλό επαγγελματιών της ανώτερης μεσαίας τάξης και είναι επίσης πολύ πιο εξωστρεφείς, ευσυνείδητοι και κομφορμιστές από τον ευρύτερο πληθυσμό.
Στον ακαδημαϊκό χώρο, όπου κυριαρχούν όσο πουθενά αλλού, βλέπουμε μια σειρά από μαθημένες παθολογίες – όχι μόνο μια βαθιά πίστη στις παράλογες διαδικασίες υγιεινής, όπως ο αέναος εμβολιασμός και η μάσκα, αλλά ένας ολόκληρος κόσμος παράξενων ιδεολογιών που σχετίζονται με το ανθρώπινο φύλο και τη βιολογία, το περιβάλλον και την κοινωνία.
Προφανώς, κάτι πήγε πολύ στραβά με αυτούς τους ανθρώπους, αλλά –και αυτό είναι το κρίσιμο σημείο– αυτά τα πράγματα που έχουν πάει στραβά με αυτούς έχουν βαθμονομηθεί ακριβώς σε αυτήν την αιχμή των μετρίων που νομίζουν πως είναι κορυφή. Όσο παράλογες κι αν είναι οι τρέχουσες ιδέες σε αυτή τη σφαίρα, η ελκυστικότητά τους θα αυξηθεί με την ευφυΐα μέχρι ένα σημείο που είναι σχεδόν αόρατο από εμάς, επειδή τα άτομα με ακραία υψηλή νοημοσύνη είναι εξαιρετικά σπάνια και η επιρροή τους είναι αμελητέα.
Αυτή η δυναμική είναι προϊόν κοινωνικών και όχι ορθολογικών δυνάμεων, γι’ αυτό είναι σοβαρό λάθος να υποθέσουμε πως ό,τι και αν κάνουν οι έξυπνοι άνθρωποι αυτή τη στιγμή είναι μόνο για αυτόν τον λόγο μια καλή ιδέα… ………. πηγή
