ΤΟ ΥΨΩΜΑ 731.. ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ , ΕΙΔΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.. ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ, ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΤΙΣΜΑ ΤΩΝ ΡΙΖΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΜΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ….
ΤΟ ΥΨΩΜΑ 731 – ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΣΛΑΣ Τχης (ΠΖ)
ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ II/5 ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ
ΤΟΥ ΥΨΩΜΑΤΟΣ 731 (9-10 Μαρτίου 1941). Η ΕΞΟΡΙΑ.!!!
(ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΟΛΩΝ ΣΑΣ)
Το Ύψωμα 731 βρίσκεται περί τα 20 χλμ. βόρεια τής Κλεισούρας, στην Αλβανία. Ήταν ένα από τα ισχυρότερα ερείσματα που κατέλαβε ο Ελληνικός Στρατός κατά τις μάχες τής περιόδου 6-11 Ιανουαρίου 1941 και κλειδί τής όλης τοποθεσίας, στον κεντρικό τομέα τού Αλβανικού μετώπου. Η αρχή τής Ιταλικής επίθεσης έγινε νωρίς το πρωί τής 9ης Μαρτίου 1941, με σφοδρή δράση τού πυροβολικού, με όλμους και αεροπορικό βομβαρδισμό των Ελληνικών θέσεων.
Στο ύψωμα 731, καθώς και στα γειτονικά υψώματα, πολέμησαν οι άνδρες τού 5ου Συντάγματος τής I Μεραρχίας που κατάγονταν κυρίως από την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα, με διοικητή τον Δημήτριο Κασλά,
μέχρι την νύκτα τής 12/13 Μαρτίου οπότε αντικαταστάθηκε, λόγω απωλειών, από το 19ο Σύνταγμα τής VI Μεραρχίας Σερρών. Τον τομέα τού τάγματος Κασλά ανέλαβε το τάγμα τού λοχαγού Κουτρίδη, μέχρι το τέλος τού αγώνα στην περιοχή αυτή. Απέναντί τους βρισκόταν το 8ο Ιταλικό Σώμα Στρατού, με τέσσερις μεραρχίες και δυο τάγματα μελανοχιτώνων.
Μέχρι το τέλος των μαχών στο ύψωμα, οι απώλειες γιά τον Ελληνικό στρατό ανέρχονταν στους 125 νεκρούς, 28 εξαφανισθέντες καθώς και σε 425 τραυματίες ενώ γιά τον Ιταλικό στρατό στους 1.000 νεκρούς και 3.000 τραυματίες.
——–
Το έπος και η ντροπή
Το ύψωμα 731 γρήγορα γίνεται θρύλος και αναγράφεται στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου στην Αθήνα. Οι στρατιώτες τής εποχής το ονόμασαν ”Γολγοθά” καθώς τις πρώτες δυόμισι ώρες τής επίθεσης ρίχτηκαν 100.000 βόμβες στο μικρό ύψωμα. Κάθε δευτερόλεπτο, έπεφταν 11 βλήματα. Πριν την έναρξη των εχθροπραξιών ήταν δενδροσκεπασμένο ενώ στο τέλος τής επίθεσης δεν έμεινε κανένα δένδρο και το ύψος του μειώθηκε κατά 5 μέτρα. Είχε γίνει ”Ύψωμα 726”! Όπως αναφέρεται και σε σχετικές ιστορικές αναφορές, 
σε κανένα άλλο μέρος τού κόσμου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ερρίφθησαν τόσα πυρομαχικά όσα στο ύψωμα 731.
Ανήμερα την 28η Οκτωβρίου σε προβληθέν υπό τής ΕΤ2 ντοκιμαντέρ με τίτλο: ”Το ύψωμα 731” ντράπηκα όσο ποτέ, διότι ύστερα από τόσα χρόνια τα οστά 8.000 νεκρών αξιωματικών και στρατιωτών που έπεσαν στην Αλβανία το 1940 παραμένουν εγκαταλελειμμένα χωρίς ποτέ να ενδιαφερθεί κανείς, σε χορταριασμένα νεκροταφεία, σε χέρσα, σε χαράδρες, σε λαγκάδια και σε υψώματα. Πολλών δε τα οστά είναι διάσπαρτα και άταφα.
Ύστερα από την άρση τού εμπολέμου με την Αλβανία τα ερωτήματά μου είναι: Αυτή πρέπει να είναι η μοίρα αυτών που έπεσαν γιά την Πατρίδα ως ευγνωμονούσα γιά τη θυσία τους;;
ΜΠΟΥΚΛΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
Αναρτήθηκε από ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Γ. ΚΑΠΑΝΙΑΡΗΣ
———
«Επί των θέσεών σας αμυνθήτε μέχρις εσχάτων, Η Πατρίς, η Ανωτάτη Διοίκησις απαιτεί να κρατήσητε ψηλά την τιμήν των όπλων».
ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΣΛΑΣ (ΠΟΥΡΙ ΖΑΓΟΡΑΣ) ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΙΙ (2ου) ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 5 ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ:
« ‘Oτιδήποτε και αν συμβή δεν θα εγκαταλείψωμεν το 731 και έχω πεποίθησιν ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί…».
© Copyright Ψηφιοποίησης Αρχείου Δ. Γ. Κασλάς – Αλέξανδρος Καπανιάρης
━————–━————–━————–
(Η ένταξή του στον ΕΛΑΣ, θεωρία 1η)
Μετά την κατάρρευση τού μετώπου ο Δ. Κασλάς επέστρεψε στο Πουρί και κατά την Γερμανοϊταλική κατοχή λαμβάνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση στις τάξεις τού ΕΛΑΣ ως Διοικητής τού 52 Συντάγματος. Ο Δ. Κασλάς παρότι δεν υπήρξε αριστερός αναγκαστικά ”επιστρατεύθηκε” από τον ΕΛΑΣ και συμμετείχε στην Αντίσταση κατά των κατακτητών μέσα από τις τάξειs του, όπως και πολλοί άλλοι. Το Σύνταγμα δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή Λαμίας – Καρπενησίου –Καρδίτσας με πολύ μεγάλες επιτυχίες. Για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα μετά την απελευθέρωση Ε Ξ Ο Ρ Ι Σ Τ Η Κ Ε από το 1945 έως το 1948 στα νησιά Σέριφο – Ικαρία – Σαντορίνη. https://kaslas.blogspot.com/2008/
(Η ένταξή του στον ΕΛΑΣ, θεωρία 2η)
Καλοκαίρι 1943, Βόλος, χωριό Πουρί.
Ο ήρωας ταγματάρχης τού ”731” είχε επιστρέψει στην ησυχία τού χωριού του. Καθημερινά ασχολούνταν με τις αγροτικές δουλειές, αλλά κάτι μέσα του δεν τον άφηνε να κοιμηθεί και να ησυχάσει. ”Πρέπει να βγω στο βουνό. Πρέπει να πολεμήσω τους κατακτητές”, σκεφτόταν και μιά μέρα παρουσιάστηκε στον ΕΛΑΣ. Εντάχθηκε στη XVI Μεραρχία. Οι οργανωτικές του ικανότητες, η οξύνοιά του, το θάρρος του και η τακτική του στις μάχες, δεν άργησαν να τον φέρουν ως στρατιωτικό διοικητή του 52ου Συντάγματος. https://www.imerodromos.gr/o-iroas-tagmatarchis-poy-oi-eth…/
━————–━————–━————–
Με την αναγνώριση τής Εθνικής Αντίστασης το 1985 προήχθη, μετά θάνατον, σε ταξίαρχο. Απεβίωσε στις 22-2-1966 από καρδιακό επεισόδιο ενώ είχε προηγηθεί και εγκεφαλικό. Του είχαν απονεμηθεί: Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας, Πολεμικός Σταυρός Γ΄ Τάξεως, Αργυρούς Σταυρός του Β΄ Τάγματος, Μετάλλειον στρατιωτικής αξίας Δ΄ Τάξεως.
© Copyright Ψηφιοποίησης Αρχείου Δ. Γ. Κασλάς – Αλέξανδρος Καπανιάρης
Οι μάχες που έδωσε φορώντας το δίκοχο τού ΕΛΑΣ ήταν πολλές. Έδρασε κυρίως στην περιοχή τής κοιλάδας τού Σπερχειού και σε κάθε σύγκρουση που είχε με τα Γερμανικά στρατεύματα, άφηνε πίσω του μόνο νεκρούς στρατιώτες που φορούσαν τις στολές με τη νεκροκεφαλή και τους δυο κεραυνούς στο πέτο.
Μερικές από αυτές εναντίον τού κατακτητή αλλά και των ντόπιων συνεργατών του: στο Βλάσδο (Μοσχάτο) Καρδίτσης στις 7 Μαρτίου 1944, στον Μεσενικόλα Καρδίτσης στις 18 Μαρτίου 1944, στο Παλιούρι Φθιώτιδος στις 12 Απριλίου 1944, στην περιοχή Μακρακώμης – Σπερχειάδος από τις 11-14 Ιουνίου και στις 18 Ιουνίου 1944. Απέκρουσε με πείσμα και έκανε να πληρώσουν ακριβά οι Γερμανοί τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τους εναντίον των ανταρτών, στην κοιλάδα τού Σπερχειού στις 7-20 Αυγούστου 1944. Έλαβε μέρος στην μάχη στο Λιανοκλάδι την 1η Σεπτεμβρίου 1944 και στις μάχες στην περιοχή Δομοκού στις 18-20 Οκτωβρίου 1944.
Επίσης οργάνωσε διάφορα σαμποτάζ κατά μήκος τής σιδηροδρομικής γραμμής που συνέδεε την Αθήνα με τη Βόρεια Ελλάδα, σε συνεργασία με Άγγλους κομάντος υπό τον Άγγλο ταγματάρχη Τζον Μόλγκαν από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο τού 1944.
19 Δεκεμβρίου 1944, Πάρνηθα, Χασιά Αττικής.
Το κρύο περνούσε τα πανωφόρια και τα αμπέχονα και έφτανε μέχρι το κόκκαλο. Οι άνδρες τού 52ου Συντάγματος τού ΕΛΑΣ, βρίσκονταν κρυμμένοι με πλήρη εξάρτηση και πολεμοφόδια στο δάσος τής Πάρνηθας. Ήταν όλοι τους μπαρουτοκαπνισμένοι και ετοιμοπόλεμοι. Περίμεναν απλά την διαταγή από το αρχηγείο και θα κατέβαιναν από το Περιστέρι και τις άλλες δυτικές συνοικίες. Η κατάληψη τής Αθήνας και η εξολόθρευση όλων των συνεργατών των Γερμανών που απολάμβαναν την κάλυψη τής κυβέρνησης και κοιμόντουσαν σε ξενοδοχεία, δίχως να τους ενοχλεί κανείς, θα ήταν ζήτημα ωρών.
Ο στρατιωτικός διοικητής τού 52ου Δημήτρης Κασλάς κοίταζε από ψηλά τα φώτα τής πόλης που άναβαν και τους καπνούς από τις διάφορες συνοικίες όπου μαίνονταν οι μάχες. ”Μα είναι δυνατόν; Μας έχουν εδώ από τις 30 Νοεμβρίου και αντί να μας αμολήσουν, αφήνουν τον εφεδρικό ΕΛΑΣ και την ΕΠΟΝ τής Αθήνας να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Μα τι κάνουν; Κοιμούνται τέλος πάντων; Δεν βλέπουν ότι μας πετσοκόβουν εκεί κάτω; Τι κάνουμε εδώ;” Ο λοχαγός τού ΕΛΑΣ που κάπνιζε το τσιγάρο του δίπλα από τον Κασλά, δεν περίμενε απάντηση. Την ήξερε. Έσβησε την καύτρα με το σαλιωμένο δάχτυλό του και γύρισε πίσω.
Μιά απλή διαταγή και η ροή τής ιστορίας θα είχε αλλάξει. Μιά διαταγή που δεν δόθηκε στην ώρα της. Όταν έφτασε στον Κασλά και σε άλλους μπαρουτοκαπνισμένους διοικητές του ΕΛΑΣ, οι Άγγλοι είχαν γίνει ήδη κύριοι των κομβικών σημείων τής πόλης, αποβίβαζαν συνέχεια στρατό από τον Πειραιά και την Ελευσίνα και η ρομαντική περιπέτεια τού βασανισμένου λαού γιά δημοκρατία είχε λάβει τέλος. Εκείνος ο πόλεμος ήταν προδιαγεγραμμένο από την αρχή να χαθεί.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο ήρωας ταγματάρχης τού ”731”, ο άνθρωπος που απέκρουσε τα στρατεύματα τής Ιταλίας στο ύψωμα που δεν έπρεπε να πέσει, ”δεν” ήταν ήρωας. Η ”εθνικόφρων κυβέρνηση” τον θεώρησε προδότη, Βούλγαρο, συμμορίτη, κατσαπλιά. Οι συνεργάτες των Γερμανών αλλά και οι άκαπνοι στρατιωτικοί που περνούσαν τον χρόνο τους στα μπορντέλα και τα καφενεία τής Μέσης Ανατολής, όταν ο Κασλάς πολεμούσε τους κατακτητές, επέστρεψαν με την βοήθεια των συμμάχων στα πράγματα και τον έκριναν ως ”ανεπαρκή”. Το Υπουργείο Στρατιωτικών ζήτησε από τον Κασλά να απολογηθεί και να αποκηρύξει την δράση του στον ΕΛΑΣ. Δεν το έκανε. Δεν πρόδωσε τους νεκρούς στρατιώτες του. Μετά την Συμφωνία τής Βάρκιζας ο ταγματάρχης Δημήτρης Κασλάς υπάχθηκε στον β’ πίνακα των αξιωματικών, χαρακτηρισμένος ως ”επικίνδυνος με υποψία ότι θα στελέχωνε τον ΔΣΕ”. Ο δρόμος που έπρεπε να πάρει ήταν ένας: Εξορία.
Τον αποστράτευσαν ”αυτεπαγγέλτως”. Του ξήλωσαν τα γαλόνια. Ο Κασλάς ουδέποτε υπέγραψε δήλωση μετάνοιας. Έμεινε στην εξορία επί τρία χρόνια. Το 1948 αφέθηκε υπό περιοριστικούς όρους ελεύθερος.
Τρίκαλα, 1950
Στην πλατεία Ρήγα Φεραίου τής πόλης κυκλοφορούσε άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Δύο καλοντυμένοι θαμώνες τού ιστορικού καφενείου ”Πανελλήνιον”, που απολάμβαναν τον καφέ τους, τον είδαν να περνά και δεν τού έδωσαν σημασία. Μιά παρέα νεαρών, όμως, σηκώθηκε από το τραπέζι της και λίγο έλειψε να πετάξει κάτω τούς καφέδες και τα νερά. Έτρεξε προς τον άγνωστο άνδρα και τού έκλεισε τον δρόμο.
”Κύριε ταγματάρχα, εσείς;” τού είπε ο ψηλότερος τής παρέας. ”Κύριε ταγματάρχα μας, κύριε Κασλά, πολεμήσαμε μαζί στο 731”, τού είπαν οι τρεις φίλοι με μία φωνή και στάθηκαν προσοχή μπροστά του. ”Μας σώσατε την ζωή. Σας ευγνωμονούμε γιά όσα κάνατε γιά εμάς. Πάντα θα σας ευγνωμονούμε. Και εμείς και τα παιδιά μας”.
Ένας αραμπάς πέρασε από δίπλα τους και έκαναν στην άκρη. Ο άγνωστος άνδρας, τους κοίταξε βαθιά και τους τρεις. Ήθελε να τους χαιρετίσει, να τους αγκαλιάσει. Δεν το έκανε. Σήκωσε τον γιακά από το παλτό του, και τους είπε ευγενικά: ”Συγγνώμη, κύριοι, δεν καταλαβαίνω τι λέτε. Μάλλον με μπερδεύετε με κάποιον άλλον. Κάνετε κάποιο λάθος. Καλή σας ημέρα” και απομακρύνθηκε.
Ο άγνωστος με τον υψωμένο γιακά και το καπέλο, όταν έστριψε στην πρώτη γωνία που βρήκε μπροστά του, κοντοστάθηκε να πάρει ανάσα. Έκλαψε βουβά, με αναφιλητά. Ύστερα σκούπισε τα δάκρυά του και συνέχισε τον δρόμο του. Ο άγνωστος άνδρας πέθανε το 1966. Τον πρόδωσε η καρδιά του στα 65 του χρόνια, όπως τον πρόδωσε η πατρίδα του..
Το 1985 ο Δημήτριος Κασλάς, μετά θάνατον, προήχθη σε Ταξίαρχο.
Πηγή: topontiki.gr – (του Βενιζέλου Λεβεντογιάννη) Το φωτογραφικό υλικό είναι από το ψηφιακό αρχείο γιά τον Δημήτρη Κασλά, www.kaslas.blogspot.gr
━——
ΟΧΙ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΡΟΔΩΣΕ Η ΠΑΤΡΙΔΑ. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΗ ΤΟΥΣ ΓΕΝΝΑ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ. ΓΙΑ ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ. ΟΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΜΑΥΡΩΝΟΥΝ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΗΡΩΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΗΡΩΙΚΗ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΙΑ ΨΥΧΗ, ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ. Η ΠΑΤΡΙΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ ΔΗΜΗΤΡΙΕ ΚΑΣΛΑ. ΑΘΑΝΑΤΟΣ
ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΛΕΒΕΝΤΙΕΣ ΜΑΣ.
━————–
ΜΕΤΑ ΥΨΙΣΤΟΥ ΤΙΜΗΣ, ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΕΟΥΣ.
━————–━————–━————–━————–━————–
(φωτο: Το Μνημείου Πεσόντων Τρικαλινών Μαχητών τού Υψώματος 731 κατά τού πολέμου 1940 – 41, το οποίο βρίσκεται στο 6ο χλμ Ε.Ο Τρικάλων – Καρδίτσας.
Υπάρχει μία ηθική υποχρέωση όλου τού Ελληνισμού να συλλεχθούν τα οστά αυτών των ηρώων και να ανεγείρουμε μεγαλοπρεπή μνημεία στον τόπο τής θυσίας. Ξέρουμε ότι δεν το επιτρέπει το Αλβανικό κράτος. Δεν το επιτρέπει σήμερα, θα το επιτρέψει αύριο. Η επιμονή η δική μας θα κερδίσει στο τέλος και οι νεκροί και οι αγώνες τού Ελληνισμού θα δικαιωθούν!)
