Τελικά κάποιοι ζουν σε θλίψη θανατερή, ούτε ζυγώνουν την αλήθεια, δεν υποστηρίζουν την ίδια τους την ελπίδα. Ζουν απατηλά μέσα στην αδράνεια μπας και κάποιος άλλος δει το κενό μπροστά τους και τους προφυλάξει. Καταστάσεις πρωτόγνωρες μα είναι λίγοι αυτοί που ανανέωσαν τον νου τους. Αυτά κι ένα κείμενο για αποσυμβολισμό είναι αυτό που ακολουθεί, γραμμένο από τον συνήθη ύποπτο, Γεώργιο Τσοπανίδη.
Σήμαντρα ήχησαν, παιάνες πολεμικοί τραντάζουν σαν εγκέλαδου συχνότητα τούτη τη μετρημένη γη. Βήματα παλιά λεύτερων ψυχών ακούγονται γύρω απ’ την κολυμπήθρα κοιτώντας την δίνη ξάστερων υδάτων.
Μουσκεύεται μια φύση άλλη, αρχέγονη για να τυλίξει στωικά την ίδια την αναγέννησή της… όλα γίνονται φως, άρωμα και χρώμα, μια πραγμάτωση για την είσοδο απ’ την αιώνια κρυμμένη πύλη, πέρασμα μακρινό για τόπο έξω απ’ τη γραμμή των οριζόντων.
Μύριες ή λίγες αγκαλιές θ’ ανοίξουν και θα κλείσουν μυστηριακά στο αντάμωμα της όμορφης νέας μέρας, με κόσμο γνωστό στη μνήμη, αλλοτινό, σε λεωφόρους φωτεινές. Σύμβολα πλουμιστά μιας απόκρυφης κοντινής στιγμής σε χρόνο που περιμένει να ξεκλειδωθεί με τα κλειδιά της αθανασίας για να τρέξει σε νέα αιωνιότητα.
Γαλήνιες ώρες και λίγοι συνοδοιπόροι προσμένουν για την απόκρυφη πορεία στα ίχνη της πατημασιάς μακρινών προγόνων μέσα απ’ τη λάμψη διακαούς ονείρου.
Στην εικόνα του εαυτού ένα καθρέφτισμα με φευγαλέα συναισθήματα σ’ ενόραση δίπλα σε γαλήνια πηγή, μια δέηση στην πλάση, στην θεϊκή παρουσία.
Μια όαση βαπτισμένη στο φως της ακεραιότητας θεών και συμπαντικών συχνοτήτων…, μια κλήτευση σαν βιωματική πάλη που νικά τον εαυτό και ταξιδεύει στο ακαθόριστο αρχικό πλάσιμο της διανόησης, χέρσα γη, πλαστή έμοιασε ετούτη η επαρχία, μα τα σημεία του ορίζοντα ζυγιάζονται και ξαγρυπνούν δοξαστικά μέχρι τ’ απόμακρα αυτού του κόσμου για ν’ ανοίξουν διάπλατα την πόρτα του ήλιου στο άχρονο ενός νέου γιγάντιου ουράνιου τόξου.
Γραμμένες παλιές ιστορίες έξω απ’ το σύρμα του παράδεισου προσμένουν για την λύση του γρίφου σαν μοναχικοί προσκυνητές, κοιτούν την ασημόσκονη στην πελώρια οθόνη τ’ ουρανού να διαλύει το μυστήριο της λησμονιάς, εκεί που οι συμβολικές παραστάσεις απεικονίστηκαν, εκεί που οι θεοί ανασκιρτούν.
Προσπαθείστε να αποσυμβολίσετε/αποκωδικοποιήσετε όσα διαβάσατε σε αυτό το κείμενο.. Ανανεώστε το νου και υποστηρίξτε την ελπίδα σας.. Προφυλάξτε έτσι τον εαυτό σας.. Δεν θα το κάνει κάποιος άλλος για εσάς.. Η πόρτα του ήλιου θα ανοίξει διάπλατα… Βλέπεις προς τον ήλιο όμως;;; Βλέπεις προς το Φως;;;
