Ένας ήλιος ανατολικός σαν όψιμη αντίδραση, φως που καίει την μακρόβια ζωή σκοτεινών υπάρξεων…, κατακρημνίζει και αποτεφρώνει τα φύλλα απ’ τους πολυώροφους κήπους της Βαβυλώνας.. Ακολουθεί ένα ζεστό, ζουμερό με συμβολισμούς και κώδικες, κείμενο χωρίς περιορισμούς στον χρόνο κανενός. Μια αύρα αλλιώτικη χαράζει την νόηση και στρέφει το βλέμμα των ανθρώπων εκεί που τους χρειάζεται το δίκαιο όπλο της αλήθειας.
Γράφει ο Γεώργιος Τσοπανίδης
Ένας ήλιος ανατολικός σαν όψιμη αντίδραση, φως που καίει την μακρόβια ζωή σκοτεινών υπάρξεων…, κατακρημνίζει και αποτεφρώνει τα φύλλα απ’ τους πολυώροφους κήπους της Βαβυλώνας.
Ζυγώνει σαν αχτίνα σε άχρονη στιγμή για να λαμπρύνει την μνήμη της μακρόβιας ζωής εκείνων των ηλιοτρόπιων που υπομονετικά και ταπεινά έστρεψαν το βλέμμα ίσια στα μάτια του σχεδίου των θεών.
Φύλακες άγγελοι σε σώμα χωμάτινο καιροφυλακτούν και δαίμονες αλλότριοι καίγονται σε κόκκινα σύννεφα. Μια όμορφη πλάση ατέρμονη ζυγίζει στην παλάμη της την πυξίδα για νέους ορίζοντες, μέσα από αρχικά υδάτινα περάσματα και μονοπάτια λουλουδένια, μέσα από χρώματα και μουσικές άγραφες σε τούτη την επαρχία.
Κονταίνουν, γίνονται ελάχιστες οι στιγμές των πολλών που βούλιαξαν στον βάλτο του έλους μαύρων συμβόλων, κοίταξαν πλαστούς καθρέφτες μέσα από άγραφη παρουσία, συλλογίστηκαν σε μυστικιστική υποβολή.
Ένας αρχέγονος στρατηλάτης δίκαιος ορίζει ετούτο τον αγώνα, μέσα και πέρα απ’ τα όρια μιας αδιάψευστης πραγματικότητας σε φωτεινή διάδραση.
Κάστρα άλλα, παλιά, ξεθωριάζουν και πέφτουν σαν κιτρινισμένα φύλλα κάτω απ’ τις ριπές μιας υπέροχης καταιγίδας…, έγκλειστοι απάνθρωποι άρχοντες με μάτια ξέθωρα πια, με σάλεμα του νου και απόγνωση ικετεύουν έστω για μια άδοξη μνήμη, για μια φυγή, εκείνοι που περπάτησαν πάνω σε αθώους και τους σώριασαν σ’ αμέτρητα συντρίμμια μέσα σε πλέγματα αγκαθωτά.
Τούτη η χαραυγή θα ‘ναι ο κρότος μέσα στην οχλοβοή απ’ την απάντηση των συμβόλων στο αλάθητο του χρόνου. Ένας ήχος μυστηριακός απ’ το πάτημα της σκανδάλης του δημιουργού και μια λάμψη απτόητου κεραυνού, πέρασμα στις ουράνιες σφαίρες για τους στόχους στις παλαιοχώρας τα υπόγεια.
Να λαμβάνετε πάντοτε πολύ σοβαρά τα κείμενα του Γεώργιου.. Έχει έναν δικό του μοναδικό τρόπο να μας αποκαλύπτει μυστικά που αξίζει τον κόπο να αποκωδικοποιήσουμε και να κατανοήσουμε.. Μην τα διαβάζετε απλά αυτά τα κείμενα.. Προσπαθείστε να εμβαθύνετε σε ότι μας λένε.. Ακόμα και οι φωτογραφίες είναι κωδικοί.. Όλα έχουν τη σημασία τους και το κυριότερο δεν δίνεται μασημένη τροφή..
Και είμαι σίγουρος ότι η ανάγνωση αυτού του κειμένου, ανέβασε αισθητά τις συχνότητες σας.. Κάτι άκρως απαραίτητο αυτήν την εποχή, στο οποίο προσωπικά έχω δώσει όλο μου το είναι όπως ίσως κάποιοι έχετε αντιληφθεί.. Δεν υπάρχει καλύτερο όπλο σήμερα από τις υψηλές συχνότητες.. Όπλο και ασπίδα ταυτόχρονα για όποιον καταφέρνει να τις ανεβάζει.. Και τέτοια κείμενα θεωρώ ότι βοηθάνε πάρα πολύ προς αυτήν την κατεύθυνση…
Θα ακολουθήσουν και άλλα τέτοια κείμενα από τον Γεώργιο Τσοπανίδη, ειδικά τώρα που πλησιάζουμε στην ώρα μηδέν.. Μείνετε συντονισμένοι και διαδώστε τα.. Σκορπίστε έτσι θετικές δονήσεις παντού!!! Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό!!!
