11/9, 22 χρόνια αργότερα: Θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια; Στις 6 Ιουνίου, ο Tucker Carlson, ο πιο δημοφιλής τηλεοπτικός γνώστης της Αμερικής, ξεκίνησε μια νέα εκπομπή στο Twitter. Χωρίς να τον χαλιναγωγούν πλέον τα στελέχη του Fox News, ο Carlson ήταν ελεύθερος να κάνει μια μεγάλη, εκρηκτική ερώτηση: «Τι ακριβώς συνέβη την 11η Σεπτεμβρίου;» Απάντησε ο ίδιος: «Λοιπόν, είναι ακόμα ταξινομημένο».
Λίγους μήνες νωρίτερα, ο Carlson είχε εμφανιστεί στο podcast του Clayton Morris και ανέφερε το Κτήριο 7 του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, το οποίο θεωρείται ευρέως ως η αχίλλειος πτέρνα της επίσημης ιστορίας της 11ης Σεπτεμβρίου:
«Αν πείτε, για παράδειγμα, «Τι συνέβη στην πραγματικότητα με το κτίριο 7; Σαν να είναι περίεργο, σωστά; Δεν λέει, τι είναι αυτό;»… Αν έλεγες κάτι τέτοιο στην τηλεόραση, θα σε κυνηγούσαν.. Θα χάσεις τη δουλειά σου γι’ αυτό. Είναι μια επίθεση στη χώρα μου. Μπορώ να ρωτήσω? Δεν καταλαβαίνω πραγματικά. Καταρρέουν πραγματικά τα κτίρια; Όχι, αυτοί — ίσως το κάνουν. Δεν γνωρίζω. Αλλά, γιατί δεν μπορώ να κάνω ερωτήσεις για αυτό;»
Τα λόγια του Carlson προδίδουν τη γνωστική του ασυμφωνία. «Τα κτίρια καταρρέουν πραγματικά (έτσι); Όχι, αυτοί—ίσως το κάνουν». Σχεδόν αποκαλύπτει την προφανή αλήθεια —«όχι, δεν το κάνουν»— πριν διορθωθεί με το (πιθανόν σαρκαστικό) «ίσως το κάνουν. Δεν γνωρίζω.”
Ο Carlson έχτισε την καριέρα του καλλιεργώντας τη φήμη του ευθέως λόγου, χωρίς να τον ενοχλεί η πολιτική ορθότητα. Αλλά όπως προτείνει, η απλή συζήτηση για την 11η Σεπτεμβρίου γενικά, και το WTC-7 ειδικότερα, είναι ανεπιθύμητη στις σημερινές ΗΠΑ. Στα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ακόμη και οι ερωτήσεις είναι απαράδεκτες.
Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε ερωτήσεις για το Κτήριο 7; Γιατί οι απαντήσεις είναι πάρα πολύ προφανείς – και πολύ ντροπιαστικές για τους ηγεμόνες των διαπλεκόμενων αμερικανικών και ισραηλινών αυτοκρατοριών.
Το Κτήριο 7 του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, ένας πολυώροφος όροφος 47 ορόφων, κατέρρευσε στο δικό του αποτύπωμα στις 5:21 μ.μ. στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, επτά ώρες μετά την καταστροφή των Δίδυμων Πύργων. Πολλοί μάρτυρες ανέφεραν ότι η αστυνομία και το προσωπικό έκτακτης ανάγκης ανακοίνωσαν ότι το WTC-7 επρόκειτο να κατέβει. Δευτερόλεπτα πριν πέσει, μάρτυρες άκουσαν μια αντίστροφη μέτρηση για την κατεδάφιση («πέντε-τέσσερα-τρία-δύο-ένα») στο ραδιόφωνο της αστυνομίας, ακολουθούμενη από την τεράστια έκρηξη που προκάλεσε την «κατάρρευση».
Το κτίριο έπεσε σε απόλυτη ελεύθερη πτώση για τα πρώτα δυόμισι δευτερόλεπτα και σχεδόν ελεύθερη πτώση στη συνέχεια . Αυτό σημαίνει ότι όλα τα κάθετα στηρίγματα του WTC-7 είχαν κατά κάποιο τρόπο αφαιρεθεί ταυτόχρονα και εντελώς. Ο μόνος γνωστός μηχανισμός που μπορεί να το κάνει αυτό είναι τα επαγγελματικά προετοιμασμένα και χρονομετρημένα εκρηκτικά.
Η προφανής ελεγχόμενη κατεδάφιση του Κτιρίου 7 έριξε ένα κλειδί μαϊμού στην επίσημη αφήγηση της 11ης Σεπτεμβρίου της αμερικανικής κυβέρνησης. Το WTC-7 ήταν ένα από τα πιο σημαντικά κτίρια στην Αμερική. Στέγαζε το δεύτερο μεγαλύτερο αρχηγείο της CIA μετά το Langley της Βιρτζίνια, καθώς και τη Secret Service, την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς με τα αρχεία της Enron, την Υπηρεσία Εσωτερικών Εσόδων και πολλούς από τους μεγαλύτερους εταιρικούς βαρείς παίκτες της Αμερικής . Επιπλέον, ο 23ος όροφος του WTC-7 ήταν το σπίτι του Γραφείου Διαχείρισης Έκτακτης Ανάγκης (OEM) της Νέας Υόρκης, όπου οι τοπικές και ομοσπονδιακές κυβερνήσεις θα διαχειρίζονταν την κοινή τους απόκριση σε οποιαδήποτε μεγάλη καταστροφή—όπως η 11η Σεπτεμβρίου.
Η απάντηση OEM στην 11η Σεπτεμβρίου θα έπρεπε να είχε εκτελεστεί από τον 23ο όροφο του WTC-7. Αλλά δεν ήταν. Γιατί όχι? Σε μια συνέντευξη στο ABC-TV με τον Πίτερ Τζένινγκς που διεξήχθη το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου, ο τότε δήμαρχος της Νέας Υόρκης Ρούντι Τζουλιάνι έδωσε την απάντηση: «Μας είπαν ότι το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου επρόκειτο να καταρρεύσει», οπότε μετακόμισαν σε μια εναλλακτική τοποθεσία. . Η ομολογία του Τζουλιάνι για πρόγνωση της άνευ προηγουμένου και απίθανης «κατάρρευσης» των Δίδυμων Πύργων εγείρει το ερώτημα γιατί οι 343 πυροσβέστες που πέθαναν στις 11 Σεπτεμβρίου δεν έλαβαν την ίδια προειδοποίηση.
Ο Τζουλιάνι δεν ήταν ο μόνος με πρόγνωση μιας «κατάρρευσης κτιρίου» στις 9/11. Τόσο το BBC όσο και το CNN ανέφεραν την «κατάρρευση» του WTC-7 πριν συμβεί .
Αν και το Κτήριο 7 ήταν μια προφανής ελεγχόμενη έκρηξη, δεν μπορούσε να αναγνωριστεί. Προφανώς οι μη πολύ ικανοί φερόμενοι αεροπειρατές που κατηγορήθηκαν για την 11η Σεπτεμβρίου δεν ήταν εύλογοι ύποπτοι για την άκρως επαγγελματική κατάρρευση ενός από τα πιο ασφαλή κτίρια στην Αμερική.
Για επτά χρόνια, οι ομοσπονδιακοί ακινητοποιήθηκαν και σίγασαν. Μια έκθεση της FEMA του 2002 παρέκαμψε το WTC-7, παραδεχόμενη ότι οποιαδήποτε υπόθεση που μπορούσαν να φανταστούν οι συγγραφείς (χωρίς να περιλαμβάνεται η αδιανόητη, η κατεδάφιση) είχε «μόνο μικρή πιθανότητα εμφάνισης». Η έκθεση της Επιτροπής για την 11η Σεπτεμβρίου, που εκδόθηκε το 2004, δεν ανέφερε καν την καταστροφή του WTC-7. Το Network TV επέβαλε μπλακ άουτ σε πλάνα από την «κατάρρευσή» του.
Τέλος, το 2008, το Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST) δημοσίευσε την πολύ καθυστερημένη έκθεσή του για το WTC-7 . Σύμφωνα με τους συγγραφείς, ένα άγνωστο μέχρι τώρα φυσικό φαινόμενο, η «θερμική διαστολή», είχε προκαλέσει την αποσύνθεση μιας δέσμης, αφαιρώντας ως δια μαγείας όλη την κατακόρυφη στήριξη του κτιρίου και πυροδοτώντας 2,5 δευτερόλεπτα απόλυτης ελεύθερης πτώσης ακολουθούμενη από περίπου πέντε δευτερόλεπτα κοντά -ελεύθερη πτώση.
Η έκθεση NIST, φυσικά, είναι γελοία. Για λεπτομέρειες, παρακολουθήστε την ταινία Seven με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Αλάσκας Leroy Hulsey, ο οποίος ηγήθηκε μιας λεπτομερούς προσομοίωσης υπολογιστή της καταστροφής του κτιρίου.
Αλλά δεν χρειαζόταν πραγματικά να περιμένουμε την αναφορά του Hulsey. Απλώς ακούστε τον Λάρι Σίλβερσταϊν, τον στενό φίλο του Μπέντζαμιν Νετανιάχου που αγόρασε το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου δύο μήνες πριν από την 11η Σεπτεμβρίου, διπλασίασε την ασφάλιση και τυχαία παρέλειψε το συνηθισμένο πρωινό του στην κορυφή του Βόρειου Πύργου εκείνο το πρωί. Στο ντοκιμαντέρ του PBS America Rebuilds , που μεταδόθηκε το 2002, ο Silverstein ομολογεί ότι «τράβηξε» (δηλαδή κατεδάφισε) το Κτίριο 7 . Αργότερα συγκέντρωσε περίπου τα τρία τέταρτα του δισεκατομμυρίου δολαρίων σε χρήματα ασφάλισης σε αυτό ακριβώς το κτίριο, μαζί με τέσσερα δισεκατομμύρια για το υπόλοιπο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου – οι καρποί της παράξενης διπλής απαίτησής του ότι είχε υποστεί δύο εντελώς ξεχωριστές και άσχετες τρομοκρατικές επιθέσεις από τα δύο αεροπλάνα.
Το προφανές γεγονός ότι οι αρχές είπαν ψέματα και εξακολουθούν να λένε ψέματα για το Κτήριο 7 εγείρει το ερώτημα για τι άλλο ψεύδονται – και υποδεικνύει τις μόνες ελαφρώς λιγότερο προφανείς κατεδαφίσεις των Δίδυμων Πύργων. Όπως το Κτίριο 7, οι Δίδυμοι Πύργοι εξαφανίστηκαν με επιτάχυνση σχεδόν ελεύθερης πτώσης στο μονοπάτι της μεγαλύτερης αντίστασης, υποδεικνύοντας ότι και σε αυτούς είχαν αφαιρέσει όλα τα κάθετα στηρίγματα με συγχρονική ακρίβεια. Ακριβώς όπως η ξαφνική κατάρρευση του Κτιρίου 7 δεν μπορεί εύλογα να αποδοθεί σε μερικές μικρές πυρκαγιές γραφείων απροσδιόριστης προέλευσης, οι εξίσου ξαφνικές, συμμετρικές και ολοκληρωτικές καταστροφές των Πύργων 1 και 2 δεν μπορεί να ήταν το αποτέλεσμα τυχαίας ζημιάς που προκλήθηκε από σχετικά μέτριες πυρκαγιές που άναψε η κηροζίνη (καύσιμα αεριωθουμένων).
Αλλά οι Πύργοι «υπερθανατώθηκαν» σε ασυνήθιστες εκρηκτικές κατεδαφίσεις , σε αντίθεση με την κατάρρευση του Κτιρίου 7. Πράγματι, χρησιμοποιήθηκε τόση εκρηκτική δύναμη για την κονιορτοποίηση των Πύργων που το μεγαλύτερο μέρος των κτιρίων, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 1100 ανθρώπινων σωμάτων , προφανώς εξατμίστηκε στο τίποτα. Και από τα 1.640 περίεργα θύματα που άφησαν τουλάχιστον ένα κομμάτι νύχι ή ένα θραύσμα οστού για να ανακτηθεί από την πιο σχολαστική επέμβαση στην ιστορία, πολλά ανατινάχτηκαν σε σκάλες, αφήνοντας μόνο μερικά θραύσματα οστών.
«Για παράδειγμα, μια έρευνα το 2010 βρήκε 76 ακόμη θραύσματα υπολειμμάτων στην οροφή του 40όροφου κτιρίου της Deutsche Bank, 250 πόδια από τον Νότιο Πύργο. Προηγουμένως, 750 θραύσματα ανθρώπινων οστών , το καθένα μήκους λιγότερο από μισή ίντσα, συλλέχθηκαν από αυτή τη στέγη. ” Η φυσική κατάρρευση που προκαλείται από τη βαρύτητα είναι ένα από εκείνα τα μυστήρια που θα αφήσουν τους μελλοντικούς ιστορικούς να ξύνουν τα κεφάλια τους.
Η εκρηκτική καταστροφή του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, που διεξήχθη με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί (οιονεί) εύλογα να αποδοθεί σε αεροπορικά δυστυχήματα και πυρκαγιές, απαιτούσε τεράστια χρηματικά ποσά και τεχνογνωσία, καθώς και πρόσβαση εκ των έσω στα κτίρια. Μια απαίτηση που συχνά παραβλέπεται ήταν ότι οι δράστες, που είχαν επενδύσει τόσα πολλά στα περίτεχνα σχέδια κατεδάφισής τους, έπρεπε να είναι 100% σίγουροι ότι αεροπλάνα θα χτυπούσαν τα κτίρια για να δώσουν πρόσχημα για τις κατεδαφίσεις. Έτσι, δεν θα μπορούσαν απλώς να επιτρέψουν σε ριζοσπάστες αεροπειρατές να επιχειρήσουν να πάρουν τον έλεγχο των αεροπλάνων και να προσπαθήσουν να τα πετάξουν στους Πύργους. Οι πιθανότητες επιτυχών προσκρούσεων αεροπλάνου στο κτίριο, δεδομένου ότι δεν υπήρχαν επιτυχημένες αεροπειρατίες στις ΗΠΑ για δεκαετίες, θα ήταν σχεδόν μηδενικές. Άρα, οι δράστες πρέπει να είχαν ελέγξει την αεροπορική πτυχή της 11ης Σεπτεμβρίου, πιθανώς πετώντας αεροπλάνα σε στόχους με τηλεχειρισμό. Αυτό θα εξηγούσε γιατί δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι φερόμενοι αεροπειρατές βρίσκονταν καν στα φερόμενα αεροπλάνα επίθεσης, και άφθονα στοιχεία για το αντίθετο .
Προφανώς ισχυροί μυημένοι ήταν υπεύθυνοι. Το ερώτημα είναι ποιοι;
Η σύντομη απάντηση, στην οποία θα συμφωνούσαν οι περισσότεροι σπουδαστές του θέματος, είναι «οι νεοσυντηρητικοί». Φανατικά πιστοί στο Ισραήλ και απελπισμένοι να στρέψουν τον στρατό των ΗΠΑ εναντίον των μουσουλμάνων εχθρών τους, οι συγγραφείς του Rebuilding America’s Defenses (Σεπτέμβριος 2000) ανακοίνωσαν περίφημα ότι η πολυπόθητη «διαδικασία μετασχηματισμού… είναι πιθανό να είναι μακρά, χωρίς κάποια καταστροφική και καταλυτικό γεγονός – σαν ένα νέο Περλ Χάρμπορ».
Η 11η Σεπτεμβρίου ήταν το νέο Περλ Χάρμπορ των νεοσυντηρητικών. Οι συγκλονιστικές εικόνες της 11ης Σεπτεμβρίου και οι απώλειες 2000+ έμοιαζαν πολύ με την αρχική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ του 1941, της οποίας ο ψυχολογικός αντίκτυπος μεταμόρφωσε μια αντιπολεμική άποψη 80% σε μια φωλιά θυμωμένων πολεμοφόρων. Αλλά η 11η Σεπτεμβρίου δεν σχεδιάστηκε απλώς για να εξαπολύσει τις εισβολές στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, ή ακόμα και την καταστροφή « επτά χωρών σε πέντε χρόνια ». Ο λιγότερο προφανής αλλά πιο σημαντικός σκοπός του ήταν να εμφυτεύσει βαθιά και μόνιμα την ισλαμοφοβία στο δυτικό υποσυνείδητο. Εξισώνοντας το Ισλάμ με την τρομοκρατία, η 11η Σεπτεμβρίου έπεισε τη Δύση να θεωρεί τους εχθρούς του Ισραήλ ως δικούς της. Η επιδημία ισλαμοφοβίας που προκλήθηκε από την 11η Σεπτεμβρίου θα συνεχίσει πιθανώς να εξαπλώνεται και να εξαπλώνεται για τις επόμενες δεκαετίες. Πράγματι, πιθανότατα θα ξεπεράσει την ίδια τη σιωνιστική οντότητα.
Όμως, παρά τις προβλέψεις του PNAC, η 11η Σεπτεμβρίου απέτυχε να συμβάλει στην εγκαθίδρυση ενός «νέου αμερικανικού αιώνα». Αν και ο αμερικανικός στρατός καταλήφθηκε με επιτυχία και στράφηκε εναντίον των εχθρών του Ισραήλ, το κόστος για την ίδια την αυτοκρατορία ήταν αστρονομικό, όχι μόνο από την άποψη των δολαρίων αλλά και από τη φήμη και την ήπια ισχύ.
Ενώ οι ΗΠΑ είχαν βαλτώσει στη Δυτική Ασία, πολεμώντας χώρες με τις οποίες θα έπρεπε να είχαν γίνει φίλες, οι όμοιοι ανταγωνιστές Ρωσία και Κίνα εμφανίστηκαν για να αμφισβητήσουν την αυτοκρατορική κυριαρχία της Αμερικής και η συμμαχία BRICS εμφανίστηκε προαναγγέλλοντας έναν πολυπολικό κόσμο. Όταν η σκόνη καταλαγιάσει, είναι πιθανό ότι η 11η Σεπτεμβρίου θα φανεί ότι επιτάχυνε την κατάρρευση της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ κατά δύο ή τρεις δεκαετίες. Και η σιωνιστική οντότητα, επίσης, σύντομα θα υποβιβαστεί στον παροιμιώδη σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, 9/11 ή όχι 9/11.
**Δύο αξιοσημείωτα βιβλία που προσφέρουν κάπως διαφορετικούς καταλόγους πιθανών δραστών είναι το Solving 9/11 του Christopher Bollyn , το οποίο επικεντρώνεται στους δισεκατομμυριούχους σιωνιστές ολιγάρχες που ιδιωτικοποίησαν το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου λίγο πριν την 11η Σεπτεμβρίου μαζί με τους συνεργούς τους στη Μοσάντ. και το Kevin Ryan’s Another 19 , προσφέροντας μια εναλλακτική λίστα με ύποπτους πράκτορες του Deep State με τα μέσα, τα κίνητρα και την ευκαιρία να συνεισφέρουν σε μία ή περισσότερες πτυχές των εγκλημάτων της 11ης Σεπτεμβρίου.
