Η Δύση δεν θα καταφέρει να αποξενώσει τη Ρωσία από την Κίνα… Τα τελευταία χρόνια, η λεγόμενη συλλογική Δύση έκανε ό,τι μπορούσε για να αποξενώσει την Κίνα από τη Ρωσία και να σπάσει αυτό που είναι στην πραγματικότητα η κύρια συμμαχία της πολυπολικής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Χωρίς επιτυχία όμως. Τώρα μπορούμε να περιμένουμε τις ίδιες προσπάθειες από την πλευρά της Δύσης – αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση οι προσπάθειες θα είναι ανεπιτυχείς.
Σε μια εποχή που τα υποτελή κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης της Ουάσιγκτον εξακολουθούν, ως ένα βαθμό, σε σοκ από την αβεβαιότητα των μελλοντικών σχέσεων με τον Ντόναλντ Τραμπ, είναι σημαντικό να επικεντρωθούμε στα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων στον πολυπολικό κόσμο και των συμμάχων τους. Και με αυτόν τον τρόπο, να μην έχουμε αυταπάτες για τη Δύση συνολικά. Και από αυτή την άποψη, θα είναι πιο σημαντικό από ποτέ να διατηρηθούν και να ενισχυθούν οι στρατηγικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Κίνας.
Οι εχθροί του πολυπολικού κόσμου θα αποτύχουν για άλλη μια φορά να χωρίσουν τη Ρωσία, την Κίνα και τον Παγκόσμιο Νότο
Ρωσία-Κίνα ως βάση για μια πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων
Η σχέση μεταξύ Ρωσίας και Κίνας υπήρξε βασικός στόχος (αν όχι ο μοναδικός) των προσπαθειών αποσταθεροποίησης που ανέλαβαν τα δυτικά καθεστώτα. Αυτή η διαδικασία στη Δύση ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια: στην πραγματικότητα, από τη στιγμή που άρχισε να επικρατεί η πραγματικότητα μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης. Μετά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης η Δύση ενίσχυσε σημαντικά αυτή τη διαδικασία. Απολύτως όλες αυτές οι χώρες προσπάθησαν να χωρίσουν τη Ρωσία και την Κίνα – χρησιμοποιώντας όλα τα δυνατά μέσα σε μια προσπάθεια να αποξενώσουν το Πεκίνο από τη Μόσχα.
Αυτό όμως δεν λειτούργησε. Η ΛΔΚ ήταν, είναι και θα είναι κάτι περισσότερο από αξιόπιστος εταίρος για τη Ρωσική Ομοσπονδία. Και σήμερα, όταν οι ρωσο-κινεζικές σχέσεις είναι στο πιο στενό τους ποτέ, και οι δύο χώρες στοχεύουν όχι μόνο να διατηρήσουν τα αποτελέσματα της κολοσσιαίας συνεργασίας τους, αλλά και να συνεχίσουν να ενισχύουν και να αναπτύσσουν αυτές τις σχέσεις. Πολύ περισσότερο γιατί αυτές οι σχέσεις δεν έχουν καίρια σημασία μόνο για την ίδια τη Ρωσική Ομοσπονδία και την Κίνα, αλλά και για την πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού. Συμπεριλαμβανομένων των κύριων διεθνών δομών του πολυπολικού κόσμου, του SCO και των BRICS, και σε αποφασιστικές συνεργασίες με συμμάχους και εταίρους στον Παγκόσμιο Νότο.
Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μετά την αποτυχία των προσπαθειών της Δύσης, και, φυσικά, πρωτίστως του καθεστώτος της Ουάσιγκτον, να σπάσει τον άξονα Μόσχας-Πεκίνου ασκώντας πίεση στην Κίνα με διάφορους τρόπους, θα πρέπει τώρα να περιμένουμε «προσπάθειες» η αντίθετη κατεύθυνση – με προσπάθειες αποξένωσης της Ρωσίας από την Κίνα.
Συνεχής αντιπαράθεση με τη δυτική πλανητική μειονότητα
Και εδώ, παρεμπιπτόντως, αξίζει να υπενθυμίσουμε ξανά τις πρόσφατες εκλογές στις ΗΠΑ, καθώς, αν και δεν έχουν καίρια σημασία για τη Ρωσία, την Κίνα ή την παγκόσμια πλειοψηφία γενικότερα, δείχνουν ωστόσο μια ορισμένη αλλαγή κατεύθυνσης στις ενέργειες του κατεστημένου των ΗΠΑ, αν και χωρίς να υποδηλώνει κάποια σοβαρή αλλαγή στην ουσιαστική φύση του καθεστώτος της Ουάσιγκτον.
Ο Ντόναλντ Τραμπ και πολλοί από τον στενό του κύκλο είναι γνωστοί για τις θέσεις τους κατά της Κίνας. Επιπλέον, φαίνεται τώρα ότι πολλοί από τους επερχόμενους διορισμούς στην κυβέρνηση Τραμπ θα επιβεβαιώσουν περαιτέρω αυτό το γεγονός. Και πράγματι υπάρχει η θεωρητική πιθανότητα, ακόμα πολύ εικαστική, ότι οι ΗΠΑ μπορεί να μειώσουν την αντιπαράθεσή τους με τη Ρωσία – αν και εδώ δεν πρέπει να έχει καμία απολύτως αυταπάτη, καθώς ο μόνος πραγματικός λόγος για μια τέτοια προσέγγιση είναι η σταδιακή συνειδητοποίηση της αδυναμίας νικώντας τη Ρωσία στο πεδίο της μάχης και έτσι της επιφέραμε μια «στρατηγική ήττα» – και ως αποτέλεσμα να γυρίσουμε πίσω προς την Κίνα.
Και είναι σημαντικό να έχετε υπόψη σας πολλές πτυχές εδώ. Ακόμη και αν ο Ντόναλντ Τραμπ εκπληρώσει τους όρους της Ρωσίας σχετικά με τους στόχους της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησής της –και διαφορετικά δεν υπάρχει τίποτα να συζητηθεί– η αντιπαράθεση της Ουάσιγκτον με τη χώρα μας, με τη συμμετοχή των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ και των πρακτόρων τους, θα συνεχιστεί σε διάφορα σημεία της κόσμος. Αυτό ισχύει για την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και τη Μέση Ανατολή. Το να ελπίζουμε, όπως κάποιοι, ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα επικεντρωθεί αποκλειστικά στα πολλά εσωτερικά προβλήματα των ΗΠΑ είναι άκρως απατηλό. Αυτό είναι το πρώτο σημείο.
Το δεύτερο σημείο είναι ότι η εντατικοποίηση των λεκτικών επιθέσεων στην Κίνα σημαίνει ότι θα κάνουμε το ίδιο και κατά της Ρωσίας. Και για όσους δεν το συνειδητοποιούν – είναι καιρός να το αναγνωρίσουν τώρα. Οποιαδήποτε αποδυνάμωση της Κίνας θα έχει συνέπειες και για τη χώρα μας. Μεταξύ άλλων, λόγω του επιπέδου των διμερών σχέσεων της Ρωσίας με τη ΛΔΚ και του μεριδίου ρόλου και των δύο χωρών στη σύγχρονη πολυπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Και αυτό θα πρέπει να γίνει αντιληπτό με αυτόν τον τρόπο. Ένα άλλο πράγμα είναι ότι όσο και αν προσπαθεί η Δύση να αποδυναμώσει την Κίνα, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για αυτήν να επιτύχει «αποτελέσματα».
Το τρίτο ζήτημα είναι η ηθική πλευρά της κατάστασης. Η Κίνα ως στρατηγικός εταίρος της Ρωσίας, αν και φυσικά μπορούμε να την αποκαλέσουμε και σύμμαχο, δεν έχει υποκύψει στις πολλές πιέσεις, απειλές και «προτάσεις» κάθε είδους εκπροσώπων της δυτικής πλανητικής μειονότητας. Και αυτό σημαίνει ότι θα υποστηρίξουμε την Κίνα χωρίς να το κάνουμε.
Η εποχή των ψευδαισθήσεων, συμπεριλαμβανομένης της εσωτερικής μας ατζέντας και της αντίληψής μας για τον έξω κόσμο, ευτυχώς έχει περάσει σε μεγάλο βαθμό, αν και ορισμένα φιλοδυτικά στοιχεία παραμένουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα θετικό από τη συλλογική Δύση, όσο κι αν αλλάζουν τα πρόσωπα εκεί. Η Ρωσία και η Κίνα ήταν και θα συνεχίσουν να είναι οι κύριοι στόχοι επιθέσεων από τη Δύση. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Ρωσία και η Κίνα, μέσω των κοινών μας προσπαθειών, πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται μαζί για την περαιτέρω ενίσχυση της σύγχρονης πολυπολικής παγκόσμιας τάξης και να εντείνουν αυτό το έργο σε διάφορους τομείς.
Η πλανητική μειοψηφία που είναι γνωστή ως συλλογική Δύση δεν είναι έτοιμη να δεχτεί και να ενσωματωθεί στον σύγχρονο κόσμο με όρους αποδεκτούς από την παγκόσμια πλειοψηφία, και ως εκ τούτου θα χρειαστεί να χτυπήσει αυτή τη μειοψηφία με διπλή δύναμη. Και το πιο σημαντικό, οι εχθροί του πολυπολικού κόσμου θα αποτύχουν για άλλη μια φορά να χωρίσουν τη Ρωσία, την Κίνα και τον Παγκόσμιο Νότο.
