ΗΠΑ: Μια αυτοκρατορία που καταρρέει; Στις 29 Ιουλίου , η χρηματοδοτούμενη από το Πεντάγωνο «δεξαμενή σκέψης» RAND Corporation δημοσίευσε μια αξιολόγηση ορόσημο της κατάστασης του Στρατού των ΗΠΑ και της Εθνικής Αμυντικής Στρατηγικής της Ουάσιγκτον για το 2022 (NDS), η οποία δημιουργήθηκε από μια επιτροπή «μη κυβερνητικών εμπειρογνωμόνων σε εθνικό επίπεδο» που δημιουργήθηκε από το Κογκρέσο.”
Τα ευρήματά του είναι σκοτεινά, μια αμείλικτα ζοφερή ανάλυση κάθε πτυχής της φουσκωμένης, σε αποσύνθεση παγκόσμιας στρατιωτικής μηχανής της Αυτοκρατορίας. Εν συντομία, οι ΗΠΑ «δεν είναι προετοιμασμένες» με κανέναν ουσιαστικό τρόπο για σοβαρό «ανταγωνισμό» με τους μεγάλους αντιπάλους τους – και ευάλωτες ή ακόμη και σημαντικά υπερτερούν σε κάθε σφαίρα πολέμου.
Το 2022 NDS κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, με πολλές φανφάρες. Το περιεχόμενό του διακηρύχθηκε ότι προσφέρει έναν τολμηρό, περιεκτικό οδικό χάρτη για το πώς το κράτος εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, και όλες οι διαιρέσεις του, θα εξελισσόταν και θα προσαρμοστεί στις «δραματικές αλλαγές στη γεωπολιτική, την τεχνολογία, την οικονομία και το περιβάλλον μας». Υποσχόμενη να διαφυλάξει την ηγεμονία της Ουάσιγκτον για τις «επόμενες δεκαετίες», η εισαγωγή της Στρατηγικής δήλωνε με ύψιστο τρόπο ότι το Πεντάγωνο ήταν υποχρεωμένο τόσο στον στρατό των ΗΠΑ όσο και στο κοινό:
«Για να παρέχουμε μια σαφή εικόνα των προκλήσεων που αναμένουμε να αντιμετωπίσουμε τα κρίσιμα χρόνια που έρχονται – και τους οφείλουμε μια σαφή και αυστηρή στρατηγική για την προώθηση των στόχων μας στην άμυνα και την ασφάλεια… Από τη βοήθεια στην προστασία του αμερικανικού λαού, στην προώθηση της παγκόσμιας ασφάλειας, έως να αρπάξουμε νέες στρατηγικές ευκαιρίες και να συνειδητοποιήσουμε και να υπερασπιστούμε τις δημοκρατικές μας αξίες».
Γρήγορα προς τα εμπρός μέχρι σήμερα, και η αξιολόγηση της Επιτροπής RAND για το NDS δεν θα μπορούσε να είναι πιο καυστική. Η κατανόηση από το Πεντάγωνο των οικονομικών, στρατιωτικών και πολιτικών απειλών για τα «συμφέροντα των ΗΠΑ» που θέτουν η Κίνα και η Ρωσία, και η αναδυόμενη, παγκοσμίως καθοριστική εταιρική σχέση του ζευγαριού –στο βαθμό που μάλιστα αναγνωρίστηκε– βρέθηκε ότι είναι επικίνδυνα ελαττωματική, αν όχι ανύπαρκτη. Και οι προτάσεις του NDS για την υπέρβαση αυτών των ζητημάτων, και τη διατήρηση της παγκόσμιας κυριαρχίας της Αυτοκρατορίας, κρίνονται στην καλύτερη περίπτωση θλιβερά ανεπαρκείς, στη χειρότερη απερίφραστα παραληρηματικές.
Πολλαπλοί αντίπαλοι
Το NDS έκανε ένα πράγμα σωστά – η Κίνα και η Ρωσία αντιπροσωπεύουν μεγάλες απειλές για την Αυτοκρατορία και ενεργά «επιδιώκουν να υπονομεύσουν την επιρροή των ΗΠΑ» παγκοσμίως. Ιδιαίτερα το Πεκίνο χαρακτηρίστηκε ως «πρόκληση ρυθμού» οικονομικά και στρατιωτικά, δεδομένης της εξαιρετικής ταχύτητας και κλίμακας της επιστημονικής και τεχνολογικής καινοτομίας και ανάπτυξής του. Ωστόσο, το NDS υπέθεσε ότι η Ουάσιγκτον διατηρούσε μεγάλα «άκρα» έναντι του αντιπάλου της και η περαιτέρω διεύρυνση αυτών των χασμάτων ήταν άμεσα εφικτή.
«Πιστεύουμε ότι το μέγεθος των απειλών που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ είναι υποτιμημένο και πολύ χειρότερο… Με πολλούς τρόπους, η Κίνα ξεπερνά τις ΗΠΑ… σε αμυντική παραγωγή και ανάπτυξη στο μέγεθος της δύναμης και, όλο και περισσότερο, στην ικανότητα δύναμης και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συνεχίσει να κάνει έτσι… [Το Πεκίνο] έχει αρνηθεί σε μεγάλο βαθμό το στρατιωτικό πλεονέκτημα των ΗΠΑ στον Δυτικό Ειρηνικό μέσω δύο δεκαετιών εστιασμένων στρατιωτικών επενδύσεων. Χωρίς σημαντικές αλλαγές από τις ΗΠΑ, η ισορροπία δυνάμεων θα συνεχίσει να αλλάζει προς όφελος της Κίνας».
Αυτή η τρομερή κατάσταση μεγεθύνεται πολύ από τη συνεργασία «χωρίς όρια» της Κίνας με τη Ρωσία, που υπεγράφη τον Φεβρουάριο του 2022, και ρητά «στοχεύει στην αμφισβήτηση της ηγεσίας των ΗΠΑ διεθνώς». Η αναπτυσσόμενη συμμαχία του ζευγαριού με τον Παγκόσμιο Νότο, και πιο ειδικά με το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Η συμμαχία και η συνεργασία μεταξύ αυτών των χωρών σημαίνει ότι όλες γίνονται «πιο τολμηρές», υπονομεύοντας με τη σειρά τους τον «σχεδιασμό δυνάμεων και τη δομή δύναμης της Ουάσιγκτον… που έχουν σχεδιαστεί για να αποτρέψουν την επιθετικότητα από άλλους, όταν οι ΗΠΑ εμπλέκονται σε σύγκρουση αλλού».
Αυτή η διαρκώς αναπτυσσόμενη ένωση δυσαρεστημένων χωρών – που ονομάστηκε παραπλανητικά «Ένας Άξονας Αναπτυσσόμενων Κακοήθων Συνεργασιών» από τη RAND – σημαίνει «οι προσπάθειες απομόνωσης και εξαναγκασμού αυτών των κρατών με διεθνή μέσα – όπως κυρώσεις, εμπάργκο και μομφές – θα είναι πολύ πιο δύσκολες. ” Ακόμη πιο σοβαρά, «αυξάνει την πιθανότητα μια σύγκρουση με κάποιον να επεκταθεί σε πολλαπλά μέτωπα, προκαλώντας ταυτόχρονες απαιτήσεις σε πόρους των ΗΠΑ και των συμμάχων»:
«Τουλάχιστον, οι ΗΠΑ θα πρέπει να υποθέσουν ότι εάν εισέλθουν σε μια άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν ή τη Βόρεια Κορέα, αυτή η χώρα θα επωφεληθεί από οικονομική και στρατιωτική βοήθεια από τις άλλες… Αυτή η νέα ευθυγράμμιση εθνών που αντιτίθενται στα συμφέροντα των ΗΠΑ δημιουργεί πραγματικό κίνδυνο, αν όχι τη πιθανότητα, ότι η σύγκρουση οπουδήποτε θα μπορούσε να μετατραπεί σε πολυθέατρο ή παγκόσμιο πόλεμο… Καθώς οι αντίπαλοι των ΗΠΑ συνεργάζονται πιο στενά από πριν, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν έναν άξονα πολλαπλών αντιπάλων».
Η εταιρική σχέση μεταξύ Πεκίνου και Μόσχας έχει εμβαθύνει μόλις από τον Φεβρουάριο του 2022. Σύμφωνα με τα λόγια του Ινστιτούτου για την Ασφάλεια και την Αναπτυξιακή Πολιτική της Στοκχόλμης,
«Η παγκόσμια τάξη πραγμάτων έχει γίνει πολύ πιο δυσμενής και εχθρική στη ρωσική και κινεζική αντίληψη και έχει δικαιολογήσει στενότερους δεσμούς και αταλάντευτη αμοιβαία υποστήριξη».
Οι επαναστατικές γεωπολιτικές προεκτάσεις της συμμαχίας τους ήταν ξεκάθαρες όταν το NDS δημοσιεύτηκε την ίδια χρονιά. Ωστόσο, αυτό το έγγραφο έκανε μηδενική αναφορά στη σχέση «χωρίς όρια».
Η προφανής προοπτική ότι ο πόλεμος των ΗΠΑ εναντίον του ενός από τους δύο θα σήμαινε αναπόφευκτα πόλεμο με τον άλλον –μια απειλή που τώρα είναι ακόμη πιο θανατηφόρα λόγω της επέκτασης της συμμαχίας– ήταν παρομοίως αμελητέα.
Η Αυτοκρατορία είναι εξαιρετικά τυχερή που δεν έχει συμβεί τέτοια σύγκρουση τα δύο χρόνια από τη δημοσίευση του NDS. Όπως διευκρινίζει με ιατροδικαστική λεπτομέρεια η έκθεση της Επιτροπής, η Ουάσιγκτον θα ήταν σχεδόν εντελώς ανυπεράσπιστη σε ένα τέτοιο σενάριο και πιθανότατα θα ηττηθεί σχεδόν αμέσως.
Πολλά χωρία καταδικάζουν την έλλειψη «ετοιμότητας» του αμερικανικού στρατού για μια μεγάλη σύγκρουση. Οι πρόσφατες «κρίσεις», συμπεριλαμβανομένης της γενοκτονίας της Σιωνιστικής οντότητας στη Γάζα, «οδήγησαν σε απρογραμμάτιστες αποστολές δυνάμεων στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, δημιουργώντας υψηλή ζήτηση για «τονισμένα» στοιχεία δύναμης με πολλαπλές απαιτήσεις σε όλα τα θέατρα, όπως η αεράμυνα και ο εναέριος ανεφοδιασμός. ” Παράλληλα, «η συνεχής ζήτηση για επιχειρήσεις παρουσίας, ασκήσεις και δραστηριότητες συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας έχει επιδεινώσει τις προκλήσεις ετοιμότητας, ειδικά όταν συνδυάζεται με τις απαιτήσεις εκπαίδευσης για προετοιμασία για ανταγωνισμό και σύγκρουση μεγάλης δύναμης».
Εν τω μεταξύ: Το USS Carney δέχτηκε επίθεση στην Ερυθρά Θάλασσα από Χούτι
«Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ υποφέρει επίσης από προβλήματα ετοιμότητας που προέρχονται από τον υψηλό επιχειρησιακό ρυθμό του, τα γηρασμένα πλοία, τις καθυστερήσεις των ναυπηγείων και την κόπωση του πληρώματος. Οι συνεχείς ατυχίες στη θάλασσα και στη στρατιωτική αεροπορία θέτουν κινδύνους για την ασφάλεια των στρατευμάτων και είναι σύμπτωμα μείωσης της ετοιμότητας, αντανακλώντας τόσο την έλλειψη εμπειρίας όσο και την αυξημένη πολυπλοκότητα της μελλοντικής αποστολής πολεμικών μαχών. Οι σταθερές απαιτήσεις της εκστρατείας για μια μικρότερη στρατιωτική δύναμη –και έναν ακόμη μικρότερο αριθμό δυνάμεων που ανταποκρίνονται, εκσυγχρονισμένες και αξιόπιστες για τη μάχη– έχουν τονίσει την ετοιμότητα της δύναμης».
Αυτό σημαίνει ότι η στρατιωτική μηχανή της Αυτοκρατορίας «δεν έχει τόσο τις δυνατότητες όσο και την ικανότητα που απαιτείται για να είναι σίγουρη ότι μπορεί να αποτρέψει και να επικρατήσει στη μάχη».
Τα πυρομαχικά ή η έλλειψή τους είναι μια θανατηφόρα ευαισθησία.
Τα «εξαιρετικά» επίπεδα «κατανάλωσης και ζήτησης» αμερικανικών όπλων «από τους συμμάχους και τους εταίρους στην Ευρώπη», σε συνδυασμό με την αρπακτική όρεξη της σιωνιστικής οντότητας για βαριές βόμβες, έχουν αφήσει τα αποθέματα της ίδιας της Ουάσιγκτον «ήδη ανεπαρκή για μια σύγκρουση υψηλού επιπέδου».
Η ανανέωση αυτών των αποθεμάτων, πόσο μάλλον ο εξοπλισμός της Αυτοκρατορίας για μελλοντικό πόλεμο, δεν θα είναι εύκολη. Η Επιτροπή RAND διαπίστωσε ότι η «αμυντική βιομηχανική βάση» της Ουάσιγκτον είναι εντελώς «ανίκανη να καλύψει τις ανάγκες εξοπλισμού, τεχνολογίας και πυρομαχικών» των ΗΠΑ, πόσο μάλλον των συμμάχων τους. «Μια παρατεταμένη σύγκρουση, ειδικά σε πολλαπλά θέατρα, θα απαιτούσε πολύ μεγαλύτερη ικανότητα παραγωγής, συντήρησης και αναπλήρωσης όπλων και πυρομαχικών» από ό,τι υπάρχει σήμερα, παρατηρεί η έκθεση. Η ανοικοδόμηση αυτής της ικανότητας «απαιτεί μεγαλύτερη επείγουσα ανάγκη και πόρους» και «θα πρέπει να παραμείνει κορυφαία προτεραιότητα» για το Πεντάγωνο.
Για δεκαετίες, ο αμερικανικός στρατός «χρησιμοποιούσε τεχνολογία αιχμής προς αποφασιστικό πλεονέκτημά του». Αυτή η «υπόθεση αδιαμφισβήτητης τεχνολογικής υπεροχής» από την πλευρά της Αυτοκρατορίας σήμαινε ότι η Ουάσιγκτον είχε «την πολυτέλεια να οικοδομήσει εξαιρετικές δυνατότητες, με μεγάλους κύκλους εξαγορών και μικρή ανοχή σε αποτυχία ή κίνδυνο». Ωστόσο, αυτές οι μέρες έχουν τελειώσει, με την Κίνα και τη Ρωσία να «ενσωματώνουν τεχνολογία με επιταχυνόμενη ταχύτητα» και «ακόμη και σχετικά απλοϊκούς παράγοντες» όπως ο Ansar Allah της Υεμένης «να μπορούν να αποκτήσουν και να χρησιμοποιήσουν τη σύγχρονη τεχνολογία (π.χ. drones) για στρατηγικό αποτέλεσμα».
Η Αυτοκρατορία ήδη δεν συμβαδίζει και σε οποιονδήποτε μελλοντικό πόλεμο, θα χρειαστεί «να συνεχίσει να αναπτύσσει, να υιοθετεί και να επαναλαμβάνει νέες τεχνολογίες σε μεγαλύτερη ταχύτητα και κλίμακα και σε προσιτό κόστος», ενώ ταυτόχρονα αναπληρώνει «υπάρχοντα πυρομαχικά» για «παρατεταμένη» περίοδος, «για να συμβαδίζει με τις ανάγκες των πολεμιστών». Τα τρέχοντα συστήματα έρευνας και ανάπτυξης και προμηθειών του Πενταγώνου κρίθηκαν από την Επιτροπή ως εντελώς ανεπαρκή για το έργο. Και η «αμυντική βιομηχανική βάση» της Αμερικής καταρρέει σήμερα, γεμάτη με μυριάδες επιβλαβή ζητήματα:
«Αυτές οι ελλείψεις περιλαμβάνουν μεταξύ πολλών άλλων την επιδείνωση της κατάστασης των αμυντικών αποθηκών, ζητήματα επιδόσεων συντήρησης συμβολαίων και υποπαραγωγή ανταλλακτικών. Το αποτέλεσμα είναι ένας στρατός των ΗΠΑ που είναι ελάχιστα επιχειρησιακά έτοιμος σήμερα, αλλά είναι απίθανο να είναι έτοιμος για αύριο…. [Οι ΗΠΑ] δεν είναι σε θέση να παράγουν τα όπλα, τα πυρομαχικά και άλλο εξοπλισμό και λογισμικό που απαιτούνται για να προετοιμαστούν και να εμπλακούν σε σύγκρουση μεγάλων δυνάμεων. Η ενοποίηση και οι υποεπενδύσεις έχουν οδηγήσει σε πολύ λίγες εταιρείες, κενά στο εργατικό δυναμικό, ανεπαρκείς υποδομές παραγωγής και εύθραυστες αλυσίδες εφοδιασμού».
Για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, η Επιτροπή ζητά να δαπανηθούν τεράστια ποσά στο εσωτερικό της χώρας για την «ικανότητα κατασκευής» πυρομαχικών, την «ανακεφαλαιοποίηση των οπλοστασίων» και την «προηγμένη κατασκευή και περαιτέρω αποθήκευση πυρομαχικών. Εν τω μεταξύ, το Πεντάγωνο «πρέπει να συνεργαστεί με άλλες χώρες για να επεκτείνει την παραγωγική ικανότητα για πυρομαχικά», διασφαλίζοντας παράλληλα ότι «μπορεί να αγοράσει όλα τα πυρομαχικά σε επαρκή κλίμακα για να προσφέρει τα επιθυμητά επιχειρησιακά αποτελέσματα».
Φυσικά, η Αυτοκρατορία σπαταλάει ήδη υπέρογκα ποσά για να διατηρήσει την υπάρχουσα υπεροπλισμένη, υπερπαραγωγική στρατιωτική της μηχανή, η οποία δεν θα επιβίωνε την πρώτη επαφή με έναν πραγματικό πόλεμο, επιχειρησιακά. Για να γίνει αυτό απαιτεί την εκτύπωση εκπληκτικών τόμων δολαρίων, παράγοντας με τη σειρά του τόσο υψηλό πληθωρισμό που οι προμηθευτές όπλων απορρίπτουν τώρα τα συμβόλαια του Πενταγώνου και σκίζουν και τα υπάρχοντα, καθώς έχουν γίνει «τάφοι χρημάτων» . Η απάντηση της Ουάσιγκτον;;; Ο αμυντικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ διαθέτει τώρα πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε νεοεκτυπωμένο χρήμα για να τους αντισταθμίσει τις απώλειες που σχετίζονται με τον πληθωρισμό.
Έχουμε εισέλθει σε μια περίεργη, τελευταίας φάσης εποχή της Αυτοκρατορίας, συγκρίσιμη με την Glasnost της Σοβιετικής Ένωσης , στην οποία στοιχεία του αυτοκρατορικού εγκεφάλου των ΗΠΑ μπορούν να δουν με εκτυφλωτική σαφήνεια ολόκληρο το ηγεμονικό παγκόσμιο έργο της Ουάσιγκτον να σκοντάφτει γρήγορα και αμετάκλητα μέσω των τελικών του πράξεων και να φαίνεται αυτό πλέον τόσο δημόσια – αλλά η διορατικότητά τους δεν μεταφράζεται σε υπεκφυγή κυβερνητική δράση στο εσωτερικό.
Η έκθεση της Επιτροπής RAND δεν προκάλεσε καμία γενική κάλυψη, απόδειξη ότι δεν υπάρχει παράλληλη προσπάθεια να επιτευχθεί συναίνεση για τις ριζοσπαστικές, εκτεταμένες συνταγές της.
Αν ζούσαμε σε μια μονοπολική εποχή, θα ακολουθούσε αμέσως μια πολύπλευρη εκστρατεία δημοσίων σχέσεων με σκοπό πείσει τους Αμερικανούς για τη δικαιοσύνη της αποστολής της Αυτοκρατορίας και την αναγκαιότητα επένδυσης στην «άμυνα» των ΗΠΑ ύψους δισεκατομμυρίων, αν όχι τρισεκατομμυρίων.
Η σιωπή των μέσων ενημέρωσης για τα πορίσματα της Επιτροπής αντανακλά οπωσδήποτε μια άποψη μεταξύ της πολιτικής τάξης των ΗΠΑ.
Η «αποσύνδεση» μεταξύ του επιχειρησιακού και βιομηχανικού σχεδιασμού του Πενταγώνου που εντόπισε η RAND θα διαρκέσει. Το ίδιο και η στρατιωτική ανικανότητα των ΗΠΑ.
