Η Eποχή της Συμμόρφωσης Έχει Οδηγήσει στα Όρια της Κόλασης στη Γη.. Τίποτα δεν θα είχε γίνει εάν εμείς δεν το επιτρέπαμε να γίνει.. Κανείς δεν θα μπορούσε να ασκήσει εξουσία επάνω μας εάν εμείς δεν τον αφήναμε να το κάνει.. Κανείς δεν θα μπορούσε να μας φοβίσει εάν εμείς δεν φοβόμασταν.. Κανείς δεν θα μπορούσε να μας στρέψει εναντίον των συνανθρώπων μας εάν εμείς γνωρίζαμε και δεν πιστεύαμε… Αν καταφέρναμε να γνωρίζουμε τον εαυτό μας και να πιστέψουμε σε εμάς…
“Η πιο λανθασμένη παραδοχή είναι ότι ο στόχος της δημόσιας εκπαίδευσης είναι να γεμίσει τους νέους του είδους με γνώσεις και να αφυπνίσει τη νοημοσύνη τους, και έτσι να τους καταστήσει ικανούς να εκπληρώσουν τα καθήκοντα του πολίτη με φωτισμένο και ανεξάρτητο τρόπο. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια.
Ο στόχος της δημόσιας εκπαίδευσης δεν είναι καθόλου η διάδοση του διαφωτισμού- είναι απλώς να μειώσει όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα στο ίδιο ασφαλές επίπεδο, να εκθρέψει και να εκπαιδεύσει μια τυποποιημένη πολιτεία, να καταστείλει τη διαφωνία και την πρωτοτυπία. Αυτός είναι ο στόχος της στις Ηνωμένες Πολιτείες, ανεξάρτητα από τις αξιώσεις των πολιτικών, των παιδαγωγών και άλλων τέτοιων ορειβατών, και αυτός είναι ο στόχος της παντού αλλού”.
~ H.L. Mencken
Εξετάστε και αποδεχτείτε την ατομική κριτική σκέψη, το ατομικό συμφέρον, την απόλυτη ανεξαρτησία και ελευθερία, τη μη επίθεση και εξετάστε τη συμπόνια- αποφύγετε σε κάθε επίπεδο κάθε μορφή εθνικισμού, “πατριωτισμού” προς το κράτος, συμμόρφωσης, συμμόρφωσης και υπακοής. Το να γίνεις άτομο σημαίνει να γίνεις ελεύθερος, και το να είσαι ελεύθερος αφυπνίζει την ψυχή, ανοίγει και καθαρίζει το μυαλό, εκθέτει την ομορφιά της ζωής και βάζει κάποιον σε μια πορεία προς μια εσωτερική ειρήνη που έχει εξαφανιστεί από αυτό που ονομάζεται κυρίαρχη κοινωνία. Όλη η κοινωνία θα πρέπει για πάντα να υποτάσσεται στο άτομο και στις ατομικές ανάγκες, εφόσον απουσιάζει η επιθετικότητα. Σε αυτή την κατάσταση του νου, η αρμονική συνύπαρξη είναι δυνατή. Αυτή είναι η ουσία της αληθινής ελευθερίας.
Η στάση που εξηγήθηκε παραπάνω αποσαφηνίζει ότι η κυριαρχία του ενός επί του άλλου αποτελεί θανάσιμο πλήγμα για κάθε ανεξαρτησία, ελευθερία, χαρά, ειρήνη και ηρεμία. Ξεκαθαρίζει ότι κάθε κυβέρνηση, (κυριαρχία με τη βία) ανεξάρτητα από τη δομή της, βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την ανθρωπότητα και, ως εκ τούτου, είναι η αιτία της επιθετικότητας, του μίσους και της διαίρεσης μεταξύ των ανθρώπων.
Όταν οι λίγοι κυβερνούν την πλειοψηφία, όταν οι λίγοι παίρνουν και ελέγχουν τις αποφάσεις για τις μεγάλες μάζες, η προπαγάνδα και τα ψέματα γίνονται ο κανόνας, και η αλήθεια αποκρύπτεται σκόπιμα και θεωρείται από τους περισσότερους ως συνωμοσία. Αυτό το σενάριο μπορεί να συμβεί και να ευδοκιμήσει μόνο όταν η μαζική συμμόρφωση των ανθρώπων είναι εμφανής.
Η συμμόρφωση απαιτεί σιωπή μπροστά στην τυραννία, και η συμμόρφωση οδηγεί σε κολεκτιβισμό ή σε μια νοοτροπία αγέλης που δεν σκέφτεται, όπου κάθε διαφωνία καταπνίγεται και επιβάλλεται εκ των έσω εθελοντικά από τους ίδιους τους ανθρώπους που κυβερνώνται. Αυτό είναι φυσικά μια αυτοτροφοδοτούμενη αποδοχή της δουλείας.
Προκειμένου να προωθηθεί ένας τόσο εκτεταμένος και παντοτινός έλεγχος των ανθρώπων, πρέπει να καταβληθεί πολύς χρόνος και προσπάθεια για να κατηχηθούν και να υποστούν πλύση εγκεφάλου μεγάλα τμήματα του κοινού πληθυσμού. Αυτή η προσπάθεια κατήχησης πρέπει να ξεκινήσει και να ολοκληρωθεί με την αποβλάκωση των πολύ νέων, έτσι ώστε με την πάροδο του χρόνου να γίνουν πολύ πιο εύκολα ελεγχόμενοι.
Το λεγόμενο “δημόσιο” (κυβερνητικό) σχολικό σύστημα, ένα σύστημα που δημιουργήθηκε και στήθηκε από την ανώτατη άρχουσα τάξη, είναι το τέλειο ψυχολογικό όπλο για να εκπαιδεύσει τα πρόβατα σε μια στάση μαζικής συμμόρφωσης- αυτό είναι ένα προσχεδιασμένο αποτέλεσμα που βασίζεται στη δημιουργία μιας κοινωνίας που είναι αρκετά ικανή για να κάνει την απαιτούμενη δουλειά χωρίς καμία επιθυμία να αμφισβητήσει την κυριαρχία της.
Αυτό το σχέδιο ήταν και είναι σατανικό, αλλά ταυτόχρονα είναι και ιδιοφυές. Το κράτος στην ουσία, αναλαμβάνει, και με “νόμιμη” εντολή, νόμο και βία, το ρόλο του γονέα για τα περισσότερα παιδιά της κοινωνίας, και διατηρεί αυτόν τον έλεγχο καθ’ όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και πέραν αυτής. Μόλις το παιδί φτάσει στην ενηλικίωση, αφού έχει προετοιμαστεί από το κράτος σε όλη του τη ζωή, το κράτος συνεχίζει την προσπάθειά του για κατήχηση, χτίζοντας πάνω στον έλεγχο και την πλύση εγκεφάλου που έχει κάνει σε όλη του τη ζωή, προκειμένου να καταστείλει κάθε τάση να παρεκκλίνει από τον κανόνα που διδάσκουν και απαιτούν οι αρχιτέκτονες αυτής της ολιγαρχίας του έθνους-κράτους.
Προφανώς, αυτό μπορεί να οδηγήσει μόνο σε μια ελεγχόμενη κοινωνία- μια κοινωνία που είναι αδαής, αδύναμη, φοβισμένη και εξαρτημένη από την εξουσία. Αυτό είναι το αναγκαίο έδαφος για να υπάρχει, να ευδοκιμεί και να ευημερεί η κυβέρνηση, και ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει αυτό το εξουσιαστικό τερατούργημα που επιδιώκει την κυριαρχία είναι να το αποδεχτεί ο λαός με τη θέλησή του.
Ολόκληρο το σύστημα της διακυβέρνησης από πάνω προς τα κάτω, ανεξάρτητα από τη δομή του: δημοκρατία, κομμουνιστική, φασιστική, μοναρχία ή ολιγαρχία, δεν μπορεί ποτέ να διατηρήσει την κυριαρχία του, εκτός αν οι μάζες το επιτρέψουν οικειοθελώς. Αυτό το γεγονός δεν γίνεται κατανοητό από τους περισσότερους, και αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο από το οποίο εξαρτάται η άρχουσα τάξη, και ο μόνος λόγος για τον οποίο μπορεί να συνεχίσει να παραμένει στην εξουσία.
Η κατανόηση αυτής της αλήθειας, σημαίνει ταυτόχρονα την κατανόηση της πραγματικής ελευθερίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κράτος θα κάνει τα πάντα για να καταστείλει την ανεξάρτητη σκέψη, να προπαγανδίσει και να πει ψέματα, να παρακολουθεί και να λογοκρίνει κάθε διαφωνία και να χρησιμοποιήσει την ωμή βία ως έσχατη λύση, επειδή η ολοκληρωτική κυριαρχία εξαρτάται πλήρως από την “αγάπη” του κράτους αντί του εαυτού.
Σε κάθε κοινωνία που βασίζεται στη συμμόρφωση, η οποία είναι η βάση της διακυβέρνησης των περισσότερων χωρών στη γη σήμερα, η καταστολή του λόγου, η προσκόλληση σε κρατικά ελεγχόμενες αφηγήσεις, η τυφλή υπακοή και η “πίστη” σε ένα έθνος ή μια χώρα πρώτα απ’ όλα, απαιτούνται και απαιτούνται από την άρχουσα τάξη.
Μεγάλο μέρος του ελέγχου, λοιπόν, οφείλεται στην αστυνόμευση των πολιτών από τους ίδιους, και αυτό επιτυγχάνεται με την ντροπή, τον εξοστρακισμό, την ταπείνωση, τον εκμαυλισμό και την εξύβριση. Αυτό θα μπορούσε να περιγραφεί ως αυτοκυβέρνηση, κατ’ εντολή των ελεγκτών, και όλα αυτά εξαρτώνται από τη λατρεία ή τη λατρεία του κράτους και των ηγετών του από το “κοινό”.
Όταν συμβαίνει αυτό, η σιωπή είναι εκκωφαντική, και η σιωπή είναι ο δολοφόνος της ελευθερίας. Αυτό οδηγεί στο να μη μιλάει κανείς από φόβο τιμωρίας, ντροπής, εξευτελισμού, αμηχανίας ή εγκατάλειψης. Ακόμα και η σκέψη του να είσαι μόνος, ή μια μοναχική φωνή, είναι υπερβολική για τα περισσότερα άτομα σε μια κατηχημένη συλλογική κοινωνία.
Αλλά το να μη μιλάς, το να μη λες την αλήθεια ή να μην εκφράζεις τη γνώμη σου, το να μην είσαι πρόθυμος να συζητάς ανοιχτά σημαντικά θέματα, το να μην αμφισβητείς το status quo, το να μην αμφισβητείς την ψευδή εξουσία- απλώς και μόνο επειδή κάποιος μπορεί να μη συμφωνεί ή να ισχυρίζεται ότι προσβάλλεται, είναι πλήρης και ανόθευτη ανεντιμότητα, ανεξαρτήτως κινδύνου. Πρόκειται για θρασύτατη δειλία ύψιστου μεγέθους και είναι η επιτομή της δουλοπρέπειας. Το να μένεις σιωπηλός μπροστά στο κακό είναι το ίδιο με το να είσαι μέρος αυτού του κακού.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι πολλά, αν όχι τα περισσότερα από τα δεινά σας, η δουλεία σας, η απώλεια της ελευθερίας σας, η φυλάκιση στο σπίτι σας, η αποδοχή της κυριαρχίας , η θρησκευτική σας υποταγή σε αυτό το κράτος, η οικονομική σας καταστροφή, η καταστροφή κάθε σωστής ιατρικής περίθαλψης, η απώλεια της οικογένειας και των φίλων σας και η πλήρης αποδοχή της προπαγάνδας και των ψεμάτων, είναι κυρίως δικά σας δημιουργήματα. Το κράτος είναι κακό φυσικά, και έχει σχεδιάσει αυτόν τον τρόμο στους ανθρώπους, αλλά να θυμάστε ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατό αν δεν το επιτρέπατε οικειοθελώς.
Την επόμενη φορά που θα επιλέξετε να διαμαρτυρηθείτε, την επόμενη φορά που θα αποφασίσετε να παραμείνετε σιωπηλοί, την επόμενη φορά που θα αποφύγετε ή θα αγνοήσετε τους άλλους επειδή δεν συμφωνούν με το πλήθος των ηλιθίων που αγκαλιάζετε, την επόμενη φορά που θα ψηφίσετε για να επιλέξετε τον αφέντη σας, την επόμενη φορά που θα πάτε μαζί του για να τα καταφέρετε, να θυμάστε ότι εσείς είστε ο εχθρός και όχι η λύση.
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για τη μοίρα μας. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για τη ζωή μας. Κανείς δεν αξίζει τίποτα εις βάρος κάποιου άλλου, και κανείς δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να κυβερνά ή να απαιτεί την κυριαρχία των άλλων.
Διαβάστε επίσης – Πώς οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν ψυχολογική χειραγώγηση για να αλλάξουν την ανθρώπινη συμπεριφορά
